Oνειρεμένες παραστάσεις!!

Είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος μία ακόμη καλή- ονειρεμένη παράσταση από τους (ίδιους και απαράλλαχτους σε κάθε ματς) ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, χωρίς να υπολογίζει στην κουβέντα, τη γκέλα του Ολυμπιακού.Γράφει ο Νίκος Κατσαρός.

Όφείλει ωστόσο να την αφήσει στην άκρη, ώστε να παρατηρήσει πιο σωστά την εφετινή αποκάλυψη του τριφυλλιού. Που θέλει αυτούς τους παίκτες να βγάζουν στο γήπεδο υπέρμετρη αυτοπεποίθηση, απλώνοντας στο χόρτο τα πλεονεκτήματά τους, με τα οποία καταφέρνουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, πριν μάθουν τι συμβαίνει με τους ανταγωνιστές και τον «αιώνιο».
Σπάνιο και γενικώς πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα, που δεν είναι η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα. Τέτοιος Παναθηναϊκός, με αγωνιστική συνέπεια παράξενη συγκριτικά με τους... Παναθηναϊκούς των τελευταίων χρόνων και ψυχολογική ώθηση που του προκύπτει μόνο από τις δικές του εμφανίσεις, μπορεί να ισχυρίζεται ένα μόνο πράγμα.
Ότι θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος. Το είπε και ο Αναστόπουλος, που συνηθίζει να μιλάει μετά από τα ματς μόνο για τον Ολυμπιακό! Η ομάδα του Φερέϊρα, είναι ακριβώς αυτή. Δική του ομάδα. Προσγειωμένη με αγωνιστικό τσαμπουκά και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της.
Τέτοια εικόνα ο Παναθηναϊκός ίσως μπορούσε να βγάλει σε διάρκεια στο παρελθόν, αλλά τα αφεντικά του πάγκου τότε, δεν είχαν το περιθώριο να επιλέξουν τους ποδοσφαιριστές που ήξεραν ότι μπορούν να γίνουν τα απαραίτητα εργαλεία των σχεδίων τους. Δουλεύοντας με όποιους έβγαζαν οι αγορές (της μπάλας). Τεχνικοί με βιογραφικό και προσωπικότητα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, μέχρι να βρουν χημεία στα «ανόμοια μεγέθη». Μουνιόθ και Μαλεζάνι, οι πρώτες σκέψεις.
Μία ακόμη πειστική εμφάνιση λοιπόν, κόντρα στον ΟΦΗ, απέδειξε ότι το ανακάτεμα των θέσεων από τον Φερέϊρα, με Λέτο, Κουίνσι, Ζέκα και υποστηρικτή τον Κατσουράνη, αναστατώνει τις άμυνες των αντιπάλων, χωρίς να γίνονται ποτέ προβλέψιμοι. Με διάρκεια, ευκαιρίες και κατοχή της μπάλας, που βγάζει στο τερέν τη δουλειά των προπονήσεων. Και τον «δάσκαλο» από τον πάγκο να παρατηρεί με αυστηρότητα, έτοιμος να επέμβει.
Η φάση που ο Κουίνσι δεν γύρισε στον Λέτο, με τον Γκανέζο να κοιτάζει με την πονηριά μικρού παιδιού που έκανε την αταξία προσ τον πάγκο, επιβεβαιώνει τη δουλειά που γίνεται στην Παιανία. Όπως και τα χορευτικά μετά τα γκολ, μαρτυρούν ενότητα και αλληλο- υποστήριξη. Αυτό κι αν ήταν κάποτε άγνωστο στην ποδοσφαιρική οικογένεια (λέμε τώρα...) των πρασίνων...
Πηγή: pamesports.gr