«Ποιόν…; Τον Ντρόμπνιακ…; Σιγά…». Ήταν μια από τις αντιδράσεις, όταν βγήκε στην επικαιρότητα το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ για τον Μαυροβούνιο φόργουορντ. Ακόμα και όταν οι συζητήσεις ήταν προχωρημένες, ελάχιστοι πίστεψαν ότι το ζήτημα θα είχε αίσιο τέλος, με την λογική ότι ο «Δικέφαλος» προερχόταν από μια καταστροφική τετραετία, δεν μπορούσε να εξασφαλίσει πιστοποιητικό συμμετοχής και χρωστούσε σε όποιον μιλούσε… Ευρωπαϊκή γλώσσα. Ήταν βέβαια και το παρελθόν του Ντρόμπνιακ με την συμμετοχή του σε μεγάλες ομάδες, στο ΝΒΑ και κασέ που έφτανε τις 700 και 800 χιλιάδες ευρώ τα τελευταία χρόνια. Κι όμως… Ο Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ με το 1/5 των χρημάτων που συνήθισε να παίρνει, μετρά ήδη τρεις μήνες στην Ελλάδα και διψήφιο αριθμό επίσημων παιχνιδιών με τον ΠΑΟΚ. Και δεν φαίνεται να το έχει μετανιώσει. Ίσως τελικά μετά από μια τρομερή καριέρα-ήταν σε υψηλό επίπεδο για τέσσερα χρόνια και στο ΝΒΑ-να βρήκε στα 34 του την Ιθάκη του στο PAOK SPORTS ARINA.
«Τρεις μήνες στην Θεσσαλονίκη… Ούτε το πρόσεξα. Αυτά μόνο εσείς οι δημοσιογράφοι τα βλέπετε, έχετε μανία με τα στατιστικά. Αλλά το μπάσκετ έτσι είναι, γεμάτο αριθμούς» έλεγε στο «Μetrosport» ο Μαυροβούνιος και αφού δέχθηκε τις… περιποιήσεις του πάντα πλακατζή Μπράνκο Μιλισάβλιεβιτς, ο οποίος θέλησε ο φίλος του να βγει ωραίος στις φωτογραφίες. Τις φωτογραφίες που τόσο απεχθάνεται ο Μαυροβούνιος. Προτιμά να στριμωχθεί σε ένα «μίνι κούπερ» για μια ώρα, παρά να στηθεί μπροστά στον φακό.
Τελικά με αυτή την μικρή τριβή με την Ελληνική Α1 ποιες εντυπώσεις έχει αποκομίσει μέχρι τώρα; «Ενδιαφέρουσες… Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι εκτός από τις δύο πλούσιες ομάδες υπάρχουν και άλλες που είναι πολύ δυνατές ειδικά στην έδρα τους. Όπως το Μαρούσι και ο Πανελλήνιος… Είναι πολύ δύσκολο να τις κερδίσεις εκεί. Είναι και κάτι άλλο. Εκτός από τους διεθνείς παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης υπάρχουν και πολλοί ακόμα υψηλής ποιότητας Έλληνες παίκτες. Γενικά το επίπεδο είναι καλό και ο ανταγωνισμός μεγάλος. Κανένα παιχνίδια δεν μπορεί να θεωρείται εύκολο. Είδαμε ότι και ο Ηλυσιακός για ένα ημίχρονο ήταν πολύ ανταγωνιστικός».
-Και ο ΠΑΟΚ…;
«Έχουμε καλή ομάδα. Απλά ήμασταν άτυχοι με το πρόγραμμα αλλά και με την δική μας απόδοση γιατί χάσαμε τρία παιχνίδια στο τέλος. Το ρεκόρ 2-5 δεν μας αρέσει και για αυτό θα δουλέψουμε ακόμα περισσότερο στην προπόνηση. Ελπίζω ότι θα κάνουμε ένα καλό καμπ μπακ για να μας βγει η δουλειά στο γήπεδο».
-Πέρα από το πρόγραμμα ήταν και οι αδυναμίες που έδειξε η ομάδα, δεν είναι ακόμα έτοιμη.
«Πρόκειται για μια καινούργια ομάδα με πολλούς νέους παίκτες, κάτι που σημαίνει ότι η προσαρμογή δεν θα μπορούσε να ήταν άμεση και εύκολη. Χρειάζεται να παίξουμε αρκετά παιχνίδια μαζί, θέλουμε χρόνο, είναι δεδομένο. Αυτό το γεγονός και το πρόγραμμα μας άφησαν πίσω. Η σεζόν όμως είναι μεγάλη, έχουμε ακόμα 20 αγώνες, θα προχωρήσουμε βήμα-βήμα και τώρα μας ενδιαφέρει να κερδίσουμε στα Τρίκαλα. Μετά θα δούμε τα υπόλοιπα παιχνίδια».
-Ποιες ήττες πόνεσαν;
«Στο Μαρούσι και στην Καβάλα… Στην πρώτη περίπτωση παίξαμε πολύ καλά απέναντι σε μια ομάδα Ευρωλίγκα πολύ φορμαρισμένη εκείνη την εποχή και μας γλύστρισε η νίκη μέσα από τα χέρια μας. Στην Καβάλα δεν παίξαμε καλά και θυμώσαμε με την απόδοση μας».
-Νιώθεις ότι έχεις βρει τον ρόλο σου; Όταν έγινε γνωστή η μεταγραφή σου όλοι περίμεναν ότι θα παίζεις 30-35 λεπτά.
«Το μπάσκετ είναι διαφορετικό. Δεν γίνεται οι παίκτες πλέον να παίζουν 40 λεπτά. Είναι απαραίτητο το ροτέισον για να είναι φρέσκια μια ομάδα, να έχουν όλοι οι παίκτες ρυθμό. Αν δεις στην Ευρωλίγκα δεν υπάρχει ούτε μια ομάδα που να λειτουργεί με παίκτες του 40λεπτου. Ίσως οι πιο αδύναμες μόνο… Αν θέλεις να πετύχεις πρέπει να έχεις 10 ισάξιους παίκτες, δύο σε κάθε θέση. Έτσι είναι τώρα το μπάσκετ. Δες τον Παναθηναϊκό… 15-18 λεπτά ο κάθε παίκτης… Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, θα είσαι ΟΚ. Τώρα δεν μπορεί να γίνει αυτό στον ΠΑΟΚ και καταλαβαίνω ότι μερικές φορές οι παίκτες που δεν παίζουν πολύ, στεναχωριούνται. Το ρόστερ του ΠΑΟΚ είναι μεγάλο, έχουμε πολύ και καλό υλικό και δεν νομίζω ότι παίζει ρόλο το αν παίζουμε μια φορά την εβδομάδα. Είναι θέμα προσαρμογής. Φαίνεται ότι αυτό το στυλ το ανακάλυψε ο Ομπράντοβιτς και τώρα όλοι τον ακολουθούν».
-Με τον Μαρκόπουλο έχετε βρει κωδικό επικοινωνίας;
«Ναι μια χαρά είμαστε, καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο. Από την πρώτη στιγμή που αρχίσαμε την συνεργασία πίστεψα ότι θα έχουμε μια καλή χρονιά».
-Προφανώς η φιλοσοφία του να παίζει με τους ψηλούς σε βολεύει…
«Φυσικά. Και εγώ ψηλός είμαι και χαίρομαι να αποτελώ μέρος αυτής της φιλοσοφίας. Το θέμα δεν είναι με ποιους παίζεις, αλλά όλη η ομάδα να βρίσκεται σε καλό επίπεδο και να δείξει στο παρκέ την πραγματική της αξία, γιατί είμαι σίγουρος ότι έχουμε υψηλά στάνταρτς σαν σύνολο. Δεν κοιτάμε τι έγινε μέχρι τώρα. Μένουν λεπτομέρειες να διορθώσουμε».
-Άρχισες να παίζεις επαγγελματικά στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Με τόση εμπειρία πιστεύεις οτι από τότε έχει αλλάξει το μπάσκετ;
«Οι σημαντικές διαφορές δημιουργήθηκαν από την δεκαετία του ΄80 σε αυτή του ΄90. Τότε έπαιζαν στην Ευρώπη δύο Αμερικανοί και κανείς άλλος εκτός χώρας. Αυτοί αγωνίζονταν για 35-40 λεπτά και έπρεπε να πετυχαίνουν 30-35 πόντους. Δες σήμερα. Επτά ξένοι στην Ισπανία, έξι στην Ελλάδα… Το στυλ δεν έχει αλλάξει στην βάση του, ίσως τώρα είναι λίγο πιο σκληρό. Απλά υπάρχουν περισσότεροι παίκτες. Ποιος περίμενε στη δεκαετία του ’80 ότι θα έβγαιναν τόσοι καλοί παίκτες από την Γερμανία, την Τουρκία λόγου χάρη; Τώρα όλοι παίζουν μπάσκετ. Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να μην διαθέτει τουλάχιστον 2-3 καλούς παίκτες. Η Τσεχία λόγου χάρη, η Φινλανδία, όλες οι χώρες… Το μπάσκετ έχει διαδοθεί πολύ».
-Φαίνεται και στο ΝΒΑ, όπου οι ομάδες επιλέγουν παίκτες από την Ευρώπη…
«Στα μέσα του΄90 και το ΝΒΑ άρχισε να βλέπει παίκτες από την Ευρώπη και τη Νότιο Αμερική. Το μάρκετινγκ κάνει άλλη δουλειά εκεί. Το θέμα είναι όμως ότι στο ΝΒΑ παίζουν δεκάδες Ευρωπαίοι, μερικοί από τους οποίους είναι σταρς. Ο Γκαζόλ, ο Νοβίτσκι, ο Πέτζα, ο Πάρκερ και αρκετοί ακόμα… Πάντως το ΝΒΑ είναι ένα μεγάλο ζήτημα και θα ήταν καλύτερα να μην το ανοίξουμε τώρα»
-Πως είναι να έχεις παίξει σε δύο Εθνικές ομάδες;
«Για μένα είναι το ίδιο. Σερβία και Μαυροβούνιο είναι ίδια κατάσταση σαν λαός και νοοτροπία. Το θέμα είναι πολιτικό με τον διαχωρισμό τους, αλλά η ουσία είναι αυτή. Πολλές ομάδες στην Σερβία έχουν δεκάδες παίκτες από το Μαυροβούνιο, δεν υπάρχουν διαφορές».
-Η δυναμική των δύο Εθνικών είναι διαφορετική όμως.
«Σίγουρα… Η Σερβία είναι μεγάλη, έχει την παράδοση, απλά έφυγε ένα μικρό της κομμάτι. Η Εθνική Μαυροβούνιου τώρα άρχισε. Έχουμε καλή ομάδα, το δείξαμε στα προκριματικά για το επόμενο Ευρωμπάσκετ, απλά οι αντίπαλοι μας ήταν σε πιο χαμηλό επίπεδο. Οι παίκτες της Εθνικής είναι σπουδαίοι. Ο Πέκοβιτς, ο Σκεπάνοβιτς, ο Γέρετιν, ο Ομάρ Κουκ και αρκετά ταλαντούχα νέα παιδιά με πολύ μέλλον. Πάντως έχουμε κερδίσει και ομάδες που έχουν παίξει σε τελικά Ευρωμπάσκετ όπως η Βοσνία, η Βουλγαρία και η Τουρκία».
-Βρήκες στον ΠΑΟΚ και στην Θεσσαλονίκη αυτό που ήθελες; Πως περνάς γενικά;
«Νιώθω πολύ καλά εδώ. Είτε αυτό αφορά το μπάσκετ είτε την ζωή μου. Μου αρέσει η Θεσσαλονίκη, μου ταιριάζει, άλλωστε εδώ ο κόσμος έχει την ίδια νοοτροπία με τους Σέρβους».
-Σου λείπει η πατρίδα σου;
«Ναι μου λείπει. Έχω τρία παιδιά, τα δύο είναι δίδυμα ενάμισι έτους και δεν είναι εύκολο να είσαι μακριά τους. Είχαμε συζητήσει με την σύζυγο για το αν θα μετακομίσουμε οικογενειακώς στην Θεσσαλονίκη, αλλά με τρία παιδιά έπρεπε να μεταφέρουμε τα πάντα. Η γυναίκα μου με το μεγαλύτερο παιδί έχουν έρθει αρκετές φορές. Έχουμε τους παππούδες στο Βελιγράδι που φροντίζουν τα μικρά. Θα έρθουν όμως σύντομα να με δουν. Ίσως όλοι έρθουν τον Μάρτιο, να είναι δύο χρονών τα μικρά για να μπορούν να μετακινηθούν καλύτερα. Για την ώρα είμαι μόνος, αλλά και αυτές οι θυσίες χρειάζονται».
-Οπότε πως περνάς τον χρόνο σου εδώ μόνος;
«Η Θεσσαλονίκη σε κάνει να ξεχνιέσαι. Με τα παιδιά από την ομάδα κάνουμε παρέα, βγαίνουμε για φαγητό, καφέ. Έχω πολύ καλή σχέση με τους Έλληνες παίκτες του ΠΑΟΚ. Βλέπω και συχνά τον Βλάντο Πέτροβιτς που είμαστε φίλοι από τότε που παίζαμε μαζί στην Παρτιζάν».
-Η άφιξη του Μιλισάβλιεβιτς βοηθά και σένα, έτσι;
«Φυσικά… Είναι φοβερός παίκτης, η προσθήκη είναι πολύ σημαντική, αλλά πάνω από όλα σε ανθρώπινο επίπεδο, είναι σημαντικό να έχεις στην ομάδα κάποιον που ξέρεις από παλιά, να μιλήσεις την ίδια γλώσσα. Η παρέα έχει άλλο νόημα έτσι».
-Στο ΝΒΑ είχες ανάλογη παρέα;
«Φυσικά… Είχα την γυναίκα μου, αλλά ήταν ακόμα ο Ραντμάνοβιτς, άλλοι παίκτες από την χώρα μου και αρκετοί Σέρβοι που έμεναν στις πόλεις όπου έπαιξα. Εντάξει, δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω εκτός Σερβίας, έχω συνηθίσει, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα».
-Με τον… δικό μας τον Πέτζα μιλάς; Πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε για να συμφωνήσεις με τον ΠΑΟΚ;
«Μιλάμε συχνά με τον Πέτζα, αλλά περισσότερο για γενικά θέματα, για το μπάσκετ, όχι ειδικά για τον ΠΑΟΚ, αν και συνεχώς με ρωτά πως πάμε . Είχαμε μιλήσει και πριν υπογράψω. Ήθελα να ακούσω τι είχε να μου πει για την όλη κατάσταση. Δεν μπορώ να πω ότι αυτός με έπεισε, ήταν κάτι που το αποφάσισα μέσα μου, αλλά η γνώμη του έπαιξε ρόλο».
-Χρήμα ή δόξα…; Νιώθεις ότι είσαι ένας μποέμ του μπάσκετ;
«Αυτό που νιώθω είναι ότι ακόμα μπορώ να παίζω, ότι είμαι σε καλή φόρμα. Χρήματα… Εντάξει, τώρα πλέον μπορώ να κάνω υπομονή αναφορικά με τα χρήματα, αλλά ένας επαγγελματίας δεν μπορεί να παίζει απλήρωτος. Χάνεις έτσι το μυαλό σου, ρωτάς τον εαυτό σου… τι διάολο κάνω εγώ τώρα εδώ. Αυτή είναι η ζωή σου, επαγγελματικό το μπάσκετ. Δεν ξέρω αν είμαι μποέμ, δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι. Την δουλειά μου θέλω να κάνω, γιατί το μπάσκετ είναι που λατρεύω. Όσο για την δόξα…; Ποιος παίζει απλά για να παίζει; Υπάρχουν στόχοι, τους βάζεις σχεδόν κάθε μέρα. Νίκες, τίτλοι… Έτσι το ευχαριστιέσαι».
-Αισθάνεσαι διαφορετικά τα Χριστούγεννα…;
«Όχι ιδιαίτερα… Και εγώ ορθόδοξος είμαι, ξέρεις οτι οι Σέρβοι τα γιορτάζουν αργότερα στις 7 Ιανουαρίου, αλλά όχι δεν σημαίνει κάτι διαφορετικό για μένα. Μου αρέσει όμως η ατμόσφαιρα, μου αρέσω να βλέπω τον κόσμο στον δρόμο αυτές τις μέρες, τα μαγαζιά, η κίνηση… Περισσότερο είναι για τα παιδιά. Συνήθισα να παίζω μπάσκετ τα Χριστούγεννα, απλά θα ήθελα να τα περάσω με τα παιδιά μου».
-Θα είναι το 2010 διαφορετικό για τον ΠΑΟΚ; Τι να περιμένει ο κόσμος…;
«Η ομάδα θα παίζει καλύτερα κάθε φορά. Είμαι αισιόδοξος, ο χρόνος δουλεύει για μας. Το μόνο που θέλω από τους φιλάθλους μας είναι να μείνουν κοντά μας, να έρθουν ακόμα περισσότεροι στο γήπεδο, να το κάνουμε… και λίγο Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος και μέχρι το τέλος θα είναι πολύ διαφορετικός από ότι μέχρι τώρα».
«Θέλω να πάω στην Τούμπα…»
Ο αθλητισμός, το μπάσκετ είναι η ζωή του. Ο Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χόμπι, αλλά δεν… αφήνει να πέσει κάτω τίποτα που έχει να κάνει με τα σπορ και ειδικά με τα ομαδικά αθλήματα. Όπως όλοι οι Σέρβοι έτσι και ο 34χρονος φόργουορντ έχουν αδυναμία στο ποδόσφαιρο. Και με τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ σε καλό μομέντουμ, με όλο τον κόσμο δίπλα του, λογικό είναι και ο Μαυροβούνιος-φανατικός…Παρτιζάνος και αυτό αποτελεί μια καλή βάση με την αδελφική σχέση των δύο «ασπρόμαυρων» ομάδων Βελιγραδίου και Θεσσαλονίκης- να θέλει να ζήσει την γεμάτη Τούμπα. Όπως αυτή που ζούσε παλιότερα στα μεγάλα παιχνίδι Ευρωλίγκα στην Χάλα Πιονίρ, ή
-Το ποδόσφαιρο σου αρέσει;
«Μου αρέσουν όλα τα σπορ. Παρακολουθώ ποδόσφαιρο, μου αρέσει πολύ. Βλέπω και πολύ μπάσκετ. Τα πάντα… Ευρωλίγκα, ΝΒΑ, NCAA, Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα… Θέλω ανά πάσα στιγμή να ξέρω τα πάντα. Θα με ρωτήσεις σίγουρα για το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ και αν έχω δει κάποιο παιχνίδι».
-Με πρόλαβες…
«Μόνο στην τηλεόραση… Δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν συμπίπτει το πρόγραμμα για να μπορέσω να πάω στο γήπεδο. Τώρα παίζει Σάββατο το ποδόσφαιρο, αλλά εμείς εκείνη την μέρα θα είμαστε στα Τρίκαλα, όπου παίζουμε την επομένη. Θέλω να πάω στην Τούμπα και ελπίζω να το κάνω μόλις βολέψει το πρόγραμμα. Έχω δει την ατμόσφαιρα, είναι φοβερή, μακάρι να την βλέπουμε και στο μπάσκετ. Άλλωστε δεν είναι κάτι νέο για μένα, ξέρω τι σχέση έχει η ομάδα με τους φιλάθλους της. Όλη η Ευρώπη γνωρίζει για το πόσο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ αγαπούν φανατικά και μαζικά την ομάδα τους».Πηγη Μετροσπορ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου