Ο Κάρλος Αντρές Αράνο παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα των οπαδών του Αρη και του SUPER-3. Στη SUPER ARIS της Παρασκευής, ο άσος των "κίτρινων" αναφέρθηκε σε πολλά, συγκρίνοντας γνωστές και άγνωστες καταστάσεις, ανάμεσα σε Αρη και την ομάδα του στην Αργεντινή, την Ουρακάν, αλλά και ελληνικό και αργεντίνικο πρωτάθλημα.Αναφέρθηκε, μάλιστα, σε ένα γεγονός που, αν μη τι άλλο, προκαλεί μεγάλη εντύπωση και παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, με τον Ντιέγκο Μαραντόνα να εντυπωσιάζεται από την υποδοχή των οπαδών του Αρη στον Γκρασιάν.
- Κάρλος, εδώ και αρκετούς μήνες βρίσκεσαι όχι απλά σε γεμάτους αγωνιστικούς ρυθμούς, αλλά σχεδόν. στα κόκκινα. Με τη φανέλα της Ουρακάν διεκδίκησες ως την τελευταία αγωνιστική το Πρωτάθλημα και σχεδόν από την επόμενη ημέρα, ενσωματώθηκες στη νέα σου ομάδα, τον ΑΡΗ μας, μπαίνοντας εκ νέου σε ρυθμούς προετοιμασίας. Αλήθεια, πρόλαβες να ξεκουραστείς καθόλου;
"Η αλήθεια είναι ότι μπόρεσα να καθίσω μόλις τρεις ημέρες και αυτές όχι για να ξεκουραστώ, αλλά για να ετοιμάσω όλα τα διαδικαστικά του ερχομού του δικού μου και της οικογένειάς μου στη Θεσσαλονίκη. Η διοίκηση του ΑΡΗ και ο προπονητής μού είπαν ότι αν ήθελα, μπορούσα να καθίσω μερικές ημέρες ακόμα, εγώ, όμως, γνωρίζοντας ότι η ομάδα είχε ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία της, ήθελα όσο το δυνατόν πιο σύντομα να ενσωματωθώ σε αυτήν. Οπότε, η απόφαση ήταν καθαρά προσωπική και βαραίνει μόνο εμένα. (γελάει)".
- Ο κ. Μαζίνιο, στις καθιερωμένες συνεντεύξεις που παραχωρεί, αρκετές φορές έχει αναφερθεί (έχοντας στον νου του προφανώς και τη δική σου περίπτωση) στο στοιχείο της κούρασης, αφού υπάρχουν παίκτες που, όπως κι εσύ, δεν έχουν σταματήσει καθόλου. Μήπως φοβάσαι ότι κάποια στιγμή το στοιχείο αυτό μπορεί να επέλθει και σε εσένα;
"Είναι κάτι που σίγουρα υπάρχει σαν ενδεχόμενο, αλλά τουλάχιστον εμένα δεν νομίζω ότι θα με επηρεάσει. Νιώθω πάρα πολύ καλά, προσέχοντας καθημερινά σε μεγάλο βαθμό, τόσο τη διατροφή, όσο και την ξεκούρασή μου. Άλλωστε στην Αργεντινή, ανάμεσα στο Απερτούρα και το Κλαουσούρα, μεσολαβεί μια μεγάλη διακοπή, που σου δίνει τη δυνατότητα να πάρεις μερικές ανάσες".
- Το αργεντίνικο Πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια μπήκε για τα καλά στη ζωή μας. Πολύς κόσμος το παρακολουθεί και ενδιαφέρεται γι' αυτό, αν και είναι αλήθεια ότι η ενημέρωση που έχουμε, είναι ελάχιστη. Οπότε, θέλουμε να σε ρωτήσουμε κάποια πράγματα. Ποιος είναι αυτός που λογίζεται ως Πρωταθλητής μιας χρονιάς; Ο κάτοχος του Κλαουσούρα ή του Απερτούρα; Και ποιος, τελικά ,εκπροσωπεί τη χώρα στο Κόπα Λιμπερταδόρες;
"Στην Αργεντινή κάθε χρόνο έχουμε δύο Πρωταθλήτριες, που είναι ισότιμες. Αυτή που κατέκτησε το Κλαουσούρα και αυτή που πήρε το Απερτούρα. Αντίθετα στην Ουρουγουάη, στο τέλος της χρονιάς (σε περίπτωση, φυσικά, που δύο διαφορετικές ομάδες κατακτήσουν τους τίτλους), οι δύο πρωταθλητές αναμετρώνται σε έναν Τελικό, που είναι αυτός που κρίνει τον Πρωταθλητή της σεζόν. Όσον αφορά την εκπροσώπηση της Αργεντινής στο Κόπα Λιμπερταδόρες, κάθε καλοκαίρι συμμετέχουν οι τέσσερις καλύτερες των δύο Πρωταθλημάτων, που κατά βάση είναι οι Πρωταθλήτριες με τις φιναλίστ τους".
"Πίκρα για τη μεγάλη ευκαιρία."
- Να ξέρεις ότι πολύς κόσμος παρακολούθησε εσένα και την προσπάθεια της Ουρακάν το προηγούμενο καλοκαίρι για την κατάκτηση του Τίτλου.
"Ενημερώθηκα γι' αυτό και ήταν κάτι που με συγκίνησε ιδιαίτερα. Πιστεύω ότι όλοι είδατε πόσο άδικα μας έκλεψαν το Πρωτάθλημα.".
- Ακριβώς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν τραγικός και ο τρόπος που αυτό συνέβη, με αυτή την απίστευτη ευκαιρία που χάσατε στις καθυστερήσεις.
"Αυτό που μας έμεινε και, μάλιστα, σε πολύ έντονο βαθμό, ήταν το συναίσθημα της πίκρας γι' αυτή τη μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε, να κατακτήσουμε κάποιον Τίτλο μετά από 36 ολόκληρα χρόνια. Ήμασταν η ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ στο Πρωτάθλημα, προερχόμενοι, μάλιστα, από μια καταστροφική περίοδο, με τα σχόλια που μας συνόδευαν, να είναι τα χειρότερα. Εν τούτοις, κατορθώσαμε όχι μονάχα να αντιστρέψουμε το όλο κλίμα, αλλά να κάνουμε και όλη την Αργεντινή να ασχολείται με εμάς. Πάνω απ' όλα, αποτελούσαμε μια παρέα φίλων και αυτήν ακριβώς τη φιλία, όλα τα παιδιά της περσινής ομάδα θα την κουβαλούμε πάντα μαζί μας".
- Παρατηρείς ομοιότητες της περσινής Ουρακάν με τον φετινό ΑΡΗ;
"Πάρα πολλές. Βλέπω μια ομάδα που έχει σαν φιλοσοφία να παίζει πάντα όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο, η οποία - όπως και η περσινή Ουρακάν - έχει ήδη αρχίσει να κερδίζει την έξωθεν καλή μαρτυρία, αποκομίζοντας πολύ θετικά σχόλια από όλη τη χώρα. Έπειτα, το θέμα του στόχου. Αν και με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό, εκεί που στοχεύαμε, ήταν η κατάληψη μιας θέσης στην πρώτη τετράδα, φτάνοντας τελικά στο σημείο να διεκδικήσουμε κυριολεκτικά έως το τελευταίο λεπτό το Πρωτάθλημα".
"Ξέρω καλά τι σημαίνει ένας Τίτλος."
- Προηγουμένως, αναφέρθηκε στα χρόνια που έχει να πάρει τίτλο η Ουρακάν. Δυστυχώς κάτι ανάλογο βιώνει και η δική μας ομάδα.
"Επειδή γνωρίζω, θέλω να σας ενημερώσω για κάτι. Με την Ουρακάν διεκδίκησα έναν Τίτλο, που θα έπαιρνε η ομάδα μετά από 36 χρόνια. Με τη φανέλα της Ρασίνγκ, όμως, κατέκτησα Πρωτάθλημα μετά από 35 χρόνια. Ξέρω καλά τι σημαίνει και μακάρι να μπορέσω να ζήσω και φέτος κάτι αντίστοιχο".
- Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εφικτό σε οποιοδήποτε άλλο "ευνομούμενο" Πρωτάθλημα, όχι, όμως, και στο ελληνικό. Αλήθεια, η γνώμη που σχημάτισες μετά τα πρώτα "ρεσιτάλ διαιτησιών" που πρόλαβες να ζήσεις, ποια είναι;
"Δεν σας κρύβω ότι είχα ακούσει "διάφορα" πράγματα, δεν περίμενα, όμως, σε καμία περίπτωση ότι το πρόβλημα θα ήταν τόσο έντονο. Αυτό που συμβαίνει, είναι πραγματικά ντροπιαστικό. Αντί οι αγώνες να κρίνονται από τους ποδοσφαιριστές, τις περισσότερες φορές κρίνονται από τους διαιτητές, κάτι το ανεπίτρεπτο".
"Σε κανένα πέταλο δεν υπάρχουν καθίσματα."
- Να σε ενημερώσουμε - αν βέβαια δεν το έχεις ήδη διαπιστώσει - ότι αγωνίζεσαι στην πιο. αφρικανική χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, σε ένα Πρωτάθλημα - ανέκδοτο, στο οποίο αν διαθέτεις τις κατάλληλες "σχέσεις", συγγενικές ή μη, ό,τι και να κάνεις, μένεις ατιμώρητος. Ακόμα και να χειροδικήσεις εις βάρος αντιπάλου παίκτη.
"Φίλε, ευτυχώς που βρέθηκε ο Μιχάλης εκεί και μπράβο του, γιατί αν ήμουν εγώ στη θέση του, θα είχα αντιδράσει. κάπως διαφορετικά. Ανάλογο περιστατικό στην Αργεντινή, δεν έχει συμβεί ποτέ. Το τελευταίο επεισόδιο που θυμάμαι εγώ εντός αγωνιστικού χώρου, ήταν πριν από καμιά εικοσαετία περίπου, μεταξύ οπαδών που μπήκαν μέσα για τη διεκδίκηση ενός πανό. Το θέμα της ασφάλειας των παικτών εκεί είναι πολύ σημαντικό και στα περισσότερα γήπεδα, περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου, πέραν του τεράστιου αριθμού stewards και αστυνομικών, υπάρχουν και εξάμετροι τάφροι, για την αποφυγή τέτοιων γεγονότων. Εκεί, βέβαια, συμβαίνουν άλλα. Σε κανένα πέταλο δεν υπάρχουν καθίσματα. Όποιος κατά καιρούς επιχείρησε να βάλει, είδε τους οπαδούς από το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι να του τα επιστρέφουν.".
- Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε όταν πάτε να παίξετε κάποιο εκτός έδρας ντέρμπι, από την ώρα που θα φύγετε από το ξενοδοχείο, έως την ώρα που θα φτάσετε στο αντίπαλο γήπεδο; Κι αν υπάρχουν κατά καιρούς περιπτώσεις. τυχαίας συνάντησης με "διάφορους σωματώδεις" τύπους στις αίθουσες των αποδυτηρίων.
"Όχι, δεν συμβαίνει τίποτα επιλήψιμο, αφού από την ώρα που θα ξεκινήσουμε ως και την ώρα που θα αποχωρήσουμε, τα μέτρα ασφαλείας είναι πραγματικά δρακόντεια. Το πρόβλημα της βίας στην Αργεντινή εντοπίζεται μεταξύ των οπαδών και όχι των ποδοσφαιριστών".
"Σαν στο σπίτι μας."
- Ποια θεωρείς ως τη δυσκολότερη έδρα;
"Αναμφισβήτητα, το Μπομπονέρα. Ένα πραγματικά επιβλητικό γήπεδο, που όταν χοροπηδούν οι οπαδοί, νομίζεις ότι γίνεται σεισμός και τρέμει η γη.".
- Μοιάζει με το "Βικελίδης";
"Κυριολεκτικά, στα πάντα! Στην ατμόσφαιρα, στα συνθήματα, στη μπάντα, στην τρέλα. σε όλα!! Θα έλεγα ότι εμείς οι Αργεντινοί του ΑΡΗ νιώθουμε εδώ σαν στο σπίτι μας.".
- Ξέρεις τι είναι αυτό που γουστάρουμε περισσότερο από κάθε άλλο; Η απίστευτη ομοψυχία που επιδεικνύουν μεταξύ τους οι παίκτες όλων σχεδόν των Λατινοαμερικάνικων ομάδων. Στην οποιαδήποτε "μανούρα" κι αν συμβεί, συμμετέχετε όλοι, δίχως να αφήνετε κάποιον συμπαίκτη σας ανυπεράσπιστο, βορά σε διαιτητή και αντιπάλους. Αυτό γουστάρουμε να δούμε να συμβαίνει και στον ΑΡΗ. Οπωσδήποτε.
"Αυτό που λέτε, είναι αλήθεια. Όντως "ορμάμε" όλοι μαζί, θέλοντας κυριολεκτικά να "φάμε" τον αντίπαλο, που είτε έκανε κάποιο αντιαθλητικό φάουλ, είτε "πούλησε μαγκιά" σε συμπαίκτη μας. Κι όλα αυτά, επειδή πάνω από όλα νιώθουμε μια παρέα φίλων, που σημαίνει ότι βλέποντας να χτυπούν έναν συμπαίκτη μας, νιώθουμε σαν να χτυπούν έναν φίλο μας. Να είστε σίγουροι ότι μέρα με τη μέρα, όταν αρχίσουμε να γνωριζόμαστε με τον κάθε συμπαίκτη ακόμα καλύτερα και οι μεταξύ μας δεσμοί θα σφίξουν ακόμα περισσότερο, το ίδιο θα συμβαίνει και στον ΑΡΗ".
"Θανάσιμοι εχθροί."
- Πέραν των πολλών ομοιοτήτων μεταξύ ΑΡΗ και Ουρακάν στις οποίες αναφερθήκαμε, υπάρχουν και κάποιες μεγάλες διαφορές. Σε οπαδικό επίπεδο. Μεγάλη αίσθηση σ' όλους εμάς προκάλεσε η είδηση της δολοφονίας δύο οπαδών της Ουρακάν, όχι από άλλους αντίπαλους οπαδούς, αλλά από συνοπαδούς τους. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για τις αιτίες αυτού του γεγονότος. Εσύ που τα έζησες κι από κοντά, εξήγησέ μας γιατί συνέβη αυτό.
"Η περσινή ήταν μια πολύ περίεργη χρονιά για τον σύλλογο. Ήταν χρονιά εκλογών, κατέβαιναν δύο υποψήφιοι για την προεδρία και ο σύλλογος είχε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Πρώην φίλοι, είχαν γίνει πλέον εχθροί. Κι απ' ό,τι αποδείχθηκε, θανάσιμοι. Μπορεί εμάς τους παίκτες να μη μας πείραξαν, αλλά το θέαμα που αντικρίσαμε μετά από ένα ματς που κερδίσαμε με 4-0, ήταν σοκαριστικό. Οι οπαδοί της Ουρακάν που βρίσκονταν στις απέναντι κερκίδες, πυροβολούσαν ο ένας τον άλλο με πιστόλια φωτοβολίδων. Κάτι πραγματικά. απίστευτο".
"Με το στόμα ανοιχτό."
- Μένοντας σε επίπεδο συγκρίσεων και εν κατακλείδι: Ποιον θεωρείς πιο φανατισμένο λαό; Αυτόν της πρώην ή της τωρινής σου ομάδας;
"Μπορεί οι συμπατριώτες μου να ξέρουν να δημιουργούν πολύ καλή ατμόσφαιρα, αλλά περιορίζονται σ' αυτό και μόνο σ' αυτό. Εκτός παιχνιδιού, δεν εκδηλώνονται τόσο και σε καμία περίπτωση όπως αυτοί του ΑΡΗ. Εδώ ο κόσμος αγαπά την ομάδα πραγματικά παθολογικά. Τη βλέπει σαν μέλος της ίδιας του της οικογένειας και το δείχνει κάθε στιγμή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εικόνες που ήρθαν στην Αργεντινή από την υποδοχή του Γκρασιάν και τις οποίες μετέδωσαν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια. Κάτι που βίωσα κι εγώ ο ίδιος, μετά την επιστροφή της ομάδας από τα φιλικά της Ιταλίας. "Πού ήρθα;", αναρωτιόμουν.".
- Δεν περίμενες ότι θα συναντούσες τέτοια τρέλα;
"Όχι, σε καμία περίπτωση. Ό,τι και να πω για τον κόσμο του ΑΡΗ, θα είναι ελάχιστο. Έκανε ακόμα και τους παίκτες της Μπόκα Τζούνιορς, που σίγουρα έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται σε καυτές έδρες, να μείνουν κυριολεκτικά με το στόμα ανοικτό. Έτυχε να βγω απ' τη φυσούνα στην έναρξη της συνάντησης, μαζί με τον Ντίαζ με τον οποίο ήμασταν συμπαίκτες στην Ουρακάν. Ο άνθρωπος είχε πάθει σοκ!! Μου τηλεφώνησε την άλλη μέρα να του βρω ό,τι φωτογραφίες μπορούσα από την ώρα της εισόδου των δύο ομάδων. Εδώ μέχρι και ο Μαραντόνα έκανε ο ίδιος παρέμβαση στο κανάλι που μετέδιδε τον αγώνα, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια γι' αυτά που έβλεπε.!!!".
- Αλήθεια; Δεν το ξέραμε αυτό και είναι πραγματικά εκπληκτικό.
"Τον αγώνα τον μετέδιδε το Fox Sports της Λατινικής Αμερικής. Την ώρα του παιχνιδιού, ο Μαραντόνα έστειλε γραπτό μήνυμα, το οποίο και διαβάστηκε από τον δημοσιογράφο που μετέδιδε το ματς, λέγοντας ότι παρότι είχε έρθει να παίξει κάποτε στην Ελλάδα και υποτίθεται ότι γνώριζε την τρέλα των Ελλήνων με το ποδόσφαιρο, τέτοιο πράγμα δεν είχε ξαναδεί. Και όταν το λέει αυτό. ολόκληρος Μαραντόνα, όλα τα άλλα είναι περιττά. Το μόνο που μπορώ να σας αναφέρω, είναι πως μόλις μου είπαν για την παρέμβαση του Μαραντόνα οι δικοί μου άνθρωποι που έβλεπαν από την τηλεόραση το παιχνίδι, έκανα να συνέλθω. κάνα πεντάλεπτο!!".
- Εμείς να δεις. Είναι η πρώτη φορά που το ακούμε. Και οπωσδήποτε, αποτελεί για όλα αυτά τα μέλη του SUPER 3 που επί εβδομάδες κατέθεταν ψυχή και σώμα για την αρτιότερη οργάνωση αυτού του θεάματος, τη μεγαλύτερη τιμή και επιβράβευση. Κάρλος, σε ευχαριστούμε για τη συνομιλία.
"Κι εγώ σας ευχαριστώ και εύχομαι στο τέλος της χρονιάς να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί την εκπλήρωση των στόχων μας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου