Σε κανονική περίπτωση, εάν δηλαδή και η ομάδα του Μονάχου έσφυζε από υγεία, θα υπήρχε η απόλυτη ισορροπία δυνάμεων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο αμφότερες θα έπαιζαν κόντρα στον καθρέπτη τους. Ωστόσο, τώρα δεν είναι έτσι και αυτό οφείλεται εκτός των άλλων στο ότι οι Καταλανοί μέσα στο 2015 έχουν δείξει, ότι έχουν απογαλακτιστεί από το tiki taka, που είχε περάσει στο DNA τους ο κόουτς που τώρα θα βρουν απέναντι τους. Είναι στ' αλήθεια η μοναδική φορά που το tiki taka θα έχει μεγαλύτερη εφαρμογή στον φιλοξενούμενο του «Καμπ Νόου».
Με ποσοστό 66,1% η Μπάγερν είναι εκείνη που κρατάει τη μπάλα περισσότερο από κάθε άλλον στο Champions League, ενώ η Μπάρτσα ακολουθεί στην 2η θέση με 63,9%. Αυτό σε πρακτικό επίπεδο όμως δεν φαίνεται τόσο πολύ στους Μπλαουγκράνα όσο στους πρωταθλητές Γερμανίας. Τούτο οφείλεται στην ευελιξία που επιδεικνύουν στην εποχή του Λουίς Ενρίκε, κάτι που είχε εξηγήσει σε πρόσφατη συνέντευξη του στην Αργεντινή, ο Λιονέλ Μέσι:
«Πλέον έχουμε δύο πλάνα διαφορετικά και μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε ταυτόχρονα στον αγώνα. Η σχετική μετάβαση γίνεται εύκολα και μας βγαίνει πλέον αβίαστα, μιας και το έχουμε δουλέψει πολύ στην προπόνηση. Μπορούμε να βγαίνουμε στην αντεπίθεση και να είμαστε μάλιστα άκρως αποτελεσματικοί χάρη στην ταχύτητα των επιθετικών και των πλάγιων μπακ μας. Ετσι εκμεταλλευόμαστε τέλεια τα κενά των αντιπάλων και βρίσκουμε γρήγορα γκολ. Οταν πάλι το απαιτεί η περίσταση, είμαστε απλά η γνωστή καλή Μπάρτσα. Δεν έχουμε χάσει τη φιλοσοφία της κατοχής της μπάλας και της υπομονής. Θεωρώ ότι έχουμε εξελιχτεί και ο αντίπαλος είναι πια πιο δύσκολο να μας διαβάσει και να μας αντιμετωπίσει»!
Αντίθετα με αυτό, η Μπάγερν είναι σχετικά πιο προβλέψιμη και περισσότερο δύσκαμπτη στο να μεταλλαχτεί την ώρα του ματς. Τούτο άλλωστε φαίνεται να είναι και το μεγάλο μειονέκτημα του εκπληκτικού κατά τ' άλλα προπονητή της. Ο Γκουαρδιόλα έχει μάθει να μεγαλουργεί και να πεθαίνει με τον δικό του τρόπο και η ομάδα του είναι καταδικασμένη (με ό,τι καλό ή κακό συνεπάγεται) να παίξει με τη μπάλα κοντά στην αντίπαλη εστία. Το πρόβλημα του αυτομάτως όμως σε αυτή την περίπτωση είναι η αμυντική (δυσ)λειτουργία. Για να πιέσει ψηλά, οφείλουν όλες οι γραμμές να είναι συμπυκνωμένες. Δηλαδή και η τριάδα των σέντερ μπακ να βρίσκεται λίγο πίσω από το κέντρο. Τι σημαίνει όμως αυτό;
Οταν οι τρεις σέντερ μπακ (σε 3-4-2-1) βρίσκονται τόσο πάνω, οι αντίπαλοι παίζουν με βαθιές μπαλιές στην πλάτη τους και τους πληγώνουν. Στην προκειμένη περίπτωση οι Μπενάτια, Μπόατενγκ και μάλλον ο Χάβι Μαρτίνεθ (δεν είναι πανέτοιμος, αλλά ίσως προτιμηθεί από τον γκελαδόρο Ντάντε) είναι αργοί σε σχέση με την τριάδα της Μπάρτσα, που εάν ξεφύγει, οι αμυντικοί δεν τους προλαβαίνουν σε καμία περίπτωση. Ο Γκουαρδιόλα θέλοντας να... θεραπεύσει αυτό το πρόβλημα που εντόπισε και στη Γερμανία, τράβηξε τελευταία τους σέντερ μπακ του πιο πίσω. Η συνέπεια όμως ήταν να απομακρυνθούν από τους μέσους και έτσι γίνονται συχνά και αβίαστα λάθη και κατά βάσει πουλήματα της μπάλας, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση θα τιμωρηθούν.
Η Μπαρτσελόνα πάλι έχει βελτιώσει την ανασταλτική λειτουργία της, έχοντας κάνει ρεκό clean sheets στην ιστορία της στην Primera (21 αγώνες). Οποιος την έχει δει σε αρκετά ματς, θα το έχει προσέξει: παίζει άμυνα με τους δύο ίδιους τρόπους που επιτίθεται. Στην εποχή του Γκουαρδιόλα με το tiki taka, η άμυνα της ήταν επιθετική και είχε ως στόχο την άμεση επιστροφή της μπάλας στα δικά της πόδια. Αυτό φυσικά δεν έπαψε να ισχύει. Απλά τώρα δεν είναι το θέσφατο. Η ομάδα έχει μάθει να γυρίζει πίσω από το κέντρο και να κλείνει τους χώρους στα μετόπισθεν, όπως κάθε κανονική ομάδα δηλαδή. Εμαθε πως όταν το απαιτεί η περίσταση, όταν πρέπει να κρατήσει σκορ, οφείλει να... βγαίνει από τα παπούτσια της και έτσι γίνεται λιγότερο εύκολο να την διαβάσει ο αντίπαλος και σε αυτό το κομμάτι.
Εάν σε αυτά προσθέσουμε το ότι οι Αλάμπα, Ρόμπεν (και Μπάντστούρμπερ) χάνουν και τη ρεβάνς, όπου ίσως και να προλάβει ο Ριμπερί. Οτι οι Χάβι Μαρτίνεθ, Μπενάτια έχουν πρόσφατα αποθεραπευτεί και δε έχουν ρυθμό και ο Λεβαντόφσκι λογικά θα παίξει με μάσκα, τότε κατανοεί κανείς εύκολα γιατί οι Καταλανοί έχουν προβάδισμα. Μάλιστα αυτοί βρίσκονται σε εκπληκτική φόρμα, φυσική κατάσταση και χωρίς σοβαρές απουσίες (εκτός του Ματιέ). Αν δε βάλουμε και τα 108 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις που τρέχει η τριάδα τους μπροστά, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για τους Βαυαρούς. Το θετικό που μπορώ αυτή τη στιγμή να εντοπίσω σε αυτούς, είναι ότι πήραν το πρωτάθλημα και σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους, δεν έχουν να σκεφτούν τίποτ' άλλο από αυτές τις δύο ματσάρες.
Επίσης στη Μπάγερν οφείλουμε να δώσουμε ένα ακόμα σημαντικό... κανονάκι. Πρόκειται για το 2x2 που έχουν κόντρα στη Μπάρτσα σε ημιτελικά (UEFA 1996, Champions League 2013), όταν δηλαδή στη συνέχεια πήραν και την κούπα. Επίσης, τους έχουν νικήσει στις τρεις από τις τέσσερις επισκέψεις τους στο «Καμπ Νόου». Η παράδοση λοιπόν, αλλά και το πόσο καλά ξέρει τον αντίπαλο ο Γκουαρδιόλα είναι υπέρ τους. Επειδή όμως αισθάνομαι ότι στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου μου βγήκε κάτι σαν επιχειρηματολογία υπέρ της Μπαρτσελόνα, θα της δώσω 60-40 για να περάσει στον τελικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου