Σταθείτε
λίγο. Μη βιάζεστε. Δεν είπαν ακόμη το "τετέλεσται" οι ομάδες μας. Στα
πλέι-οφ, η Δευτέρα είναι διαφορετική από την Παρασκευή και η Τετάρτη
ξημερώνει αλλιώς από τη Δευτέρα.
Η χοντρή δεν έχει βγει ακόμη στη σκηνή. Προσπαθεί να αποφασίσει, σε ποια γλώσσα θα τραγουδήσει...
Εκτός από πανευτυχής για την ολική επαναφορά του Παναθηναϊκού, αισθάνομαι και δικαιωμένος. Δείτε το βίντεο που μαγνητοσκοπήσαμε σήμερα το πρωί και θα καταλάβετε τι εννοώ.
"Να δώσουμε μια τύχη στον Παναθηναϊκό", είπα όταν αισθάνθηκα ότι το παρακάναμε με τις υποκλίσεις στην ΤΣΣΚΑ. "Τουλάχιστον για μια νίκη", έσπευσα να προσθέσω όταν άκουσα τη σιγή που ακολούθησε τη σφήνα μου.
Ναι, αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να φέρει μία νίκη. Επαναλαμβάνω εδώ άλλη μία ατάκα που κατέθεσα στο ίδιο βίντεο και το αφήνω στην άκρη, πριν πείτε ότι ευλογώ τα γένια που δεν έχω.
"Μία σειρά πλέι-οφ στο μπάσκετ είναι όπως το τέννις. Κάθε κερδισμένο ή χαμένο σετ δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα".
Τα υπόλοιπα τα είπε ο Σκουντής. Όταν ένα θηρίο πληγωθεί, βγάζει νύχια που δεν ήξερε ότι έχει και αντιδρά με τρόπο εντελώς απρόβλεπτο.
Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να είναι ομάδα ΝΒΑ, αλλά και οι Σπερς έχασαν από την Άλμπα. Ναι, την ίδια που νίκησε στο ΟΑΚΑ τον Παναθηναϊκό...
"Χωρίς αυτόν τον κόσμο δεν μπορούμε να πάρουμε δεύτερη νίκη", είπε ο Νίκος Παππάς. Δεν μου άρεσε αυτό. Σε ελεύθερη απόδοση, σημαίνει ότι το ταξίδι στη Μόσχα είναι χαμένο στοίχημα.
Είναι; Όχι. Το διόλου απίθανο πλέον 2-2 ισοδυναμεί με 0-0 και η έδρα γίνεται μερικές φορές μπούμερανγκ.
Δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί μέσα σε 40 λεπτά ή μέσα σε λίγες μέρες. Θυμάστε πόσο ευπαθής είναι η μέση του Αντρέι Κιριλένκο και πόσο αυτοκαταστροφικός γεννήθηκε ο Τεοντόσιτς;
Υπάρχουν βέβαια και ύπουλες παγίδες. Εδώ ο Ουίμς έμαθε να σουτάρει, στο διάλειμμα ανάμεσα στην τρίτη και στην τέταρτη περίοδο!
Τη δεύτερη φορά που άκουσα από τη ΝΕΡΙΤ ότι ο Αμερικανός της ΤΣΣΚΑ (με 370 τρίποντα καριέρας) είναι κακός σουτέρ κατέβασα τους διακόπτες και άκουγα περιγραφή από το ραδιόφωνο, ανάμικτη με αποτελέσματα του στοιχήματος...
Το εκπληκτικό είναι ότι ο πρωταθλητής Ελλάδας άναψε τις μηχανές μετά το 15ο λεπτό!
Μέχρι το 21-31, ήταν λίγο πολύ ο ίδιος Παναθηναϊκός της Μόσχας: άτολμος, ασύνδετος, βαρύς, ξεχαρβαλωμένος και παθητικός. Πού θα έφτανε αν έδειχνε από την αρχή ως το τέλος την ίδια μαχητικότητα και την ίδια αμυντική επίδοση;
Διαβάζεται όμως και διαφορετικά η εξίσωση. Απέναντι σε έναν αντίπαλο ψηλωμένο και υπεροπτικό, η αργή εκκίνηση αποδείχθηκε κρυμμένη ευλογία.
Η ΤΣΣΚΑ έφτασε στο +10 με παντόφλες, γυαλιά ηλίου και 0/7 τρίποντα στο ξεκίνημα. Ο Ντε Κολό έδωσε την εντύπωση ότι μπορούσε να νικήσει τον Παναθηναϊκό μόνος του και οι υπόλοιποι τό´ριξαν στον ύπνο.
Ο Τεοντόσιτς και οι περισσότεροι συμπαίκτες του έπαιξαν σαν να ήθελαν να προσφέρουν στον Δημήτρη Ιτούδη (και στους Ελληνες συνεργάτες του) ένα έξτρα διήμερο στα πάτρια εδάφη. Και στον εαυτό τους, ολίγη αθηναϊκή ντόλτσε βίτα!
Από το 15ο λεπτό μέχρι το 37ο, η ΤΣΣΚΑ θύμιζε την ομάδα που ισοπεδώθηκε από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Λονδίνου. Το πάθος και η στοχοπροσήλωση των "πρασίνων" την έκαναν να μοιάζει πολύ πιο μικρή απ'όσο είναι.
Μόνο μία ομάδα έβαλε στη φετινή ΤΣΣΚΑ περισσότερους από 86 πόντους: η Λαμποράλ, σε ματσάκι "όσα πάνε κι όσα έρθουν" στο ξεκίνημα της δεύτερης φάσης (90-99). Εδώ όμως μιλάμε για πλέι-οφ, όπου το καλάθι μοιάζει πιο μικρό.
Ο Παναθηναϊκός έφτασε σε αυτό το αστρονομικό νούμερο χωρίς να πάρει ένα, έστω, καλάθι από τον βασικό του σέντερ! Ο Μπατίστα πέτυχε τους μοναδικούς του πόντους με βολές στο πρώτο λεπτό και αγωνίστηκε μόλις 16 λεπτά.
Αλλά ο καταπληκτικός Γκιστ έγινε σημείο αναφοράς μέσα στο "βαμμένο" και η άψογη κυκλοφορία της μπάλας έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ, προϊόν, τα περισσότερα, μιας παραπανίσιας πάσας.
Οι 26 ασίστ του Παναθηναϊκού είναι παράσημο εξίσου γυαλιστερό με τα 16/31 τρίποντα, αφού το δεύτερο είναι άμεση συνάρτηση του πρώτου.
Ολα τα "βαριά" καλάθια του Παππά, του Φώτση και του Μαυροκεφαλίδη στην τελική ευθεία του αγώνα έγιναν χωρίς να υπάρχει αντίπαλος σε ακτίνα δύο μέτρων.
Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε και αυτή τη φορά ανήμπορος να κλείσει με πειστικό τρόπο ένα αμφίρροπο ματς, αλλά η σημερινή βραδιά δεν σηκώνει γκρίνια. Βοήθησαν ευτυχώς οι θεοί του μπάσκετ, ώστε να μη πάει στράφι η προσπάθεια 40 λεπτών - ούτε η συγκλονιστική άμυνα του Διαμαντίδη στον Ντε Κολό, στην προτελευταία φάση.
Το φάουλ-γκάφα του Ουίμς στον Παππά 3'' πριν το φινάλε ήταν θείο δώρο. Τα τελευταία λεπτά μου θύμισαν τον τελικό του 2007 στην Αθήνα, με τον Ουίμς σε ρόλο Παπαλουκά, τον Φώτση σε ρόλο "Σίσκα" και τον Διαμαντίδη σε ρόλο Διαμαντίδη. Ο Νίκος Παππάς ήταν τότε έφηβος...
Τo χειροκρότημα των φίλων του Παναθηναϊκού προς τον Ιτούδη ήταν τίτλος τιμής για την αθλητική τους κουλτούρα και προσωπική ήττα για τον σκιώδη πρόεδρο της ομάδας.
Μάλλον δεν την πίστεψαν πολλοί εκείνη την ακραία θεωρία, ότι ο βοηθός του Ομπράντοβιτς σκηνοθέτησε την αποδόμηση της ομάδας το καλοκαίρι του 2012...
O ίδιος ο Zέλικο Ομπράντοβιτς ανακάλυψε στα αποδυτήρια του "Γιαντ Ελιάου" ένα ξεχασμένο από το 1994 κοκκαλάκι νυχτερίδας, το έκρυψε στην κάλτσα του Νίκου Ζήση και οδήγησε τη Φενέρμπαχτσε στο πρώτο φάιναλ-φορ της ιστορίας της, το πρώτο του τουρκικού μπάσκετ μετά από 15 χρόνια.
Ο "Ζοτς", που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας μετά την πρόκριση (και το κολακευτικό για την ομάδα του 3-0), ευλογεί τον καλό άνεμο που έφερε τον Ζήση στην ανατολική όχθη του Βοσπόρου και έκανε την ομάδα του ομαδάρα.
Οι άλλοι έτρεμαν χθες στην κόλαση του Τελ Αβίβ (ιδίως στο δύσκολο α' ημίχρονο), αυτός έπαιζε σαν να βρισκόταν στην αυλή του με τον μικρό Αλέξανδρο.
Ο εγκληματικά υποτιμημένος στην ίδια του την πατρίδα Θήζης προσθέτει αθόρυβα πετραδάκια στον προσωπικό του θρύλο. Ομολογώ ότι πανηγύρισα για λογαριασμό του τη νίκη της Φενέρ.
Ναι, μη γελάτε. Θήζης. Έτσι τον έλεγε ο βλαξ Ισπανός σπήκερ στο κανάλι απ'όπου παρακολουθούσα τον αγώνα. "Θήζης", "Θόρικ" και "Θέλκο Ομπράδοβικ". Και ..."Φενερμπάκε"!
Ολα τα "z" γίνονται αυτομάτως "θήτα"! Kαι τα "c" είναι ανώτερα μαθηματικά. Ελληνες, Σέρβοι και Κροάτες, όλοι Καστιγιάνοι. Πάλι με ωτασπίδες θα κυκλοφορούμε στη Μαδρίτη.
Η χοντρή δεν έχει βγει ακόμη στη σκηνή. Προσπαθεί να αποφασίσει, σε ποια γλώσσα θα τραγουδήσει...
Εκτός από πανευτυχής για την ολική επαναφορά του Παναθηναϊκού, αισθάνομαι και δικαιωμένος. Δείτε το βίντεο που μαγνητοσκοπήσαμε σήμερα το πρωί και θα καταλάβετε τι εννοώ.
"Να δώσουμε μια τύχη στον Παναθηναϊκό", είπα όταν αισθάνθηκα ότι το παρακάναμε με τις υποκλίσεις στην ΤΣΣΚΑ. "Τουλάχιστον για μια νίκη", έσπευσα να προσθέσω όταν άκουσα τη σιγή που ακολούθησε τη σφήνα μου.
Ναι, αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να φέρει μία νίκη. Επαναλαμβάνω εδώ άλλη μία ατάκα που κατέθεσα στο ίδιο βίντεο και το αφήνω στην άκρη, πριν πείτε ότι ευλογώ τα γένια που δεν έχω.
"Μία σειρά πλέι-οφ στο μπάσκετ είναι όπως το τέννις. Κάθε κερδισμένο ή χαμένο σετ δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα".
Τα υπόλοιπα τα είπε ο Σκουντής. Όταν ένα θηρίο πληγωθεί, βγάζει νύχια που δεν ήξερε ότι έχει και αντιδρά με τρόπο εντελώς απρόβλεπτο.
Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να είναι ομάδα ΝΒΑ, αλλά και οι Σπερς έχασαν από την Άλμπα. Ναι, την ίδια που νίκησε στο ΟΑΚΑ τον Παναθηναϊκό...
"Χωρίς αυτόν τον κόσμο δεν μπορούμε να πάρουμε δεύτερη νίκη", είπε ο Νίκος Παππάς. Δεν μου άρεσε αυτό. Σε ελεύθερη απόδοση, σημαίνει ότι το ταξίδι στη Μόσχα είναι χαμένο στοίχημα.
Είναι; Όχι. Το διόλου απίθανο πλέον 2-2 ισοδυναμεί με 0-0 και η έδρα γίνεται μερικές φορές μπούμερανγκ.
Δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί μέσα σε 40 λεπτά ή μέσα σε λίγες μέρες. Θυμάστε πόσο ευπαθής είναι η μέση του Αντρέι Κιριλένκο και πόσο αυτοκαταστροφικός γεννήθηκε ο Τεοντόσιτς;
Υπάρχουν βέβαια και ύπουλες παγίδες. Εδώ ο Ουίμς έμαθε να σουτάρει, στο διάλειμμα ανάμεσα στην τρίτη και στην τέταρτη περίοδο!
Τη δεύτερη φορά που άκουσα από τη ΝΕΡΙΤ ότι ο Αμερικανός της ΤΣΣΚΑ (με 370 τρίποντα καριέρας) είναι κακός σουτέρ κατέβασα τους διακόπτες και άκουγα περιγραφή από το ραδιόφωνο, ανάμικτη με αποτελέσματα του στοιχήματος...
Το εκπληκτικό είναι ότι ο πρωταθλητής Ελλάδας άναψε τις μηχανές μετά το 15ο λεπτό!
Μέχρι το 21-31, ήταν λίγο πολύ ο ίδιος Παναθηναϊκός της Μόσχας: άτολμος, ασύνδετος, βαρύς, ξεχαρβαλωμένος και παθητικός. Πού θα έφτανε αν έδειχνε από την αρχή ως το τέλος την ίδια μαχητικότητα και την ίδια αμυντική επίδοση;
Διαβάζεται όμως και διαφορετικά η εξίσωση. Απέναντι σε έναν αντίπαλο ψηλωμένο και υπεροπτικό, η αργή εκκίνηση αποδείχθηκε κρυμμένη ευλογία.
Η ΤΣΣΚΑ έφτασε στο +10 με παντόφλες, γυαλιά ηλίου και 0/7 τρίποντα στο ξεκίνημα. Ο Ντε Κολό έδωσε την εντύπωση ότι μπορούσε να νικήσει τον Παναθηναϊκό μόνος του και οι υπόλοιποι τό´ριξαν στον ύπνο.
Ο Τεοντόσιτς και οι περισσότεροι συμπαίκτες του έπαιξαν σαν να ήθελαν να προσφέρουν στον Δημήτρη Ιτούδη (και στους Ελληνες συνεργάτες του) ένα έξτρα διήμερο στα πάτρια εδάφη. Και στον εαυτό τους, ολίγη αθηναϊκή ντόλτσε βίτα!
Από το 15ο λεπτό μέχρι το 37ο, η ΤΣΣΚΑ θύμιζε την ομάδα που ισοπεδώθηκε από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Λονδίνου. Το πάθος και η στοχοπροσήλωση των "πρασίνων" την έκαναν να μοιάζει πολύ πιο μικρή απ'όσο είναι.
Μόνο μία ομάδα έβαλε στη φετινή ΤΣΣΚΑ περισσότερους από 86 πόντους: η Λαμποράλ, σε ματσάκι "όσα πάνε κι όσα έρθουν" στο ξεκίνημα της δεύτερης φάσης (90-99). Εδώ όμως μιλάμε για πλέι-οφ, όπου το καλάθι μοιάζει πιο μικρό.
Ο Παναθηναϊκός έφτασε σε αυτό το αστρονομικό νούμερο χωρίς να πάρει ένα, έστω, καλάθι από τον βασικό του σέντερ! Ο Μπατίστα πέτυχε τους μοναδικούς του πόντους με βολές στο πρώτο λεπτό και αγωνίστηκε μόλις 16 λεπτά.
Αλλά ο καταπληκτικός Γκιστ έγινε σημείο αναφοράς μέσα στο "βαμμένο" και η άψογη κυκλοφορία της μπάλας έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ, προϊόν, τα περισσότερα, μιας παραπανίσιας πάσας.
Οι 26 ασίστ του Παναθηναϊκού είναι παράσημο εξίσου γυαλιστερό με τα 16/31 τρίποντα, αφού το δεύτερο είναι άμεση συνάρτηση του πρώτου.
Ολα τα "βαριά" καλάθια του Παππά, του Φώτση και του Μαυροκεφαλίδη στην τελική ευθεία του αγώνα έγιναν χωρίς να υπάρχει αντίπαλος σε ακτίνα δύο μέτρων.
Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε και αυτή τη φορά ανήμπορος να κλείσει με πειστικό τρόπο ένα αμφίρροπο ματς, αλλά η σημερινή βραδιά δεν σηκώνει γκρίνια. Βοήθησαν ευτυχώς οι θεοί του μπάσκετ, ώστε να μη πάει στράφι η προσπάθεια 40 λεπτών - ούτε η συγκλονιστική άμυνα του Διαμαντίδη στον Ντε Κολό, στην προτελευταία φάση.
Το φάουλ-γκάφα του Ουίμς στον Παππά 3'' πριν το φινάλε ήταν θείο δώρο. Τα τελευταία λεπτά μου θύμισαν τον τελικό του 2007 στην Αθήνα, με τον Ουίμς σε ρόλο Παπαλουκά, τον Φώτση σε ρόλο "Σίσκα" και τον Διαμαντίδη σε ρόλο Διαμαντίδη. Ο Νίκος Παππάς ήταν τότε έφηβος...
Τo χειροκρότημα των φίλων του Παναθηναϊκού προς τον Ιτούδη ήταν τίτλος τιμής για την αθλητική τους κουλτούρα και προσωπική ήττα για τον σκιώδη πρόεδρο της ομάδας.
Μάλλον δεν την πίστεψαν πολλοί εκείνη την ακραία θεωρία, ότι ο βοηθός του Ομπράντοβιτς σκηνοθέτησε την αποδόμηση της ομάδας το καλοκαίρι του 2012...
O ίδιος ο Zέλικο Ομπράντοβιτς ανακάλυψε στα αποδυτήρια του "Γιαντ Ελιάου" ένα ξεχασμένο από το 1994 κοκκαλάκι νυχτερίδας, το έκρυψε στην κάλτσα του Νίκου Ζήση και οδήγησε τη Φενέρμπαχτσε στο πρώτο φάιναλ-φορ της ιστορίας της, το πρώτο του τουρκικού μπάσκετ μετά από 15 χρόνια.
Ο "Ζοτς", που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας μετά την πρόκριση (και το κολακευτικό για την ομάδα του 3-0), ευλογεί τον καλό άνεμο που έφερε τον Ζήση στην ανατολική όχθη του Βοσπόρου και έκανε την ομάδα του ομαδάρα.
Οι άλλοι έτρεμαν χθες στην κόλαση του Τελ Αβίβ (ιδίως στο δύσκολο α' ημίχρονο), αυτός έπαιζε σαν να βρισκόταν στην αυλή του με τον μικρό Αλέξανδρο.
Ο εγκληματικά υποτιμημένος στην ίδια του την πατρίδα Θήζης προσθέτει αθόρυβα πετραδάκια στον προσωπικό του θρύλο. Ομολογώ ότι πανηγύρισα για λογαριασμό του τη νίκη της Φενέρ.
Ναι, μη γελάτε. Θήζης. Έτσι τον έλεγε ο βλαξ Ισπανός σπήκερ στο κανάλι απ'όπου παρακολουθούσα τον αγώνα. "Θήζης", "Θόρικ" και "Θέλκο Ομπράδοβικ". Και ..."Φενερμπάκε"!
Ολα τα "z" γίνονται αυτομάτως "θήτα"! Kαι τα "c" είναι ανώτερα μαθηματικά. Ελληνες, Σέρβοι και Κροάτες, όλοι Καστιγιάνοι. Πάλι με ωτασπίδες θα κυκλοφορούμε στη Μαδρίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου