Πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο το πρόβλημα
χρηματοδότησης των κρατικών γυμναστηρίων στη Θεσσαλονίκη. Γράφει ο
Δημήτρης Δραγώγιας.
Θρυλείται ότι, όταν έρθει ο χειμώνας, το Σπίτι της Γυμναστικής και τα
κολυμβητήρια δεν θα έχουν θέρμανση. Κι αυτό διότι το ταμείον είναι
μείον.
Οι εφημερίδες το πέρασαν στα ψιλά. Αλλες πάλι δεν ασχολήθηκαν, μολονότι οι πρόσφατες διεθνείς επιτυχίες ήρθαν από τη γυμναστική, την κολύμβηση και το πόλο. Η αθλητική Ελλάδα δεν είναι μόνο η Ελλάδα του Ψωμιάδη. Και με την απαξίωση του ποδοσφαίρου κινδυνεύουμε να ζήσουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό το μαρτύριο της γυάλας. Μπαίνεις από την τρύπα και δεν πρόκειται να αποδράσεις ποτέ, παρά μόνο όταν σπάσει.
Στην Ευρώπη, ακόμη και στις χώρες εκείνες που προάγουν τα δημοφιλή αθλήματα, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Αγγλία, φροντίζουν να διαφημίζουν (και) άλλα πρότζεκτ τα οποία φέρνουν και χρόνο και χρήμα. Κυρίως όμως συμβάλλουν στον αθλητικό τουρισμό της χώρας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Γουίμπλεντον, το Ρολάν Γκαρός, ή την ποδηλασία με τον Γύρο της Γαλλίας, της Ιταλίας, ή της Ισπανίας, αλλά σε μια σειρά αθλητικά γεγονότα παγκοσμίως διαδεδομένα τα οποία καλλιέργησαν έτσι ώστε να θεωρούνται must events και να προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες στη διάρκεια του χρόνου.
Ποιος γνωρίζει τη Νήσο του Μαν; Αν έλεγε κανείς ότι επρόκειτο για ένα μικρό νησάκι, ένα τουριστικό θέρετρο απέναντι απ’ το Μάντσεστερ, θα τον κοιτούσαν με βλέμμα τρίχρονου που του μιλάς για τη θεωρία της σχετικότητας. Κι όμως εκεί, για δέκα ημέρες, έχουμε το κέντρο του δίτροχου μηχανοκίνητου αθλητισμού: από τα τέλη Μαΐου έως τις αρχές Ιουνίου. Οι αγγλικές εφημερίδες αφιερώνουν πεντάστηλα για έναν μήνα, ο τουρισμός ανθεί, κι όλα αυτά σε ένα νησάκι που δεν συγκρίνεται ούτε με βραχονησίδα του Αιγαίου. Ο διάπλους της Μάγχης αποτελεί πρόκληση για τους κολυμβητές ανοιχτής θάλασσας. Το ίδιο και ο διάπλους του Γιβραλτάρ.
Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Εχει θάλασσα, ακτές που στο μήκος τους ξεπερνούν την περιφέρεια της Αφρικής, νησιά, βουνά. Κυρίως όμως έχει ιστορία. Θα μπορούσε κανείς να εκμεταλλευτεί κάλλιστα τα πλεονεκτήματά της για να καταστήσει την Ελλάδα κατ’ ουσίαν κέντρο του παγκόσμιου αθλητισμού.
Ο θρυλικός υπερμαραθωνοδρόμος Γιάννης Κούρος στα 55 του τρέχει περισσότερα χιλιόμετρα από τον Φόρεστ Γκαμπ. Αύριο διεξάγεται ο Σπάρταθλος, τον οποίο έχει κερδίσει συνολικά τέσσερις φορές (1983, 1984, 1986, 1990), ενώ πριν από έξι χρόνια πραγματοποίησε τον Φειδιππίδειο Αθλο, δηλαδή διέσχισε τη διαδρομή του αρχαίου Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη «Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα» μήκους 490 χλμ. σε 63 ώρες (2,5 ημέρες περίπου). Τώρα ετοιμάζεται να το ξανακάνει. Ο Σπάρταθλος και δη ο Φειδιππίδειος Αθλος προσελκύει εκατοντάδες αθλητές από όλον τον κόσμο. Μόνο από την Ιαπωνία θα τρέξουν 63 αθλητές από τους συνολικά 350, αριθμός που συνειδητά περιορίστηκε λόγω της φύσης του εγχειρήματος. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι εμπνευστής της αναβίωσης του Σπάρταθλου δεν είναι κάποιος Ελληνας, αλλά ένας Βρετανός ο Τζον Φόντεν!
Το καλοκαίρι οι σπουδαίοι ιστιοπλόοι μας, ο Κώστας Τριγκώνης και ο Ιορδάνης Πασχαλίδης, πέτυχαν κάτι μοναδικό: να διασχίσουν το Αιγαίο στη διαδρομή Θεσσαλονίκη – Χανιά με ένα Tornado. Το Αιγαίο θεωρείται από τις δυσκολότερες θάλασσες. Θα μπορούσε αυτό το εξαιρετικά επώδυνο εγχείρημα να αποτελέσει βίβλο για τους ιστιοπλόους του κόσμου. Και για έναν μήνα, η Ελλάδα να ήταν η χώρα των ανέμων με πληρώματα από όλον τον κόσμο.
Στην Καλαμάτα πραγματοποιήθηκε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελεύθερης Κατάδυσης με εκατοντάδες αθλητές από όλον τον κόσμο, ορισμένοι εκ των οποίων θρύλοι του είδους. Τα Μετέωρα θεωρούνται η χαρά του αναρριχητή. Στην ορειβασία του Ολύμπου το 80% των συμμετεχόντων ήταν ξένοι. Και μάλιστα Σκανδιναβοί. Στον διάπλου του Τορωναίου οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες επίσης Ευρωπαίοι.
Το Ράλι Ακρόπολις συγκεντρώνει έτσι κι αλλιώς την προσοχή των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ολα όμως τα υπόλοιπα με ελάχιστη προώθηση από τον Τύπο και τους τοπικούς φορείς θα μπορούσαν να αναδείξουν την Ελλάδα στον εναλλακτικό αθλητισμό συγκεντρώνοντας εκατομμύρια τουρίστες που είναι φίλοι του αθλητισμού και δίνοντας μια απάντηση στην κρίση και στον κρατικοδίαιτο αθλητισμό που χρόνια μάθαμε ή μας έμαθαν να ανεχόμαστε.
Αν τελικώς αναλάβουμε δράση και στηρίξουμε όλες αυτές τις ατομικές και μεμονωμένες προσπάθειες κυρίως των πρωταθλητών μας, είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι πρωτοσέλιδο στις ευρωπαϊκές –για τις ελληνικές όρκο δεν παίρνω– αθλητικές εφημερίδες στρέφοντας τα φώτα στη νοτιοανατολική γωνιά της Ηπείρου. Κι αυτή τη φορά χωρίς γιάπηδες και χρεοκοπίες.
Πηγή: Εξέδρα
Οι εφημερίδες το πέρασαν στα ψιλά. Αλλες πάλι δεν ασχολήθηκαν, μολονότι οι πρόσφατες διεθνείς επιτυχίες ήρθαν από τη γυμναστική, την κολύμβηση και το πόλο. Η αθλητική Ελλάδα δεν είναι μόνο η Ελλάδα του Ψωμιάδη. Και με την απαξίωση του ποδοσφαίρου κινδυνεύουμε να ζήσουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό το μαρτύριο της γυάλας. Μπαίνεις από την τρύπα και δεν πρόκειται να αποδράσεις ποτέ, παρά μόνο όταν σπάσει.
Στην Ευρώπη, ακόμη και στις χώρες εκείνες που προάγουν τα δημοφιλή αθλήματα, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Αγγλία, φροντίζουν να διαφημίζουν (και) άλλα πρότζεκτ τα οποία φέρνουν και χρόνο και χρήμα. Κυρίως όμως συμβάλλουν στον αθλητικό τουρισμό της χώρας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Γουίμπλεντον, το Ρολάν Γκαρός, ή την ποδηλασία με τον Γύρο της Γαλλίας, της Ιταλίας, ή της Ισπανίας, αλλά σε μια σειρά αθλητικά γεγονότα παγκοσμίως διαδεδομένα τα οποία καλλιέργησαν έτσι ώστε να θεωρούνται must events και να προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες στη διάρκεια του χρόνου.
Ποιος γνωρίζει τη Νήσο του Μαν; Αν έλεγε κανείς ότι επρόκειτο για ένα μικρό νησάκι, ένα τουριστικό θέρετρο απέναντι απ’ το Μάντσεστερ, θα τον κοιτούσαν με βλέμμα τρίχρονου που του μιλάς για τη θεωρία της σχετικότητας. Κι όμως εκεί, για δέκα ημέρες, έχουμε το κέντρο του δίτροχου μηχανοκίνητου αθλητισμού: από τα τέλη Μαΐου έως τις αρχές Ιουνίου. Οι αγγλικές εφημερίδες αφιερώνουν πεντάστηλα για έναν μήνα, ο τουρισμός ανθεί, κι όλα αυτά σε ένα νησάκι που δεν συγκρίνεται ούτε με βραχονησίδα του Αιγαίου. Ο διάπλους της Μάγχης αποτελεί πρόκληση για τους κολυμβητές ανοιχτής θάλασσας. Το ίδιο και ο διάπλους του Γιβραλτάρ.
Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Εχει θάλασσα, ακτές που στο μήκος τους ξεπερνούν την περιφέρεια της Αφρικής, νησιά, βουνά. Κυρίως όμως έχει ιστορία. Θα μπορούσε κανείς να εκμεταλλευτεί κάλλιστα τα πλεονεκτήματά της για να καταστήσει την Ελλάδα κατ’ ουσίαν κέντρο του παγκόσμιου αθλητισμού.
Ο θρυλικός υπερμαραθωνοδρόμος Γιάννης Κούρος στα 55 του τρέχει περισσότερα χιλιόμετρα από τον Φόρεστ Γκαμπ. Αύριο διεξάγεται ο Σπάρταθλος, τον οποίο έχει κερδίσει συνολικά τέσσερις φορές (1983, 1984, 1986, 1990), ενώ πριν από έξι χρόνια πραγματοποίησε τον Φειδιππίδειο Αθλο, δηλαδή διέσχισε τη διαδρομή του αρχαίου Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη «Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα» μήκους 490 χλμ. σε 63 ώρες (2,5 ημέρες περίπου). Τώρα ετοιμάζεται να το ξανακάνει. Ο Σπάρταθλος και δη ο Φειδιππίδειος Αθλος προσελκύει εκατοντάδες αθλητές από όλον τον κόσμο. Μόνο από την Ιαπωνία θα τρέξουν 63 αθλητές από τους συνολικά 350, αριθμός που συνειδητά περιορίστηκε λόγω της φύσης του εγχειρήματος. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι εμπνευστής της αναβίωσης του Σπάρταθλου δεν είναι κάποιος Ελληνας, αλλά ένας Βρετανός ο Τζον Φόντεν!
Το καλοκαίρι οι σπουδαίοι ιστιοπλόοι μας, ο Κώστας Τριγκώνης και ο Ιορδάνης Πασχαλίδης, πέτυχαν κάτι μοναδικό: να διασχίσουν το Αιγαίο στη διαδρομή Θεσσαλονίκη – Χανιά με ένα Tornado. Το Αιγαίο θεωρείται από τις δυσκολότερες θάλασσες. Θα μπορούσε αυτό το εξαιρετικά επώδυνο εγχείρημα να αποτελέσει βίβλο για τους ιστιοπλόους του κόσμου. Και για έναν μήνα, η Ελλάδα να ήταν η χώρα των ανέμων με πληρώματα από όλον τον κόσμο.
Στην Καλαμάτα πραγματοποιήθηκε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελεύθερης Κατάδυσης με εκατοντάδες αθλητές από όλον τον κόσμο, ορισμένοι εκ των οποίων θρύλοι του είδους. Τα Μετέωρα θεωρούνται η χαρά του αναρριχητή. Στην ορειβασία του Ολύμπου το 80% των συμμετεχόντων ήταν ξένοι. Και μάλιστα Σκανδιναβοί. Στον διάπλου του Τορωναίου οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες επίσης Ευρωπαίοι.
Το Ράλι Ακρόπολις συγκεντρώνει έτσι κι αλλιώς την προσοχή των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ολα όμως τα υπόλοιπα με ελάχιστη προώθηση από τον Τύπο και τους τοπικούς φορείς θα μπορούσαν να αναδείξουν την Ελλάδα στον εναλλακτικό αθλητισμό συγκεντρώνοντας εκατομμύρια τουρίστες που είναι φίλοι του αθλητισμού και δίνοντας μια απάντηση στην κρίση και στον κρατικοδίαιτο αθλητισμό που χρόνια μάθαμε ή μας έμαθαν να ανεχόμαστε.
Αν τελικώς αναλάβουμε δράση και στηρίξουμε όλες αυτές τις ατομικές και μεμονωμένες προσπάθειες κυρίως των πρωταθλητών μας, είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι πρωτοσέλιδο στις ευρωπαϊκές –για τις ελληνικές όρκο δεν παίρνω– αθλητικές εφημερίδες στρέφοντας τα φώτα στη νοτιοανατολική γωνιά της Ηπείρου. Κι αυτή τη φορά χωρίς γιάπηδες και χρεοκοπίες.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου