Τεράστια η επιτυχία του Παναθηναϊκού να πάρει τους τρεις βαθμούς σε ένα θεωρητικά χαμένο παιχνίδι. Αλλά μέχρι εκεί.
Μόνο μέχρι εκεί. Γιατί τα υπόλοιπα που ακούστηκαν από την στιγμή που έληξε το παιχνίδι και μετά.άρχισαν να ακουμπάνε τα όρια της γραφικότητας εκτός από εκείνα της αμπαλοσύνης.
Κι αν για το δεύτερο υπάρχει πάντα η δικαιολογία του "τόσο ξέρει τόσο λέει" για όποιον το κάνει, για το πρώτο δεν υπάρχει καμία, ειδικά όταν μεταχειρίζεται και πολύ περισσότερο "εκπροσωπεί" υπό οποιαδήποτε ιδιότητα το όνομα ενός συλλόγου σαν τον Παναθηναϊκό.
Τώρα, αν κάποιοι θέλουν έτσι να το βλέπουν το πράγμα καμιά αντίρρηση ειλικρινά. Κι ούτε έχω διάθεση και σκοπό να μπω σε τέτοιου είδους ανόητη αντιπαράθεση.
Τεράστια επιτυχία, έδειξε μέταλλο ο Παναθηναϊκός, έκανε ηρωϊκή ανατροπή απέναντι σε μια πάρα πολύ καλή ομάδα, τάπωσε το... παράρτημα πιτσιρικάδων, έχει παίκτες παντού να αναπληρώσει τα κενά, έχει βάθος και έμψυχο υλικό για όλους τους στόχους του και όποιος πει κάτι αντίθετο, είναι... εχθρός, πράκτορας των... απέναντι και όλα τα σχετικά.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζουν αυτοί που θέλουν να νομίζουν έτσι και μπορούν άνετα να σταματήσουν εδώ την ανάγνωση του κειμένου με φουσκωμένη από υπερηφάνεια την... Παναθηναϊκοφροσύνη τους.
Επειδή όμως αυτές οι ανόητες επιδείξεις των πάσης φύσεως "...φροσύνης" απασχολεί ένα απίστευτα ελάχιστο μικρόκοσμο και όσους θέλουν να ζουν σ' αυτόν και ενίοτε να ζουν... κι απ' αυτόν, δεν απασχολεί επί της ουσίας κανένα και πάντως σίγουρα δεν προσφέρει τίποτε και στην κουβέντα και στην ουσία και στον Παναθηναϊκό στην τελική, καλό είναι να συζητήσουμε μερικά πράγματα.
Η νίκη είναι νίκη φυσικά και πολύ περισσότερο έτσι όπως ήρθε αποκτάει και τεράστια αξία από κάθε άποψη.
Όμως εδώ πρέπει να δούμε μερικές λεπτομέρειες.
Γιατί καλές είναι οι αναλύσεις για τα μέταλλα και τις ψυχές, αλλά τι σόι ψυχή είναι αυτή για παράδειγμα, που μπορεί να κάνει το 0-1 στο 86' τελικά 2-1 στο 94΄και δεν μπορεί να κάνει το 2-0 με τα πιτσιρίκια του Πανιωνίου από το πρώτο ημίχρονο να ξεμπερδεύει;
Γιατί για τρίτο σερί παιχνίδι, η... ψυχή πρέπει να δεχθεί πρώτα γκολ για να αρχίσει να λειτουργεί και τρέχει να προλάβει με την... ψυχή στο στόμα;
Δεν είναι δείγμα ανησυχητικό -τουλάχιστον- το ότι για δεύτερο σερί παιχνίδι πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός όχι μόνο πετάει ένα ημίχρονο τζάμπα, αλλά δέχεται και πρώτος γκολ;
Και είναι ανησυχητικό, πολύ περισσότερο που εδώ δεν μιλάμε για πρόβλημα ρυθμού ή φυσικής κατάστασης, καθώς εάν είχε τέτοιο πρόβλημα ο Παναθηναϊκός, θα εμφάνιζε το ανάποδο αποτέλεσμα, θα έμπαινε δηλαδή δυνατά και θα... ξεφούσκωνε στο δεύτερο ημίχρονο.
Όμως ο Παναθηναϊκός και στα δύο παιχνίδια, πάτησε γκάζι και πολύ μάλιστα όταν δέχτηκε το γκολ και όταν θεωρητικά θα έπρεπε να είναι πιο κουρασμένος απ' ότι λογικά στο ξεκίνημα του αγώνα.
Εδώ λοιπόν συμβαίνουν δύο πράγματα που καλό είναι να τα δουν στον Παναθηναϊκό όσο είναι νωρίς.
Το πρώτο είναι μια σαφέστατη έλλειψη σωστής προετοιμασίας για τα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Η ομάδα δείχνει να ξεκινάει τα παιχνίδια της, πιστεύοντας πως θα τα πάρει με τα... καύσιμα και την... ορμή από τον περυσινό θριαμβευτικό τελικό με τον ΠΑΟΚ ή την τριάρα μέσα στο Καραϊσκάκη. Και γι' αυτό το φαινόμενο δεν φταίει μόνο η ομάδα. Αλλά πάνω απ' όλα φταίει η λεγόμενη "επικοινωνιακή διαχείριση" των αποτελεσμάτων της ομάδας, απ' όλους όσους κινούνται γύρω της και αρκετές φορές και μέσα της.
Η αποθέωση μέτριων και προφανών καταστάσεων και ο έντεχνα καλλιεργούμενος εφησυχασμός στην ομάδα πως έχει... υπερβεί τους στόχους και τα καθήκοντά της με όσα έκανε πέρυσι στον δεύτερο γύρο και πλέον ότι και να κάνει... δεν έχει να δώσει λόγο σε κανένα και είναι έτσι κι αλλιώς επιτυχημένη, είναι ο βασικός λόγος για την λάθος νοοτροπία που εμφανίζει με το ξεκίνημα της χρονιάς φέτος ο Παναθηναϊκός.
Αυτό φυσικά διορθώνεται.
Εκείνο όμως που πλέον δεν διορθώνεται και ο Παναθηναϊκός πρέπει να το αντιμετωπίσει αναγκαστικά εκ των... έσω, είναι η κατάσταση στο έμψυχο υλικό του και ποσοτικά και ποιοτικά.
Γιατί και εδώ είχαμε το ίδιο φαινόμενο. Ταξίματα, πλάνα, σχεδιασμοί τρίμηνοι, ονόματα και κόντρα ονόματα, ενώ όλοι σχεδόν ήξεραν πως δεν υπάρχει ευρώ για κάτι απ΄όλα αυτά.
Με αποτέλεσμα ολόκληρη η ομάδα, αντί να προσανατολιστεί στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων αναγκών και προσαρμογής της δουλειάς και της τακτικής της με το υπάρχον υλικό για όσο το δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα, φαινόταν να αφήνεται στο... επικοινωνιακό κέρδισμα χρόνου και στην παραπομπή στις... μεταγραφές που... θα γινόταν -ενώ οι ίδιοι οι άνθρωποί της ήξεραν ότι δεν θα γίνουν- την όποια λύση των προβλημάτων που αντιμετώπιζε.
Σε σημείο μάλιστα που το τελευταίο διάστημα να παρακολουθούμε απίστευτες καταστάσεις ανάλογα με τα αποτελέσματα που έφερνε ο Παναθηναϊκός.
Αποκλείστηκε δηλαδή ο Παναθηναϊκός από την Σταντάρ... κάνει την υπέρβαση με δύο μεταγραφές παικταράδων η "είδηση" της επόμενης μέρας.
Κερδίζει εντυπωσιακά την Μίντιλαντ... είμαστε πλήρεις δεν θέλουμε άλλη μεταγραφή η εκτίμηση από την σύσκεψη στο Κορωπί την επόμενη μέρα, η οποία εκτίμηση μάλιστα... φορτώθηκε εξ ολοκλήρου στον Αναστασίου.
Ισοπαλία με τον Λεβαδειακό... κόουτς επιμένεις να μην θέλεις άλλη μεταγραφή τα δημόσια ερωτήματα και νέο ρεπορτάζ για... μία τουλάχιστον μεταγραφή της τελευταίας στιγμής.
Πρόκριση στους ομίλους με νίκη εκτός με την Μίντιλαντ... μόνο αν προκύψει κάτι εξαιρετικό προσγειώνεται ανάλογα το ρεπορτάζ.
Και τέλος νίκη με... έπος και ανατροπή επί του Πανιωνίου, μέταλλο, ψυχή, εναλλακτικές λύσεις και... μόνο αν βρεθεί κάποιος ελεύθερος το σημερινό ρεπορτάζ, αφού όμως χθες στην συνέντευξη τύπου ο Αναστασίου ξεκαθάρισε πως δεν βλέπει τον λόγο να πάρει κάποιο ελεύθερο που θα χρειάζεται σαράντα μέρες προετοιμασία για να μπει στην ομάδα.
Αυτό ήταν το σκηνικό αν όχι ολόκληρου του καλοκαιριού, τουλάχιστον των τελευταίων ημερών στον Παναθηναϊκό.
Και σουμάροντας όπως πάντα, το θέμα εξακολουθεί να είναι ένα και μοναδικό.
Ο Παναθηναϊκός ήξερε από την αρχή, πως λίγο πολύ έτσι όπως πορεύθηκε θα πορευόταν στην μεταγραφική περίοδο και αυτό κυρίως για λόγους αντικειμενικούς.
Τώρα πια που αυτή η περίοδος έληξε, καλό είναι να αφήσει τις... πάσης φύσεως επικοινωνιακές ακροβασίες κατά μέρος και να ασχοληθεί με το πραγματικό ποδόσφαιρο.
Γιατί αν σημαντικές και ηρωϊκές όντως ανατροπές και νίκες όπως αυτή με τον Πανιώνιο, χρησιμοποιούνται μόνο για να... δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα και να κερδίσουμε εκτός από το ματς και τις... εντυπώσει στον κόσμο, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει επ' άπειρον.
Ούτε η ομάδα μπορεί να ακροβατεί συνεχώς σε τεντωμένο σκοινί και να υποτάσσεται στις ανάγκες για προσωπική επικοινωνία και... ασυλία ενός μικρόκοσμου γύρω της, ούτε το ποδόσφαιρο επιτρέπει για μεγάλο διάστημα τέτοιου είδους αντιμετώπισή του από οποιονδήποτε.
Το θέμα εδώ είναι να αρχίσει να συνειδητοποιεί και η ομάδα αυτό που βλέπει ο κόσμος όλος και να αρχίσει ξανά να δουλεύει ποδοσφαιρικά.
Αρχή της χρονιάς είναι, δεν σημαίνουν τίποτε το τρομερό και μην αναστρέψιμο οι αδυναμίες που παρουσιάζονται μέχρι στιγμής, αλλά μπορεί αυτές να εξελιχθούν σε τέτοιες, αν κάθε φορά που μας κάθεται ένα αποτέλεσμα ξεσπάμε σε ανοησίες και κάθε φορά που μας στραβώνει ξεσπάμε... στο κατεστημένο που μας πολεμάει.
Αυτά λέει η λογική. Όποιος θέλει τα ακούει ή έστω τα συζητάει καθώς δεκτές και οι ενστάσεις και η σχετική κουβέντα αλλά χωρίς βλακώδεις και ψευτοπαναθηναϊκούς δηθεν καταλογισμούς προθέσεων.
Όποιος δεν θέλει πάλι, δικαίωμά του, ας συνεχίζει να βαδίζει στην νιρβάνα του μικρόκοσμού του και να νοιώθει και ευτυχισμένος.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου