Δόξα και τιμή σε Παππά-ΠΑΟΚτσήδες-Κοντονή! Αυτοί οι άνθρωποι άθελά τους δούλεψαν για εμάς και μας χάρισαν ένα μοναδικό φαινόμενο που ήρθε σαν βάλσαμο να ξεκουράσει τα μυαλά μας.
Όταν θα βγουν τα περίφημα google analytics (δεν γνωρίζω τι
ακριβώς είναι, αλλά ως όρος φαντάζει εντυπωσιακός και πιθανότατα
προσδίδει κύρος στο κείμενο) η 5η Μαρτίου δεν θα είναι μια καλή μέρα για
τον ΣΠΟΡ FM.
Για τη δεδομένη πτώση στα νούμερα, ωστόσο, δεν θα αποδοθούν ευθύνες ούτε κεφάλια θα πέσουν. Άλλωστε, η λογική λέει πως αντίστοιχη θα είναι και η εικόνα στις άλλες δημοφιλείς αθλητικές (κατά κύριο λόγο) ιστοσελίδες.
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Βλέπεις, ως «σαϊτάδες» πέσαμε πάνω στην «κέντα». Θύματα κι εμείς μιας αλληλουχίας γεγονότων που για το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν τα λες και απίστευτα. Θα μπορούσε να είναι κακή απόδοση τίτλου χολιγουντιανής ταινίας στα ελληνικά, αλλά «Ένας υπουργός, ένας διαιτητής και μερικές δεκάδες φανατικοί οπαδοί» πρόσφεραν –εκούσια ή ακούσια- μοναδικές υπηρεσίες στα μυαλά μας.
Οι… πλανήτες άρχισαν να… ευθυγραμμίζονται τη στιγμή που ορίστηκε ο Παππάς στο ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και από εκεί και πέρα το νερό μπήκε στ’ αυλάκι. Χρειάστηκαν μερικά φαλτσοσφυρίγματα (πράγμα αναμενόμενο), ντου στον αγωνιστικό χώρο (θα έδινε 1,10 απόδοση αν ήταν στο κουπόνι) και η απόφαση Κοντονή για ματαίωση του Κυπέλλου (ακόμη μια ψύχραιμη, στοχευμένη, μελετημένη).
Όλα τα παραπάνω, (σε συνδυασμό με την ασυνενοησία της Super League που έφερε αλλαγή στην ημερομηνία διεξαγωγής στο Ατρόμητος-ΠΑΟ) οδήγησαν και στην αναβολή του Ηρακλής-Ολυμπιακός και τελικά εκτός από καθοριστικό χτύπημα στην οπαδική βία και οριστική κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, προσέφεραν ακόμη μία μοναδική υπηρεσία. Σαν θίασο-μπουλούκι που σκάει μύτη σε απομακρυσμένο χωριό, για μία και μόνο παράσταση στην κεντρική πλατεία, αυτό το Σάββατο ήταν τόσο ιδιαίτερο. Δεν είχε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Αυτό το σαββατόβραδο, σχεδόν λυτρωτικά, απαλλαχθήκαμε από όλα όσα κουβαλά η κάθε μία από αυτές τις ομάδες.
Απόψε καταγράφηκε μία από τις λιγοστές το τελευταίο διάστημα νίκες του ποδοσφαίρου επί του… κακομούτσουνου άλλου του μισού. Όταν μιλάμε για το ελληνικό τουλάχιστον, η αλήθεια είναι πως αυτός ο ιδιότυπος Ιανός συνηθίζει να δείχνει πεισματικά μόνο εκείνη την πλευρά που συνήθως αηδιάζει όλους τους άλλους εκτός από εκείνους που ζουν και αναπνέουν για το χρώμα του κασκόλ τους.
Έτσι, αυτό το βράδυ φωτίστηκε από τα πραγματικά αστέρια. Εκείνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που παρά τα μύρια όσα κουσούρια παρουσιάζει στις διάφορες γωνιές της Γηραιάς Ηπείρου, μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις άγνωστες σ’ εμάς. Αναγκαστικά ασχοληθήκαμε με το παραμυθένιο ταξίδι αυτής της προικισμένης γενιάς της Λέστερ του Ρανιέρι προς την αιωνιότητα (με την καλή έννοια, όπως και να τελειώσει η μάχη τίτλου στην Premier League). Το απίστευτο 2-2 στο Τότεναμ-Άρσεναλ, με άρωμα Ελλάδας ωστόσο εξαιτίας των συμπλοκών που προηγήθηκαν και το Ντόρτμουντ-Μπάγερν 0-0, εκεί που οι σαφώς φτωχότεροι Βεστφαλοί θα μπορούσαν να βάλουν φωτιά στην κορυφή και στους πλούσιους ανταγωνιστές τους, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Δεν μπορεί, αν έπαιζαν οι μεγάλοι της δικής μας Super League, όλο και κάτι που θα σχετιζόταν με τα… μούτρα τους θα μας είχε κόψει τη θέα, σαν ενοχλητικό οδηγό που έχει ξεχάσει τη μεγάλη σκάλα στ’ αμάξι του και σε τυφλώνει.
Και να ‘ταν ένας, αντέχεται… Μα δεν είναι έτσι. Σκεφτείτε πόσες αμφισβητούμενες φάσεις θα είχαν αντιμετωπιστεί ως απόδειξη ενοχής του συστήματος ή σαν προσπάθεια αμαύρωσης μιας επιτυχίας. Πόσα non-paper θα είχαν φτάσει μέσω των δημοσιογράφων στα μάτια σας, με σκοπό να σας τα κρατήσουν ανοιχτά και να ξεμπροστιάσουν τους «οχτρούς μας». Πόσες ανακοινώσεις λογικής «φούρνου μικροκυμάτων», ξαναζεσταμένες και άνοστες θα είχαμε υποχρεωθεί να καταπιούμε. Πόσες συμπεριφορές παραγόντων ή φιλάθλων θα είχαν καυτηριαστεί ή θα έμεναν στο απυρόβλητο, ανάλογα με την οπαδική ταυτότητα του καθενός, με την απαραίτητα -πάντα- διευκρίνιση πως δεν υφίσταται συμψηφισμός και ισχύει η αρχή της αναλογικότητας στον επιμερισμό των ευθυνών...
Πικρόχολα σχόλια, ειρωνίες, τσαμπουκάδες, μαγκιές, καταγγελίες, θέσεις, περιβάλλοντα, κύκλοι και άλλα τέτοια που ευδοκιμούν εδώ γύρω και πνίγουν σαν ζιζάνια το χορτάρι των γηπέδων για μια μέρα πήραν απουσία.
Αντί για όλα αυτά τα ωραία, μόνο μπάλα… Περίεργο Σάββατο αυτό. Να φύγει και να μην ξανάρθει…
*Πηγή: sport-fm.gr*
Για τη δεδομένη πτώση στα νούμερα, ωστόσο, δεν θα αποδοθούν ευθύνες ούτε κεφάλια θα πέσουν. Άλλωστε, η λογική λέει πως αντίστοιχη θα είναι και η εικόνα στις άλλες δημοφιλείς αθλητικές (κατά κύριο λόγο) ιστοσελίδες.
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Βλέπεις, ως «σαϊτάδες» πέσαμε πάνω στην «κέντα». Θύματα κι εμείς μιας αλληλουχίας γεγονότων που για το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν τα λες και απίστευτα. Θα μπορούσε να είναι κακή απόδοση τίτλου χολιγουντιανής ταινίας στα ελληνικά, αλλά «Ένας υπουργός, ένας διαιτητής και μερικές δεκάδες φανατικοί οπαδοί» πρόσφεραν –εκούσια ή ακούσια- μοναδικές υπηρεσίες στα μυαλά μας.
Οι… πλανήτες άρχισαν να… ευθυγραμμίζονται τη στιγμή που ορίστηκε ο Παππάς στο ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και από εκεί και πέρα το νερό μπήκε στ’ αυλάκι. Χρειάστηκαν μερικά φαλτσοσφυρίγματα (πράγμα αναμενόμενο), ντου στον αγωνιστικό χώρο (θα έδινε 1,10 απόδοση αν ήταν στο κουπόνι) και η απόφαση Κοντονή για ματαίωση του Κυπέλλου (ακόμη μια ψύχραιμη, στοχευμένη, μελετημένη).
Όλα τα παραπάνω, (σε συνδυασμό με την ασυνενοησία της Super League που έφερε αλλαγή στην ημερομηνία διεξαγωγής στο Ατρόμητος-ΠΑΟ) οδήγησαν και στην αναβολή του Ηρακλής-Ολυμπιακός και τελικά εκτός από καθοριστικό χτύπημα στην οπαδική βία και οριστική κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, προσέφεραν ακόμη μία μοναδική υπηρεσία. Σαν θίασο-μπουλούκι που σκάει μύτη σε απομακρυσμένο χωριό, για μία και μόνο παράσταση στην κεντρική πλατεία, αυτό το Σάββατο ήταν τόσο ιδιαίτερο. Δεν είχε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Αυτό το σαββατόβραδο, σχεδόν λυτρωτικά, απαλλαχθήκαμε από όλα όσα κουβαλά η κάθε μία από αυτές τις ομάδες.
Απόψε καταγράφηκε μία από τις λιγοστές το τελευταίο διάστημα νίκες του ποδοσφαίρου επί του… κακομούτσουνου άλλου του μισού. Όταν μιλάμε για το ελληνικό τουλάχιστον, η αλήθεια είναι πως αυτός ο ιδιότυπος Ιανός συνηθίζει να δείχνει πεισματικά μόνο εκείνη την πλευρά που συνήθως αηδιάζει όλους τους άλλους εκτός από εκείνους που ζουν και αναπνέουν για το χρώμα του κασκόλ τους.
Έτσι, αυτό το βράδυ φωτίστηκε από τα πραγματικά αστέρια. Εκείνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που παρά τα μύρια όσα κουσούρια παρουσιάζει στις διάφορες γωνιές της Γηραιάς Ηπείρου, μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις άγνωστες σ’ εμάς. Αναγκαστικά ασχοληθήκαμε με το παραμυθένιο ταξίδι αυτής της προικισμένης γενιάς της Λέστερ του Ρανιέρι προς την αιωνιότητα (με την καλή έννοια, όπως και να τελειώσει η μάχη τίτλου στην Premier League). Το απίστευτο 2-2 στο Τότεναμ-Άρσεναλ, με άρωμα Ελλάδας ωστόσο εξαιτίας των συμπλοκών που προηγήθηκαν και το Ντόρτμουντ-Μπάγερν 0-0, εκεί που οι σαφώς φτωχότεροι Βεστφαλοί θα μπορούσαν να βάλουν φωτιά στην κορυφή και στους πλούσιους ανταγωνιστές τους, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Δεν μπορεί, αν έπαιζαν οι μεγάλοι της δικής μας Super League, όλο και κάτι που θα σχετιζόταν με τα… μούτρα τους θα μας είχε κόψει τη θέα, σαν ενοχλητικό οδηγό που έχει ξεχάσει τη μεγάλη σκάλα στ’ αμάξι του και σε τυφλώνει.
Και να ‘ταν ένας, αντέχεται… Μα δεν είναι έτσι. Σκεφτείτε πόσες αμφισβητούμενες φάσεις θα είχαν αντιμετωπιστεί ως απόδειξη ενοχής του συστήματος ή σαν προσπάθεια αμαύρωσης μιας επιτυχίας. Πόσα non-paper θα είχαν φτάσει μέσω των δημοσιογράφων στα μάτια σας, με σκοπό να σας τα κρατήσουν ανοιχτά και να ξεμπροστιάσουν τους «οχτρούς μας». Πόσες ανακοινώσεις λογικής «φούρνου μικροκυμάτων», ξαναζεσταμένες και άνοστες θα είχαμε υποχρεωθεί να καταπιούμε. Πόσες συμπεριφορές παραγόντων ή φιλάθλων θα είχαν καυτηριαστεί ή θα έμεναν στο απυρόβλητο, ανάλογα με την οπαδική ταυτότητα του καθενός, με την απαραίτητα -πάντα- διευκρίνιση πως δεν υφίσταται συμψηφισμός και ισχύει η αρχή της αναλογικότητας στον επιμερισμό των ευθυνών...
Πικρόχολα σχόλια, ειρωνίες, τσαμπουκάδες, μαγκιές, καταγγελίες, θέσεις, περιβάλλοντα, κύκλοι και άλλα τέτοια που ευδοκιμούν εδώ γύρω και πνίγουν σαν ζιζάνια το χορτάρι των γηπέδων για μια μέρα πήραν απουσία.
Αντί για όλα αυτά τα ωραία, μόνο μπάλα… Περίεργο Σάββατο αυτό. Να φύγει και να μην ξανάρθει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου