Από
το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, η διαφορά έπεσε ελάχιστες φορές και για
λίγα δευτερόλεπτα σε μονοψήφιο αριθμό, αλλά παρ’ ότι η Εθνική ομάδα,
ξεπέρασε το φράγμα του +15, τουλάχιστον σε πέντε χρονικά σημεία του
αγώνα, η ιδιόμορφη αγωνιστική συμπεριφορά των Φιλιππίνων, δεν της
επέτρεψε ποτέ να “ανοίξει” μία και καλή το παιχνίδι. H ουσία, βέβαια,
είναι ότι ο στόχος επετεύχθη και το 2/2 είναι γεγονός, έστω κι αν τα
ποσοστά ευστοχίας μας σε τρίποντα (5/22 ήτοι 22,7%) και βολές (21/30
ήτοι 70%), δεν ήταν στα επίπεδα της πρεμιέρας με τη Σενεγάλη.Σ’ αυτό βέβαια, έπαιξε ρόλο το ιδιότυπο αγωνιστικό στυλ των αντιπάλων μας (οι Κροάτες ξέρουν καλύτερα), οι οποίοι τρέχουν και σουτάρουν ασταμάτητα στην επίθεση και στην άμυνα χτυπάνε κάτω από τη ζώνη, για να ανακόψουν το ρυθμό. Το τελικό 82-70 υπέρ της Ελλάδας, βέβαια, δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης... Απλά, βλέποντας τον Καλάθη (9π.., 2ρ., 2ασ., 1κοψ. με 2/7 σουτ) ελαφρώς “μανουριασμένο” στην μικτή ζώνη, είπαμε να τον ρωτήσουμε πως βίωσε το ματς αλλά και γιατί ο ίδιος και συμπαίκτες του, λίγο ακόμη ήθελαν για να βγουν από τα ρούχα τους...
«Βασικά, περίεργη ομάδα! Κοντή, χωρίς μπασκετικό προσανατολισμό και συστήματα, αλλά προφανώς αυτό είναι το στυλ τους και το παιχνίδι. Πάντως, δεν έχω ξαναδεί τέτοια ομάδα, μοναδική στο είδος της, παίζει πολύ σκληρά! Εμείς αξιοποιήσαμε την διαφορά ύψους και ποιότητας που έχουμε και διατηρήσαμε μία απόσταση ασφαλείας από την αρχή έως το τέλος...»
-Γιατί δεν μπορέσαμε να ξεφύγουμε τις φορές που φτάσαμε την διαφορά στο +17;
«Είχαμε λίγο νευρικότητα, ίσως γιατί δεν μας βγήκαν κάποια εύκολα σουτ και τους επιτρέψαμε αρκετές φορές να μειώσουν τη διαφορά και να προκαλέσουν ενθουσιασμό στην κερκίδα, αλλά νομίζω, ότι σε γενικές γραμμές ελέγξαμε το ρυμό και το παιχνίδι.»
-Βγάλαμε αρκετά ελεύθερα σουτ, πάντως;
«Ναι, αλλά δεν είμαστε τόσο εύστοχοι όσο στο πρώτο παιχνίδι με τη Σενεγάλη. Το σημαντικό είναι ότι τα δημιουργήσαμε μέσα από καλή κυκλοφορία της μπάλας και δεν φοβηθήκαμε να τα πάρουμε, γιατί όταν είσαι ελεύθερος, πρέπει να σουτάρεις με αυτοπεποίθηση.»
-Ο σκληρός τρόπος που έπαιξαν οι Φιλιππινέζοι, σας εκνεύρισε λίγο;
«Δεν θα το ‘λεγα, γιατί αυτό είναι το παιχνίδι τους! Δεν έχουν ψηλούς παίκτες κι έτσι αναγκάζονται να κυνηγάνε, να σπρώχνουν και να χτυπάνε λίγο παραπάνω από το κανονικό, ίσως γιατί δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο. Κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι, το σέβομαι...»
-Στο τέλος, πάντως, άναψαν λίγο τα αίματα...
«Κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι, μπάσκετ παίζουμε! Δύο ομάδες που θέλουν τη νίκη, παίζουν δυνατά και ανταγωνιστικά... Δεν ξέρω ακριβώς τι είπαν στον coach, αλλά νομίζω ότι θύμωσαν επειδή σουτάραμε στην τελευταία επίθεση! Τι να κάνουμε; Έτσι όπως είναι το σύστημα της διοργάνωσης, κάθε καλάθι μπορεί να μετρήσει στις πιθανές ισοβαθμίες, οπότε έπρεπε να πάμε για το καλάθι. Σε ένα τελείως διαφορετικό σύστημα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα κάναμε καν επίθεση...»
-Το έτερον σου ήμισυ, η Στέφανι που γενενήθηκε στο Πουέρτο-Ρίκο, με ποια ομάδα θα είναι αύριο (σ.σ.: απόψε);
«(Γελάει...)! Τι ερώτηση είναι αυτή; Θέλεις κι απάντηση; Με την Ελλάδα εννοείται...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου