Ένα μείγμα Ιταλών και Ελβετών συναντήθηκαν για δείπνο σε ένα εστιατόριο κοντά στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου και πήραν την ιστορική απόφαση να ιδρύσουν έναν σύλλογο, ο οποίος θα επιχειρούσε παγκόσμιο άνοιγμα και δεν θα ήταν ένα κλειστό κύκλωμα Ιταλών. Έτσι ακριβώς προέκυψε και το όνομα της ομάδας, Internazionale, που φυσικά σημαίνει παγκόσμια.
Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, όμως με σκληρή δουλειά και συνεχείς αγώνες, οι «νερατζούρι» κατάφεραν να κερδίσουν δύο πρωταθλήματα, το 1910 και το 1920. Μάλιστα ο τότε αρχηγός της ομάδας, Βιρτζίλιο Φοσάτι, σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την περίοδο της φασιστικής διακυβέρνησης μάλιστα ο σύλλογος δέχθηκε εντονότατο «πόλεμο» και αποφασίστηκε –με συνοπτικές διαδικασίες- να συνενωθεί με ομάδα του Μιλάνου και μετονομάστηκε μάλιστα Αμπροσιάννα SS Μιλάνο.
Λίγα χρόνια αργότερα όμως, οι πιέσεις των οπαδών ήταν τεράστιες και αποφασίστηκε η ομάδα να μετονομαστεί σε Internazionale FC Milano, όνομα που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Στο μεταξύ όμως, η ομάδα με φυσικό της ηγέτη τον Τζιουζέπε Μεάτσα, ο οποίος μετέπειτα έδωσε το όνομα του στην έδρα της Ίντερ, είχε ήδη κατακτήσει το κύπελλο Ιταλίας το 1939 και μέχρι το 1954 είχε φτάσει στην κατάκτηση επτά πρωταθλημάτων.
Η εποχή της μεγάλης Ίντερ
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν τα κορυφαία της ιστορίας της Ίντερ, καθώς οι «νερατζούρι» υπό την καθοδήγηση του Ελένιο Ερέρα, κατάφεραν να κατακτήσουν τρία πρωταθλήματα (1963, 1965, 1966), αλλά αυτό που πραγματικά έβαλε την ομάδα στις καρδιές όλων των φιλάθλων ανά τον κόσμο ήταν η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου δύο συνεχόμενες χρονιές.
Πρώτα το 1964, η Ίντερ κατάφερε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο, επικρατώντας της κραταιάς Ρέαλ Μαδρίτης και την επόμενη σεζόν –εντός έδρας ουσιαστικά- δεν είχαν πρόβλημα να κερδίσουν την πολύ σπουδαία Μπενφίκα της εποχής. Οι «νερατζούρι» έφτασαν και στον τελικό του 1966, αλλά ηττήθηκαν με 2-1 από τη Σέλτικ στη Λισαβόνα και έχασαν την ευκαιρία να επαναλάβουν για τρίτη χρονιά έναν σπουδαίο θρίαμβο. Είναι χαρακτηριστικό πως η δεκαετία του ’60 θεωρείται η «χρυσή εποχή» της Ίντερ, η οποία έναν χρόνο αργότερα (1971) κατέκτησε το ενδέκατο της πρωτάθλημα.
Την επόμενη σεζόν όμως, η Ίντερ αντιμετώπισε στον τελικό του Ευρωπαϊκού τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ και γνώρισε την ήττα με 2-0. Τα επόμενα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα, καθώς η ομάδα –ελέω των κακών επιλογών- έμεινε μακριά από τους τίτλους, αλλά το 1989 η Ίντερ κατάφερε να επανέλθει στους τίτλους, κατακτώντας το Ιταλικό πρωτάθλημα με ηγέτες τους Γερμανούς Μπρέμε και Ματέους, τον Αργεντινό Ραμόν Ντίαζ και προπονητή τον Τζιοβάνι Τραπατόνι.
Τα χρόνια της «φαγούρας»
Η εποχή όμως που ακολούθησε ήταν πραγματικά η χειρότερη στην ιστορία της Ίντερ, καθώς οι «νερατζούρι» έμειναν στη σκιά των μεγάλων τους αντιπάλων, Μίλαν και Γιουβέντους, οι οποίες τα πήγαιναν εξαιρετικά όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη. Η πορεία της Ίντερ ήταν τόσο απογοητευτική στο Campionato που τη σεζόν 1993-94 τερμάτισε μόλις ένα βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.
Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν φάνηκε να εμποδίζει τους «νερατζούρι» από το να κατακτήσουν τρεις φορές το Κύπελλο UEFA (1991, 1994 και 1998). Η ημερομηνία-σταθμός όμως στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, δεν ήταν άλλη από το καλοκαίρι του 1995, όταν ο Μάσιμο Μοράτι ανέλαβε την προεδρία της ομάδας, διαδεχόμενος τον Ερνέστο Πελεγκρίνι. Ο Μοράτι είχε υποσχεθεί πολλά πριν αναλάβει, αλλά στις πράξεις έκανε… περισσότερα. Επί των ημερών του η Ίντερ απέκτησε παίκτες όπως ο Ρονάλντο, ο Βιέρι και ο Κρέσπο, με την Ίντερ να είναι η ομάδα που δύο φορές μάλιστα έσπασε το μεταγραφικό ρεκόρ της εποχής.
Όμως τα χρήματα δεν έφερναν την ευτυχία, μιας και ο Μοράτι δεν ήταν γραφτό να δει την ομάδα του να κατακτάει ούτε καν ένα πρωτάθλημα στη δεκαετία του ’90. Η κατάσταση φαινόταν να έχει φτάσει στο απροχώρητο και οι οπαδοί δεν ήξεραν ποιον να πρωτοκατηγορήσουν. Τους παίκτες, τους προπονητές, ή τον ίδιο τον Μοράτι που τους άλλαζε όλους σαν τα πουκάμισα;
Τη σεζόν 1999-2000 ο Μοράτι αποφάσισε να προβεί σε τεράστιες αλλαγές, δίνοντας τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας στον Μαρτσέλο Λίπι και προχωρώντας σε σπουδαίες μεταγραφικές κινήσεις, οι οποίες όμως δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα, καθώς ούτε εκείνη τη σεζόν η Ίντερ κατάφερε να κερδίσει κάτι. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…
Την επόμενη σεζόν η ομάδα ηττήθηκε στον τελικό του Super Cup Ιταλίας από τη Λάτσιο και σαν να μην έφτανε αυτό κατάφερε να αποκλειστεί στα προκριματικά του Champions League από την Χέλσινμποργκ! Το παιχνίδι αυτό αποτέλεσε τον προπομπό της αποχώρησης Λίπι, ο οποίος απολύθηκε από την ομάδα στο πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος, που συνδυάστηκε με ήττα από τη Ρετζίνα. Ούτε όμως η πρόσληψη του Μάρκο Ταρντέλι έμελλε να αλλάξει τα πράγματα.
Η Ίντερ μάλιστα έγινε αντικείμενο «καζούρας» από τη συμπολίτισσα της Μίλαν, οι φίλαθλοι της οποίας επινόησαν σύνθημα, με το οποίο χαρακτήριζαν τους «νερατζούρι» περιπαικτικά πρωταθλητές Ιουλίου και Αυγούστου, με βάση τις ηχηρές μεταγραφικές κινήσεις, οι οποίες όμως έπεφταν στο κενό.
Η «κατάρα» της 5ης Μαΐου 2002
Την αμέσως επόμενη χρονιά, δηλαδή το 2002, η Ίντερ έφτασε πιο κοντά από ποτέ στο να κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά πάλι το… έχασε μέσα από τα χέρια της. Συγκεκριμένα, οι «νερατζούρι» χρειάζονταν μόλις ένα γκολ διαφορά επί της Λάτσιο στο Ολίμπικο για να κερδίσουν τον τίτλο, με τους οπαδούς των «λατσιάλι» μάλιστα να υποστηρίζουν την Ίντερ προκειμένου να μην πάρει τον τίτλο η Ρόμα.
Το ματς ξεκίνησε ιδανικά για τους Μιλανέζους, καθώς στο 24’ κέρδιζαν με 2-1, αλλά λίγο πριν το ημίχρονο η Λάτσιο ισοφάρισε. Σαν να μην έφτανε αυτό, η Ίντερ «κατάφερε» να δεχτεί δύο γκολ στην επανάληψη και να ηττηθεί με 4-2 κι έτσι ο τίτλος κατέληξε στη μισητή Γιουβέντους, η οποία κέρδισε 2-0 την Ουντινέζε. Αυτή η ημερομηνία, η 5η Μαΐου του 2002, αποτελεί μέχρι και σήμερα μια βαθιά «μαχαιριά» στους φίλους της Ίντερ που την θεωρούν… καταραμένη.
Ο… ανυπόμονος Μοράτι
Το πλήγμα της απώλειας του τίτλου –με αυτόν τον τρόπο- ήταν τεράστιο για την Ίντερ, η οποία όμως την επόμενη χρονιά κατετάγη εύκολα δεύτερη και έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά του Champios League, αλλά ηττήθηκε από τη μισητή Μίλαν, παρότι ήταν καλύτερη και στα δύο παιχνίδια απέναντι στη συμπολίτισσα.
Ωστόσο, για μια ακόμη φορά ο Μοράτι φάνηκε… ανυπόμονος και προχώρησε σε δραστικές αλλαγές. Ο Κρέσπο πουλήθηκε μετά από έναν μόλις χρόνο παρουσίας και ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ απολύθηκε μετά από μερικές αγωνιστικές για να έρθει στη θέση του ο Αλμπέρτο Τζακερόνι. Ο τελευταίος ήταν μάλιστα ο προπονητής της Λάτσιο στο αλησμόνητο παιχνίδι της 5ης Μαΐου του 2002!!
Εκμεταλλεύτηκε το «Moggiopoli»
Την 1η Ιουλίου του 2004, η Ίντερ ανακοίνωνε την πρόσληψη του Ρομπέρτο Μαντσίνι στο «τιμόνι» της, με τον οποίο οι «νερατζούρι» την πρώτη σεζόν είχαν μόλις δύο ήττες σε όλη τη χρονιά. Την επόμενη σεζόν, η Ίντερ κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας κερδίζοντας τη Ρόμα και λίγους μήνες αργότερα, κέρδισε και τη Γιουβέντους στον τελικό του Super Cup Ιταλίας. Η σεζόν ήταν εξαιρετική για την Ίντερ, όμως οι διαιτητές είχαν διαφορετική άποψη και το πρωτάθλημα πήγε στη Γιουβέντους.
Στις 14 Ιουλίου του 2006 όμως το ανώτατο δικαστήριο της Ιταλίας απένειμε το πρωτάθλημα στην Ίντερ, καθώς οι Λάτσιο, Γιουβέντους, Φιορεντίνα, Ρετζίνα και Μίλαν αποδείχθηκε πως είχαν… περίεργες επαφές με τους διαιτητές. Την επόμενη χρονιά η Ίντερ έκανε «περίπατο» στο πρωτάθλημα, όταν και μάλιστα σημείωσε το εκπληκτικό σερί των 17 συνεχόμενων νικών στη Serie A, το οποίο παραμένει ακόμη το κορυφαίο ρεκόρ στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Στις 22 Απριλίου 2007 η Ίντερ στέφθηκε για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν πρωταθλήτρια, κερδίζοντας την τελευταία αγωνιστική τη Σιένα με 1-2 στο «Αρτέμιο Φράνκι», με… ήρωα τον Μάρκο Ματεράτσι, που σημείωσε δύο γκολ.
Τα… ερωτηματικά για τον Μαντσίνι
Η Ίντερ ήταν πλέον το απόλυτο αφεντικό στην Ιταλία και άρχισε να θέτει υψηλούς στόχους και στο Champions League. Τη σεζόν 2007-08 στόχος δεν ήταν άλλος από την κατάκτηση του νταμπλ σε Ιταλία και Ευρώπη, όμως οι «νερατζούρι» απέτυχαν παταγωδώς. Ο πρόωρος αποκλεισμός από τη Λίβερπουλ στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την κακή πορεία στο ιταλικό πρωτάθλημα, άρχισε να θέτει τα πρώτα ερωτηματικά για την επάρκεια του Μαντσίνι στον πάγκο.
Στο πρωτάθλημα, η Ίντερ κατάφερε να απωλέσει διαφορά 11 βαθμών από τη Ρόμα και να φτάσει να παίζει τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική, όταν και ευτυχώς κατάφερε να επικρατήσει της Πάρμα και να κατακτήσει το τρίτο της συνεχόμενο Scudetto. Παρ’ όλα αυτά, στις 29 Μαΐου ανακοινώθηκε το διαζύγιο με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, με αφορμή φυσικά τον αποκλεισμό από τη Λίβερπουλ.
Το… μαγικό ραβδί του «εκλεκτού» Μουρίνιο
Λίγες μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 2 Ιουνίου, στην επίσημη ιστοσελίδα της Ίντερ γνωστοποιήθηκε πως νέος τεχνικός της ομάδας αναλαμβάνει ο Πορτογάλος Ζοσέ Μουρίνιο, που είχε θητεύσει σε Πόρτο και Τσέλι με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο “special one” της Ίντερ φρόντισε από την αρχή να κάνει τη διαφορά, καθώς δεν έβαλε το δάκτυλο στο… βάζο με το μέλι του Μοράτι, πραγματοποιώντας μόλις τρεις μεταγραφές (Μουντάρι, Μαντσίνι, Κουαρέσμα). Ο Πορτογάλος διατήρησε την πρώτη σεζόν τα κεκτημένα (πρωτάθλημα και Super Cup), όμως στο Champions League αποκλείστηκε στην προημιτελική φάση από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η σεζόν που έμοιαζε με… όνειρο
Η επόμενη σεζόν όμως έμελλε να αποτελέσει πραγματικό «σταθμό» στη σύγχρονη ιστορία των «νερατζούρι». Ο Μουρίνιο αποφάσισε να διώξει τον Ιμπραίμοβιτς από το Μιλάνο και στη θέση του απέκτησε παίκτες όπως οι Ετό, Μιλίτο, Λούσιο και Σνάιντερ, οι οποίοι έμελλε να τον δικαιώσουν πανηγυρικά για την επιλογή του. Η Ίντερ πραγματοποίησε εκπληκτική πορεία στον κορυφαίο διασυλλογικό θεσμό. Στους «16» κατάφερε να αποκλείσει την Τσέλσι με δύο νίκες, στα προημιτελικά δεν είχε προβλήματα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και έφτασε στα ημιτελικά να αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα.
Το φανταστικό κοουτσάρισμα του Μουρίνιο στον πρώτο αγώνα στο Μιλάνο έφερε την Ίντερ μπροστά με 3-1 και στον επαναληπτικό του «Καμπ Νου», παρά την εντελώς άδικη αποβολή του Τιάγκο Μότα στο πρώτο εικοσάλεπτο, οι «νερατζούρι» κατάφεραν να εξασφαλίσουν την πρόκριση στον τελικό. Εκεί βρήκαν μπροστά τους την Μπάγερν Μονάχου, η οποία αποτέλεσε έρμαιο των ορέξεων των οπαδών της Ίντερ, αλλά και του Ντιέγκο Μιλίτο, που με δύο προσωπικά τέρματα οδήγησε στη νίκη την ομάδα του με 2-0 και οι «νερατζούρι» αναδείχθηκαν για πρώτη φορά κατακτητές του Champions League.
Η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μιας και η Ίντερ εξασφάλισε το πρωτάθλημα παρά την προσπάθεια της Ρόμα, ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο Ιταλίας, επικρατώντας και πάλι με 1-0 των Ρωμαίων, γεγονός που σηματοδότησε ένα υπέροχο τρεμπλ και έκανε την Ίντερ την πρώτη Ιταλική ομάδα που το καταφέρνει!
Ο καταστροφέας Μπενίτεθ…
Αμέσως μετά το τρεμπλ, ο Μουρίνιο αποφάσισε να αφήσει την Ίντερ για τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως οι φίλοι των «νερατζούρι» δεν του κράτησαν κακία, παρά μόνο μια θέση μια για πάντα στην καρδιά τους. Δυστυχώς όμως, ότι έχτισε ο Πορτογάλος σε δύο χρόνια, κατάφερε να διαλύσει μέσα σε μερικούς μόνο μήνες ο Ράφα Μπενίτεθ που ανέλαβε αμέσως μετά, ο οποίος ανέλαβε την ομάδα και το μόνο που κατάφερε ήταν να κερδίσει το Διηπειρωτικό Κύπελλο, κερδίζοντας στον τελικό την παντελώς άσημη Μαζέμπε.
Η Ίντερ όμως παρουσιαζόταν τραγική και η κατάσταση έμοιαζε μη αναστρέψιμη, επομένως ο Μοράτι πήρε την σωστή απόφαση να απολύσει τον Ισπανό τεχνικό στις 23 Δεκεμβρίου προκειμένου να σώσει ότι προλάβει, αν και ήδη η ομάδα βρισκόταν 13 βαθμούς πίσω από τη Μίλαν. Την επόμενη ημέρα τις τύχες της ομάδας ανέλαβε ο Λεονάρντο, ο οποίος προσπαθεί μέχρι και σήμερα να μαζέψει τα… ασυμμάζευτα και τα έχει εν μέρει καταφέρει, καθώς έβαλε την Ίντερ ξανά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, ενώ στο Champions League εκκρεμεί ο επαναληπτικός απέναντι στη Μπάγερν, με τους Γερμανούς πάντως να έχουν το προβάδισμα.
103 χρόνια Ίντερ!
Σήμερα, η Ίντερ γίνεται 103 χρόνων. Η αλήθεια είναι πως ο σύλλογος πέρασε από πολλές κακουχίες, αλλά άντεξε και συνεχίζει να προσφέρει στιγμές χαράς, πάθος και ευχαρίστησης σε εκατομμύρια φίλους στην Ιταλία και το εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης ιστορίας της Ίντερ, πέρασαν πολλά ονόματα, από τη διοίκηση, από τον πάγκο της, ακόμη και ποδοσφαιριστές.
Αυτοί όμως που πραγματικά αξίζουν μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας είναι λίγοι. Η οικογένεια Μοράτι, που αγαπά παθολογικά αυτή την ομάδα, ο κόσμος που έμεινε δίπλα σε πολύ δύσκολες εποχές και φυσικά προσφάτως ο Ζοσέ Μουρίνιο, που δεν έχει αποκλείσει ποτέ την επιστροφή του στο Μιλάνο… Όσα χρόνια πάντως κι αν περάσουν, η Ίντερ δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι αυτό που πρεσβεύει και διατρανώνει μέσω του ονόματος της, δηλαδή διεθνής και ανοικτή σε όλους όσους μπορούν να την αγαπήσουν. Με τα ελαττώματα της…Πηγη Metrosport
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου