Ο Σταύρος Κόλκας σχολιάζει την επικαιρότητα του ΠΑΟΚ και το θέμα με τον Βασίλη Φλωρίδη
Η αλήθεια είναι πως αυτός ο μήνας με πήγε πολύ. Πολλές φορές στον ΠΑΟΚ πιστεύεις πως μία χαρά πρέπει να ισορροπηθεί με μία λύπη. Ίσως το άσπρο και το μαύρο δεν ήρθαν τυχαία στη ζωή μας.
Αν τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, μετά τα πλέι οφ έχουμε μόνο θετικά. Ψάχνω να βρω καμιά σοβαρή στραβή, αλλά δεν βλέπω τίποτα. Κάποιος θα πει για τα οικονομικά, αλλά για αυτά ήμουν προετοιμασμένος… σχετικά.
Δημοσιογραφικά, έσπασα πλάκα λίγο με την υπόθεση Βρύζα και Παναθηναϊκό. Είσαι ωραίο να είσαι μόνος απέναντι σε όλους και να σου βγαίνει αυτό που πιστεύεις και γνωρίζεις.
Ήταν μάλιστα ένα επικοινωνιακό ξεγύμνωμα του Παναθηναϊκού, κυρίως του ρεπορτάζ του. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού καβαντζώθηκαν και δεν ακολούθησαν τη γραμμή του.
Η αλήθεια είναι πως ήταν η πρώτη φορά που τους εκθέσαμε έτσι, αλλά πάει πέρασε. Πάμε στα άλλα.
Κλείσαμε προπονητή με την πρώτη. Ούτε σήριαλ και παπαριές. Αυτόν που θέλαμε, τον Μπόλονι. Ρουμάνος με ουγγρική καταγωγή και πολλά χρόνια στη Γαλλία. Πρέπει να βρω αν έχει κόρη.
Περνάει και αυτό και αρχίζει η μουρμούρα της διοίκησης για πωλήσεις. Βέβαια, αυτό δε γίνεται ποτέ δημοσίως, αλλά λέμε πως στη συνέντευξη Τύπου του Ζαγοράκη θα ειπωθεί κάτι ανάλογο. Μέχρι τότε ακούγαμε παπάδες στα τηλέφωνα για την ανάγκη πώλησης ποδοσφαιριστή. Στη συνέντευξη Τύπου, δεν ακούσαμε απολύτως τίποτα.
Πάνω που άρχισε να μας – εμένα προσωπικά τουλάχιστον – πιάνει εκνευρισμός, τσουπ… ο Φλωρίδης. Ποια πώληση… επέκταση.
Βέβαια όταν σκάει ο Φλωρίδης είμαι στις διακοπές και προσπαθώ να βγάλω άκρη. Η πρώτη φράση που ακούω από άνθρωπο εμπιστοσύνης είναι πως «ρε συ, έχει τατουάζ τον δικέφαλο». Κατανοώ πως για να βαρέσεις ένα τέτοιο τατουάζ δεν είσαι οπαδός των έξι μηνών που γνώριζε το μπούκι στα μπουζούκια και παντρεύτηκε ξεχνώντας πως η Κυριακή είναι δική του.
Βέβαια επειδή γνώριζε καμιά 500αριά άτομα ακόμη που έχουν τατουάζ του ΠΑΟΚ, δεν μου έφτανε αυτό. «Πολλά λεφτά Σταύρο, είναι και καυλωμένος». Παραμένω χαλαρός γιατί οι μόντες είναι πολλές. Αυτές που φάγαμε στο παρελθόν.
Ξάφνου, προβάλει ένα θέμα με το Πατριαρχείο. Διάφοροι – αφελείς – βγάζουν προς τα έξω πως ο Φλωρίδης δάγκωσε τον Βαρθολομαίο.
Βέβαια, μαθαίνω ποιοι τα λένε και κρίνω γνωρίζοντας την πιάτσα πως αυτοί είναι περιορισμένου IQ.
Εγώ ιστορικά πάντως, δεν θυμάμαι κάποιον να δάγκωσε την εκκλησία. Μπορώ να καταγράψω εκατοντάδες που τους δάγκωσε αυτή.
Εντωμεταξύ μαθαίνω ποιες είναι οι πηγές ενημέρωσης του συγκεκριμένου θέματος από την πλευρά του Πατριαρχείου και … ξερνάω. Ο καθρέφτης του συντηρητισμού και της μιζέριας. Από αντίδραση και μόνο, αρχίζω να συμπαθώ τον Φλωρίδη.
Φτάνουμε στο ραντεβού με τον Ζαγοράκη, εκεί όπου έπρεπε να φανεί το άνοιγμα. Το νούμερο που άκουσαν, ήταν μεγαλύτερο από αυτό που περίμεναν και κάπου εκεί αρχίζω να πιστεύω πως το όνειρο παύει να υπάρχει.
«Δεν μας ενδιαφέρει το νούμερο σα χρέος, αλλά το νούμερο που πρέπει να γνωρίζουμε για να ορίσουμε τη στρατηγική μας» λέει ο Φλωρίδης και μένω μαλάκας. Το πρώτο πράγμα που αναρωτιέμαι είναι το «πως είναι δυνατόν να υπάρχει αυτός ο τύπος τόσα χρόνια και εμείς να μη τον γνωρίζουμε».
Καπάκι, μαθαίνω από την οικογένεια Σαχπατζίδη πως ο άνθρωπος έχει βαρεθεί να δουλεύει και ήρθε η ώρα να βγάλει τα γούστα του. Αποτραβιέται από τα επαγγελματικά και έρχεται στον ΠΑΟΚ.
Μέσα στη κλασική φοβία που έχω για τέτοια θέματα, ψάχνω όλη μέρα λόγους που μπορεί να χαλάσει κάτι τέτοιο. Αρχίζω να φοβάμαι τα νομικά, όμως έχω διαβεβαιώσεις πως θα βρεθεί λύση. Αρχίζω να φοβάμαι τα επικοινωνιακά, αλλά η παρουσία του Βρύζα στο σκηνικό έχει φέρει μία μεγάλη ασπίδα στον Φλωρίδη.
Και ξαφνικά, είναι να φύγω σε τρεις ημέρες με την ομάδα προετοιμασία, βρισκόμενος κοντά σε ένα διοικητικό σχήμα με έναν ΠΑΟΚτσή λεφτά, σωστό επιχειρηματία, τον Θοδωρή Ζαγοράκη και τον Ζήση Βρύζα, τα παιδιά Σαχπατζίδη που τυγχάνει και τα γνωρίζω και είναι δικά μας, τον επιχειρηματία Γιώργο Δεσύλα με ξενοδοχεία στη Κέρκυρα και σημαντικό κρίκο των επαφών εξ αρχής και γενικά ένα τιμ που μόνο πολύ υψηλό βαθμό συσπείρωσης μπορεί να φέρει.
Αν καταφέρουμε να ντριμπλάρουμε τη μιζέρια πάνω στην απογείωσή της, τότε πάμε για μεγάλα πράγματα. Ας φτάσουμε ως το τέλος και βλέπουμε. Η υπομονή άλλωστε, είναι αρετή.
Πηγή: paok24.gr
Αν τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, μετά τα πλέι οφ έχουμε μόνο θετικά. Ψάχνω να βρω καμιά σοβαρή στραβή, αλλά δεν βλέπω τίποτα. Κάποιος θα πει για τα οικονομικά, αλλά για αυτά ήμουν προετοιμασμένος… σχετικά.
Δημοσιογραφικά, έσπασα πλάκα λίγο με την υπόθεση Βρύζα και Παναθηναϊκό. Είσαι ωραίο να είσαι μόνος απέναντι σε όλους και να σου βγαίνει αυτό που πιστεύεις και γνωρίζεις.
Ήταν μάλιστα ένα επικοινωνιακό ξεγύμνωμα του Παναθηναϊκού, κυρίως του ρεπορτάζ του. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού καβαντζώθηκαν και δεν ακολούθησαν τη γραμμή του.
Η αλήθεια είναι πως ήταν η πρώτη φορά που τους εκθέσαμε έτσι, αλλά πάει πέρασε. Πάμε στα άλλα.
Κλείσαμε προπονητή με την πρώτη. Ούτε σήριαλ και παπαριές. Αυτόν που θέλαμε, τον Μπόλονι. Ρουμάνος με ουγγρική καταγωγή και πολλά χρόνια στη Γαλλία. Πρέπει να βρω αν έχει κόρη.
Περνάει και αυτό και αρχίζει η μουρμούρα της διοίκησης για πωλήσεις. Βέβαια, αυτό δε γίνεται ποτέ δημοσίως, αλλά λέμε πως στη συνέντευξη Τύπου του Ζαγοράκη θα ειπωθεί κάτι ανάλογο. Μέχρι τότε ακούγαμε παπάδες στα τηλέφωνα για την ανάγκη πώλησης ποδοσφαιριστή. Στη συνέντευξη Τύπου, δεν ακούσαμε απολύτως τίποτα.
Πάνω που άρχισε να μας – εμένα προσωπικά τουλάχιστον – πιάνει εκνευρισμός, τσουπ… ο Φλωρίδης. Ποια πώληση… επέκταση.
Βέβαια όταν σκάει ο Φλωρίδης είμαι στις διακοπές και προσπαθώ να βγάλω άκρη. Η πρώτη φράση που ακούω από άνθρωπο εμπιστοσύνης είναι πως «ρε συ, έχει τατουάζ τον δικέφαλο». Κατανοώ πως για να βαρέσεις ένα τέτοιο τατουάζ δεν είσαι οπαδός των έξι μηνών που γνώριζε το μπούκι στα μπουζούκια και παντρεύτηκε ξεχνώντας πως η Κυριακή είναι δική του.
Βέβαια επειδή γνώριζε καμιά 500αριά άτομα ακόμη που έχουν τατουάζ του ΠΑΟΚ, δεν μου έφτανε αυτό. «Πολλά λεφτά Σταύρο, είναι και καυλωμένος». Παραμένω χαλαρός γιατί οι μόντες είναι πολλές. Αυτές που φάγαμε στο παρελθόν.
Ξάφνου, προβάλει ένα θέμα με το Πατριαρχείο. Διάφοροι – αφελείς – βγάζουν προς τα έξω πως ο Φλωρίδης δάγκωσε τον Βαρθολομαίο.
Βέβαια, μαθαίνω ποιοι τα λένε και κρίνω γνωρίζοντας την πιάτσα πως αυτοί είναι περιορισμένου IQ.
Εγώ ιστορικά πάντως, δεν θυμάμαι κάποιον να δάγκωσε την εκκλησία. Μπορώ να καταγράψω εκατοντάδες που τους δάγκωσε αυτή.
Εντωμεταξύ μαθαίνω ποιες είναι οι πηγές ενημέρωσης του συγκεκριμένου θέματος από την πλευρά του Πατριαρχείου και … ξερνάω. Ο καθρέφτης του συντηρητισμού και της μιζέριας. Από αντίδραση και μόνο, αρχίζω να συμπαθώ τον Φλωρίδη.
Φτάνουμε στο ραντεβού με τον Ζαγοράκη, εκεί όπου έπρεπε να φανεί το άνοιγμα. Το νούμερο που άκουσαν, ήταν μεγαλύτερο από αυτό που περίμεναν και κάπου εκεί αρχίζω να πιστεύω πως το όνειρο παύει να υπάρχει.
«Δεν μας ενδιαφέρει το νούμερο σα χρέος, αλλά το νούμερο που πρέπει να γνωρίζουμε για να ορίσουμε τη στρατηγική μας» λέει ο Φλωρίδης και μένω μαλάκας. Το πρώτο πράγμα που αναρωτιέμαι είναι το «πως είναι δυνατόν να υπάρχει αυτός ο τύπος τόσα χρόνια και εμείς να μη τον γνωρίζουμε».
Καπάκι, μαθαίνω από την οικογένεια Σαχπατζίδη πως ο άνθρωπος έχει βαρεθεί να δουλεύει και ήρθε η ώρα να βγάλει τα γούστα του. Αποτραβιέται από τα επαγγελματικά και έρχεται στον ΠΑΟΚ.
Μέσα στη κλασική φοβία που έχω για τέτοια θέματα, ψάχνω όλη μέρα λόγους που μπορεί να χαλάσει κάτι τέτοιο. Αρχίζω να φοβάμαι τα νομικά, όμως έχω διαβεβαιώσεις πως θα βρεθεί λύση. Αρχίζω να φοβάμαι τα επικοινωνιακά, αλλά η παρουσία του Βρύζα στο σκηνικό έχει φέρει μία μεγάλη ασπίδα στον Φλωρίδη.
Και ξαφνικά, είναι να φύγω σε τρεις ημέρες με την ομάδα προετοιμασία, βρισκόμενος κοντά σε ένα διοικητικό σχήμα με έναν ΠΑΟΚτσή λεφτά, σωστό επιχειρηματία, τον Θοδωρή Ζαγοράκη και τον Ζήση Βρύζα, τα παιδιά Σαχπατζίδη που τυγχάνει και τα γνωρίζω και είναι δικά μας, τον επιχειρηματία Γιώργο Δεσύλα με ξενοδοχεία στη Κέρκυρα και σημαντικό κρίκο των επαφών εξ αρχής και γενικά ένα τιμ που μόνο πολύ υψηλό βαθμό συσπείρωσης μπορεί να φέρει.
Αν καταφέρουμε να ντριμπλάρουμε τη μιζέρια πάνω στην απογείωσή της, τότε πάμε για μεγάλα πράγματα. Ας φτάσουμε ως το τέλος και βλέπουμε. Η υπομονή άλλωστε, είναι αρετή.
Πηγή: paok24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου