Από χθες είχα εξηγήσει αναλυτικά γιατί θεωρούσα μεγάλη
παγίδα το παιχνίδι του Αγρινίου για τον Ολυμπιακό. Τελικά, δεν την
απέφυγε.
ADVERTISEMENT
Από εκεί ξεκινάμε. Από την εικόνα του στο μισό παιχνίδι κι από την αδυναμία εκμετάλλευσης των καλών φάσεων που έκανε. Κι επειδή η μπάλα τιμωρεί, ένα κόρνερ ήταν αρκετό για να έρθει το 1-1, στη μοναδική ευκαιρία του Παναιτωλικού από το 16’ ως το 79’...
Στη συνέχεια είναι τα άλλα πράγματα. Είναι οι συγκυρίες, που τον έφεραν να μένει με 10 παίκτες επί σχεδόν 20 λεπτά, με τους διαδοχικούς τραυματισμούς δύο κεντρικών μέσων, σε συνδυασμό με τις γρήγορες αλλαγές των Κασάμι και Μπουχαλάκη.
Η διαιτησία; Συμβιβαστική.
Να δίνω κίτρινες, αλλά όχι όταν έχει ο παίκτης του Παναιτωλικού κι άλλη κίτρινη.
Να δίνω (σχεδόν) όλα τα φάουλ (που γίνονται)-κι ήταν πάρα πολλά και σκληρά, ενίοτε και με βάναυσα χτυπήματα…-αλλά εκεί που κάνει τζιζ, μέσα στην περιοχή, να κοιτάζω ψηλά τον ουρανό.
Κι εντάξει, το κεφαλοκλείδωμα στον Κασάμι (φαντάζομαι πως ο Γιάννης Αναστασίου θα κατάλαβε τι σημαίνει κεφαλοκλείδωμα, καθώς ως τέτοιο είχε χαρακτηρίσει το τράβηγμα του στόπερ του Λεβαδειακού στον Μπεργκ…). Μπορεί ο Παππάς να μην το είδε. Μέσα στην αναμπουμπούλα μίας εκτέλεσης ενός στημένου, ίσως να μην τα δεις και όλα. Εγώ εδώ πάω πάσο.
Αλλά το διπλό (!) πέναλτι που έγινε πάνω στον Μαζουακού, με δύο αμυνόμενους να τον σπρώχνουν, ο ένας από πίσω κι ο άλλος από πλάγια, δεν μπορεί να μην το είδε. Αν δεν το είδε, υπέπεσε σε ένα πολύ σημαντικό λάθος. Αν το είδε, τι σκέφθηκε και δεν το έδωσε; Στο μυαλό του δεν μπορεί να είμαι, αλλά κάτι έχω υπόψη μου, αν θυμηθώ την (παρόμοια με την χθεσινή) διαιτησία του και στα δύο τελευταια παιχνίδια του με τον Ολυμπιακό: Ολυμπιακός-Ατρόμητος 0-0 για το κύπελλο και Αστέρας-Ολυμπιακός 2-1 για το πρωτάθλημα…
Ο Μίτσελ κι οι παίκτες, όμως, ας αφοσιωθούν στη δουλειά τους-γιατί χρειάζεται πραγματικά πολλή δουλειά η ομάδα. Κι η Ατλέτικο έρχεται σε 16 ημέρες από σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου