Οι άσχημες μέρες των Πάντσερ μοιάζουν να είναι πολύ μακριά στο παρελθόν, που πολλοί έχουν ξεχάσει το πως ο Λεβ βρέθηκε στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας. Το 2004, ύστερα από ένα καταστροφικό Euro και με το εντός έδρας Mundial να ακολουθεί, κανένας δεν ήθελε να βρίσκεται στον πάγκο μίας ομάδας που φαινόταν να μην έχει καμία ελπίδα. Μπορούσε κανείς να πει ότι ο Γιούργκεν Κλίνσμαν, ένας προπονητής χωρίς εμπειρία, πήρε τη δουλειά επειδή ήταν ο μοναδικός που βγήκε και τη ζήτησε.
Ο όρος του Κλίνσμαν ήταν να του επιτραπεί να αλλάξει τα πάντα. Μία μέρα μετά την επίσημα παρουσιάσή του, ανακοίνωσε ότι βοηθός του θα είναι ο 44χρονος, Γιόακιμ Λεβ. «Δεν έχω 10 ή 15 χρόνια στους πάγκους» είπε ο Κλίνσμαν. «Οπότε θέλω στην ομάδα μου έναν προπονητή που να το έχει κάνει».
Αυτή ήταν απλά μία υπερβολή. Ο Λεβ δεν είναι κάποια εκπληκτική καριέρα -τα καλύτερα χρόνια του ήταν στην δεύτερη κατηγορία με την Φράιμπουργκ- όμως είχε προπονήσει σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Ελβετία, Γερμανία, Τουρκία, Αυστρία) και είχε γίνει γνωστός για την τακτική του ευελιξία και το επιθετικό ποδόσφαιρο. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν το κύπελλο με την Στουτγκάρδη και η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων κόντρα στην Τσέλσι το 1998. Ομως παρά αυτά τα αποτελέσματα, η Στουτγκάρδη δεν του ανανέωσε το συμβόλαιο. Οπως είχε γράψει η Welt, ο πρόεδρος του κλαμπ, Γκέραρντ Μάγιερ-Φόρφελντερ, προτιμούσε 'υπάκουους δουλευταράδες' όμως 'παρακολουθούσα τις προπονήσεις και έβλεπα ότι υπάρχει πολύ γέλιο και ότι ο προπονητής έκανε τον καθένα να νιώθει κομμάτι της ομάδας'. Ο Λεβ του φαινόταν πολύ φιλικός, πολύ καταδεκτικός.
Η απόφαση να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό του αποδείχθηκε τραγικό λάθος του Μάγιερ-Φόρφελντερ, ο οποίος πολύ σύντομα έχασε τη θέση του, όμως η ζημιά είχε γίνει. Ο Λεβ είχε αποκτήσει μία φήμη για το ότι ήταν πολύ soft με τους παίκτες του και είχε αποκτήσει το παρατσούκλι ‘the Nice Mr. Low’. Στα επόμενα χρόνια βρέθηκε σε πέντε διαφορετικούς πάγκους μέχρι να τον καλέσει ο Κλίνσμαν, ο οποίος ήθελε να αλλάξει τα πάντα.
Φυσικά αυτό δεν έγινε μέσα σε μία μέρα, όμως η γερασμένη, αμυντική, χωρίς ιδέες Γερμανία του Euro 2004 έδωσε τη θέση της σε μία νεαρή, επιθετική, ενθουσιώδη ομάδα η οποία κόντρα στα προγνωστικά άγγιξε τον τελικό του Mundial του 2006, όμως αποκλείστηκε στα τελευταία λεπτά της παράτασης από την Ιταλία. Στα χρόνια που ακολούθησαν την παραίτηση του Κλίνσμαν, ο Λεβ δικαίωσε αυτούς που έλεγαν ότι εκείνος ήταν ουσιαστικά ο αρχιτέκτονας της μεταμόρφωσης των Πάντσερ.
Επίσης, διέψευσε αυτούς που τον αποκαλούσαν ‘the Nice Mr. Low’. Η επιμονή του σε συγκεκριμένους παίκτες, άσχετα με την ομάδα στην οποία αγωνίζονταν όπως Μίροσλαβ Κλόζε, Λούκας Ποντόλσκι, Σάμι Κεντίρα δικαιώθηκε απόλυτα, αφού κατάφερε να δώσει στην Εθνική ομάδα εξαιρετικό team spirit. Από την άλλη όμως, αυτό σήμαινε ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαν να μπουν στο κλειστό κλαμπ που είχε δημιουργήσει. Ο killer της Μπάγερ Λεβερκούζεν, Στέφαν Κίσλινγκ, είναι ένα καλό παράδειγμα, όπως και το ότι ο Μίκαελ Μπάλακ βρέθηκε ξαφνικά εκτός.
Ομως αυτό είναι που πρέπει να κάνει ένας τεχνικός με πλάνο και όραμα. Και αν το σήμα κατατεθέν ενός εξαιρετικού προπονητή είναι να δημιουργεί μία ομάδα όμοια με το δικό του image, τότε ο Λεβ ήταν ένας εκπληκτικός coach πολύ πριν χάρισει στην Γερμανία το τέταρτο αστέρι. Επειδή η επιθετική, τεχνική, ολοκληρωμένη ομάδα του κέρδισε του οπαδούς πολύ περισσότερο από αυτή που είχε σηκώσει το Mundial το 1972.
Το ποδόσφαιρο όμως είναι πολύ σκληρό και ο Λεβ χρειαζόταν το κάτι παραπάνω, τη νίκη κόντρα στην Αργεντινή στην Βραζιλία, αφού υπήρχε η άποψη ότι είναι καλύτερο να παίξει σαν την Γερμανία από τα παλιά και να κατακτήσει κάτι από το να παίξει ωραία μπάλα και να τερματίσει στην 2η ή την 3η θέση. Ο Λεβ απέδειξε ότι μπορούν να γίνουν και τα δύο. Να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να πάρεις τίτλο. Οχι και άσχημα και κάποιον που είναι Mr. Nice.
Τακτική (του Michael Cox)
Ενας από τους μόλις 19 προπονητές που έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Λεβ πρόσθεσε στο βιογραφικό του μία επιτυχία που τον έκανε να έχει αρκετούς θαυμαστές. Πριν τον θρίαμβο του περασμένου καλοκαιριού στην Βραζιλία, είχε κατακτήσει μόλις έναν τίτλο, το Κύπελλο Γερμανίας το 1997 και είχε μερικές επιτυχίες στην Αυστρία.
Χωρίς να μειώνουμε το μερίδιο του Λεβ στην επιτυχία της Γερμανίας, είναι σωστό να πούμε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει μία ανανέωση στην Εθνική ομάδα. Ο πιο σημαντικός παράγοντας στην κατάκτηση του τίτλου είναι απλός. Είχαν μία ένα εξαιρετικό ρόστερ. Πληθώρα ταλαντούχων παικτών, μερικούς από τους καλύτερους μέσους και πολλούς αμυντικούς-βράχους. Α ναι, και τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο.
Ο Λεβ έκοψε και έραψε και αρχικά φαινόταν σαν να μην ξέρει ποια είναι η καλύτερη ομάδα του. Τελικά, οι περισσότερες αποφάσεις του ήταν σωστές. Εβαλε τον Φίλιπ Λαμ δεξί μπακ και τον Μίροσλαβ Κλόζε σαν κλασικό φορ, κάτι το οποίο δούλεψε καλύτερα.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου