Ο Β.
Γαλούπης αναλύει τα τρεξίματα της εθνικής, με τους Έλληνες διεθνείς να
καταπίνουν χιλιόμετρα και να κερδίζουν κατά κράτος την Ακτή και σ’ αυτόν
τον τομέα.
Ακόμα και σε ένα τόσο φορτισμένο ματς ψυχής, όμως, μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά και στους αριθμούς, έτσι ώστε να έχουμε μπροστά μας ένα πιο ολοκληρωμένο παλζ.
Αν εξαιρέσει κανείς, λοιπόν, τον εκρηκτικό Ζερβίνιο που ανέπτυσσε τρομερές ταχύτητες δημιουργώντας πολλά προβλήματα στην ελληνική άμυνα, σε όλους τους υπόλοιπους δείκτες φυσικής κατάστασης υπερίσχυσε η εθνική μας ή τουλάχιστον δεν υστέρησε. Και γι’ αυτό είχε τα κουράγια όσο προηγούταν να βγαίνει συνέχεια στην κόντρα, αλλά και να πιέζει μετά το 1-1 μέχρι τις καθυστερήσεις για το γκολ της πρόκρισης. Η Ελλάδα, δηλαδή, ήταν αυτή που ουσιαστικά ανέβαζε τον ρυθμό με τις διαρκείς αντεπιθέσεις, ειδικά στο β' μέρος.
Η εθνική, λοιπόν, έτρεξε 103,7 χλμ., με μέσο όρο 9,3 χλμ. για κάθε διεθνή. Είναι χαρακτηριστικό της υπερπροσπάθειας ότι τα 2,4 χλμ. για κάθε παίκτη ήταν στα «κόκκινα», δηλαδή σπριντ. Η μέση ταχύτητα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών έφτασε μέσο όρο στα 28 χλμ./ώρα.
Από την άλλη πλευρά, η Ακτή έκανε μόλις 95,4 χλμ., δηλαδή 8,3 χλμ. λιγότερα από την Ελλάδα! Πολύ μεγάλη η διαφορά για ματς τέτοιας σημασίας. Ο μέσος όρος ανά παίκτη για την αφρικανική ομάδα ήταν στα 8,3 χλμ. (9,3 για την εθνική μας). Τα σπριντ ήταν στα 2 χλμ. ανά διεθνή, με μέση ταχύτητα στα 29,1 χλμ./ώρα. Ήταν πιο εκρηκτικοί οι Αφρικανοί, δηλαδή, κυρίως λόγω Ζερβίνιο όπως θα αναφέρουμε και στη συνέχεια, δίχως ωστόσο η διαφορά να… ξεφεύγει. Ήταν σε λογικά πλαίσια.
Πάμε να δούμε τώρα και τα συνολικά τρεξίματα των Ελλήνων διεθνών:
Καρνέζης 1,2 χλμ., Μανιάτης 10,4 χλμ., Μανωλάς 8,4 χλμ., Σαμαράς 9,6 χλμ., Κονέ 1,4 χλμ., Καραγκούνης 9 χλμ., Σαλπιγγίδης 10,6 χλμ., Τοροσίδης 9,5 χλμ., Χριστοδουλόπουλος 9,5 χλμ., Παπασταθόπουλος 9 χλμ., Χολέμπας 9,5 χλμ. (αλλαγές: Γλύκος 3,7 χλμ., Γκέκας 1,6 χλμ., Σάμαρης 9,7 χλμ.).
Ο Σαλπιγγίδης, λοιπόν, ήταν ο πρώτος στα χιλιόμετρα, με δεύτερο τον Μανιάτη και τρίτο τον Σάμαρη που, μάλιστα, μπήκε αλλαγή! Φοβερός και ο Καραγκούνης που αντικαταστάθηκε στο 78’.
Τα περισσότερα σπριντ έκανε ο Μανιάτης (48 συνολικά), με δεύτερο τον Σαλπιγγίδη (43). Τις υψηλότερες ταχύτητες σε κάποιο σπρίντ τους ανέβασαν οι Σαλπιγγίδης (30,7 χλμ./ώρα και Μανωλάς 30,5). Κι από τα άλλα «ποιοτικά» στατιστικά φαίνεται ότι οι διεθνείς δούλεψαν πολύ μέσα στο γήπεδο.
Από την Ακτή περισσότερο έτρεξε ο Γιάγια Τουρέ με 9,9 χλμ., τα πιο πολλά σπριντ έκανε όπως φάνηκε και δια γυμνού οφθαλμού ο Ζερβίνιο (50), ο οποίος ανέπτυξε σε μια κούρσα του ταχύτητα 32,3 χλμ./ώρα.
Η κατοχή ήταν 54-46 υπέρ της Ακτής και οι τελικές 13-13, με την Ελλάδα να έχει σαφώς περισσότερες «καθαρές» και κλασικές ευκαιρίες για γκολ.
Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, στο Κολομβία – Ελλάδα, οι Νοτιοαμερικανοί έκαναν 107,6 χλμ. και οι διεθνείς μας 104,9 χλμ. Με την κατοχή ουσιαστικά μοιρασμένη στο 46-54 για την Ελλάδα. Εκείνο το παιχνίδι, πάντως, είχε τελείως διαφορετικό ρυθμό από το αποψινό. Άλλα εκείνα τα χιλιόμετρα, άλλα – πολύ πιο απαιτητικά λόγω τέμπο - τα σημερινά.
Στο Ελλάδα – Ιαπωνία, η εθνική μας έκανε 95,5 χλμ. και οι Ασιάτες 102 χλμ. Μια διαφορά που δικαιολογείται από το γεγονός ότι η Ελλάδα έπαιζε με παίκτη λιγότερο για παραπάνω από ένα ημίχρονο. Όταν έγινε η αποβολή Κατσουράνη, άλλωστε, τις δυο ομάδες χώριζαν μόλις 0,4 χλμ.
Όσον αφορά την Ακτή δεν μπόρεσε σε κανένα ματς να ξεπεράσει τα 100 χλμ. Στο Κολομβία – Ακτή είχαμε 102 - 94,7 χλμ. με κατοχή μπάλας αρκετά ισορροπημένη και στο Ιαπωνία – Ακτή 108,2 – 97,2 χλμ. Γενικά, η Ακτή που είδαμε στο μουντιάλ δεν εντυπωσίασε στους δείκτες φυσικής κατάστασης. Είχε αρκετά κουρασμένα και βαριά κορμιά, αν και πολλοί ανέμεναν ειδικά σ' αυτόν τον τομέα μια πολύ καλύτερη εικόνα από την συγκεκριμένη ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου