Ο Παναθηναϊκός μαθαίνει να νικά στο γήπεδο εκτός αυτού, όμως, σημειώνει τους μεγάλους του θριάμβους.
Βλέπεις τον Παναθηναϊκό του Γενάρη, τον βάζεις δίπλα σε εκείνη
τη βερσιόν του Οκτώβρη και πραγματικά νομίζεις ότι είναι άλλες ομάδες.
Όχι γιατί ο φρέσκος Παναθηναϊκός παίζει μπαλάρα ενώ εκείνος ο παλιός
σερνόταν. Κι όχι επειδή στις τωρινές 11άδες φιγουράρει ο τραυματίας στο
ξεκίνημα της σεζόν Εσιέν…
Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας
Η βασική αγωνιστική διαφορά της ομάδας που καθοδηγούσε ο Αναστασίου με αυτή του Στραματσόνι είναι η διάταξη εντός γηπέδου και η αξιοποίηση των υλικών – παικτών. Τότε (4-4-2 κυρίως) ο Παναθηναϊκός έπαιζε πιο στενά, δεν στηριζόταν σε ακραίους επιθετικούς και όποια δημιουργία από τα πλάγια ερχόταν από τον Νάνο και λιγότερο από τον δεξιό μπακ όποιος και να ήταν αυτός. Σήμερα, ο Ιταλός έχει απλώσει την επιθετική του γραμμή (4-3-3), έχει δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στους εξτρέμ (νέους και παλιούς) κι έχει εξαφανίσει τον Νάνο, δίνοντας τη θέση του στον Πράνιτς. Μπορείς να το πεις και αγωνιστικό – σοκ που προσωποποιείται εύκολα στην περίπτωση του Καλτσά: από περισσευούμενος στο ρόστερ έγινε βασικός με τον Στραματσόνι και απόλυτα αποτελεσματικός.
Συμφωνείς ή διαφωνείς με όσα διατυπώνονται σε αδρές γραμμές παραπάνω καταλήγεις σίγουρα ότι άλλα είναι τα σημαντικά στην επικαιρότητα της ομάδας. Ή, τέλος πάντων, τα σημαντικότερα. Φόρμα η ομάδα μπορεί να αποκτήσει και χωρίς να υπάρξει κάποια δραματική αγωνιστική αλλαγή. Το έχει κάνει και στο παρελθόν και κυρίως την πρώτη χρονιά του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο της.
Τότε, όμως, που έγραφε θρίαμβο στο «Καραϊσκάκης» ή που συνέτριβε τον ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου η λέξη «μεταγραφές» ήταν σχεδόν απαγορευμένη. Λεφτά δεν υπήρχαν διαθέσιμα, ενώ και μόνο το ενδιαφέρον της ομάδας για τον Ντε Βινσέντι έστειλε τον παίκτη στον Ολυμπιακό. Η ΟΥΕΦΑ, δε, κράταγε λεπτομερείς σημειώσεις με τα έσοδα και τα έξοδα της ΠΑΕ και απειλούσε με κυρώσεις…
Σήμερα ΟΥΕΦΑ δεν υπάρχει. Με τη μορφή του επιτηρητή, δηλαδή. Πέρασε στα ψιλά διότι ανακοινώθηκε λίγες μέρες μετά το ντέρμπι που δεν έγινε ότι ο Παναθηναϊκός βγήκε από το καθεστώς επιτήρησης της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Διοικητική νίκη τεράστια διότι επετεύχθη σε μια χρονιά με κουτσουρεμένα ως εξαφανισμένα έσοδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις λόγω του φιάσκου με την Καμπάλα.
Δεύτερη τεράστια επιτυχία είναι η χειμερινή ενίσχυση της ομάδας. Έρθει – δεν έρθει ο παίκτης – σύμβολο της πράσινης εξέδρας, Σεμπάστιαν Λέτο, οι «πράσινοι» έχουν πάρει τον Μέστο, τον Μολέντο, του δύο Βλαχοδήμους, τους Μαμούτε και Εβανγκελίστα δανεικούς και δύο εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές από το ελληνικό πρωτάθλημα: τον Μπουμάλ και τον Βιγιαφάνιες. Ειδικά οι δύο τελευταίοι πέρα από τη δεδομένη θετική τους επίδραση στις 11άδες του Στραματσόνι στέλνουν κι ένα μήνυμα ότι ο Παναθηναϊκός έχει επιστρέψει. Έχει επιστρέψει ενεργός και στην εγχώρια αγορά. Δεν φοβάται να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για κάποιον παίκτη μπας και αυτός καταλήξει απέναντι…
Τα σημαντικότερα, όμως, είναι μπροστά. Από τις αρχές του νέου έτους έχει αποκαλυφθεί η πρόθεση του αφεντικού του Παναθηναϊκού να προχωρήσει στην ανακατασκευή του «Απόστολος Νικολαϊδης» χωρίς να περιμένει το εγκεκριμένο από την Περιφέρεια κονδύλι ύψους 7 εκατομμυρίων. Πρόθεση που όσο περνούν οι μέρες αρχίζει και αποκτά τη μορφή… υπόσχεσης και κάνει τους φίλους της ομάδας να αδημονούν για την επόμενη σεζόν. Λατρεμένη η Λεωφόρος αλλά και κοινά παραδεκτό ότι χρειάζεται επειγόντως χοντρό συμμάζεμα.
Βάλτε τα κάτω, λοιπόν: ο Παναθηναϊκός έδιωξε τον μπαμπούλα της ΟΥΕΦΑ, άρπαξε παίκτες που συνήθιζε να χάνει και ετοιμάζεται να φτιάξει και το γήπεδό του. Επιτυχίες, θρίαμβοι που δεν μπορούν να συγκριθούν με καμία νίκη εντός γηπέδου. Ούτε καν με το 0-3 στο Φάληρο…
*Πηγή: sport-fm.gr*
Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας
Η βασική αγωνιστική διαφορά της ομάδας που καθοδηγούσε ο Αναστασίου με αυτή του Στραματσόνι είναι η διάταξη εντός γηπέδου και η αξιοποίηση των υλικών – παικτών. Τότε (4-4-2 κυρίως) ο Παναθηναϊκός έπαιζε πιο στενά, δεν στηριζόταν σε ακραίους επιθετικούς και όποια δημιουργία από τα πλάγια ερχόταν από τον Νάνο και λιγότερο από τον δεξιό μπακ όποιος και να ήταν αυτός. Σήμερα, ο Ιταλός έχει απλώσει την επιθετική του γραμμή (4-3-3), έχει δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στους εξτρέμ (νέους και παλιούς) κι έχει εξαφανίσει τον Νάνο, δίνοντας τη θέση του στον Πράνιτς. Μπορείς να το πεις και αγωνιστικό – σοκ που προσωποποιείται εύκολα στην περίπτωση του Καλτσά: από περισσευούμενος στο ρόστερ έγινε βασικός με τον Στραματσόνι και απόλυτα αποτελεσματικός.
Συμφωνείς ή διαφωνείς με όσα διατυπώνονται σε αδρές γραμμές παραπάνω καταλήγεις σίγουρα ότι άλλα είναι τα σημαντικά στην επικαιρότητα της ομάδας. Ή, τέλος πάντων, τα σημαντικότερα. Φόρμα η ομάδα μπορεί να αποκτήσει και χωρίς να υπάρξει κάποια δραματική αγωνιστική αλλαγή. Το έχει κάνει και στο παρελθόν και κυρίως την πρώτη χρονιά του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο της.
Τότε, όμως, που έγραφε θρίαμβο στο «Καραϊσκάκης» ή που συνέτριβε τον ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου η λέξη «μεταγραφές» ήταν σχεδόν απαγορευμένη. Λεφτά δεν υπήρχαν διαθέσιμα, ενώ και μόνο το ενδιαφέρον της ομάδας για τον Ντε Βινσέντι έστειλε τον παίκτη στον Ολυμπιακό. Η ΟΥΕΦΑ, δε, κράταγε λεπτομερείς σημειώσεις με τα έσοδα και τα έξοδα της ΠΑΕ και απειλούσε με κυρώσεις…
Σήμερα ΟΥΕΦΑ δεν υπάρχει. Με τη μορφή του επιτηρητή, δηλαδή. Πέρασε στα ψιλά διότι ανακοινώθηκε λίγες μέρες μετά το ντέρμπι που δεν έγινε ότι ο Παναθηναϊκός βγήκε από το καθεστώς επιτήρησης της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Διοικητική νίκη τεράστια διότι επετεύχθη σε μια χρονιά με κουτσουρεμένα ως εξαφανισμένα έσοδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις λόγω του φιάσκου με την Καμπάλα.
Δεύτερη τεράστια επιτυχία είναι η χειμερινή ενίσχυση της ομάδας. Έρθει – δεν έρθει ο παίκτης – σύμβολο της πράσινης εξέδρας, Σεμπάστιαν Λέτο, οι «πράσινοι» έχουν πάρει τον Μέστο, τον Μολέντο, του δύο Βλαχοδήμους, τους Μαμούτε και Εβανγκελίστα δανεικούς και δύο εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές από το ελληνικό πρωτάθλημα: τον Μπουμάλ και τον Βιγιαφάνιες. Ειδικά οι δύο τελευταίοι πέρα από τη δεδομένη θετική τους επίδραση στις 11άδες του Στραματσόνι στέλνουν κι ένα μήνυμα ότι ο Παναθηναϊκός έχει επιστρέψει. Έχει επιστρέψει ενεργός και στην εγχώρια αγορά. Δεν φοβάται να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για κάποιον παίκτη μπας και αυτός καταλήξει απέναντι…
Τα σημαντικότερα, όμως, είναι μπροστά. Από τις αρχές του νέου έτους έχει αποκαλυφθεί η πρόθεση του αφεντικού του Παναθηναϊκού να προχωρήσει στην ανακατασκευή του «Απόστολος Νικολαϊδης» χωρίς να περιμένει το εγκεκριμένο από την Περιφέρεια κονδύλι ύψους 7 εκατομμυρίων. Πρόθεση που όσο περνούν οι μέρες αρχίζει και αποκτά τη μορφή… υπόσχεσης και κάνει τους φίλους της ομάδας να αδημονούν για την επόμενη σεζόν. Λατρεμένη η Λεωφόρος αλλά και κοινά παραδεκτό ότι χρειάζεται επειγόντως χοντρό συμμάζεμα.
Βάλτε τα κάτω, λοιπόν: ο Παναθηναϊκός έδιωξε τον μπαμπούλα της ΟΥΕΦΑ, άρπαξε παίκτες που συνήθιζε να χάνει και ετοιμάζεται να φτιάξει και το γήπεδό του. Επιτυχίες, θρίαμβοι που δεν μπορούν να συγκριθούν με καμία νίκη εντός γηπέδου. Ούτε καν με το 0-3 στο Φάληρο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου