Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όμως τίποτα δεν είναι παντοτινό και παίκτες που έχουν γράψει την δική τους ιστορία έρχονται και φεύγουν με το πέρασμα του χρόνου. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί ο Χαβιέρ Σαβιόλα ο οποίος επέστρεψε με όνειρα στην αγαπημένη του Ρίβερ Πλέιτ για να κλείσει την σπουδαία καριέρα του, αλλά μετά από μόλις έξι μήνες αποχώρησε και με μηδέν γκολ σε 15 συμμετοχές έδειξε ότι πλέον τα καλύτερα έχουν περάσει.
Ο «κούνελος» δεν είναι το πρώτο παράδειγμα αστεριού της Ρίβερ που επέστρεψε στο «Μονουμεντάλ» αλλά το αντίο του δεν ήταν αυτό που είχε ονειρευτεί.
Πάμπλο Αϊμάρ: Σε ηλικία 15 ετών η Ρίβερ Πλέιτ τον καλεί για δοκιμαστικά και ο ίδιος τους αφήνει με ανοικτό το στόμα. Στο «Μονουμεντάλ» ο Παμπλίτο κάνει παπάδες και αναγκάζει την Βαλένθια να δαπανήσει το ποσό των 24 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της. Μετά από 15 χρόνια απουσίας
και χτυπημένος από πολλούς τραυματισμούς ο «Payaso» αποφασίζει να κάνει μια τελευταία προσπάθεια στην Ρίβερ. Στις 5 Ιανουαρίου του 2015 ξεκινάει προετοιμασία με τους «μιγιονάριος». Ο ίδιος δηλώνει ότι θα υπογράψει συμβόλαιο μόνο αν μπορέσει να ξεπεράσει το χρόνιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε στην φτέρνα. Ο Παμπλίτο δίνει μάχη για τέσσερις μήνες και καταφέρνει τελικά να φορέσει την φανέλα με την banda το Μάιο του 2015 κόντρα στην Ροζάριο Σεντράλ. Η είσοδος του ξεσηκώνει το «Μονουμεντάλ» στο πόδι και ο ίδιος δείχνει πόσο τεράστιος ποδοσφαιριστής θα ήταν αν δεν ήταν γυάλινος. Τα προβλήματα όμως δεν λένε να τον αφήσουν ήσυχο και περιορίζεται σε άλλη μια συμμετοχή στο Κύπελλο με την Ολίμπο. Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται όταν ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο ανακοινώνει ότι δεν θα είναι στην αποστολή για τα ημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες. Ο ίδιος καταλαβαίνει ότι είχε έρθει η ώρα να κάνει στην άκρη. Έτσι, στις 14 Ιουλίου του 2015 ανακοινώνει το τέλος.
Μαρσέλο Γκαγιάρδο: Υπό τις οδηγίες του η Ρίβερ Πλέιτ κατέκτησε σχεδόν τα πάντα (της ξέφυγε μόνο το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων). Πριν ο «Muneco» σαρώσει τα πάντα από την άκρη του πάγκου είχε αποφασίσει να κρεμάσει την ποδοσφαιρική του καριέρα στου «μιγιονάριος». Έτσι, τον Ιανουάριο του 2009 αποφάσισε να επιστρέψει για δεύτερη φορά (την πρώτη φορά είχε επιστρέψει το 2003 μέχρι το 2006) αλλά η μοίρα του επιφύλασσε άλλα παιχνίδια. Οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί με την παρουσία του να περιορίζεται σε ελάχιστες συμμετοχές. Το Μάιο του 2010 βλέποντας ότι περνάει τον χρόνο του μεταξύ πάγκου κι εξέδρας ανακοινώνει ότι αποχωρεί από την ομάδα. Τελευταία του παρουσία στον πάγκο της ομάδας στην βαριά ήττα με 5-1 από την Τίγκρες και τον Γκαγιάρδο να βλέπει όλο το ματς από τον πάγκο. Ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ την πίκρα του για το γεγονός αυτό, αφού ούτε αποχαιρετιστήρια φιλικά ούτε τιμές υπήρχαν με τον Γκαγιάρδο να μετακομίζει στη Νασιονάλ Μοντεβιδέο όπου κι έκλεισε την καριέρα του.
Αριέλ Ορτέγκα: Είναι στα πέντε κορυφαία είδωλα των οπαδών της Ρίβερ Πλέιτ. Ο «burrito» επέστρεψε δύο φορές στην αγαπημένη του ομάδα, αλλά και τις δύο φορές διάφορα προβλήματα δεν του επέτρεψαν να σταματήσει. Αρχικά το 2008 έρχεται σε σύγκρουση με τον Ντιέγκο Σιμεόνε ο οποίος ήταν τότε τεχνικός της ομάδας με συνέπεια να αποχωρήσει με προορισμό την Ιντεπεντιέντε Ριβαδάβια της Μεντόσα. Η αποχώρηση του «Τσόλο» άνοιξε ξανά τον δρόμο της επιστροφής αλλά μετά από δύο χρόνια έρχεται ξανά σε σύγκρουση με τον τότε τεχνικό της ομάδας, Χουάν Χοσέ Λόπες και η πόρτα της Ρίβερ Πλέιτ κλείνει οριστικά γι αυτόν. Συνεχίζει την καριέρα του στην Ολ Μπόις παλεύοντας παράλληλα με τα προβλήματα αλκοολισμού πριν αποφασίσει οριστικά να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
Ματίας Αλμέιδα: Άλλος ένας θρύλος της Ρίβερ που δεν κατάφερε να τελειώσει την καριέρα του στην ομάδα. Επέστρεψε στην Ρίβερ στα μέσα του 2009 στην προσπάθεια που έκανε η ομάδα να συγκεντρώσει όλα τα παλιά μεγάλα ονόματα (ήδη είχαν αποκτηθεί οι Ορτέγκα και Γκαγιάρδο). Παρά το γεγονός ότι προερχόταν από μεγάλη αγωνιστική απραξία ο «Pelado» έδειχνε σε καλό επίπεδο παίζοντας περισσότερο με την εμπειρία του. Παρόλα αυτά η επιστροφή του συνδυάστηκε με την πιο μαύρη σελίδα της ομάδας με τον υποβιβασμό στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία. Ο Αλμέιδα εν μια νυκτί αποφασίζει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να γίνει ο προπονητής τη ομάδας άλλωστε το καθήκον τον καλούσε.
Μαρσέλο Σάλας: Ο Χιλιανός επιθετικός έγραψε την δική του ιστορία με την φανέλα της ομάδας του Μπουένος Άιρες. Στο πρώτο του πέρασμα ήταν απλά ασταμάτητος. Σε 88 συμμετοχές είχε πετύχει 52 γκολ, γκολ που συνδυάστηκαν με τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (Απερτούρα 96, Κλαουσούρα 97', Απερτούρα 97') καθώς και ένα Σουπερκοπα Σουνταμερικάνα (έχει καταργηθεί πλέον η διοργάνωση). Οι εμφανίσεις του τον οδήγησαν στην τεράστια τότε Λάτσιο του Σέρτζιο Κρανιότι και στη συνέχεια στην Γιουβέντους. Στην Ιταλία με κάποιες εκλάμψεις δεν κατάφερε ποτέ να φανεί αντάξιος των προσδοκιών. Το 2003 επέστρεψε δανεικός στο «Μονουμεντάλ» αλλά οι πολλοί τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Τουλάχιστον κατέκτησε το Κλαουσούρα του 2004 πριν αποχωρήσει για την Ουνιβεεσιδάδ Ντε Τσίλε.
Λούτσο Γκονζάλες: Μαζί με τον Σαβιόλα στην ομάδα το 2015 επέστρεψε άλλη μια εμβληματική μορφή ο Λούτσο Γκονζάλες. Η επιστροφή του συνδυάστηκε με την κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες, σε μια διοργάνωση πάντως όπου είχε μηδαμινή συμμετοχή. Με τις πολλές αλλαγές στο τωρινό ρόστερ της Ρίβερ ελπίζει ότι το 2016 θα είναι η χρονιά του, αν και ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο δεν δείχνει να τον έχει στα βασικά του πλάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου