Ο Γιάννης Αναστασίου, μέλος πλέον του τεχνικού επιτελείου του Άγιαξ, αρθρογραφεί στο για τον τελικό του Champions League και απαντά στο κρίσιμο ερώτημα: πώς μπορεί να αντιμετωπίσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την Μπαρτσελόνα.
Εχω την τιμή να δουλεύω στην ομάδα νέων του Αγιαξ και αυτή την εβδομάδα έγινα ο πρώτος προπονητής σε όλο το οργανόγραμμα του κλαμπ που του ανανέωσαν το συμβόλαιο και για του χρόνου. Μετά απ' αυτά τα καλά νέα, έχω και τη χαρά να βρίσκομαι στο Λονδίνο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Αμέσως μετά, πριν ξαναβρεθούμε για τη νέα περίοδο με την ομάδα, στο πρόγραμμά μου είναι να πάρω και το τελευταίο δίπλωμα που έχει απομείνει, το ανώτερο. Το UEFA Pro Licence. Το άρθρο μου στο Contra.gr είναι, ουσιαστικά, η απάντηση στην ερώτηση τι θα έγραφα εάν στη σχολή μάς έβαζαν άσκηση πώς μπορεί ν' αντιμετωπίσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την Μπαρτσελόνα.
Η σκέψη μου είναι η εξής. Σε πρώτη φάση, το κλειδί είναι να περιοριστούν ο Τσάβι με τον Ινιέστα. Να μη φτάνει εύκολα η μπάλα σ' αυτούς. Γιατί, αν αυτοί παίρνουν εύκολα τη μπάλα, τότε με τις μανούβρες που κάνουν αργά ή γρήγορα η μπάλα θα φτάσει και στον Μέσι. Μετά, θα είναι δύσκολα. Για να γίνει αυτό, για ν' αποκόψεις την επικοινωνία Τσάβι-Ινιέστα-Μέσι, ο τρόπος είναι το ένας-εναντίον-ενός πρέσινγκ σ' όλο το γήπεδο. Αυτό αρμόζει στη μεγάλη ομάδα. Και είναι ο μοναδικός τρόπος που δεν αρέσει στη Μπαρτσελόνα να την παίζουν. Η πίεση στους αμυντικούς της. Αυτό που φοβούνται όλοι να κάνουν εναντίον της, γιατί το γήπεδο είναι πολύ μεγάλο και δεν έχουν την αυτοπεποίθηση ότι θ' αντέξουν να το καλύψουν.
Αλλά, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεν νοείται και αυτή να φοβάται. Η Μπαρτσελόνα θέλει να κυκλοφορεί την μπάλα ξεκινώντας από πίσω και μπορεί να το κάνει, αφού όλοι οι αμυντικοί της έχουν την ικανότητα να παίζουν με την μπάλα. Εκεί είναι το σημείο, στο ξεκίνημα της κυκλοφορίας, για να μπλοκαριστούν απ' τους επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εάν τους μπλοκάρουν, τι θα κάνουν; Δεν θα μπορούν να κατεβούν με τη μπάλα και αναγκαστικά θα πάνε στη μεγάλη πάσα. Αλλά η μεγάλη πάσα σηκώνει την μπάλα στον αέρα. Ποιός θα πηδήσει να τη διεκδικήσει; Ο Βίγια; Ο Πέδρο; Ο Μέσι; Αν εξωθήσεις την Μπαρτσελόνα σ' αυτό, τη μεγάλη πάσα θα την κόψουν οι αμυντικοί κι οι μεσοαμυντικοί της Γιουνάιτεντ και η μπάλα θα γίνει δική τους.
Τότε, μπαίνουμε στην επόμενη φάση. Οτι, αφού την κάνουν δική τους, να έχουν και πού να τη δώσουν. Να έχουν συμπαίκτες κοντά. Αυτό σημαίνει σούπερ απαιτητικό "τρανζίσιον". Δηλαδή, οι επιθετικοί και οι μεσοεπιθετικοί της Γιουνάιτεντ που πίεσαν ψηλά, να έχουν ήδη γυρίσει, με φουλ σπριντ, όχι με απλό τρέξιμο, σε λίγα μέτρα απόσταση από τους συμπαίκτες τους που στο μεταξύ έχουν κερδίσει τη μονομαχία στον αέρα κι έχουν πάρει την μπάλα. Φαίνεται εξαντλητικό. Και είναι. Αλλά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δείχνει να βρίσκεται σε τοπ φόρμα και μπορεί να το κάνει. Οχι για 90 λεπτά, βέβαια. Σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού όμως, ναι.
Η άλλη συνταγή, να θυσιάσεις κάποιον μπροστά για να βάλεις ένα τρίτο αμυντικό χαφ και να περιμένεις, είναι για όποιον αισθάνεται κατώτερος. Και είναι αυτό που αρέσει στην Μπαρτσελόνα. Να την περιμένουν πίσω. Η χαρά της. Οσο θα έχει την μπάλα θα αισθάνεται ασφαλής. Θα νιώθουν στο στοιχείο τους. Τον τρόπο να τρυπήσουν το τείχος που τους περιμένει, κάποτε θα τον βρουν. Εναντίον της Μπαρτσελόνα, δεν κάνεις αυτό που αρέσει στην Μπαρτσελόνα. Είναι σαν να τ' αφήνεις όλα στην τύχη. Κλείνεσαι, δεν σ' ενδιαφέρει να δημιουργήσεις παιχνίδι και καταστάσεις, ουσιαστικά ελπίζεις μόνο να βάλεις κάποιο στημένο κι ύστερα ν' αντέξεις.
Για μένα, δεν είναι αυτό που αντιστοιχεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
ΠΗΓΗ: contra.gr
Η σκέψη μου είναι η εξής. Σε πρώτη φάση, το κλειδί είναι να περιοριστούν ο Τσάβι με τον Ινιέστα. Να μη φτάνει εύκολα η μπάλα σ' αυτούς. Γιατί, αν αυτοί παίρνουν εύκολα τη μπάλα, τότε με τις μανούβρες που κάνουν αργά ή γρήγορα η μπάλα θα φτάσει και στον Μέσι. Μετά, θα είναι δύσκολα. Για να γίνει αυτό, για ν' αποκόψεις την επικοινωνία Τσάβι-Ινιέστα-Μέσι, ο τρόπος είναι το ένας-εναντίον-ενός πρέσινγκ σ' όλο το γήπεδο. Αυτό αρμόζει στη μεγάλη ομάδα. Και είναι ο μοναδικός τρόπος που δεν αρέσει στη Μπαρτσελόνα να την παίζουν. Η πίεση στους αμυντικούς της. Αυτό που φοβούνται όλοι να κάνουν εναντίον της, γιατί το γήπεδο είναι πολύ μεγάλο και δεν έχουν την αυτοπεποίθηση ότι θ' αντέξουν να το καλύψουν.
Αλλά, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεν νοείται και αυτή να φοβάται. Η Μπαρτσελόνα θέλει να κυκλοφορεί την μπάλα ξεκινώντας από πίσω και μπορεί να το κάνει, αφού όλοι οι αμυντικοί της έχουν την ικανότητα να παίζουν με την μπάλα. Εκεί είναι το σημείο, στο ξεκίνημα της κυκλοφορίας, για να μπλοκαριστούν απ' τους επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εάν τους μπλοκάρουν, τι θα κάνουν; Δεν θα μπορούν να κατεβούν με τη μπάλα και αναγκαστικά θα πάνε στη μεγάλη πάσα. Αλλά η μεγάλη πάσα σηκώνει την μπάλα στον αέρα. Ποιός θα πηδήσει να τη διεκδικήσει; Ο Βίγια; Ο Πέδρο; Ο Μέσι; Αν εξωθήσεις την Μπαρτσελόνα σ' αυτό, τη μεγάλη πάσα θα την κόψουν οι αμυντικοί κι οι μεσοαμυντικοί της Γιουνάιτεντ και η μπάλα θα γίνει δική τους.
Τότε, μπαίνουμε στην επόμενη φάση. Οτι, αφού την κάνουν δική τους, να έχουν και πού να τη δώσουν. Να έχουν συμπαίκτες κοντά. Αυτό σημαίνει σούπερ απαιτητικό "τρανζίσιον". Δηλαδή, οι επιθετικοί και οι μεσοεπιθετικοί της Γιουνάιτεντ που πίεσαν ψηλά, να έχουν ήδη γυρίσει, με φουλ σπριντ, όχι με απλό τρέξιμο, σε λίγα μέτρα απόσταση από τους συμπαίκτες τους που στο μεταξύ έχουν κερδίσει τη μονομαχία στον αέρα κι έχουν πάρει την μπάλα. Φαίνεται εξαντλητικό. Και είναι. Αλλά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δείχνει να βρίσκεται σε τοπ φόρμα και μπορεί να το κάνει. Οχι για 90 λεπτά, βέβαια. Σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού όμως, ναι.
Η άλλη συνταγή, να θυσιάσεις κάποιον μπροστά για να βάλεις ένα τρίτο αμυντικό χαφ και να περιμένεις, είναι για όποιον αισθάνεται κατώτερος. Και είναι αυτό που αρέσει στην Μπαρτσελόνα. Να την περιμένουν πίσω. Η χαρά της. Οσο θα έχει την μπάλα θα αισθάνεται ασφαλής. Θα νιώθουν στο στοιχείο τους. Τον τρόπο να τρυπήσουν το τείχος που τους περιμένει, κάποτε θα τον βρουν. Εναντίον της Μπαρτσελόνα, δεν κάνεις αυτό που αρέσει στην Μπαρτσελόνα. Είναι σαν να τ' αφήνεις όλα στην τύχη. Κλείνεσαι, δεν σ' ενδιαφέρει να δημιουργήσεις παιχνίδι και καταστάσεις, ουσιαστικά ελπίζεις μόνο να βάλεις κάποιο στημένο κι ύστερα ν' αντέξεις.
Για μένα, δεν είναι αυτό που αντιστοιχεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
ΠΗΓΗ: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου