Οπως
έχει εξελιχθεί η κατάσταση στις ευρωπαϊκές ομάδες, είναι πλέον πολύ
δύσκολο για ομάδες του δεύτερου μισού της βαθμολογίας να έχουν στις
τάξεις τους έναν αξιόπιστο και σταθερό επιθετικό. Αυτή τη χρονιά όμως,
υπάρχουν κάποιοι παίκτες που βάσει της φόρμας και των γκολ τους
κοντράρουν στα ίσα παικταράδες εγνωσμένης αξίας. Ακολουθεί μία ματιά σε
αυτούς που με μικρές ομάδες έχουν καταφέρει να τα σπάσουν στα πέντε
μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Λούκα Τόνι (18 γκολ, Ελλάς Βερόνα)
Το αργό tempo της Serie A σημαίνει ότι οι επιθετικοί μπορούν να αποδίδουν εξαιρετικά στα 30 τους. Εννιά χρόνια μετά την κατάκτηση του Χρυσού Παπουτσιού, ο Λούκα Τόνι συνχίζει να βάζει γκολ στο Marcantonio Bentegodi. Η ιστορία του 37χρονου είναι διαφορετική από εκείνη των Φραντσέσκο Τότι, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, Αντόνιο Ντι Νατάλε. Ενώ αυτοί οι τρεις παρέμειναν στην Ιταλία και σκόραραν ακατάπαυστα για την ίδια ομάδα κάθε χρόνο, το δικό του ταξίδι είχε περισσότερες παραστάσεις. Η Βερόνα είναι ο 16ος σύλλογος της καριέρας του, ενώ το βιογραφικό του έχει μέσα κλαμπ όπως την Μπάγερν Μονάχου αλλά και την Al-Nasr των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Οταν ένας παίκτης μετακομίζει στην Απω Ανατολή συνήθως έχει κραμάσει ουσιαστικά τα παπούτσια του, όμως ο Τόνι ήθελε πολύ να επιστρέψει στην πατρίδα του. Το 2012 εντάχθηκε στο δυναμικό της Φιορεντίνα, μία λογική κίνηση, ειδικά από τη στιγμή που είχε ξαναπαίξει στην ομάδα. Οι τιφόζι ήταν ενθουσιασμένοι και εκείνος συνειδητοποιημένος με το ότι θα είναι δεύτερη επιλογή στην ομάδα που είχε αγαπήσει. Ομως ήταν τόσο αποτελεσματικός ως Plan B, πετυχαίνοντας 8 γκολ, σε βαθμό που ήθελε να παίζει περισσότερο. Το επόμενο καλοκαίρι φόρεσε τη φανέλα της Ελλάς και από τότε είναι πραγματικά εκπληκτικός έχοντας βάλει 37 γκολ σε δύο σεζόν. Ο έμπειρος φορ στερείται κινητικότητας και πολλές φορές είναι... άτσαλος απέναντι από την εστία, όμως παίρνει τρομερές θέσεις, παραμένει ειδικός στις κεφαλιές και πανηγυρίζει κάθε γκολ σαν να είναι το πρώτο του. Παρότι γίνεται 38 τον επόμενο μήνα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην παραμείνει στην Βερόνα για έναν ακόμα χρόνο.
Σενάριο: Μεταγραφή-έκπληξη στην Βραζιλία. Ισως να μην είναι τόσο μεγάλη έκπληξη αν λάβει κανείς υπόψη του των αριθμό των ομάδων που έχει αγωνιστεί.
Αλμπέρτο Μπουένο (16 γκολ, Ράγιο Βαγιεκάνο)
Προϊόν των τμημάτων υποδομής της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μπουένο έλαβε εξαιρετική ποδοσφαιρική παιδεία, όμως δεν υπήρχαν αρκετές ευκαιρίες στο Santiago Bernabeu. Μία φορά έπαιξε στην επίθεση με Σαβιόλα και Ραούλ. Υστερα από αυτό, η πορεία του στον χώρο ήταν αθόρυβη. Βρέθηκε στην Ρεάλ Βαγιαδολίδ και αγωνίστηκε στις δύο πρώτες κατηγορίες, είχε πέρασμα που δεν θυμάται κανένας από την Ντέρμπι Κάουντι και την Championship, όμως βρήκε τα πατήματά του όταν επέστρεψε στην Ισπανία για λογαριασμό της Ράγιο Βαγιεκάνο. Ενώ οι υπόλοιποι της λίστας είναι δυνατά φορ παλιάς κοπής, ο Μπουένο έχει τα χαρακτηριστικά του κλασικού Ισπανού, ο οποίος είναι 'ελαφρύς' και μπορεί να παίξει σαν εξτρέμ και σαν δεύτερος επιθετικός. Η δεύτερη θέση είναι αυτή από την οποία τα έχει πάει εκπληκτικά φέτος και είναι ο πρώτος σκόρερ της La Liga χωρίς τους παίκτες των πέντε πρώτων ομάδων (Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Ατλέτικο, Βαλένθια, Σεβίλλη). Δεν υπάρχει αμφιβολία για τον Μπουένο στη σεζόν που διανύουμε. Την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου, πέτυχε τέσσερα γκολ σε 16 λεπτά στο 4-2 κόντρα στην Λεβάντε, καρέ το οποίο ήταν το πιο γρήγορο στην ιστορία της μεγάλης κατηγορίας ύστερα από αυτό του Μπεμπέτο με την Λα Κορούνια σε βάρος της Αλμπαθέτε το 1995. Αυτό είναι μάλλον το highlight της καριέρας ενός συμπαθητικού αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων ποδοσφαιριστή ο οποίος θα δείχνει στα εγγόνια του το video του αγώνα με την Λεβάντε.
Σενάρια: Πόρτο, Σαουθάμπτον.
Αλεξάντερ Μάιερ (19 γκολ, Αϊντραχτ Φρανκφούρτης)
Η περίπτωση του Αλεξάντερ Μάιερ είναι περίεργη. Σήμερα διανύει την 11η σεζόν του στην Αϊντραχτ -συμπεριλαμβανομένης μίας στη δεύτερη κατηγορία- και βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της ζωής του. Δεν έπαιξε ποτέ στην Εθνική Γερμανίας, δεν τον κυνήγησαν ποτέ οι μεγάλες ομάδες, όμως είναι πάνω από τους Ρόμπεν και Λεβαντόφσκι στον πίνακα με τους πρώτους σκόρερ. Παραδοσιακά παίκτης που τα πήγαινε καλύτερα πίσω πίσω, χάρη στο 1.96μ ύψος του, ο Μάιερ μετατοπίστηκε πιο μπροστά και ήταν σε τρομερή φόρμα. Είναι εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε τη χρονιά όντας στον πάγκο, με τον νέο προπονητή, Τόμας Σααφ, να προτιμά τον Ελβετό φορ, Χάρις Σεφέροβιτς, στην κορυφή του 4-2-3-1. Ο Μάιερ σκόραρε ύστερα από 15 λεπτά στο πρώτο ματς που πήρε φανέλα βασικού και ο Σααφ το γύρισε σε 4-4-2 με δύο επιθετικού, με τον Σεφέροβιτς να τρέχει και τον Μάιερ να βάζει το physical και τα τελειώματα. Τα 19 γκολ του έχουν έρθει έπειτα από 24 ματς ως βασικός. Ενας τραυματισμός στο γόνατο έβαλε πρόωρο τέλος στην κορυφαία χρονιά της καριέρας του και φάνηκε πως θα χάσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ από έναν εκ των Ρόμπεν/Λεβαντόφσκι αν και εκείνοι είναι τραυματίσες και 2/3 γκολ πίσω του στον τίτλο για τον Torjägerkanone.
Σενάριο: Είναι εκτός για 4 μήνες, όμως δύσκολα θα θέλει να αφήσει τους οπαδούς που τον αποκαλούν 'Fußball Got'.
Κλαούντιο Μποβέ (14 γκολ, Γκινγκάμπ)
Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για κάποιον επιθετικό της Γκινγκάμπ και να μην θυμηθούμε τις μέρες του Ντιντιέ Ντρογκμπά στο κλαμπ. Και όντως, ο Μποβέ έγινε Ντρογκμπά με την έννοια ότι πέρασε αρκετό χρόνο του πρώτου κομματιού της καριέρας του στη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου, όμως είναι ένας εντελώς διαφορετικός τύπος επιθετικού. Ο Μποβέ είναι μόλις 1.74μ. και είχε θεωρηθεί περισσότερο ένας μπαλαδόρος μέσος από στράικερ. Επαιξε τους πρώτους τρεις μήνες της σεζόν στα πλάγια αν και τα τρία πρώτα γκολ του ήταν με κεφαλιές. Τότε, ο προπονητής, Ζοσελίν Γκουβερνέ, αποφάσισε να τον δοκιμάσει μπροστά σαν καθαρό επιθετικό και αφού μάζεψε μόλις 12 βαθμούς στα πρώτα 14 παιχνίδια, πήρε 14 από τα επόμενα 5. Τα 14 δεν φτιάχνουν τόσο πολύ την εικόνα του Μποβέ, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι τα 4 από αυτά ήρθαν από τη βούλα του πέναλτι. Ομως όσο ο καιρός περνά φτιάχνει το όνομά του και παρότι το αποτέλεσμά του μπορεί πολλές φορές να σε απογοητεύσει, είναι πάντα επικίνδυνος. Γρήγορος, πολυεργαλείο, εκρηκτικός στις πτέρυγες και δολοφονικός στον αέρα. Ακούστηκε για την Εβερτον φέτος και ίσως να ήταν καλός για τον πάγκο της. Θα είναι κρίμα για την Γκινγκάμπ να χάσει τον παικταρά της τον οποίο απέκτησε για 300.000 ευρώ πριν δύο καλοκαίρια, όμως θα βγάλει καλό κέρδος.
Σενάρια: Εβερτον, Γουέσ Χαμ
Τσάρλι Οστιν (17 γκολ, ΚΠΡ)
Αν δεν υπήρχε η μηχανή γκολ της Τότεναμ, Χάρι Κέιν, ο Οστιν θα ήταν η αποκάλυψη της χρονιάς στην Premier League αν και δεν έχει ούτε μία συμμετοχή στην Εθνική Αγγλίας. Στο ξεκίνημα της σεζόν φάνηκε ότι η ΚΠΡ διαθέτει ένα αξιοπρεπές ρόστερ για την κατηγορία, όμως της έλειπε ένας σταθερός σκόρερ. Ο Οστιν είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο οι Rangers έχουν πιθανότητες να σωθούν. Ενα κλασικό 9άρι, ο Οστιν δεν είναι απλά ένας poacher. Μπορεί επίσης να βάλει γκολ από μακρινή απόσταση και η προδιάθεση που έχει να εκτελέσει τον έχει φέρει στο top-5 των παικτών με τα περισσότερα σουτ στην Ευρώπη μαζί με τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Λέο Μέσι, Σέρχιο Αγουέρο, Αριέν Ρόμπεν. Η καλύτερη εμφάνισή του ήρθε σε ένα 3-2 με την Γουέστ Μπρομ όταν έκανε χατ τρικ ύστερα από 10 προσπάθειες, ενώ είχε 3x3 επιτυχημένες εναέριες μονομαχίες. Η εμπειρία του από μικρότερες κατηγορίες παραμένει εμφανής στο στιλ του αφού το αρέσει να μάχεται με το physical και ενώ φαίνεται απίθανο να δούμε κάποια μεγάλη ομάδα να ενδιαφέρεται για εκείνον το καλοκαίρι, είναι σίγουρο ότι θα παραμείνει στην Premier League ακόμα και αν η ΚΠΡ δεν τα καταφέρει,
Σενάρια: Λίβερπουλ, Νιούκαστλ, Τσέλσι, Εβερτον
Λούκα Τόνι (18 γκολ, Ελλάς Βερόνα)
Το αργό tempo της Serie A σημαίνει ότι οι επιθετικοί μπορούν να αποδίδουν εξαιρετικά στα 30 τους. Εννιά χρόνια μετά την κατάκτηση του Χρυσού Παπουτσιού, ο Λούκα Τόνι συνχίζει να βάζει γκολ στο Marcantonio Bentegodi. Η ιστορία του 37χρονου είναι διαφορετική από εκείνη των Φραντσέσκο Τότι, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, Αντόνιο Ντι Νατάλε. Ενώ αυτοί οι τρεις παρέμειναν στην Ιταλία και σκόραραν ακατάπαυστα για την ίδια ομάδα κάθε χρόνο, το δικό του ταξίδι είχε περισσότερες παραστάσεις. Η Βερόνα είναι ο 16ος σύλλογος της καριέρας του, ενώ το βιογραφικό του έχει μέσα κλαμπ όπως την Μπάγερν Μονάχου αλλά και την Al-Nasr των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Οταν ένας παίκτης μετακομίζει στην Απω Ανατολή συνήθως έχει κραμάσει ουσιαστικά τα παπούτσια του, όμως ο Τόνι ήθελε πολύ να επιστρέψει στην πατρίδα του. Το 2012 εντάχθηκε στο δυναμικό της Φιορεντίνα, μία λογική κίνηση, ειδικά από τη στιγμή που είχε ξαναπαίξει στην ομάδα. Οι τιφόζι ήταν ενθουσιασμένοι και εκείνος συνειδητοποιημένος με το ότι θα είναι δεύτερη επιλογή στην ομάδα που είχε αγαπήσει. Ομως ήταν τόσο αποτελεσματικός ως Plan B, πετυχαίνοντας 8 γκολ, σε βαθμό που ήθελε να παίζει περισσότερο. Το επόμενο καλοκαίρι φόρεσε τη φανέλα της Ελλάς και από τότε είναι πραγματικά εκπληκτικός έχοντας βάλει 37 γκολ σε δύο σεζόν. Ο έμπειρος φορ στερείται κινητικότητας και πολλές φορές είναι... άτσαλος απέναντι από την εστία, όμως παίρνει τρομερές θέσεις, παραμένει ειδικός στις κεφαλιές και πανηγυρίζει κάθε γκολ σαν να είναι το πρώτο του. Παρότι γίνεται 38 τον επόμενο μήνα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην παραμείνει στην Βερόνα για έναν ακόμα χρόνο.
Σενάριο: Μεταγραφή-έκπληξη στην Βραζιλία. Ισως να μην είναι τόσο μεγάλη έκπληξη αν λάβει κανείς υπόψη του των αριθμό των ομάδων που έχει αγωνιστεί.
Αλμπέρτο Μπουένο (16 γκολ, Ράγιο Βαγιεκάνο)
Προϊόν των τμημάτων υποδομής της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μπουένο έλαβε εξαιρετική ποδοσφαιρική παιδεία, όμως δεν υπήρχαν αρκετές ευκαιρίες στο Santiago Bernabeu. Μία φορά έπαιξε στην επίθεση με Σαβιόλα και Ραούλ. Υστερα από αυτό, η πορεία του στον χώρο ήταν αθόρυβη. Βρέθηκε στην Ρεάλ Βαγιαδολίδ και αγωνίστηκε στις δύο πρώτες κατηγορίες, είχε πέρασμα που δεν θυμάται κανένας από την Ντέρμπι Κάουντι και την Championship, όμως βρήκε τα πατήματά του όταν επέστρεψε στην Ισπανία για λογαριασμό της Ράγιο Βαγιεκάνο. Ενώ οι υπόλοιποι της λίστας είναι δυνατά φορ παλιάς κοπής, ο Μπουένο έχει τα χαρακτηριστικά του κλασικού Ισπανού, ο οποίος είναι 'ελαφρύς' και μπορεί να παίξει σαν εξτρέμ και σαν δεύτερος επιθετικός. Η δεύτερη θέση είναι αυτή από την οποία τα έχει πάει εκπληκτικά φέτος και είναι ο πρώτος σκόρερ της La Liga χωρίς τους παίκτες των πέντε πρώτων ομάδων (Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Ατλέτικο, Βαλένθια, Σεβίλλη). Δεν υπάρχει αμφιβολία για τον Μπουένο στη σεζόν που διανύουμε. Την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου, πέτυχε τέσσερα γκολ σε 16 λεπτά στο 4-2 κόντρα στην Λεβάντε, καρέ το οποίο ήταν το πιο γρήγορο στην ιστορία της μεγάλης κατηγορίας ύστερα από αυτό του Μπεμπέτο με την Λα Κορούνια σε βάρος της Αλμπαθέτε το 1995. Αυτό είναι μάλλον το highlight της καριέρας ενός συμπαθητικού αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων ποδοσφαιριστή ο οποίος θα δείχνει στα εγγόνια του το video του αγώνα με την Λεβάντε.
Σενάρια: Πόρτο, Σαουθάμπτον.
Αλεξάντερ Μάιερ (19 γκολ, Αϊντραχτ Φρανκφούρτης)
Η περίπτωση του Αλεξάντερ Μάιερ είναι περίεργη. Σήμερα διανύει την 11η σεζόν του στην Αϊντραχτ -συμπεριλαμβανομένης μίας στη δεύτερη κατηγορία- και βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της ζωής του. Δεν έπαιξε ποτέ στην Εθνική Γερμανίας, δεν τον κυνήγησαν ποτέ οι μεγάλες ομάδες, όμως είναι πάνω από τους Ρόμπεν και Λεβαντόφσκι στον πίνακα με τους πρώτους σκόρερ. Παραδοσιακά παίκτης που τα πήγαινε καλύτερα πίσω πίσω, χάρη στο 1.96μ ύψος του, ο Μάιερ μετατοπίστηκε πιο μπροστά και ήταν σε τρομερή φόρμα. Είναι εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε τη χρονιά όντας στον πάγκο, με τον νέο προπονητή, Τόμας Σααφ, να προτιμά τον Ελβετό φορ, Χάρις Σεφέροβιτς, στην κορυφή του 4-2-3-1. Ο Μάιερ σκόραρε ύστερα από 15 λεπτά στο πρώτο ματς που πήρε φανέλα βασικού και ο Σααφ το γύρισε σε 4-4-2 με δύο επιθετικού, με τον Σεφέροβιτς να τρέχει και τον Μάιερ να βάζει το physical και τα τελειώματα. Τα 19 γκολ του έχουν έρθει έπειτα από 24 ματς ως βασικός. Ενας τραυματισμός στο γόνατο έβαλε πρόωρο τέλος στην κορυφαία χρονιά της καριέρας του και φάνηκε πως θα χάσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ από έναν εκ των Ρόμπεν/Λεβαντόφσκι αν και εκείνοι είναι τραυματίσες και 2/3 γκολ πίσω του στον τίτλο για τον Torjägerkanone.
Σενάριο: Είναι εκτός για 4 μήνες, όμως δύσκολα θα θέλει να αφήσει τους οπαδούς που τον αποκαλούν 'Fußball Got'.
Κλαούντιο Μποβέ (14 γκολ, Γκινγκάμπ)
Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για κάποιον επιθετικό της Γκινγκάμπ και να μην θυμηθούμε τις μέρες του Ντιντιέ Ντρογκμπά στο κλαμπ. Και όντως, ο Μποβέ έγινε Ντρογκμπά με την έννοια ότι πέρασε αρκετό χρόνο του πρώτου κομματιού της καριέρας του στη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου, όμως είναι ένας εντελώς διαφορετικός τύπος επιθετικού. Ο Μποβέ είναι μόλις 1.74μ. και είχε θεωρηθεί περισσότερο ένας μπαλαδόρος μέσος από στράικερ. Επαιξε τους πρώτους τρεις μήνες της σεζόν στα πλάγια αν και τα τρία πρώτα γκολ του ήταν με κεφαλιές. Τότε, ο προπονητής, Ζοσελίν Γκουβερνέ, αποφάσισε να τον δοκιμάσει μπροστά σαν καθαρό επιθετικό και αφού μάζεψε μόλις 12 βαθμούς στα πρώτα 14 παιχνίδια, πήρε 14 από τα επόμενα 5. Τα 14 δεν φτιάχνουν τόσο πολύ την εικόνα του Μποβέ, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι τα 4 από αυτά ήρθαν από τη βούλα του πέναλτι. Ομως όσο ο καιρός περνά φτιάχνει το όνομά του και παρότι το αποτέλεσμά του μπορεί πολλές φορές να σε απογοητεύσει, είναι πάντα επικίνδυνος. Γρήγορος, πολυεργαλείο, εκρηκτικός στις πτέρυγες και δολοφονικός στον αέρα. Ακούστηκε για την Εβερτον φέτος και ίσως να ήταν καλός για τον πάγκο της. Θα είναι κρίμα για την Γκινγκάμπ να χάσει τον παικταρά της τον οποίο απέκτησε για 300.000 ευρώ πριν δύο καλοκαίρια, όμως θα βγάλει καλό κέρδος.
Σενάρια: Εβερτον, Γουέσ Χαμ
Τσάρλι Οστιν (17 γκολ, ΚΠΡ)
Αν δεν υπήρχε η μηχανή γκολ της Τότεναμ, Χάρι Κέιν, ο Οστιν θα ήταν η αποκάλυψη της χρονιάς στην Premier League αν και δεν έχει ούτε μία συμμετοχή στην Εθνική Αγγλίας. Στο ξεκίνημα της σεζόν φάνηκε ότι η ΚΠΡ διαθέτει ένα αξιοπρεπές ρόστερ για την κατηγορία, όμως της έλειπε ένας σταθερός σκόρερ. Ο Οστιν είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο οι Rangers έχουν πιθανότητες να σωθούν. Ενα κλασικό 9άρι, ο Οστιν δεν είναι απλά ένας poacher. Μπορεί επίσης να βάλει γκολ από μακρινή απόσταση και η προδιάθεση που έχει να εκτελέσει τον έχει φέρει στο top-5 των παικτών με τα περισσότερα σουτ στην Ευρώπη μαζί με τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Λέο Μέσι, Σέρχιο Αγουέρο, Αριέν Ρόμπεν. Η καλύτερη εμφάνισή του ήρθε σε ένα 3-2 με την Γουέστ Μπρομ όταν έκανε χατ τρικ ύστερα από 10 προσπάθειες, ενώ είχε 3x3 επιτυχημένες εναέριες μονομαχίες. Η εμπειρία του από μικρότερες κατηγορίες παραμένει εμφανής στο στιλ του αφού το αρέσει να μάχεται με το physical και ενώ φαίνεται απίθανο να δούμε κάποια μεγάλη ομάδα να ενδιαφέρεται για εκείνον το καλοκαίρι, είναι σίγουρο ότι θα παραμείνει στην Premier League ακόμα και αν η ΚΠΡ δεν τα καταφέρει,
Σενάρια: Λίβερπουλ, Νιούκαστλ, Τσέλσι, Εβερτον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου