Να ανασυνταχθεί και να αφήσει πίσω του όλα όσα συνέβησαν κόντρα στην Ξάνθη, είναι το μοναδικό ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό ενόψει Ατρόμητου. Γράφει ο Βαγγέλης Νεραντζιάς
Τα εξω-αγωνιστικά θέματα πρωταγωνιστούν και πάλι στο πράσινο
ρεπορτάζ, μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στην Λεωφόρο στη σαββατιάτικη
ήττα από την ομάδα της Θράκης. Από το συγκεκριμένο παιχνίδι προκύπτουν
δύο βασικά συμπεράσματα. Το ένα αφορά την αντιμετώπιση του τριφυλλιού
από την διαιτησία και το άλλο την προβληματική εικόνα το τελευταίο
διάστημα, κυρίως στα εντός έδρας παιχνίδια.
Το πρώτο που αφορά τις αποφάσεις του Μάνταλου, δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση σε όσους παρακολουθούν σταθερά τα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Είναι γνωστό ότι ο Παναθηναϊκός έχει χάσει εδώ και χρόνια το αυτονόητο για τις μεγάλες ομάδες, τα λεγόμενα «κουκούτσια» και όχι μόνο. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι το «σύστημα» είναι απέναντι στους πράσινους, σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Αυτά είναι γνωστά, αλλά είναι θέματα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθεί αποκλειστικά η διοίκηση και σε καμία περίπτωση το ποδοσφαιρικό τμήμα. Η ΠΑΕ μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα της στο εχθρικό μέτωπο που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο εναντίον της, αλλά παίκτες και προπονητής πρέπει να μείνουν απερίσπαστοι στα αγωνιστικά και να παραταχθούν στο Περιστέρι για να νικήσουν, τίποτα λιγότερο…
Πρέπει άλλωστε να συνυπολογίσουμε ότι τη Τετάρτη ο Παναθηναϊκός παίζει το σημαντικότερο παιχνίδι της σεζόν. Κόντρα στον Ατρόμητο κρίνεται η είσοδος στα ημιτελικά του κυπέλλου, του μοναδικού τίτλου που μπορεί να διεκδικήσει το τριφύλλι και αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, ειδικά μετά το ευρωπαϊκό στραπάτσο και την μέτρια πορεία στο πρωτάθλημα.
Αντιλαμβάνομαι την αδικία που βιώνουν πολλές φορές οι παίκτες του Παναθηναϊκού, αλλά πρέπει άπαντες να αναλογιστούν ότι «τσιμπώντας» σε προκλητικές συμπεριφορές των αντιπάλων (π.χ. Σολτάνι)δεν κερδίζουν τίποτα. Αυτή η ιστορία μόνο αποπροσανατολίζει την ομάδα και τον περίγυρο της και έχει ως αποτέλεσμα τα επιπλέον προβλήματα που προκύπτουν, όπως αυτό με την αποβολή του Ζέκα και την απουσία του στην κρίσιμη σειρά αγώνων που ακολουθεί.
Στα αγωνιστικά το 4-3-3 του Στραματσόνι δένει καλύτερα εκτός έδρας καθώς η ομάδα βρίσκει περισσότερους χώρους, κάτι που φαίνεται και από τα αποτελέσματα το τελευταίο διάστημα. Οι πολλές αλλαγές και τα αρκετά προβλήματα τραυματισμών έφεραν μια αναστάτωση στην ενδεκάδα, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Οι περισσότεροι παίκτες που αποκτήθηκαν έχουν τη ποιότητα και μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο τον Παναθηναϊκό, αλλά ο Ιταλός είναι προπονητής και όχι μάγος να τα λύσει όλα σε δύο μήνες.
Συμπερασματικά ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να παραταχθεί μια γροθιά στο Περιστέρι, να νικήσει, να προκριθεί και να περιμένει την κλήρωση των ημιτελικών. Παρεμπιπτόντως, κάτι μου λέει ότι αυτή τη φορά τα… μπαλάκια θα στείλουν τον Ολυμπιακό και πάλι προς την Λεωφόρο Αλεξάνδρας και αυτή τη φορά για να παίξει και όχι για να βγάλει selfie... Μεγαλύτερη πρόκληση από αυτό το πιθανό σενάριο δε νομίζω να υπάρχει για την ομάδα του τριφυλλιού…
*Πηγή: sport-fm.gr*
Το πρώτο που αφορά τις αποφάσεις του Μάνταλου, δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση σε όσους παρακολουθούν σταθερά τα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Είναι γνωστό ότι ο Παναθηναϊκός έχει χάσει εδώ και χρόνια το αυτονόητο για τις μεγάλες ομάδες, τα λεγόμενα «κουκούτσια» και όχι μόνο. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι το «σύστημα» είναι απέναντι στους πράσινους, σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Αυτά είναι γνωστά, αλλά είναι θέματα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθεί αποκλειστικά η διοίκηση και σε καμία περίπτωση το ποδοσφαιρικό τμήμα. Η ΠΑΕ μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα της στο εχθρικό μέτωπο που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο εναντίον της, αλλά παίκτες και προπονητής πρέπει να μείνουν απερίσπαστοι στα αγωνιστικά και να παραταχθούν στο Περιστέρι για να νικήσουν, τίποτα λιγότερο…
Πρέπει άλλωστε να συνυπολογίσουμε ότι τη Τετάρτη ο Παναθηναϊκός παίζει το σημαντικότερο παιχνίδι της σεζόν. Κόντρα στον Ατρόμητο κρίνεται η είσοδος στα ημιτελικά του κυπέλλου, του μοναδικού τίτλου που μπορεί να διεκδικήσει το τριφύλλι και αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, ειδικά μετά το ευρωπαϊκό στραπάτσο και την μέτρια πορεία στο πρωτάθλημα.
Αντιλαμβάνομαι την αδικία που βιώνουν πολλές φορές οι παίκτες του Παναθηναϊκού, αλλά πρέπει άπαντες να αναλογιστούν ότι «τσιμπώντας» σε προκλητικές συμπεριφορές των αντιπάλων (π.χ. Σολτάνι)δεν κερδίζουν τίποτα. Αυτή η ιστορία μόνο αποπροσανατολίζει την ομάδα και τον περίγυρο της και έχει ως αποτέλεσμα τα επιπλέον προβλήματα που προκύπτουν, όπως αυτό με την αποβολή του Ζέκα και την απουσία του στην κρίσιμη σειρά αγώνων που ακολουθεί.
Στα αγωνιστικά το 4-3-3 του Στραματσόνι δένει καλύτερα εκτός έδρας καθώς η ομάδα βρίσκει περισσότερους χώρους, κάτι που φαίνεται και από τα αποτελέσματα το τελευταίο διάστημα. Οι πολλές αλλαγές και τα αρκετά προβλήματα τραυματισμών έφεραν μια αναστάτωση στην ενδεκάδα, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Οι περισσότεροι παίκτες που αποκτήθηκαν έχουν τη ποιότητα και μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο τον Παναθηναϊκό, αλλά ο Ιταλός είναι προπονητής και όχι μάγος να τα λύσει όλα σε δύο μήνες.
Συμπερασματικά ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να παραταχθεί μια γροθιά στο Περιστέρι, να νικήσει, να προκριθεί και να περιμένει την κλήρωση των ημιτελικών. Παρεμπιπτόντως, κάτι μου λέει ότι αυτή τη φορά τα… μπαλάκια θα στείλουν τον Ολυμπιακό και πάλι προς την Λεωφόρο Αλεξάνδρας και αυτή τη φορά για να παίξει και όχι για να βγάλει selfie... Μεγαλύτερη πρόκληση από αυτό το πιθανό σενάριο δε νομίζω να υπάρχει για την ομάδα του τριφυλλιού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου