Παρομοίασε το Final Four με «μπαρμπούτι». Έδωσε ποσοστό… 100% να σώσει την Καβάλα! Έκραξε τους Γουόριορς «με τα πεντάποντα και τα εξάποντα». Ο Στιβ Γιατζόγλου έδωσε ΕΠΙΚΗ συνέντευξη στον ΣΠΟΡ FM 94,6.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα παραμένει απολαυστικός… Κι όσες
φορές κι αν ακούσεις του Στιβ Γιατζόγλου να μιλάει, αποκλείεται να τον
χορτάσεις!
Σε μια εκπληκτική συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 και τον Σταύρο Χονδροθύμιο ο τεχνικός της Καβάλας ήταν (για μια ακόμη φορά) χείμαρρος.
Αφού έδωσε λοιπόν… 100% πιθανότητες στο να σώσει την ομάδα του και παρομοίασε το Final Four με «μπαρμπούτι», δεν δίστασε να κριτικάρει το παιχνίδι των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς «με τα πεντάποντα και τα εξάποντα» και να αποκαλύψει ότι στην ταινία της ζωής του κανείς δεν θα μπορούσε να υποδυθεί καλύτερα τον εαυτό του από τον… ίδιο!
Μετά από τόσα χρόνια πως πήρες την απόφαση να δουλέψεις πάλι στο ελληνικό πρωτάθλημα και μάλιστα σε μια ομάδα που δεν έχει το μεγάλο όνομα;
Ε, στράβωσε και δεν γύρισα στην Ασία, ήμουν για χρόνια στην Κορέα, αλλά απεβίωσε ο πατέρας μου και δεν είχα τη δυνατότητα να φύγω όταν είχα την ευκαιρία. Είχαμε κάτι οικογενειακά προβλήματα εδώ στην Ελλάδα, καθόμουν στον καναπέ μου στην Αθήνα, χτύπησε το τηλέφωνο και ήρθα στην Καβάλα.
Βρήκες στην Καβάλα αυτά που περίμενες;
Ναι, βρήκα αυτό που περίμενα. Μια ομάδα η οποία έπεφτε κατηγορία. Αυτό βρήκα. Ήξερα ότι όταν πας για να αντικαταστήσεις κάποιον άλλον προπονητή, φυσικά τα πράγματα δεν είναι καλά. Αυτά για μένα είναι η ίδια ταινία, απλώς οι ηθοποιοί αλλάζουν!
Τι θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξεις στην ομάδα για να παραμείνει στην κατηγορία;
Τις κινήσεις που χρειάζονται τις έχουμε ήδη κάνει. Είμαστε ήδη στην έναρξη της αλλαγής. Όταν παρέλαβα την ομάδα είχα μόνο μία αλλαγή που μπορούσαν να κάνω και την έκανα στη θέση του πλέι μέικερ που είχαμε το πιο φλέγον πρόβλημα. Είμαι… φουλ ικανοποιημένος από την έλευση του Λέιζερ στη θέση του άσου, νομίζω είναι μια εγγυημένη λύση. Δώσαμε μια ευκαιρία στους υπόλοιπους τρεις Αμερικάνους να δείξουν τι μπορούν να κάνουν και μετά από μια σειρά αγώνων καταλάβαμε ότι με αυτούς τους παίκτες, ειδικά τους Αμερικάνους, ήταν αδύνατον να σωθεί η ομάδα. Γιατί είχαμε πολλές εντός έδρας ήττες στην πλάτη μας, οπότε προχωρήσαμε ήδη στις αλλαγές.
Τι ποσοστό δίνεις για παραμονή της Καβάλας στην Α1;
100%
Φέτος το πρωτάθλημα είναι διαφορετικό συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια;
Μπορεί η ποιότητα των παικτών να έχει πέσει, τα κασέ να έχουν πέσει λόγω οικονομικής στενότητας, οι μεγάλοι παίκτες είναι συγκεντρωμένοι σε 2-3 ομάδες, αλλά πιστεύω ότι γίνονται συναρπαστικά παιχνίδια. Αυτό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση πάντως, είναι η βελτίωση της διαιτησίας. Σε σχέση με το παρελθόν έχει βελτιωθεί πάρα πολύ. Πλέον πηγαίνεις να παίξεις εκτός έδρας και ξέρεις ότι οι διαιτητές θα σε παίξουν καλά, θα έχεις το 50-50. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ ευχάριστο.
Τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στην Ευρωλίγκα, μέχρι που τους βλέπεις να φτάνουν;
Και οι δύο έχουν σοβαρές πιθανότητες να φτάσουν στο φάιναλ φορ. Από εκεί και πέρα είναι θέμα ημέρας. Θα έλεγα ότι έχουν 75% πιθανότητες να μπουν στο φάιναλ φορ.
Συμφωνείς ότι φέτος δεν υπάρχει το μεγαθήριο στην Ευρωλίγκα, όπως κάποιες άλλες χρονιές που βλέπαμε ομάδες οι οποίες ξεχώριζαν;
Συνήθως στις μεγάλες ομάδες τα μεγάλα μπάτζετ και η πίεση τους γυρίζει μπούμερανγκ, όπως συνέβη για παράδειγμα με την ΤΣΣΚΑ, ειδικά σε ένα παιχνίδι. Αν δηλαδή αυτές οι ομάδες έπαιζαν τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης σε μια σειρά 5 αγώνων, νομίζω θα κέρδιζαν, αλλά το ένα παιχνίδι, είναι μεγάλη… μπαρμπουτιά! Είναι σαν να παίζεις μπαρμπούτι στο λιμάνι.
Φέτος δηλαδή είναι περισσότερο αυτό που λέμε ότι θα μετρήσει σε τι βραδιά θα είναι οι ομάδες γιατί είναι πάνω κάτω στα ίδια;
Ναι φυσικά, είναι η μέρα που θα βρεθεί η κάθε ομάδα.
Πολλοί λένε ότι Ευρωλίγκα και ΝΒΑ είναι διαφορετικό μπάσκετ, συμφωνείς;
Ναι βέβαια. Πολύ διαφορετικό μπάσκετ.
Τι σου αρέσει περισσότερο, φαντάζομαι το ΝΒΑ;
Όχι, δεν μου αρέσει το ΝΒΑ. Με τίποτα δεν μου αρέσει, γιατί εγώ είμαι της παλιάς σχολής. Βλέπω πως παίζει το Γκόλντεν Στέιτ και σκέψου να επιχειρήσω να παίξω έτσι εγώ στην Ελλάδα, θα με πάρουν με τις πέτρες, έτσι δεν είναι; Έχει φτάσει το παιχνίδι να γίνεται τσίρκο. Τρίποντα, τρίποντα, τι θα γίνει στο τέλος θα έχουμε πεντάποντα και επτάποντα; Θα σουτάρουμε από τη μία άκρη στην άλλη;
Μου αρέσει να βλέπω συγκεκριμένες ομάδες στο ΝΒΑ, όπως το Σαν Αντόνιο, το Μαϊάμι, και γενικά ομάδες πιο συμπαγείς. Άλλωστε βλέπεις ότι αυτές οι ομάδες είναι κάθε χρόνο πρωταγωνίστριες. Ένα καλό παράδειγμα, είναι ότι κάποιοι παίκτες ταιριάζουν στο παιχνίδι του ΝΒΑ, όπως ο Γιάννης Αντετοκούμπο. Αν ήταν σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός μπορεί να μην είχε τις ευκαιρίες να ξεδιπλώσει αυτό το ταλέντο του στο… πάνω-κάτω πάνω-κάτω και να πηγαίνουν τα παιχνίδια στους 110-115 πόντους. Είναι τελείως διαφορετικά τα παιχνίδια εκεί.
Στην Κορέα πως πήρες την απόφαση να πας και πως βίωσες αυτήν την εμπειρία;
Με βρήκανε. Ήμουν τότε στο ΝΒΑ, δούλευα για το Τορόντο και οι Κορεάτες ήθελαν ένα προπονητή με ευρωπαϊκή εμπειρία. Επειδή γενικά στους Ασιάτες τους αρέσει η… λεζάντα, απευθύνθηκαν στο ΝΒΑ και με πρότειναν επειδή έχω περάσει παραπάνω από τη μισή μπασκετική ζωή μου στην Ευρώπη. Ε, και πήρα την απόφαση και πήγα.
Η ζωή σου πως ήταν εκεί;
Ε, ήμουν σε μια μπασκετική φυλακή, αλλά φυσικά με όλα τα προνόμια της φυλακής! Δηλαδή ήμουν στη σουίτα του Κορυδαλλού! Από το γήπεδο στον ξενώνα, στο εστιατόριο, στα βάρη…
Δεν είσαι όμως από όσο ξέρω και τέτοιος άνθρωπος που θα πεις, κάνω μόνο τη δουλειά μου, αλλά θες κι άλλα πράγματα, σωστά;
Κάνεις μεγάλο λάθος! Αυτόν τον Στιβ τον έχουμε θάψει εδώ και πολύ καιρό! Δεν έχω το κουράγιο που είχα στο παρελθόν. Στην Κορέα μπορώ να σου πω ότι είναι μόνο δουλειά!
Να σε πάω λίγο πίσω. Πως ήρθες τότε στην Ελλάδα από την Αμερική, ποιος σε έφερε, τι περίμενες και πως τα βρήκες;
Η πλάκα είναι ότι την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα το 1970, όταν βγήκα στο ανατολικό αεροδρόμιο, ήταν μεσημέρι και είχα την εντύπωση ότι έγινε λάθος και ότι πήγα στο Μεξικό. Γιατί όλοι κοιμόντουσαν και είχαν τις πυτζάμες και περπατούσαν στο δρόμο. Εν τω μεταξύ, επειδή μιλάω και δυνατά, όταν μιλούσα άρχιζαν να φωνάζουν από τα παράθυρα «κοιμόμαστε εδώ» και τέτοια. Air condition δεν υπήρχε, κλειδαριές στις πόρτες δεν υπήρχαν, εντάξει ήταν κάτι… διαφορετικό! Ωραίο όμως.
Ποιος σε έφερε εδώ, ποιος σε έπεισε;
Κοίταξε, ήρθα το ’70 με αυτήν την ομάδα των Αχέπανς. Ήμασταν η πρώτη γενιά των Ελληνοαμερικάνων, εγώ, ο Καστρινάκης, ο Διάκουλας, ο Μπαρνέκος, ο Χριστοφόρου, ένα μεγάλο κράμα από παίκτες που ήταν από παιδιά μεταναστών. Οι πατεράδες μας ξεκίνησαν από τα εστιατόρια που έπλεναν πιάτα. Τώρα δεν βγαίνουν (τέτοιοι) Ελληνοαμερικάνοι γιατί όλοι πλέον κάνουν τα παιδιά τους γιατρούς, δεν τους κάνουν μπασκετμπολίστες.
Τον Γκάλη όταν ήσουν στην Αμερική, τον ήξερες;
Ναι βέβαια, ήταν πασίγνωστος, παρόλο που είναι 7-8 χρόνια μικρότερος από μένα. Τυχαία ήρθε ο Γκάλης στην Ελλάδα, έπρεπε να είχε πάει στο ΝΒΑ, απλώς οι Σέλτικς έκαναν μεγάλη χαζομάρα τότε. Μάλιστα ο Ρεντ Αλμπαρκ, ο συχωρεμένος τζένεραλ μάνατζερ το αναγνώρισε σαν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έκανε, ότι τον έκοψε (τον Γκάλη) δηλαδή. Αυτό ήταν καλό για το ελληνικό μπάσκετ οπωσδήποτε…
Αν έπρεπε να βάλεις έναν τίτλο στη βιογραφία σου, ποιος θα ήταν αυτός;
Τρελός στη ζωή του και σοβαρός στη δουλειά του!
Αν γινόταν ταινία, ποιος θα ήθελες να παίξει τον Στιβ Γιατζόγλου;
Εγώ ο ίδιος ρε! Δεν μπορεί κανείς να παίξει εμένα!
Από όλη αυτήν την πορεία, τι κρατάς;
Τις εμπειρίες σαν παίκτης, σαν προπονητής, τους έρωτες, τους γάμους, τα παιδιά, τις στεναχώριες, τους τσακωμούς, τους ξυλοδαρμούς, όλα αυτά γεμίζουν την…ταινία! Όπως είχα πει, εγώ μέσα σε μία ζωή, έχω ζήσει μέχρι στιγμής τρεις ζωές και ακόμα προχωράω.
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
Μπα, δε μετανιώνω για τα πράγματα που έκανα, γιατί θεωρώ ότι και τα λάθη είναι εμπειρία. Το ζήτημα είναι ότι πολλές φορές το μόνο που μετανιώνω είναι πως πολλές φορές δεν έβαλα μυαλό και έκανα το ίδιο λάθος. Προσπαθώ να το βελτιώσω αυτό.
Εάν είχες τη δυνατότητα να φέρεις στην Καβάλα, έναν μόνο παίκτη από αυτούς που έχεις συνεργαστεί, ποιον θα έφερνες;
Καλά, είναι ερώτηση αυτή τώρα; Τον Ρόι Τάρπλεϊ ρε, ποιον θα έφερνα ρε; Θα έφερνα αυτό το… βουνό! Παγκόσμιας εμβέλειας παίκτης. Τον σκέπτομαι και κρίμα αυτός ο αθλητής να έχει κακό τέλος, αν και το ήξερα. Πιστεύω ότι αδίκησε πολύ τον εαυτό του, ήταν μέσα στους καλύτερους 50 παίκτες του πλανήτη!
Στην καθημερινότητα του, ήταν… συνεννοήσιμος ή σου δημιουργούσε προβλήματα;
Όχι, ήταν πανέξυπνος! Απλώς, όπως όλοι οι αλκοολικοί και τα πρεζόνια, έπαιζε κι αυτός «παιχνίδια». Δηλαδή ερχόταν στην προπόνηση και μου έλεγε «κόουτς πονάει το γόνατό μου, δεν μπορώ να κάνω προπόνηση» και του έλεγα εγώ «κοίταξε Ρόι, τώρα εσύ λες ότι πονάει το γόνατό σου, εγώ το βράδυ δεν θα κοιμάμαι, δεν θα φάω. Αν δεν πονάει το γόνατό σου και απλά δεν θες να κάνεις προπόνηση, κάτσε στην… μπάντα και μην κάνεις τίποτα» και μου έλεγε «ναι μωρέ, δεν πονάει» και έτσι τον άφηνα. Έπαιζε… παιχνίδια, κατάλαβες;
*Πηγή: sport-fm.gr*
Σε μια εκπληκτική συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 και τον Σταύρο Χονδροθύμιο ο τεχνικός της Καβάλας ήταν (για μια ακόμη φορά) χείμαρρος.
Αφού έδωσε λοιπόν… 100% πιθανότητες στο να σώσει την ομάδα του και παρομοίασε το Final Four με «μπαρμπούτι», δεν δίστασε να κριτικάρει το παιχνίδι των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς «με τα πεντάποντα και τα εξάποντα» και να αποκαλύψει ότι στην ταινία της ζωής του κανείς δεν θα μπορούσε να υποδυθεί καλύτερα τον εαυτό του από τον… ίδιο!
Μετά από τόσα χρόνια πως πήρες την απόφαση να δουλέψεις πάλι στο ελληνικό πρωτάθλημα και μάλιστα σε μια ομάδα που δεν έχει το μεγάλο όνομα;
Ε, στράβωσε και δεν γύρισα στην Ασία, ήμουν για χρόνια στην Κορέα, αλλά απεβίωσε ο πατέρας μου και δεν είχα τη δυνατότητα να φύγω όταν είχα την ευκαιρία. Είχαμε κάτι οικογενειακά προβλήματα εδώ στην Ελλάδα, καθόμουν στον καναπέ μου στην Αθήνα, χτύπησε το τηλέφωνο και ήρθα στην Καβάλα.
Βρήκες στην Καβάλα αυτά που περίμενες;
Ναι, βρήκα αυτό που περίμενα. Μια ομάδα η οποία έπεφτε κατηγορία. Αυτό βρήκα. Ήξερα ότι όταν πας για να αντικαταστήσεις κάποιον άλλον προπονητή, φυσικά τα πράγματα δεν είναι καλά. Αυτά για μένα είναι η ίδια ταινία, απλώς οι ηθοποιοί αλλάζουν!
Τι θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξεις στην ομάδα για να παραμείνει στην κατηγορία;
Τις κινήσεις που χρειάζονται τις έχουμε ήδη κάνει. Είμαστε ήδη στην έναρξη της αλλαγής. Όταν παρέλαβα την ομάδα είχα μόνο μία αλλαγή που μπορούσαν να κάνω και την έκανα στη θέση του πλέι μέικερ που είχαμε το πιο φλέγον πρόβλημα. Είμαι… φουλ ικανοποιημένος από την έλευση του Λέιζερ στη θέση του άσου, νομίζω είναι μια εγγυημένη λύση. Δώσαμε μια ευκαιρία στους υπόλοιπους τρεις Αμερικάνους να δείξουν τι μπορούν να κάνουν και μετά από μια σειρά αγώνων καταλάβαμε ότι με αυτούς τους παίκτες, ειδικά τους Αμερικάνους, ήταν αδύνατον να σωθεί η ομάδα. Γιατί είχαμε πολλές εντός έδρας ήττες στην πλάτη μας, οπότε προχωρήσαμε ήδη στις αλλαγές.
Τι ποσοστό δίνεις για παραμονή της Καβάλας στην Α1;
100%
Φέτος το πρωτάθλημα είναι διαφορετικό συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια;
Μπορεί η ποιότητα των παικτών να έχει πέσει, τα κασέ να έχουν πέσει λόγω οικονομικής στενότητας, οι μεγάλοι παίκτες είναι συγκεντρωμένοι σε 2-3 ομάδες, αλλά πιστεύω ότι γίνονται συναρπαστικά παιχνίδια. Αυτό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση πάντως, είναι η βελτίωση της διαιτησίας. Σε σχέση με το παρελθόν έχει βελτιωθεί πάρα πολύ. Πλέον πηγαίνεις να παίξεις εκτός έδρας και ξέρεις ότι οι διαιτητές θα σε παίξουν καλά, θα έχεις το 50-50. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ ευχάριστο.
Τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στην Ευρωλίγκα, μέχρι που τους βλέπεις να φτάνουν;
Και οι δύο έχουν σοβαρές πιθανότητες να φτάσουν στο φάιναλ φορ. Από εκεί και πέρα είναι θέμα ημέρας. Θα έλεγα ότι έχουν 75% πιθανότητες να μπουν στο φάιναλ φορ.
Συμφωνείς ότι φέτος δεν υπάρχει το μεγαθήριο στην Ευρωλίγκα, όπως κάποιες άλλες χρονιές που βλέπαμε ομάδες οι οποίες ξεχώριζαν;
Συνήθως στις μεγάλες ομάδες τα μεγάλα μπάτζετ και η πίεση τους γυρίζει μπούμερανγκ, όπως συνέβη για παράδειγμα με την ΤΣΣΚΑ, ειδικά σε ένα παιχνίδι. Αν δηλαδή αυτές οι ομάδες έπαιζαν τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης σε μια σειρά 5 αγώνων, νομίζω θα κέρδιζαν, αλλά το ένα παιχνίδι, είναι μεγάλη… μπαρμπουτιά! Είναι σαν να παίζεις μπαρμπούτι στο λιμάνι.
Φέτος δηλαδή είναι περισσότερο αυτό που λέμε ότι θα μετρήσει σε τι βραδιά θα είναι οι ομάδες γιατί είναι πάνω κάτω στα ίδια;
Ναι φυσικά, είναι η μέρα που θα βρεθεί η κάθε ομάδα.
Πολλοί λένε ότι Ευρωλίγκα και ΝΒΑ είναι διαφορετικό μπάσκετ, συμφωνείς;
Ναι βέβαια. Πολύ διαφορετικό μπάσκετ.
Τι σου αρέσει περισσότερο, φαντάζομαι το ΝΒΑ;
Όχι, δεν μου αρέσει το ΝΒΑ. Με τίποτα δεν μου αρέσει, γιατί εγώ είμαι της παλιάς σχολής. Βλέπω πως παίζει το Γκόλντεν Στέιτ και σκέψου να επιχειρήσω να παίξω έτσι εγώ στην Ελλάδα, θα με πάρουν με τις πέτρες, έτσι δεν είναι; Έχει φτάσει το παιχνίδι να γίνεται τσίρκο. Τρίποντα, τρίποντα, τι θα γίνει στο τέλος θα έχουμε πεντάποντα και επτάποντα; Θα σουτάρουμε από τη μία άκρη στην άλλη;
Μου αρέσει να βλέπω συγκεκριμένες ομάδες στο ΝΒΑ, όπως το Σαν Αντόνιο, το Μαϊάμι, και γενικά ομάδες πιο συμπαγείς. Άλλωστε βλέπεις ότι αυτές οι ομάδες είναι κάθε χρόνο πρωταγωνίστριες. Ένα καλό παράδειγμα, είναι ότι κάποιοι παίκτες ταιριάζουν στο παιχνίδι του ΝΒΑ, όπως ο Γιάννης Αντετοκούμπο. Αν ήταν σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός μπορεί να μην είχε τις ευκαιρίες να ξεδιπλώσει αυτό το ταλέντο του στο… πάνω-κάτω πάνω-κάτω και να πηγαίνουν τα παιχνίδια στους 110-115 πόντους. Είναι τελείως διαφορετικά τα παιχνίδια εκεί.
Στην Κορέα πως πήρες την απόφαση να πας και πως βίωσες αυτήν την εμπειρία;
Με βρήκανε. Ήμουν τότε στο ΝΒΑ, δούλευα για το Τορόντο και οι Κορεάτες ήθελαν ένα προπονητή με ευρωπαϊκή εμπειρία. Επειδή γενικά στους Ασιάτες τους αρέσει η… λεζάντα, απευθύνθηκαν στο ΝΒΑ και με πρότειναν επειδή έχω περάσει παραπάνω από τη μισή μπασκετική ζωή μου στην Ευρώπη. Ε, και πήρα την απόφαση και πήγα.
Η ζωή σου πως ήταν εκεί;
Ε, ήμουν σε μια μπασκετική φυλακή, αλλά φυσικά με όλα τα προνόμια της φυλακής! Δηλαδή ήμουν στη σουίτα του Κορυδαλλού! Από το γήπεδο στον ξενώνα, στο εστιατόριο, στα βάρη…
Δεν είσαι όμως από όσο ξέρω και τέτοιος άνθρωπος που θα πεις, κάνω μόνο τη δουλειά μου, αλλά θες κι άλλα πράγματα, σωστά;
Κάνεις μεγάλο λάθος! Αυτόν τον Στιβ τον έχουμε θάψει εδώ και πολύ καιρό! Δεν έχω το κουράγιο που είχα στο παρελθόν. Στην Κορέα μπορώ να σου πω ότι είναι μόνο δουλειά!
Να σε πάω λίγο πίσω. Πως ήρθες τότε στην Ελλάδα από την Αμερική, ποιος σε έφερε, τι περίμενες και πως τα βρήκες;
Η πλάκα είναι ότι την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα το 1970, όταν βγήκα στο ανατολικό αεροδρόμιο, ήταν μεσημέρι και είχα την εντύπωση ότι έγινε λάθος και ότι πήγα στο Μεξικό. Γιατί όλοι κοιμόντουσαν και είχαν τις πυτζάμες και περπατούσαν στο δρόμο. Εν τω μεταξύ, επειδή μιλάω και δυνατά, όταν μιλούσα άρχιζαν να φωνάζουν από τα παράθυρα «κοιμόμαστε εδώ» και τέτοια. Air condition δεν υπήρχε, κλειδαριές στις πόρτες δεν υπήρχαν, εντάξει ήταν κάτι… διαφορετικό! Ωραίο όμως.
Ποιος σε έφερε εδώ, ποιος σε έπεισε;
Κοίταξε, ήρθα το ’70 με αυτήν την ομάδα των Αχέπανς. Ήμασταν η πρώτη γενιά των Ελληνοαμερικάνων, εγώ, ο Καστρινάκης, ο Διάκουλας, ο Μπαρνέκος, ο Χριστοφόρου, ένα μεγάλο κράμα από παίκτες που ήταν από παιδιά μεταναστών. Οι πατεράδες μας ξεκίνησαν από τα εστιατόρια που έπλεναν πιάτα. Τώρα δεν βγαίνουν (τέτοιοι) Ελληνοαμερικάνοι γιατί όλοι πλέον κάνουν τα παιδιά τους γιατρούς, δεν τους κάνουν μπασκετμπολίστες.
Τον Γκάλη όταν ήσουν στην Αμερική, τον ήξερες;
Ναι βέβαια, ήταν πασίγνωστος, παρόλο που είναι 7-8 χρόνια μικρότερος από μένα. Τυχαία ήρθε ο Γκάλης στην Ελλάδα, έπρεπε να είχε πάει στο ΝΒΑ, απλώς οι Σέλτικς έκαναν μεγάλη χαζομάρα τότε. Μάλιστα ο Ρεντ Αλμπαρκ, ο συχωρεμένος τζένεραλ μάνατζερ το αναγνώρισε σαν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έκανε, ότι τον έκοψε (τον Γκάλη) δηλαδή. Αυτό ήταν καλό για το ελληνικό μπάσκετ οπωσδήποτε…
Αν έπρεπε να βάλεις έναν τίτλο στη βιογραφία σου, ποιος θα ήταν αυτός;
Τρελός στη ζωή του και σοβαρός στη δουλειά του!
Αν γινόταν ταινία, ποιος θα ήθελες να παίξει τον Στιβ Γιατζόγλου;
Εγώ ο ίδιος ρε! Δεν μπορεί κανείς να παίξει εμένα!
Από όλη αυτήν την πορεία, τι κρατάς;
Τις εμπειρίες σαν παίκτης, σαν προπονητής, τους έρωτες, τους γάμους, τα παιδιά, τις στεναχώριες, τους τσακωμούς, τους ξυλοδαρμούς, όλα αυτά γεμίζουν την…ταινία! Όπως είχα πει, εγώ μέσα σε μία ζωή, έχω ζήσει μέχρι στιγμής τρεις ζωές και ακόμα προχωράω.
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
Μπα, δε μετανιώνω για τα πράγματα που έκανα, γιατί θεωρώ ότι και τα λάθη είναι εμπειρία. Το ζήτημα είναι ότι πολλές φορές το μόνο που μετανιώνω είναι πως πολλές φορές δεν έβαλα μυαλό και έκανα το ίδιο λάθος. Προσπαθώ να το βελτιώσω αυτό.
Εάν είχες τη δυνατότητα να φέρεις στην Καβάλα, έναν μόνο παίκτη από αυτούς που έχεις συνεργαστεί, ποιον θα έφερνες;
Καλά, είναι ερώτηση αυτή τώρα; Τον Ρόι Τάρπλεϊ ρε, ποιον θα έφερνα ρε; Θα έφερνα αυτό το… βουνό! Παγκόσμιας εμβέλειας παίκτης. Τον σκέπτομαι και κρίμα αυτός ο αθλητής να έχει κακό τέλος, αν και το ήξερα. Πιστεύω ότι αδίκησε πολύ τον εαυτό του, ήταν μέσα στους καλύτερους 50 παίκτες του πλανήτη!
Στην καθημερινότητα του, ήταν… συνεννοήσιμος ή σου δημιουργούσε προβλήματα;
Όχι, ήταν πανέξυπνος! Απλώς, όπως όλοι οι αλκοολικοί και τα πρεζόνια, έπαιζε κι αυτός «παιχνίδια». Δηλαδή ερχόταν στην προπόνηση και μου έλεγε «κόουτς πονάει το γόνατό μου, δεν μπορώ να κάνω προπόνηση» και του έλεγα εγώ «κοίταξε Ρόι, τώρα εσύ λες ότι πονάει το γόνατό σου, εγώ το βράδυ δεν θα κοιμάμαι, δεν θα φάω. Αν δεν πονάει το γόνατό σου και απλά δεν θες να κάνεις προπόνηση, κάτσε στην… μπάντα και μην κάνεις τίποτα» και μου έλεγε «ναι μωρέ, δεν πονάει» και έτσι τον άφηνα. Έπαιζε… παιχνίδια, κατάλαβες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου