Τα ρεπορτάζ από την Γαλλία πρόσθεσαν και την Μπάρτσα στους μνηστήρες του 25χρονου από την Τυνησία. Φέτος το καλοκαίρι, μετά την εκπληκτική σεζόν του, το όνομά του έχει ακουστεί για πολλές ομάδες, σε διάφορα πρωταθλήματα. Από την Ατλέτικο του Σιμεόνε, μέχρι την Λίβερπουλ, την Τότεναμ, την Γουέστ Χαμ και τους δύο μεγάλους του Μιλάνου. Ο ατζέντης του είχε ξεκαθαρίσει στην αρχή του καλοκαιριού ότι η Premier League ή η Primera Division αποτελούν τις προτεραιότητες για τον πελάτη του και είναι λογικό, τόσο βάση των αγωνιστικών του στοιχείων όσο και των φιλοδοξιών του. Ο Αρσέν Βενγκέρ, που ασχολήθηκε με την περίπτωσή του πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ακόμα ήταν στην Τουλούζ, είχε προφανώς εντοπίσει τα στοιχεία που τον κάνουν ξεχωριστό.
Ποια είναι αυτά;
Αφενός η σωματοδομή του. Με ύψος 1.88, δύναμη και γενικότερα εκπληκτικά physical, ο Αμπντενούρ ξέρει πως να χρησιμοποιεί το κορμί του για να νικά μονομαχίες και να μην αφήνει τα νώτα του ακάλυπτα. Αφετέρου η αντίληψη. Πρόκειται για έναν aggresive κεντρικό αμυντικό, που του αρέσει να βγαίνει πάντα πρώτος στη μπάλα, να πέφτει για τάκλιν, αλλά διαθέτοντας παράλληλα και την ικανότητα να διαβάζει τις φάσεις, να διατηρεί το χώρο του όταν χρειάζεται και να μειώνει όσο το δυνατόν περισσότερο το ρίσκο όταν τρέχει στο man-to-man.
Θα τον δείτε λοιπόν να βγαίνει πλάγια για να κόψει μια επικίνδυνη πάσα, αλλά θα τον δείτε και να πραγματοποιεί γρήγορα τρεξίματα όταν η ομάδα του βρίσκεται σε θέση άμυνας, διαβάζοντας μια κάθετη μπαλιά ή μια διαγώνια κίνηση αντιπάλου. Αυτό, τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους δυνατούς και επιθετικούς σέντερ μπακ, μαζί με το αριστερό του πόδι. Εκείνο που του δίνει την δυνατότητα να ξεκινήσει μια αξιοπρεπή επίθεση. Όχι στο επίπεδο που ήθελε ο Πεπ Γκουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα, αλλά σε βαθμό που να εμπνέει εμπιστοσύνη. Πέρυσι, στο Πρωτάθλημα διατήρησε ποσοστό επιτυχίας στις πάσες που φτάνει τα 84.5% σε 18 εμφανίσεις. Έχασε έδαφος στο Πρωτάθλημα όχι επειδή ο Ζαρντίμ τον άφησε εκτός, αλλά λόγω ενός μυϊκού τραυματισμού που τον χτύπησε τον Σεπτέμβριο, όταν είχε υποχρεώσεις με την Εθνική και επανήλθε προς το τέλος της χρονιάς.
Το πραγματικά υψηλό τεστ όμως, εκεί που έδειξε ότι μπορεί να σταθεί απέναντι σε υψηλής ποιότητας αντιπάλους τόσο σε ατομικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο, ήταν στο Champions League. Θυμάμαι ακόμα τις διαμαρτυρίες του Βιδάλ, όταν έκανε κίνηση στην περιοχή από τα αριστερά και ο Τυνήσιος με τρομερό διασκελισμό τον... ισοπέδωσε, χωρίς καμία παράβαση. Στυλοβάτης της καλύτερης άμυνας της περσινής κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, είχε μιλήσει για τα στοιχεία που έφερναν την αξιοθαύμαστη αμυντική σταθερότητα: «Πάντα συγκεντρωμένοι, πάντα επιθετικοί, πάντα στο 120% των δυνατοτήτων μας σε κάθε αγώνα».
Στα 25 του, έχοντας δώσει τα διαπιστευτήριά του, είναι λογικό να απασχολεί κλαμπ ανταγωνιστικότερων πρωταθλημάτων. Πιθανόν να ταίριαζε περισσότερο σε μια ομάδα φύσει aggresive χωρίς την μπάλα, όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης του Σιμεόνε, όπου θα ήταν, όπως και στην Μονακό, πλαισιωμένος από ποδοσφαιριστές με που θα θωράκιζαν την παρουσία του. Θα μπορούσε, όπως ο Κοσιελνί, να έχει κάνει απευθείας το βήμα από την Γαλλία προς το υψηλότερο επίπεδο, ωστόσο η Τουλούζ ζητούσε αρκετά χρήματα και εκείνη που βρέθηκε να τα βγάλει χωρίς δισταγμό από το ταμείο της ήταν η Μονακό. Ο Βενγκέρ δίστασε και τον έχασε, χωρίς όμως να σταματήσει να τον παρακολουθεί.
Επισήμως η Μπάρτσα διαψεύδει ότι διαπραγματεύεται με την πλευρά του, ενώ ακόμα το παζλ της άμυνάς της δεν έχει ολοκληρωθεί. Ούτως ή άλλως, σε περίπτωση που πήγαινε στην Καταλονία, μέχρι τον Ιανουάριο δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Μολονότι για την Μπαρτσελόνα του Πεπ ένας κεντρικός αμυντικός με τα δικά του χαρακτηριστικά πιθανόν να έδειχνε ρίσκο, στην διαφορετική προσέγγιση του Λουίς Ενρίκε που έκλεισε τις τρύπες στην άμυνα, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η παρουσία του. Όπως φυσικά και σε κάθε σύλλογο πρωταθλήματος υψηλότερου επιπέδου. Ο Αμπντενούρ μπορεί να μην δοκιμάστηκε από μικρή ηλικία σε κλαμπ της Primera ή της Premier, ωστόσο η θητεία του στην Μονακό δείχνει να διώχνει τις όποιες αμφιβολίες για την κλάση του και το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον αποτελεί δικαίωση για την δουλειά και την προσήλωσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου