Οι νέοι είναι ωραίοι, αλλά οι παλιοί είναι αλλιώς...!!

Ο Αρης Λαούδης γράφει για το πέρασμα του Παναθηναϊκού από το Αλεξάνδρειο, την ανατριχίλα που προκάλεσε η παρουσία του Νίκου Γκάλη στο παρκέ και τον Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς που επιβεβαίωσε πόσο μεγάλη προσωπικότητα είναι.

Είναι από τα ματς που πρέπει να σε σπρώξουν οι «παλιοί» και η αλήθεια είναι πως η «φρουρά» του Παναθηναϊκού ύψωσε ανάστημα στην δυσκολία της πρεμιέρας. Είναι από ματς υψηλού κινδύνου, από τα παιχνίδια που στην πρεμιέρα θες να τα αποφύγεις, όχι μόνο γιατί δεν είσαι στο 100%, αλλά επειδή δεν ξέρεις τι σε περιμένει από τον αντίπαλο σε μια τόσο δύσκολη έδρα.

ADVERTISEMENT

Ο Αρης είναι καλύτερος από πέρυσι, σαφώς πιο ανταγωνιστικός και ήταν αναγκασμένος να παίξει ολίγον ανορθόδοξα για να ξεπεράσει την τελευταία στιγμή την απώλεια του Χάγκινς. Επιχείρησε 18 τρίποντα μόνο στο πρώτο ημίχρονο, την ώρα που ο Τζόρτζεβιτς προσπαθούσε ορθά να «χτυπήσει» με τον Ραντούλιτσα κοντά στο καλάθι.
Από τη μία λοιπόν οι γηπεδούχοι «βομβάρδιζαν» σε κάθε επίθεση, από την άλλη οι «πράσινοι» δυσκολεύονταν να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα στη ρακέτα και προσωρινά αυτή η «άνιση» μάχη έβγαζε νικητή τον Αρη. Το ζητούμενο πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι η διάρκεια και ομολογουμένως είναι σκληρό να «ζεις και να πεθαίνεις» από το τρίποντο, όπως αναγκάστηκε να κάνουν οι «κίτρινοι» στο συγκεκριμένο ματς.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το αυτονόητο στο ξεκίνημα του β' ημιχρόνου, ανέβασε ψηλά την άμυνά του, στα πρώτα λεπτά έπαιξε άμυνα στα όρια και από την στιγμή που ο Αρης δεν βρήκε τα σουτ ήταν αδύνατον να ακολουθήσει. Από 'κει και πέρα ήταν θέμα χρόνου για τους «πράσινους» να βρουν τις λύσεις στην επίθεση. Ο Διαμαντίδης ήταν μακράν ο MVP του Παναθηναϊκού, όχι για τους 12 πόντους και τις 8 ασίστ, αλλά για τη σταθερότητα και την ηρεμία που διατήρησε στην ομάδα από την στιγμή που πάτησε στο παρκέ.
Το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο για τον Τζόρτζεβιτς ήταν βεβαίως η «εκτόξευση» του Γκιστ στην τέταρτη περίοδο, μια εμφάνιση που την χρειαζόταν ο Αμερικανός, ύστερα από έξι μήνες αγωνιστικής απραξίας. Ο Γκιστ έδωσε αυτό το «κάτι παραπάνω» που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να πάρει τα ηνία του αγώνα και από την στιγμή που αισθάνθηκε να πατάει καλά στο παρκέ, άρχισε να βγάζει αυτοπεποίθηση σε άμυνα και επίθεση.
Επίσης ενθαρρυντική για τον Παναθηναϊκό ήταν και η εμφάνιση του Ραντούλιτσα, αν και οι περισσότεροι από τους 14 πόντους σημειώθηκαν, όταν τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ισως ο Σέρβος σ' ένα τέτοιο ματς που ουσιαστικά έπαιζε χωρίς αντίπαλο, να μπορούσε και περισσότερα, αλλά η ουσία είναι πως εμφανίστηκε πιο έτοιμος από τα φιλικά παιχνίδια και συγκριτικά με τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό.
Την εμφάνιση του Φελντίν την θεωρώ σε μεγάλο βαθμό φυσιολογική. Θα την περίμενα κάπως έτσι και στο ΣΕΦ, αν το παιχνίδι γινόταν υπό την παρουσία κόσμου. Είναι δύσκολο για έναν μη Ευρωπαίο να προσαρμόζεται με το καλημέρα σε δύσκολες έδρες, οπότε η έλλειψη συγκέντρωσης έχει εξήγηση, αν ανατρέξουμε σε πολλά παραδείγματα του παρελθόντος.
Η ουσία πλέον είναι πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Παναθηναϊκός ανταποκρίθηκε με... 100% στα δύο πρώτα δύσκολα παιχνίδια της σεζόν. Απέκλεισε τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, μπήκε με το δεξί σε μια δύσκολη έδρα στο πρωτάθλημα και πλέον πάει στη Ρωσία για να κάνει καλή αρχή και στην Ευρωλίγκα. Το γεγονός ότι μια τόσο νέα ομάδα, με πολλές αλλαγές σε θέσεις - κλειδιά, ξεκινάει με 2/2 σε ματς - φωτιά αν μη τι άλλο καταγράφεται ως πολύ ενθαρρυντικό στοιχείο τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Υ.Γ1: Ανατριχίλα είναι η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό βλέποντας τον μεγάλο Νίκο Γκάλη να κάνει το τζάμπολ του αγώνα και να χειροκροτείται από Αρειανούς και αντιπάλους. Η κίνηση του Καλάθη να πάει προς το μέρος του και το ασταμάτητο χειροκρότημα του Τζόρτζεβιτς από τον πάγκο του Παναθηναϊκού ήταν ενδεικτικά του κλίματος που επικρατούσε.
Υ.Γ2: Μπράβο στον κόσμο του Αρη που έδωσε ρεσιτάλ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Μπράβο και στον Τζόρτζεβιτς που στο φινάλε του αγώνα ξεκίνησε και τελείωσε τις δηλώσεις του από την καταπληκτική ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Διπλό το μπράβο για το χειροκρότημα του προς την εξέδρα, κατά την αποχώρησή του από το παρκέ.

*Πηγή: gazzetta.gr*