Ο αθλητισμός συχνά μας υπενθυμίζει τι είμαστε ικανοί να πετύχουμε αν συνδυάσουμε τα ταλέντα μας κι αφήσουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές και τα συμφέροντά μας δουλεύοντας από κοινού για έναν ανώτερο σκοπό. Το ποδόσφαιρο για περίπου δέκα χρόνια, το μπάσκετ και το πόλο με μεγαλύτερη «συνέπεια» έχουν δείξει το δρόμο. Αυτόν θέλει να διαβεί και η Εθνική, που αποκαλύφθηκε χθες από τον Φώτη Κατσικάρη. Το ελληνικό ρόστερ για το Ευρωμπάσκετ προκάλεσε χαμόγελα και προσδοκίες για κάτι σπουδαίο στους Έλληνες, ταυτόχρονα θαυμασμό και φόβο στο εξωτερικό και τους «ανταγωνιστές».
Το 15μελές της Εθνικής έχει «πρόεδρο», καθώς ο Σπανούλης επέστρεψε. Πιστοί συνοδοιπόροι του, δίχως καμία απουσία, Ζήσης και Μπουρούσης, που πέρα από «τοτέμ» παραμένουν απαραίτητοι σε αυτή την ομάδα. Από κοντά Πρίντεζης, Καϊμακόγλου και Περπέρογλου και δίπλα σε αυτούς οι εξαιρετικοί «μαθητές» Καλάθης, Σλούκας, Μάντζαρης, Γιάνκοβιτς, Αντετοκούνμπο, Παπανικολάου, Κουφός, Αγραβάνης και Σαρικόπουλος, να πιστοποιούν πως υπάρχει πολύ μέλλον.
Αυτή η Εθνική είναι σε όλα «πιο» από τις προηγούμενες. Πιο ποιοτική, πιο πλήρης, πιο έμπειρη, πιο αθλητική, πιο αποφασισμένη… Διαθέτει ηγέτη (Σπανούλης) και δεν χρειάζεται να «βαφτίσει» κάποιον. Έχει ήρεμη δύναμη, εντός κι εκτός παρκέ (Ζήσης). Έχει έναν εξαιρετικό σέντερ (Μπουρούσης), που θα εμφανιστεί πιο διψασμένος μετά από μια χρονιά με περιορισμένο ρόλο και δεν θα νιώθει μόνος αφού τον πλαισιώνει ένας… μετανιωμένος ψηλός εκατομμυρίων δολαρίων και διαφορετικών χαρακτηριστικών (Κουφός). Έχει το πιο επιθετικά προικισμένο τεσσάρι του ευρωπαϊκού μπάσκετ (Πρίντεζης) και μαζί του έναν «σκληρό» για να τον συμπληρώνει (Καϊμακόγλου). Έχει έναν εκκολαπτόμενο All Star του ΝΒΑ (Αντετοκούνμπο) που δεν έχει ταβάνι σε ταλέντο και αθλητικά προσόντα, έναν τρις πρωταθλητή Ευρώπης που συνεχίζει στα 31 του να βελτιώνεται (Περπέρογλου) και δύο 90ρηδες που έχουν πρωταγωνιστήσει σε «αιώνιους» και Ευρωλίγκα (Παπανικολάου, Γιάνκοβιτς). Έχει ένα αχώριστο-μέχρι να τους χωρίσει η Φενέρ-δίδυμο γκαρντ (Σλούκας, Μάντζαρης) που στα 25 τους έχουν ζήσει όσα άλλοι δεν προλαβαίνουν σε μια ολόκληρη καριέρα. Έχει τον πιο σύγχρονο πλέι μέικερ που δεν εκτιμήθηκε στο ΝΒΑ, αλλά στην Ευρώπη… περισσεύει (Καλάθης). Έχει τον Βενιαμίν με τις τεράστιες προοπτικές (Αγραβάνης), αλλά και έναν λίγο μεγαλύτερο που υπενθυμίζει πως η δουλειά αναγνωρίζεται και επιβραβεύεται (Σαρικόπουλος). Κι έχει έναν προπονητή, που δεν διστάζει να παραδεχτεί τα λάθη του, να βάλει στην άκρη εγωισμούς και που αφιέρωσε μια ολόκληρη σεζόν για να «ψήσει» τους παίκτες που ήθελε, καταφέρνοντας να έχει τελικά ΟΛΟΥΣ όσους ήθελε.
Όχι, δεν θα πούμε μεγάλα λόγια. Δεν το ξανακάνουμε αυτό το λάθος. Υπάρχει ανταγωνισμός και μάλιστα πανίσχυρος. Το ζητούμενο, πλέον, είναι να παρουσιαστεί η Εθνική όσο πιο ισχυρή μπορεί βάσει των δεδομένων αρετών της. Το σλόγκαν στην παρουσίαση του ρόστερ ήταν «Όταν η Ελλάδα γίνεται ομάδα». Επιτρέψτε μας μια παράφραση: αν η Ελλάδα γίνει αυτό που μπορεί, θα είναι… ομαδάρα. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου