Πέρυσι ο
Φώτης Κατσικάρης έδωσε μια ευκαιρία στον Γιώργο Μπόγρη και έναν χρόνο
αργότερα επιβεβαιώνει την παροιμία που λέει πως το αίμα νερό δεν
γίνεται: το κίτρινο αίμα που (λογικό είναι να) ρέει στις δικές του
φλέβες εννοώ και μετά από δέκα χρόνια το μετάγγισε και στις αρτηρίες της
Εθνικής ομάδας!
Πολύ ιατρικός και δη καρδιαγγειακός φαίνεται αυτός ο πρόλογος, αλλά δικαιολογείται από ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο συντελέσθηκε χθες στις 12 και τέταρτο το μεσημέρι, όταν στην ανακοίνωση της λίστας των 15 παικτών που θα διεκδικήσουν τις δώδεκα θέσεις για την επιχείρηση στο Ευρωμπάσκετ, φιγουράρισε και το όνομα του Ζήση Σαρικόπουλου.
Ούτε Μπόγρης, ούτε Μαυροκεφαλίδης, ούτε Σχορτσανίτης, ούτε Βουγιούκας, ούτε Γλυνιαδάκης, ούτε Καββαδάς, ούτε Μαυροειδής, αλλά ΣΑ-ΡΙ-ΚΟ-ΠΟΥ-ΛΟΣ!
Ιδού, λοιπόν, η έκπληξη που επιφύλαξε ο Φώτης και σε κάθε περίπτωση να το αουτσάιντερ της προεπιλογής: αυτόν τον τίτλο ο σέντερ της ΑΕΚ τον μοιράζεται μαζί με τον Αγραβάνη, αλλά εδώ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: ο μεν Δημήτρης (ο οποίος θεωρούνταν κιόλας υποψήφιος για να προσκληθεί) θα ανηφορίσει στο ΟΑΚΑ, παρέα με τέσσερις περυσινούς συντρόφους του από τον Ολυμπιακό, ο δε Ζήσης, αν και σπιτονοικοκύρης, θα νιώθει σαν την κίτρινη καλαμιά στον γαλανόλευκο κάμπο!
Τούτο βεβαίως δεν ευσταθεί απολύτως, διότι ναι μεν ο Σαρικόπουλος είναι ο μόνος και ο πρώτος (μετά από μια δεκαετία) παίκτης της ΑΕΚ ο οποίος καλείται στην Εθνική ομάδα, αλλά η καρδιά του θα αναγαλλιάσει, όπως ο γύφτος όταν αντικρίζει η γενιά του: στην κυριολεξία διότι ο Ζήσης θα ξαναβρεθεί με τη γενιά του και με κάμποσους από τους συντρόφους του στην ένδοξη και αλησμόνητη διαδρομή των εφηβικών χρόνων του(ς): με τον Παπανικολάου, με τον Σλούκα, με τον Μάντζαρη, με τον Γιάνκοβιτς και με τον Κουφό.
Εδώ ήρθαμε που λένε και στο σινεμά και όντως αυτό το reunion ανακαλεί εικόνες από ένα παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά, που μιλάει με τα παιδιά: με τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1989, το 1990 και το 1991, πρωταγωνίστησαν με τις Εθνικές ομάδες Εφήβων και Νέων, κατέκτησαν πέντε μετάλλια σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα και έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν κατάληψη στην Εθνική Ανδρών!
Μιας και το 'φερε η κουβέντα, ο “Big Z”, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Κώστας Σλούκας και ο (απών) Νίκος Παππάς συγκροτούν μια πραγματικά ευλογημένη και αγία τετράδα των παικτών που έδωσαν παρών και στις πέντε διοργανώσεις στις οποίες η Ελλάδα αναρριχήθηκε στο βάθρο, μοστράρουν στο παλμαρέ τους δυο χρυσά και τρία ασημένια μετάλλια, και όντες πλέον ενήλικες, θέλουν να βγάλουν από τη ναφθαλίνη το δεύτερο χέρι τους και ν ' αρχίσουν να το κοσμούν κι αυτό με δαχτυλίδια.
Ε τότε θα μπορούν να σφίξουν και τα δυο χέρια του Νίκου Ζήση ο οποίος έχει να επιδείξει έξι μετάλλια σε επίσημες διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων και μετά τα δάκρυα της θλίψης για την ήττα από τη Σερβία στη Μαδρίτη θα ήθελε να ξανανιώσει εκείνα της ευτυχίας να αυλακώνουν τις παρειές του...
Οι πέντε σωματοφύλακες της τάξης του '90 γεύθηκαν μαζεμένο το νέκταρ της επιτυχίας, κατακτώντας πέντε μετάλλια μέσα σε τρία χρόνια (Μαδρίτη/2007, Πύργος/2008, Ρόδος;/2009, Οκλαντ/2009), Ζαντάρ/2010), αλλά έκτοτε βιώνουν το στερητικό σύνδρομο από το οποίο -με εξαίρεση το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής Παίδων, το 2013 στο Κίεβο,- υποφέρει συλλήβδην το ελληνικό μπάσκετ.
Ε τώρα που ως λαός σχεδόν χρεοκοπήσαμε και ψωμολυσσάμε της πείνας μπορεί να γυρίσει ο τροχός και να... αυτώσει κι ο φτωχός!
Πλάκα πλάκα, αν και το όνομα τους δεν είναι πολύ συνηθισμένο, οι παντός είδους Ζήσηδες έχουν την τιμητική τους στις εθνικές ομάδες: την αυλαία άνοιξε ο Ζήσης Στανόπουλος της ΧΑΝΘ ως μέλος της Εθνικής Παίδων στο Ευρωμπάσκετ του 1973, ακολούθησε ο (επίσης προερχόμενος από την ομάδα της Χριστιανικής Αδελφότητος της Θεσσαλονίκης, που αποτελεί κιόλας το λίκνον του ελληνικού μπάσκετ) Νίκος Ζήσης και τώρα ακολουθεί ο Ζήσης Σαρικόπουλος, ενώ για πολλά χρόνια -και κυρίως επί εποχής Γιαννάκη- φυσικοθεραπευτής της Εθνικής Αδρών ήταν ο Σπύρος Ζήσης.
Κρίμα που δεν υπάρχει και Εθνική ομάδα...τετράποδων, γιατί με τόση προπόνηση που του έχω κάνει, σίγουρα θα έπαιζε εκεί ο σκύλος μου, που (τιμής ένεκεν για τη φάση του “βάλ' το αγόρι μου”) τον λένε Ζήση!
Η ΑΕΚ είχε να δει χαρά στα σκέλια της από το 2005, όταν εκπροσωπήθηκε για τελευταία φορά και μάλιστα με δυο παίκτες της στο ρόστερ της εθνικής Ανδρών σε μια επίσημη διοργάνωση: το “παρών”στο θριαμβευτικό Ευρωμπάσκετ εκείνης της χρονιάς είχαν δώσει ο Νίκος Ζήσης, που ήδη ήταν φευγάτος προς Τρεβίζο μεριά και ο Γιάννης Μπουρούσης, ο οποίος φόρεσε για άλλη μια σεζόν (2005-006) τη φανέλα της “Ενωσης”, αλλά δεν έπαιξε στο Μουντομπάσκετ της επόμενης χρονιάς.
Εκτοτε η ΑΕΚ είδε στην Εθνική ομάδα μονάχα πρώην ή μετέπειτα παίκτες της, όπως ο Κακιούζης, ο Ντικούδης, ο Γλυνιαδάκης, ο Καλαμπόκης, ο Πελεκάνος και τελευταίος εξ αυτών στην προετοιμασία για το περυσινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Αθηναίου. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι το ρόστερ της ΑΕΚ, την περίοδο 2014-15, κατά την οποία σημειώθηκε μια κοσμογονία (μετά τα τρία πέτρινα χρόνια στην Α2 και στη Β' Εθνική) κοσμούσαν έντεκα διεθνείς παίκτες!!!
Μετρημένοι έντεκα, με πέντε διαφορετικά εθνόσημα: ο Καρλ Ινγκλις (Καναδάς), ο Ποπς Μενσά Μπονσού (Μεγάλη Βρετανία), ο Τόμας Ντελινινκάιτις (Λιθουανία), ο Μίλαν Μιλόσεβιτς (Βοσνία/Ερζεγοβίνη) και οι Ελληνες Γιάννης Αθηναίου, Ζήσης Σαρικόπουλος, Νώντας Παπαντωνίου, Γιώργος Τσιάκος, Μιχάλης Καμπερίδης, Λεωνίδας Κασελάκης, Ντούσαν Σάκοτα. Από αυτούς τους επτά Ελληνες τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών, αλλά μόνο σε φιλικά ματς έχουν φορέσει ο Αθηναίου, ο οποίος στο μεταξύ μετακόμισε στον Ολυμπιακό και ο Σαρικόπουλος.
Ναι, αυτή είναι μια μάλλον ξεχασμένη ιστορία, διότι πριν από τον Κατσικάρη αυτός που σοκάρησε πρώτος τον Σαρικόπουλο ήταν ο Ηλίας Ζούρος, στις αρχές Ιουνίου του 2012. Τότε, λόγω των μακρόσυρτων πλέι οφς του ιταλικού πρωταθλήματος, ο Γιάννης Μπουρούσης (όπως και ο Αντώνης Φώτσης) θα αργούσε να ενταχθεί στην ομάδα ενόψει του Προολυμπιακού Τουρνουά και ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής απευθύνθηκε στον Ζήση και μάλιστα τον πήρε μαζί του στο Τουρνουά του Κάουνας και τον χρησιμοποίησε στον νικηφόρο αγώνα με τη Ρωσία (15 Ιουνίου 2012, σκορ 66-63).
Από εκείνη την Εθνική ομάδα ο Ζήσης, που κουβάλαγε κι έναν τραυματισμό (από τα πλέι οφς του πρωταθλήματος) θα ξαναβρεθεί τώρα μαζί με τον Σπανούλη, τον Μάντζαρη, τον Σλούκα, τον Καλάθη, τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου και τον Καϊμακόγλου. Εκείνη την εποχή βρισκόταν με το ένα πόδι στον Πανιώνιο και με το άλλο στον Αρη, στον οποίο εντέλει μετακόμισε, ενώ τώρα προέρχεται από την παρθενική σεζόν του με την ΑΕΚ, η οποία στις 11 Μαίου έσπευσε να τον δέσει... χεροπόδαρα για άλλα τρία χρόνια!
Παρεμπιπτόντως ο Σαρικόπουλος κουμπώνει ιδανικά στο κίτρινο παζλ της Εθνικής ομάδας, αποτελώντας το ένατο κομμάτι του, μετά τους δυο παίκτες (Νίκος Ζήσης, Γιάννης Μπουρούσης), τους τέσσερις προπονητές (Φώτης Κατσικάρης, Δημήτρης Πρίφτης, Θανάσης Σκουρτόπουλος, Βασίλης Γεραγωτέλης), τον γυμναστή (Γιάννης Μεριχωβίτης) και τον μάνατζερ (Κώστας Κότσης), που όλοι τους έχουν διατελέσει στελέχη της ΑΕΚ!
Ο Ζήσης συμπλήρωσε ήδη μια δεκαετία φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο: ντεμπουτάρησε στις 2 Απριλίου του 2005με την Εθνική Παίδων κόντρα στην Κροατία και αριθμεί 102 συμμετοχές, 634 πόντους (μέσος όρος 6.2), συμμετοχές σε επτά επίσημες διοργανώσεις (δυο Ευρωμπάσκετ Παίδων, δύο Ευρωμπάσκετ Εφήβων, δύο Ευρωμπάσκετ Νέων, ένα Μουντομπάσκετ Εφήβων) και πέντε μετάλλια (δύο χρυσά, τρία ασημένια).
Ο ίδιος μου είπε ότι χθες το πρωί του ήρθε νταμπλάς! “Με τον κύριο Κατσικάρη είχαμε συναντηθεί στη διάρκεια της σεζόν μετά από κάποια ματς της ΑΕΚ και είχα μια υποψία ότι μπορεί να με καλέσει, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και επειδή πλησίαζε η ημέρα της ανακοίνωσης, το είχα αφήσει στην άκρη. Ε, χθες το πρωί που μου τηλεφώνησε και μου είπε τα καθέκαστα, τρελάθηκα! Είναι μια τεράστια ανταμοιβή για τις προσπάθειες μου και δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος, αλλά θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και θα εξαντλήσω τις πιθανότητες μου για να μείνω στη δωδεκάδα ”.
Στην εφετινή σεζόν της Basket League, εν αρχή ως βασικός και στη συνέχεια ως “back up” του Μενσά Μπονσού, ο γεννημένος στις 31 Μαρτίου του 1990 και ύψος 2μ.12, Σαρικόπουλος είχε μέσο όρο 6.6 πόντους (με ποσοστά ευστοχίας 66.6% στα δίποντα και 51.1% στις ελεύθερες βολές), 4.7 ριμπάουντ, 0.9 ασίστ, 0.6 τάπες και 1.8 λάθη σε 17.4 λεπτά συμμετοχής.
Η ΑΕΚ είναι ο έκτος σταθμός της καριέρας του μετά τον Ολυμπιακό, το Αλαμπάμα- Μπέρμιγχαμ, το Οχάιο Στέιτ (όπου βάδισε στα χνάρια του Κώστα Κουφού), τον Πανιώνιο και τον Αρη, ενώ το 2010 είχε συμφωνήσει με το Μαρούσι, αλλά έπεσε στην κέντα των δυσάρεστων εξελίξεων και παρασύρθηκε από το γενικό κύμα φυγής, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει τον Γιώργο Μπαρτζώκα στη Σέα Σμύρνη.
Η φήμη του Σαρικόπουλου προηγήθηκε των επιτυχιών του! Προτού αρχίσει να μαζεύει σαν... φιστίκια τα μετάλλια με τις εθνικές ομάδες, ο (τότε παίκτης του Ολυμπιακού) Ζήσης είχε κατακτήσει τον τίτλο στο Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα, όντας ο αρχηγός της ομάδας του Α' Λυκείου Βύρωνα, που θριάμβευσε και μάλιστα αήττητη, στο Πο της Γαλλίας, με συμπαίκτες τον Νίκο Παππά (Πανελλήνιος) και τον Λεωνίδα Κασελάκη (Ηλυσιακός)!
Λίγες μέρες αργότερα (18 Απριλίου 2007) ταξιδέψαμε παρέα- μαζί με τη μητέρα του, Μάνια και τον εκπρόσωπο της αθλητικής εταιρείας ΝΙΚΕ, Μάνθο Δουζίνα- στη Νέα Υόρκη και μάλιστα απλώσαμε την αρίδα μας σε μια λιμουζίνα που είχαν διαθέσει οι Αμερικανοί για πάρτη του! Τότε ο Σαρικόπουλος είχε προσκληθεί, μέσω της ΝΙΚΕ και έλαβε μέρος στο ετήσιο “Αll American Jordan Basketball Classic) στο οποίο γνωρίστηκε και έπαιξε μαζί με τον Κώστα Κουφό, τον Νικ Καλάθη, τον Κέβιν Λοβ και τον Ο Tζέι Μέιο.
Σε αυτό το αξέχαστο ταξίδι ο Σαρικόπουλος αντάλλαξε χειραψία με τον Τζόρνταν, συστήθηκε στον Ντέηβιντ Στερν και μέσα σ' όλα αυτά, έπαιξε 15 λεπτά στο ματς των ξένων με τους Αμερικανούς, με απολογισμό 8 πόντους, 12 ριμπάουντ, 2 ασίστ , 3 τάπες και ένα πολύ πλακατζίδικο σχόλιο..
“Φοβερό και θρυλικό γήπεδο το Madison, αλλά έχει κοντές μπασκέτες”!
Τότε ο αριστερόχειρας Ζήσης πήγαινε στη Β'' Λυκείου, αγωνιζόταν στην παιδική ομάδα του Ολυμπιακού και μάλιστα ο Πίνι Γκέρσον τον είχε προσκαλέσει σε δυο προπονήσεις των “μεγάλων'. Στις 8 Οκτωβρίου του 2006 είχε κλέψει την παράσταση στο Τουρνουά με τη συμμετοχή 29 νεαρών παικτών- συμπεριλαμβανομένου και του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς – το οποίο διοργάνωσε η ΝΙΚΕ στην Καλλιθέα και παρέλαβε το βραβείο του κορυφαίου παίκτη από τον Ντέηβιντ Στεργάκο.
Είκοσι μέρες αργότερα συμμετείχε στην αντίστοιχη εκδήλωση στο “Παλαλίντο” του Μιλάνου, άκουσε το όνομα του στην παρουσίαση από τον Ρικάρντο Πίτις και χαιρετήθηκε για πρώτη φορά με τον Τζόρνταν, που του έσφιξε το χέρι και τον κολάκευσε ανανεώνοντας το ραντεβού τους για τον Απρίλιο...
“See you in New York, big guy”!
Και ο Ζήσης του έσφιξε όσο πιο δυνατά μπορούσε το χέρι, διότι κάποιος από τους παρατρεχάμενους του είχε... ρουφιανέψει ότι ο Τζόρνταν σιχαίνεται αυτούς που κάνουν χειραψίες απλά, λες και είναι κοριτσάκια!
Στην Καλλιθέα ο “big guy” είχε χαζέψει όλο τον κόσμο με το μπόι, το “γλίστρημα” του μέσα στη ρακέτα,τις κινήσεις και την αντίληψη του παιχνιδιού, μάλιστα ο Στιβ Γιατζόγλου, μαντεύοντας το ενδιαφέρον που θα εκδήλωναν οι Αμερικανοί (κολεγιακοί) recruiters μου είχε πει το εξής: “Με τέτοια προσόντα, οι Αμερικανοί θα τον απαγάγουν και θα βρουν δουλειά ακόμη και στον σκύλο του”!
Δεν ξέρω εάν ο Ζήσης έχει σκύλο, ωστόσο έχει αθλητικά γονίδια από τον πατέρα του, ο οποίος, στα εφηβικά χρόνια του, έπαιξε μπάσκετ στον Ολυμπιακό και την μητέρα του Μάνια Μαρίνου, που υπήρξε κολυμβήτρια και πολίστρια του Εθνικού Πειραιώς.
Οκτώ χρόνια μετά το “see you” του Τζόρνταν, ο σέντερ της ΑΕΚ άκουσε (σοκαρισμένος και υπερήφανος) την ελληνική εκδοχή του ραντεβού από τον Κατσικάρη και όλα αυτά δεν είναι λίγα για τον ντροπαλό... Γιάννη Σαρικόπουλο!
Α, ναι αυτό είναι το καλύτερο και το φύλαγα για το τέλος: εκείνη την Κυριακή (8 Οκτωβρίου του 2006) στην Καλλιθέα, εκ παραδρομής αντί για Ζήση, οι διοργανωτές τον είχαν καταγραμμένο και τον ανέφεραν διαρκώς ως Γιάννη και με αυτό το λανθασμένο όνομα πέρασε στις περισσότερες εφημερίδες της επόμενης μέρας. Παρ' όλα αυτά ήταν (και παραμένει) τόσο ντροπαλός, ώστε δεν διανοήθηκε να πάει στη γραμματεία και να ζητήσει να διορθώσουν το λάθος και να τον πουν με το όνομα του!
Πολύ ιατρικός και δη καρδιαγγειακός φαίνεται αυτός ο πρόλογος, αλλά δικαιολογείται από ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο συντελέσθηκε χθες στις 12 και τέταρτο το μεσημέρι, όταν στην ανακοίνωση της λίστας των 15 παικτών που θα διεκδικήσουν τις δώδεκα θέσεις για την επιχείρηση στο Ευρωμπάσκετ, φιγουράρισε και το όνομα του Ζήση Σαρικόπουλου.
Ούτε Μπόγρης, ούτε Μαυροκεφαλίδης, ούτε Σχορτσανίτης, ούτε Βουγιούκας, ούτε Γλυνιαδάκης, ούτε Καββαδάς, ούτε Μαυροειδής, αλλά ΣΑ-ΡΙ-ΚΟ-ΠΟΥ-ΛΟΣ!
Ιδού, λοιπόν, η έκπληξη που επιφύλαξε ο Φώτης και σε κάθε περίπτωση να το αουτσάιντερ της προεπιλογής: αυτόν τον τίτλο ο σέντερ της ΑΕΚ τον μοιράζεται μαζί με τον Αγραβάνη, αλλά εδώ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: ο μεν Δημήτρης (ο οποίος θεωρούνταν κιόλας υποψήφιος για να προσκληθεί) θα ανηφορίσει στο ΟΑΚΑ, παρέα με τέσσερις περυσινούς συντρόφους του από τον Ολυμπιακό, ο δε Ζήσης, αν και σπιτονοικοκύρης, θα νιώθει σαν την κίτρινη καλαμιά στον γαλανόλευκο κάμπο!
Τούτο βεβαίως δεν ευσταθεί απολύτως, διότι ναι μεν ο Σαρικόπουλος είναι ο μόνος και ο πρώτος (μετά από μια δεκαετία) παίκτης της ΑΕΚ ο οποίος καλείται στην Εθνική ομάδα, αλλά η καρδιά του θα αναγαλλιάσει, όπως ο γύφτος όταν αντικρίζει η γενιά του: στην κυριολεξία διότι ο Ζήσης θα ξαναβρεθεί με τη γενιά του και με κάμποσους από τους συντρόφους του στην ένδοξη και αλησμόνητη διαδρομή των εφηβικών χρόνων του(ς): με τον Παπανικολάου, με τον Σλούκα, με τον Μάντζαρη, με τον Γιάνκοβιτς και με τον Κουφό.
Εδώ ήρθαμε που λένε και στο σινεμά και όντως αυτό το reunion ανακαλεί εικόνες από ένα παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά, που μιλάει με τα παιδιά: με τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1989, το 1990 και το 1991, πρωταγωνίστησαν με τις Εθνικές ομάδες Εφήβων και Νέων, κατέκτησαν πέντε μετάλλια σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα και έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν κατάληψη στην Εθνική Ανδρών!
Μιας και το 'φερε η κουβέντα, ο “Big Z”, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Κώστας Σλούκας και ο (απών) Νίκος Παππάς συγκροτούν μια πραγματικά ευλογημένη και αγία τετράδα των παικτών που έδωσαν παρών και στις πέντε διοργανώσεις στις οποίες η Ελλάδα αναρριχήθηκε στο βάθρο, μοστράρουν στο παλμαρέ τους δυο χρυσά και τρία ασημένια μετάλλια, και όντες πλέον ενήλικες, θέλουν να βγάλουν από τη ναφθαλίνη το δεύτερο χέρι τους και ν ' αρχίσουν να το κοσμούν κι αυτό με δαχτυλίδια.
Ε τότε θα μπορούν να σφίξουν και τα δυο χέρια του Νίκου Ζήση ο οποίος έχει να επιδείξει έξι μετάλλια σε επίσημες διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων και μετά τα δάκρυα της θλίψης για την ήττα από τη Σερβία στη Μαδρίτη θα ήθελε να ξανανιώσει εκείνα της ευτυχίας να αυλακώνουν τις παρειές του...
Οι πέντε σωματοφύλακες της τάξης του '90 γεύθηκαν μαζεμένο το νέκταρ της επιτυχίας, κατακτώντας πέντε μετάλλια μέσα σε τρία χρόνια (Μαδρίτη/2007, Πύργος/2008, Ρόδος;/2009, Οκλαντ/2009), Ζαντάρ/2010), αλλά έκτοτε βιώνουν το στερητικό σύνδρομο από το οποίο -με εξαίρεση το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής Παίδων, το 2013 στο Κίεβο,- υποφέρει συλλήβδην το ελληνικό μπάσκετ.
Ε τώρα που ως λαός σχεδόν χρεοκοπήσαμε και ψωμολυσσάμε της πείνας μπορεί να γυρίσει ο τροχός και να... αυτώσει κι ο φτωχός!
Πλάκα πλάκα, αν και το όνομα τους δεν είναι πολύ συνηθισμένο, οι παντός είδους Ζήσηδες έχουν την τιμητική τους στις εθνικές ομάδες: την αυλαία άνοιξε ο Ζήσης Στανόπουλος της ΧΑΝΘ ως μέλος της Εθνικής Παίδων στο Ευρωμπάσκετ του 1973, ακολούθησε ο (επίσης προερχόμενος από την ομάδα της Χριστιανικής Αδελφότητος της Θεσσαλονίκης, που αποτελεί κιόλας το λίκνον του ελληνικού μπάσκετ) Νίκος Ζήσης και τώρα ακολουθεί ο Ζήσης Σαρικόπουλος, ενώ για πολλά χρόνια -και κυρίως επί εποχής Γιαννάκη- φυσικοθεραπευτής της Εθνικής Αδρών ήταν ο Σπύρος Ζήσης.
Κρίμα που δεν υπάρχει και Εθνική ομάδα...τετράποδων, γιατί με τόση προπόνηση που του έχω κάνει, σίγουρα θα έπαιζε εκεί ο σκύλος μου, που (τιμής ένεκεν για τη φάση του “βάλ' το αγόρι μου”) τον λένε Ζήση!
Η ΑΕΚ είχε να δει χαρά στα σκέλια της από το 2005, όταν εκπροσωπήθηκε για τελευταία φορά και μάλιστα με δυο παίκτες της στο ρόστερ της εθνικής Ανδρών σε μια επίσημη διοργάνωση: το “παρών”στο θριαμβευτικό Ευρωμπάσκετ εκείνης της χρονιάς είχαν δώσει ο Νίκος Ζήσης, που ήδη ήταν φευγάτος προς Τρεβίζο μεριά και ο Γιάννης Μπουρούσης, ο οποίος φόρεσε για άλλη μια σεζόν (2005-006) τη φανέλα της “Ενωσης”, αλλά δεν έπαιξε στο Μουντομπάσκετ της επόμενης χρονιάς.
Εκτοτε η ΑΕΚ είδε στην Εθνική ομάδα μονάχα πρώην ή μετέπειτα παίκτες της, όπως ο Κακιούζης, ο Ντικούδης, ο Γλυνιαδάκης, ο Καλαμπόκης, ο Πελεκάνος και τελευταίος εξ αυτών στην προετοιμασία για το περυσινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Αθηναίου. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι το ρόστερ της ΑΕΚ, την περίοδο 2014-15, κατά την οποία σημειώθηκε μια κοσμογονία (μετά τα τρία πέτρινα χρόνια στην Α2 και στη Β' Εθνική) κοσμούσαν έντεκα διεθνείς παίκτες!!!
Μετρημένοι έντεκα, με πέντε διαφορετικά εθνόσημα: ο Καρλ Ινγκλις (Καναδάς), ο Ποπς Μενσά Μπονσού (Μεγάλη Βρετανία), ο Τόμας Ντελινινκάιτις (Λιθουανία), ο Μίλαν Μιλόσεβιτς (Βοσνία/Ερζεγοβίνη) και οι Ελληνες Γιάννης Αθηναίου, Ζήσης Σαρικόπουλος, Νώντας Παπαντωνίου, Γιώργος Τσιάκος, Μιχάλης Καμπερίδης, Λεωνίδας Κασελάκης, Ντούσαν Σάκοτα. Από αυτούς τους επτά Ελληνες τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών, αλλά μόνο σε φιλικά ματς έχουν φορέσει ο Αθηναίου, ο οποίος στο μεταξύ μετακόμισε στον Ολυμπιακό και ο Σαρικόπουλος.
Ναι, αυτή είναι μια μάλλον ξεχασμένη ιστορία, διότι πριν από τον Κατσικάρη αυτός που σοκάρησε πρώτος τον Σαρικόπουλο ήταν ο Ηλίας Ζούρος, στις αρχές Ιουνίου του 2012. Τότε, λόγω των μακρόσυρτων πλέι οφς του ιταλικού πρωταθλήματος, ο Γιάννης Μπουρούσης (όπως και ο Αντώνης Φώτσης) θα αργούσε να ενταχθεί στην ομάδα ενόψει του Προολυμπιακού Τουρνουά και ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής απευθύνθηκε στον Ζήση και μάλιστα τον πήρε μαζί του στο Τουρνουά του Κάουνας και τον χρησιμοποίησε στον νικηφόρο αγώνα με τη Ρωσία (15 Ιουνίου 2012, σκορ 66-63).
Από εκείνη την Εθνική ομάδα ο Ζήσης, που κουβάλαγε κι έναν τραυματισμό (από τα πλέι οφς του πρωταθλήματος) θα ξαναβρεθεί τώρα μαζί με τον Σπανούλη, τον Μάντζαρη, τον Σλούκα, τον Καλάθη, τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου και τον Καϊμακόγλου. Εκείνη την εποχή βρισκόταν με το ένα πόδι στον Πανιώνιο και με το άλλο στον Αρη, στον οποίο εντέλει μετακόμισε, ενώ τώρα προέρχεται από την παρθενική σεζόν του με την ΑΕΚ, η οποία στις 11 Μαίου έσπευσε να τον δέσει... χεροπόδαρα για άλλα τρία χρόνια!
Παρεμπιπτόντως ο Σαρικόπουλος κουμπώνει ιδανικά στο κίτρινο παζλ της Εθνικής ομάδας, αποτελώντας το ένατο κομμάτι του, μετά τους δυο παίκτες (Νίκος Ζήσης, Γιάννης Μπουρούσης), τους τέσσερις προπονητές (Φώτης Κατσικάρης, Δημήτρης Πρίφτης, Θανάσης Σκουρτόπουλος, Βασίλης Γεραγωτέλης), τον γυμναστή (Γιάννης Μεριχωβίτης) και τον μάνατζερ (Κώστας Κότσης), που όλοι τους έχουν διατελέσει στελέχη της ΑΕΚ!
Ο Ζήσης συμπλήρωσε ήδη μια δεκαετία φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο: ντεμπουτάρησε στις 2 Απριλίου του 2005με την Εθνική Παίδων κόντρα στην Κροατία και αριθμεί 102 συμμετοχές, 634 πόντους (μέσος όρος 6.2), συμμετοχές σε επτά επίσημες διοργανώσεις (δυο Ευρωμπάσκετ Παίδων, δύο Ευρωμπάσκετ Εφήβων, δύο Ευρωμπάσκετ Νέων, ένα Μουντομπάσκετ Εφήβων) και πέντε μετάλλια (δύο χρυσά, τρία ασημένια).
Ο ίδιος μου είπε ότι χθες το πρωί του ήρθε νταμπλάς! “Με τον κύριο Κατσικάρη είχαμε συναντηθεί στη διάρκεια της σεζόν μετά από κάποια ματς της ΑΕΚ και είχα μια υποψία ότι μπορεί να με καλέσει, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και επειδή πλησίαζε η ημέρα της ανακοίνωσης, το είχα αφήσει στην άκρη. Ε, χθες το πρωί που μου τηλεφώνησε και μου είπε τα καθέκαστα, τρελάθηκα! Είναι μια τεράστια ανταμοιβή για τις προσπάθειες μου και δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος, αλλά θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και θα εξαντλήσω τις πιθανότητες μου για να μείνω στη δωδεκάδα ”.
Στην εφετινή σεζόν της Basket League, εν αρχή ως βασικός και στη συνέχεια ως “back up” του Μενσά Μπονσού, ο γεννημένος στις 31 Μαρτίου του 1990 και ύψος 2μ.12, Σαρικόπουλος είχε μέσο όρο 6.6 πόντους (με ποσοστά ευστοχίας 66.6% στα δίποντα και 51.1% στις ελεύθερες βολές), 4.7 ριμπάουντ, 0.9 ασίστ, 0.6 τάπες και 1.8 λάθη σε 17.4 λεπτά συμμετοχής.
Η ΑΕΚ είναι ο έκτος σταθμός της καριέρας του μετά τον Ολυμπιακό, το Αλαμπάμα- Μπέρμιγχαμ, το Οχάιο Στέιτ (όπου βάδισε στα χνάρια του Κώστα Κουφού), τον Πανιώνιο και τον Αρη, ενώ το 2010 είχε συμφωνήσει με το Μαρούσι, αλλά έπεσε στην κέντα των δυσάρεστων εξελίξεων και παρασύρθηκε από το γενικό κύμα φυγής, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει τον Γιώργο Μπαρτζώκα στη Σέα Σμύρνη.
Η φήμη του Σαρικόπουλου προηγήθηκε των επιτυχιών του! Προτού αρχίσει να μαζεύει σαν... φιστίκια τα μετάλλια με τις εθνικές ομάδες, ο (τότε παίκτης του Ολυμπιακού) Ζήσης είχε κατακτήσει τον τίτλο στο Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα, όντας ο αρχηγός της ομάδας του Α' Λυκείου Βύρωνα, που θριάμβευσε και μάλιστα αήττητη, στο Πο της Γαλλίας, με συμπαίκτες τον Νίκο Παππά (Πανελλήνιος) και τον Λεωνίδα Κασελάκη (Ηλυσιακός)!
Λίγες μέρες αργότερα (18 Απριλίου 2007) ταξιδέψαμε παρέα- μαζί με τη μητέρα του, Μάνια και τον εκπρόσωπο της αθλητικής εταιρείας ΝΙΚΕ, Μάνθο Δουζίνα- στη Νέα Υόρκη και μάλιστα απλώσαμε την αρίδα μας σε μια λιμουζίνα που είχαν διαθέσει οι Αμερικανοί για πάρτη του! Τότε ο Σαρικόπουλος είχε προσκληθεί, μέσω της ΝΙΚΕ και έλαβε μέρος στο ετήσιο “Αll American Jordan Basketball Classic) στο οποίο γνωρίστηκε και έπαιξε μαζί με τον Κώστα Κουφό, τον Νικ Καλάθη, τον Κέβιν Λοβ και τον Ο Tζέι Μέιο.
Σε αυτό το αξέχαστο ταξίδι ο Σαρικόπουλος αντάλλαξε χειραψία με τον Τζόρνταν, συστήθηκε στον Ντέηβιντ Στερν και μέσα σ' όλα αυτά, έπαιξε 15 λεπτά στο ματς των ξένων με τους Αμερικανούς, με απολογισμό 8 πόντους, 12 ριμπάουντ, 2 ασίστ , 3 τάπες και ένα πολύ πλακατζίδικο σχόλιο..
“Φοβερό και θρυλικό γήπεδο το Madison, αλλά έχει κοντές μπασκέτες”!
Τότε ο αριστερόχειρας Ζήσης πήγαινε στη Β'' Λυκείου, αγωνιζόταν στην παιδική ομάδα του Ολυμπιακού και μάλιστα ο Πίνι Γκέρσον τον είχε προσκαλέσει σε δυο προπονήσεις των “μεγάλων'. Στις 8 Οκτωβρίου του 2006 είχε κλέψει την παράσταση στο Τουρνουά με τη συμμετοχή 29 νεαρών παικτών- συμπεριλαμβανομένου και του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς – το οποίο διοργάνωσε η ΝΙΚΕ στην Καλλιθέα και παρέλαβε το βραβείο του κορυφαίου παίκτη από τον Ντέηβιντ Στεργάκο.
Είκοσι μέρες αργότερα συμμετείχε στην αντίστοιχη εκδήλωση στο “Παλαλίντο” του Μιλάνου, άκουσε το όνομα του στην παρουσίαση από τον Ρικάρντο Πίτις και χαιρετήθηκε για πρώτη φορά με τον Τζόρνταν, που του έσφιξε το χέρι και τον κολάκευσε ανανεώνοντας το ραντεβού τους για τον Απρίλιο...
“See you in New York, big guy”!
Και ο Ζήσης του έσφιξε όσο πιο δυνατά μπορούσε το χέρι, διότι κάποιος από τους παρατρεχάμενους του είχε... ρουφιανέψει ότι ο Τζόρνταν σιχαίνεται αυτούς που κάνουν χειραψίες απλά, λες και είναι κοριτσάκια!
Στην Καλλιθέα ο “big guy” είχε χαζέψει όλο τον κόσμο με το μπόι, το “γλίστρημα” του μέσα στη ρακέτα,τις κινήσεις και την αντίληψη του παιχνιδιού, μάλιστα ο Στιβ Γιατζόγλου, μαντεύοντας το ενδιαφέρον που θα εκδήλωναν οι Αμερικανοί (κολεγιακοί) recruiters μου είχε πει το εξής: “Με τέτοια προσόντα, οι Αμερικανοί θα τον απαγάγουν και θα βρουν δουλειά ακόμη και στον σκύλο του”!
Δεν ξέρω εάν ο Ζήσης έχει σκύλο, ωστόσο έχει αθλητικά γονίδια από τον πατέρα του, ο οποίος, στα εφηβικά χρόνια του, έπαιξε μπάσκετ στον Ολυμπιακό και την μητέρα του Μάνια Μαρίνου, που υπήρξε κολυμβήτρια και πολίστρια του Εθνικού Πειραιώς.
Οκτώ χρόνια μετά το “see you” του Τζόρνταν, ο σέντερ της ΑΕΚ άκουσε (σοκαρισμένος και υπερήφανος) την ελληνική εκδοχή του ραντεβού από τον Κατσικάρη και όλα αυτά δεν είναι λίγα για τον ντροπαλό... Γιάννη Σαρικόπουλο!
Α, ναι αυτό είναι το καλύτερο και το φύλαγα για το τέλος: εκείνη την Κυριακή (8 Οκτωβρίου του 2006) στην Καλλιθέα, εκ παραδρομής αντί για Ζήση, οι διοργανωτές τον είχαν καταγραμμένο και τον ανέφεραν διαρκώς ως Γιάννη και με αυτό το λανθασμένο όνομα πέρασε στις περισσότερες εφημερίδες της επόμενης μέρας. Παρ' όλα αυτά ήταν (και παραμένει) τόσο ντροπαλός, ώστε δεν διανοήθηκε να πάει στη γραμματεία και να ζητήσει να διορθώσουν το λάθος και να τον πουν με το όνομα του!
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου