Λοιπόν. Ποιος έχει να δώσει απάντηση. Εγώ, σου λέει ο Μαρκαριάν, είμαι χθεσινός. Μόλις ανέλαβα και λείπω χρόνια από την Ελλάδα. Εσείς που τρώτε στη μάπα αυτή την εθνική σα δημοσιογράφοι να πείτε γιατί είχε τα χάλια της.
Δεν υπάρχουν απαντήσεις. Δεν υπήρξαν απαντήσεις για το γεγονός ότι η εθνική σε τέσσερα ματς με ομαδίτσες πήρε μόνον ένα πόντο. Κι έβαλε μόνον ένα γκολ.
Να σου πω εγώ τι συνέβη. Ποια είναι η πραγματικότητα, δηλαδή. Ουσιαστικά πέρασε στο ντούκου η ήττα από τα Φερόε. Απλά διακόπηκε η συνεργασία με τον Ρανιέρι. Τι, όμως, φταίει ουδείς έψαξε. Επειδή παίζει η αδιαφορία. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Δεν υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον για την εθνική, ούτε πραγματικός πόνος και στην πιο ντροπιαστική ήττα.
Έστι είμαστε, ρε, εμείς οι Έλληνες. Τους υπεύθυνους, πολιτικούς, επιχειρηματίες, κάθε παράγοντα της δημόσιας ζωής, δεν τους στήνουμε στον τοίχο. Δεν τους τιμωρούμε, ακόμα κι αν μας πηδάνε. Στα παπάρια μας. Είμαστε άνθρωποι μαλακοί, πες το και μαλάκες.
ΔΥΟ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ για την εθνική με τα οποία δεν ασχολήθηκε κανείς, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
Μας ικανοποίησε η εθνική ομάδα με την αγωνιστικότητά της. Να το πούμε αυτό. Βγήκαν στο γήπεδο της Βουδαπέστης οι Έλληνες διεθνείς με τη σκέψη να πάρουν τη νίκη αυτή τη φορά. Δεν τα κατάφεραν, έμειναν στο 0-0. Με αντίπαλο της καρπαζιάς. Με μια Ουγγαρία στα μέτρα και τα δόντια της εθνικής μας ομάδος. Γιατί χάθηκε η νίκη; Ίσως και η ελπίδα της πρόκρισης;
Το πάθος για τη νίκη από τους παίκτες της εθνικής δεν καλύπτει τις αδυναμίες της ομάδας. Κι αυτό να το πούμε. Δεν θα αγνοήσουμε αυτό που είδαμε. Την Ουγγαρία να έχει παραχωρήσει γήπεδο και μπάλλα στην Ελλάδα και η Ελλάδα να μη σκοράρει.
Να το πάμε πιο βαθειά σημειώνοντας δυο σημαντικά γεγονότα. Δεν ξέρω από πότε έχει να συμβεί, όμως στην αρχική 11άδα δεν υπήρχε παίκτης από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Δηλαδή τους δυο πρώτους του πρωταθλήματος και πιο βαρειά ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ευκολη εξήγηση είναι ότι δεν υπάρχει κανένα ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν θα διαφωνήσω.
Δεύτερη διαπίστωση ότι οι 10 στους 11 ήταν από το εξωτερικό. Εδώ τι παίζει; Αυτό υπό κανονικές συνθήκες δεν είναι πρόβλημα. Τουλάχιστον, όχι για εθνικές ομάδες όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία που παράγουν παίκτες για ανώτερα πρωταθλήματα από τα δικά τους και μοιραία απαρτίζονται από αυτούς που αγωνίζονται στο εξωτερικό.
Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά σε κάθε έναν από τους «μετανάστες» και θυμηθούμε το παρελθόν τους στην Ελλάδα, πλην λίγων εξαιρέσεων, θα κάνουμε τη θλιβερή διαπίστωση ότι ελάχιστα έχουν βελτιωθεί στο εξωτερικό. Μερικοί καθόλου, διατηρώντας τις αδυναμίες που είχαν. Πώς εξηγείται; Δείξε μου πού παίζουν και θα το συζητήσουμε κατά περίπτωση. Δεν είναι της ώρας. Τουλάχιστον σε αυτές τις αράδες.
Να μιλήσουμε και για την «ατυχία» που έβαλε το χέρι της στο 0-0. Όπως, κυρίως, η αδυναμία να αξιοποιήσει η Ελλάδα την υπεροχή της και την κατοχή της μπάλλας, μάλιστα απέναντι σε μία ομάδα που αγωνιζόταν έτσι όπως δεν της ταίριαζε. Πραγματικά, η Ουγγαρία δεν μας έχει συνηθίσει να αγωνίζεται «αμυντικά». Στην πραγματικότητα να έχει οπισθοχωρήσει. Αυτό δεν λέγεται άμυνα.
Άμυνα λέγεται η προσπάθεια να κρατώ τη μπάλλα επειδή είμαι ανίκανος να δημιουργήσω παιχνίδι, να οργανώσω επιθέσεις στον ανώτερο αντίπαλο. Η Ουγγαρία ήταν απογοητευτική κι αν δεν έχασε η ευθύνη ανήκει στην Ελλάδα. Στην ανικανότητά της να αξιοποιήσει την πίεση που άσκησε στο β' ημίχρονο στους γηπεδούχους.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου