Ξέρετε εσείς… Όλοι εσείς που ξεσκίζατε την πιο επιτυχημένη ομάδα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όλοι εσείς που προσπαθούσατε να μειώστε τον μεγαλύτερο δάσκαλο της προπονητικής που μας έμαθε ποδόσφαιρο και μας έκανε να ξεχάσουμε την μπάλα, εσείς που ειρωνευόσασταν τους αθλητές και την τακτική τους, όλοι εσείς (άσχετοι της εξέδρας, ημιμαθείς του ποδοσφαίρου, τελειωμένοι της προπονητικής, τυχάρπαστοι της κριτικής μέσω του αποτελέσματος) ξεκινήστε τώρα τις γνώριμες κωλοτούμπες και τις διπλές πιρουέτες με τα μεγαλειώδη φλικ-φλακ. Πανηγυρίστε τώρα γι’ αυτούς που ξεφτιλίζατε τόσες μέρες. Χωρίς ντροπή! Χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας! Χωρίς κανένα σεβασμό στο ότι μας πήγαν σε αυτό το μουντιάλ και έφθασαν να διεκδικούν στο τρίτο ματς, αυτό που οι παικταράδες Ισπανοί παγκόσμιοι πρωταθλητές, έχασαν από το δεύτερο!
Όπως ακριβώς το περιμέναμε! Οι γνώριμοι τέσσερις βαθμοί με ένα τελευταίο παιχνίδι κόντρα στους ελαφρόμυαλους και ατομιστές Αφρικανούς, μας έστειλαν εκεί που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ να φθάσουν Ιταλοί, Ισπανοί, Άγγλοι και πόσοι άλλοι μεγάλοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου!
Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν αυτή η τρομακτική ατυχία της ομάδας του Σάντος που έπαιξε εκπληκτικά και τα πρόστυχα δοκάρια αντί να βάλουν την μπάλα μέσα, την έστελναν άουτ!
Και όμως, για όλους τους βιαστικούς. Η Ελλάδα προφανώς δεν έπαιξε επιθετικά για να πετύχει όλα τα παραπάνω. Το ότι άλλαξαν δύο παίκτες (συγκυριακά ο Σάμαρης) δεν πάει να πει ότι άλλαξε η φιλοσοφία.
Προφανώς δεν άλλαξε. Πίσω περίμενε η εθνική. Με εννιά παίκτες πίσω από την μπάλα παίζαμε συνήθως. Με εκπληκτική άμυνα που οδήγησε μία από τις πιο επιθετικογενείς και ταλαντούχες ομάδες του κόσμου, να κάνει μία και μόνο σημαντική φάση!! Ποιος Ντρογκμπά, ποιος Τουρέ, ποιος Ζερβίνιο! Τους εξαφάνισαν τα παιδιά του Σάντος και η τακτική της ομάδας. Τεράστια αυτή η επιτυχία!
Και αφού παίξαμε εκπληκτική άμυνα, κατάφερε η Ελλάδα με αντεπιθέσεις να φθάσει μέχρι το 75΄ όπου αντί το ματς να είναι 3-1, έγινε 1-1.Ποντάραμε σε αυτό το στυλ, ποντάραμε στην απροσεξία και την απειθαρχία των αντιπάλων και ψάξαμε τα γκολ! Η μπάλα δεν έμπαινε όμως!
Μετά το 75΄ πήραμε την μπάλα στα πόδια, παράγαμε παιχνίδι έστω και με γεμίσματα, φθάσαμε στο τέλος να μας λυπηθεί ο Θεός και να μας δώσει ότι αξίζουμε.
Μπράβο στον Μανωλά! Εξαιρετικός ο Λάζαρος που έδειξε πόσο δίκαιος είναι ο Σάντος. Γιατί ήξερε πότε και γιατί θα τον χρησιμοποιήσει! Χίλια μπράβο στον αρχηγό Καραγκούνη, άξιος ο Σαμαράς, αξεπέραστος ο Σωκράτης, τεράστιος ο Σάμαρης και βουνό ο αδικημένος Χολέμπας. Σταθερός ο Σάλπι, σούπερ ο Μανιάτης, σεβασμός για τον Τοροσίδη, πήρε μάθημα ζωής ο Γλύκος!
Όχι! Δεν είναι καλύτεροι παίκτες οι δικοί μας! Ούτε από τους Αφρικανούς του Ντρογμπά, ούτε από τους Κολομβιανούς, ούτε από Ιταλούς, Ισπανούς και λοιπούς αποκλεισμένους. Είναι ομάδα όμως και ξέρει ποιος είναι ο πιο πιθανός τρόπος να πάρεις αποτέλεσμα.
Μπράβο παιδιά! Χαρείτε! Πανηγυρίστε! Και μην θυμώνετε με όλους τους άμπαλους που τώρα κοιμούνται ευτυχισμένοι.
Μπάλα είναι! Ας πει ο καθένας και κάτι παραπάνω! Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου