TΜC. Για την ακρίβεια, "Run-TMC", για να μοιάζει με την επωνυμία του θρυλικού ραπ συγκροτήματος Run DMC. Η λεξούλα "Run" δεν χρειαζόταν να αλλάξει, αφού ταίριαζε γάντι στο τρίο των τρεχαλατζήδων γκαρντ.
"Τ", όπως Tim: Τιμ Χάρνταγουεϊ, ο εγκέφαλος της ομάδας, κάπως στρουμπουλός, αλλά δαιμόνιος και γλιστερός σαν χέλι. Κάτι σαν Στεφ Κάρι σε εκδοχή 90's.
"M", όπως Mitch: Mιτς Ρίτσμοντ, φονικός spot-up shooter, ασταμάτητος στον αιφνιδιασμό, με δύο Ολυμπιακά μετάλλια και 5 Ολ-Σταρ εμφανίσεις στη συλλογή του.
"C", όπως Chris: Kρις Μάλιν, σκληροτράχηλος "κίλερ", που έκρυβε το ολοκληρωένο του παιχνίδι πίσω από τη μάσκα του μεγάλου σκόρερ. Μέλος της ορίτζιναλ Ομάδας-Ονειρο.
Οι τρεις τους συνυπήρξαν για μια διετίa (1989-91) και μετέτρεψαν σε επιστήμη τη "Seven Seconds Or Less" επίθεση, σαγηνεύοντας το κοινό με το γρήγορο και θεαματικό παιχνίδι τους. "Νellie Ball", το αποκαλούσαν οι Αμερικανοί σχολιαστές. Ο τετραπέρατος Ντον "Νέλι" Νέλσον ήταν προπονητής αλλά και τζένεραλ μάνατζερ της ομάδας.
Στο εναρκτήριο παιχνίδι της περιόδου 1990-91, οι Ουόριορς νίκησαν τους Νάγκετς με 162-158. Σε έναν αγώνα με το Ορλάντο, ο καθένας από τους "ΤΜC" πέτυχε περισσότερους από 30 πόντους. Ο μέσος όρος των τριών έφτασε τους 72,5, η τηλεθέαση εκτοξεύτηκε και το γήπεδο γέμιζε κάθε βράδυ.
Η επίθεση, βλέπετε, κόβει εισιτήρια. Ενίοτε, κερδίζει και αγώνες. Το 44-38 με το οποίο οι Ουόριορς έφτασαν στο νήμα ήταν το καλύτερο ρεκόρ τους μετά από 9 χρόνια.
Το φινάλε της σεζόν βρήκε το Γκόλντεν Στέιτ στα πλέι-οφ και εμένα στην Αμερική. Τη σειρά των Ουόριορς με τους ισχυρούς Σπερς (της προ-Πόποβιτς, προ-Ντάνκαν, προ-Τζινόμπιλι και προ-Πάρκερ εποχής) δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Ο "Νέλι" δεν αρκέστηκε στον οίστρο των "Run-TMC" για να ρίξει στο καναβάτσο τους Σπερς. Δεν είχε ψηλό ικανό να κοιτάξει στα μάτια τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, οπότε έστιψε το μυαλό του και γέννησε ένα προπονητικό αριστούργημα.
Δίπλα στους τρεις θαυματουργούς γκαρντ, έριξε και τέταρτον διάολο, τον Σαρούνας Μαρτσουλιόνις. Και τον βάφτισε "τεσσάρι", τον Λιθουανό των 1μ98. Στον σέντερ των Ουόριορς, που αν θυμάμαι καλά ήταν ο δυναμικός αλλά άχρωμος και άοσμος Τομ Τόλμπερτ, ο Ντον Νέλσον έδωσε μία απίθανη εντολή.
"Οταν κάνουμε επίθεση, εσύ θα πας και θα αράξεις στη σέντρα"!
Εφ'όσον απαγορευόταν διά ροπάλου η άμυνα ζώνης, ο πολύς Ρόμπινσον αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον προσωπικό του αντίπαλο, 15 μέτρα μακριά από το καλάθι των Σπερς. Δεν γινόταν φυσικά να μαρκάρει κάποιον από τους κοντούς των Ουόριορς. Στις περισσότερες επιθέσεις του Γκόλντεν Στέιτ, έπαιξαν τέσσερις εναντίον τεσσάρων, με τον "ναύαρχο" Ρόμπινσον αμέτοχο του παιχνιδιού!
Οι υπόλοιποι Σπερς έγιναν παιχνιδάκι στα χέρια των ασυγκράτητων "ΤΜC", ενώ ο Μαρτσουλιόνις εξελίχθηκε σε κλειδί της σειράς. Οι Ουόριορς πέρασαν με 3-2 και οι Σπερς δεν ήξεραν τι τους χτύπησε. Xρειάστηκε να εκστρατεύσουν στο Όκλαντ οι Λέικερς, για να αποκατασταθεί η τάξη...
Εξι μήνες αργότερα, ο "Νέλι" πήρε τη μοιραία απόφαση: έστειλε τον Μιτς Ρίτσμοντ στους Σακραμέντο Κινγκς, με αντάλλαγμα τον Μπίλι Όουενς. "Ψάχναμε τρόπο για να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω", εξήγησε πολύ αργότερα. "Αν ήταν στο χέρι μου να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν θα ξανάκανα τέτοια γκάφα".
Ο μοναδικός προπονητής που κατόρθωσε να σταματήσει το τρίο "Run TMC" ήταν ο ίδιος ο εμπνευστής του...
Εκτοτε, οι Ουόριορς πέρασαν 2,5 δεκαετίες αναζητώντας μάταια τον δρόμο προς την κορυφή. Φαίνεται ότι τον βρήκαν φέτος, με τρόπο παιχνιδιού που θυμίζει εξελιγμένη μορφή του "Nellieball" (αφού στην εξίσωση προστέθηκε και η άμυνα) και με πρωταγωνιστές δύο τουλάχιστον γκαρντ γεννημένους για να παίζουν "επτά δευτερόλεπτα ή και λιγότερο".
Τέσσερις και μία νίκες έμειναν, για να τελειώσουν τη δουλειά. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο: 4-0 τους Ρόκετς, 4-0 τους Καβαλίερς. Γύρω στις 15 Ιουνίου, η "Χρυσή Πολιτεία" της βόρειας Καλιφόρνια θα φορέσει τα γιορτινά της.
Ο 75χρονος Ντον Νέλσον, παππούς 13 εγγονών και πατέρας του σημερινού μάνατζερ των Ντάλας Μάβερικς, θα αισθάνεται υπερήφανος για το κληροδότημά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου