Αρχή της τρίτης περιόδου. Στο παιχνίδι τίποτα δεν έχει κριθεί. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να διευρύνει την μικρή διαφορά των πέντε πόντων με την οποία έκλεισε το πρώτο μισό του αγώνα.
Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης
Από μια γρήγορη επίθεση των ερυθρολεύκων η μπάλα και πάλι στα χέρια του Ντάρντεν. Κι αυτή την φορά τον βρίσκει πίσω από την γραμμή των 6,75 πλάγια, στα φτερά. Μπορεί και από εκεί; Και βέβαια μπορεί!!! Το διχτάκι υποδέχεται και πάλι την μπάλα από τα χέρια του. 49-54!!!
Ότι χειρότερο για τον Παναθηναϊκό! Το τρίποντο επιτεύχθηκε στην εκπνοή της τρίτης περιόδου υπενθυμίζοντας στους γηπεδούχους με …άγαρμπο τρόπο αυτό που φοβόντουσαν. Ότι οι λύσεις του αντιπάλου είναι περισσότερες από τις δικές τους.
Είμαι σίγουρος ότι την στιγμή που ο Ντάρντεν ξεκόλαγε από το έδαφος και ύψωνε τα χέρια του για να σουτάρει , ότι οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού χαμήλωναν το βλέμμα γιατί δεν πίστευαν στην ευτυχή κατάληξη αυτής της απόπειρας. Πίστευε όμως ο παίκτης και αυτό είναι που… μετράει!!!
Είναι στιγμές που το μυαλό σου κατρακυλά στο παρελθόν. Κάθε φορά που ο Αμερικανός σημάδευε σωστά κρίνοντας εν πολλοίς την έκβαση του παιχνιδιού στο ΟΑΚΑ έρχονταν στο μυαλό μου οι κριτικές των «ειδικών» όταν αποκτήθηκε αλλά και κατά την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου.
«Τι τον πήραμε αυτόν; Δεν έχει σουτ, είναι κοντός για σμολ φοργουορντ, είναι undersize, (γιατί τα λέμε και στα ξένα για να γίνουμε πιο αξιόπιστοι), δεν θα κάνει την διαφορά, είναι πολύ μέτριος»!!!
Όπως είθισται άλλωστε στην χώρα που τα συμπεράσματα υπερτερούν των πράξεων, οι επαίοντες σε ρόλο δήμιου του είχαν περάσει την θηλιά στον λαιμό και περίμεναν τις κακές εμφανίσεις για να κλοτσήσουν το…σκαμνάκι!!!
Ο Ντάρντεν όχι μόνο δεν τους έκανε την χάρη , αλλά έκανε και την διαφορά. Γιατί είναι ο παίκτης από τον οποίο ξεκινάει η άμυνα. Αυτός που αναλαμβάνει από την αρχή της σεζόν όλες τις επικίνδυνες αποστολές. Αυτός εξάλλου είναι ο βασικός λόγος που βρίσκεται πάντα στην αρχική πεντάδα.
Εχει κυνηγήσει όλους τους επικίνδυνους αντιπάλους σε Ευρώπη και Ελλάδα, τους έχει ξεθεώσει , τους έχει περάσει χειροπέδες, έχει αλλάξει το ρόστερ κάθε αντιπάλου.
Σε όλα τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό σαν κακό σπυρί κόλλησε πάνω στον Διαμαντίδη αναγκάζοντας τον να μεταμορφωθεί από μπασκεμπολίστας σε μαραθωνοδρόμο για να ξεφύγει από τα χέρια του!!!! Πόση ενέργεια σπατάλησε ο Διαμαντίδης για να γλυτώσει από την καταδίωξη!!!
Δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο ότι σε ένα ματς εναντίον του Παναθηναϊκού δεν έπαιξε ο Ντάρντεν και αυτό το κέρδισαν οι Πράσινοι!!!
Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο έλεγε στην δεκαετία του 70 (la classe operaia vai in Paradiso) ο Ιταλός σκηνοθέτης Ελιο Πέτρι και αποτύπωνε σε σελιλόιντ την άποψη του στην ομώνυμη ταινία.
Πάει στον Παράδεισο γιατί δεν συμβιβάζεται και κυρίως γιατί ξέρει ότι την υπεραξία της πάντα κάποιοι άλλοι θα την εκμεταλλευτούν εκτός από την ίδια!!!!
Ότι ακριβώς συμβαίνει με τον Ντάρντεν. Πανταχού παρών, με το κορμί του μπροστά σε όλες τις επαφές, όπως το σύγχρονο μπάσκετ επιβάλλει, πάντα πρώτος στις βοήθειες, στα ριμπάουντ, στα κλεψίματα, στα σκριν, σε άμυνα και επίθεση, με την υπεραξία του να την καρπούται η ομάδα!
Αμίλητος στον πάγκο όταν τα πλάνα αλλάζουν, φλύαρος στο παρκέ όταν οι περιστάσεις τον καλούν.
Ο παίκτης που κερδίζει αναμφισβήτητα το Οσκαρ του δεύτερου αντρικού ρόλου. Αν και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ομολογήσει, πως όσοι κρατούν το μικρό αγαλματάκι στα χέρια τους, θα άξιζαν τουλάχιστον για μια φορά στην καριέρα τους το μεγάλο, αυτό του πρώτου αντρικού ρόλου.
Το πρώτο παιχνίδι φέρει την υπογραφή του Κώστα Σλούκα, το δεύτερο αυτή του Ντάρντεν. Και στις δυο περιπτώσεις νικήτρια η ομάδα!!!
Η υπεραξία που λέγαμε….
Πηγή:superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου