Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Σεβασμός στους φούφουτους!

O Nίκος Παπαδογιάννης κάνει τον απολογισμό της παράξενης βραδιάς και αναρωτιέται πώς βρέθηκαν στην καυτή Σεβίλλη πιγκουίνοι.
Στην πρεμιέρα, με τους Σενεγαλέζους που βρίσκονταν μονίμως δυό βήματα πίσω από τους δικούς μας, οι Ελληνες διεθνείς έβαλαν 13 τρίποντα σε 24 απόπειρες.
«Lights out», το λένε αυτό στην Αμερική. «Εσβησαν τα φώτα».
Στην επίδοσή τους απέναντι στα ζουζούνια από τις Φιλιππίνες (5/22) ταιριάζει καλύτερα μία έκφραση που χρησιμοποιούν οι Μεξικανοί: «Παγωμένοι, σαν το κωλαράκι του πιγκουίνου»!
Τα χέρια των παικτών της Εθνικής μας ήταν κρύα σαν να ακουμπούσαν όλη μέρα στον πάγο...
Τόσο το καλύτερο, εφ’όσον τελείωσε αναίμακτα. Οποιος ζει με το τρίποντο είναι καταδικασμένος και να πεθάνει με το τρίποντο. Ευτυχώς για όλους, η Εθνική Ελλάδας του 2014 έχει περισσότερα όπλα στη φαρέτρα της.
Και πιο αποτελεσματικά. Ενάντια στις Φιλιππίνες, τουλάχιστον. Απέναντι στους Κροάτες, στους Αργεντινούς και ίσως στους Πορτορικάνους, θα χρειαστεί οπωσδήποτε το μακρυνό σουτ.
Ξέρω τι θα πείτε, διαβάζω τα χείλη σας: «Τα τρίποντα δεν έπαιξαν ρόλο στον αποψινό αγώνα». Συμφωνώ μαζί σας, απλώς ανυπομονούσα να χρησιμοποιήσω την παροιμία με τον πιγκουίνο. Πάμε παρακάτω.
Απέναντι στην παράξενη και, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, βρώμικη ομάδα από τις Φιλιππίνες, η Εθνική μας ήταν καλή, αλλά όχι αρκετά καλή. Μέτρια, αλλά οπωσδήποτε όχι κακή.
Επαιξε όσο χρειαζόταν για να κερδίσει χωρίς να απειληθεί και χωρίς να χαλάσει την εικόνα της. Οι ασουλούπωτες ομάδες έχουν τον τρόπο τους για να υποβιβάζουν έναν ανώτερο αντίπαλο στο επίπεδό τους.
Η Κροατία έπεσε σε αυτή την παγίδα και κόντεψε να το πληρώσει με οδυνηρή ήττα. Η Ελλάδα άκουσε το καμπανάκι και του έδωσε σημασία.
Οι πανηγυρτζήδες πίσω στην πατρίδα θα μιλήσουν και σήμερα «φούφουτους», για «πουθενάδες» και για «πινέζες».
Εγώ ξέρω ότι οι φούφουτοι από τη Σενεγάλη θα διεκδικήσουν με τους φούφουτους από τις Φιλιππίνες μια θέση στον επόμενο γύρο, ότι οι φούφουτοι της Φινλανδίας νίκησαν απόψε την διόλου ευκαταφρόνητη Ουκρανία, ότι οι φούφουτοι Νιγηριανοί που μας κέρδισαν το 2012 πήγαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ότι οι φούφουτοι Σκοπιανοί του 2011 έφτασαν μια ανάσα από το ευρωπαϊκό μετάλλιο.
Οποιος υποτιμήσει τους φούφουτους, γίνεται ο ίδιος φούφουτος. Ρωτήστε και τους Πορτορικάνους. Και τους Κροάτες. Και τους Ελληνες του 2011-3.
Η Εθνική έπαιξε απόψε (χθες, αν προτιμάτε) σαν να είχε στο κορμί της έναν διορθωτικό μηχανισμό. Κάθε φορά που έκανε να παρασυρθεί στην παράνοια των Φιλιππινέζων και να παίξει άσκοπο «run and gun», κάποιο αόρατο χέρι πίεζε το κουμπί της λογικής και την ξανάβαζε στον ίσιο δρόμο.
Ο ίσιος δρόμος περνούσε από τις μεθοδικές πάσες στους ψηλούς (Μπουρούση και Πρίντεζη), από τους στοχευμένους αιφνιδιασμούς (ιδίως στο β’ ημίχρονο, όταν έστρωσε ο Καλάθης), από την υπομονετική κυκλοφορία της μπάλας, πρώτα απ’όλα από την προσήλωση στην άμυνα.
Δεν είναι τυχαίο γεγονός, ότι διακρίθηκαν κυρίως οι έμπειροι: Πρίντεζης, Ζήσης, Μπουρούσης, Καϊμακόγλου, ακόμα και Βασιλειάδης, οι 30άρηδες που ήξεραν πώς να χειριστούν ένα ματς-παγίδα αυτού του τύπου.
Ο πρωτάρης Αντετοκούνμπο πήγε να απαντήσει στα σουτ με σουτ και έφαγε πάγκο χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο Καλάθης ξεκίνησε με 3 λάθη και άφησε γρήγορα τη θέση του στον μετρημένο Μάντζαρη.
Οι 7 χαμένες μπάλες του εναρκτήριου δεκαλέπτου ήταν ένας δυσάρεστος οιωνός, μολονότι αποτέλεσμα μοναδικό ψεγάδι σε αυτό το διάστημα. Στη συνέχεια, περιορίστηκαν αισθητά οι επιπολαιότητες. Στα τελευταία 33 λεπτά, η στατιστική κατέγραψε μόλις 5 ελληνικά λάθη.
Ο αντίπαλος υστερούσε σε ποιότητα, αλλά ήταν προικισμένος με ένα σπάνιο προσόν: αρνείται να παραδοθεί. Η Κροατία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τις αντεπιθέσεις των Φιλιππινέζων, αλλά η δική μας ομάδα κράτησε με σταθερό χέρι τη διαφορά πάνω από τους 10 πόντους.
Για πρώτη φορά είδαμε (για λίγο, αφού υπήρχε αμυντικό πρόβλημα στο «ζωγραφιστό») το πειραματικό σχήμα χωρίς καθαρό σέντερ, αλλά και τον Βασιλειάδη να κατεβαίνει στη θέση «3». Αυτό το τελευταίο λειτούργησε αρκετά καλά, από τη στιγμή που ταίριαζε με τις προδιαγραφές των Ασιατών.
Το κλειδί της επιτυχίας ήταν φυσικά η άμυνα πάνω στον Αντρέι Μπλατς, που είναι ικανός να νικήσει μόνος του έναν αντίπαλο αυτού του επιπέδου. Ο Αμερικανός φόργουορντ χρειάστηκε 18 σουτ και 11 ελεύθερες βολές για να βάλει του 21 πόντους του.
Ο Γιώργος Πρίντεζης του έβγαλε τα σηκώτια και ολοκλήρωσε με άφθονη βρωμοδουλειά τη βραδιά καριέρας (25π., 8ρ., 10/15 σουτ), ενώ ο Κώστας Παπανικολάου και ο Γιάννης Μπουρούσης φρόντισαν να βγαίνουν μπροστά του στις αλλεπάλληλες «αλλαγές» ώστε να μη βρίσκει χώρους αυτός ο προικισμένος σκόρερ.
Ο Κώστας Καϊμακόγλου ήλθε από τον πάγκο για να προσφέρει μερικές άμυνες πρώτης γραμμής, σε κρίσιμο μάλιστα σημείο, όταν η διαφορά έπεσε στους 10 πόντους (48-38).
Σύμφωνα με τον συντελεστή +/- , ο κορυφαίος παίκτης της Εθνικής μας, με +22 στα 28 λεπτά της συμμετοχής του, ήταν ο Γιάννης Μπουρούσης, των 12 πόντων, των 10 ριμπάουντ, των 3 κλεψιμάτων, των 3 μπλοκ.
Να τον προσέχουμε, γιατί δεν έχουμε άλλον σαν αυτόν.

*Πηγή: gazzetta.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: