Περνάει, αν ξεπεράσει το σύνδρομο του...μαζοχισμού!!

Ο Κώστας Μιαούλης γράφει για την ανατροπή του Παναθηναϊκού, απέναντι στην Μπριζ, αλλά και για την μαζοχιστική συνήθεια των «πράσινων» να μπαίνουν σε δύσκολη θέση, για να γυρίζουν τα ματς.

Θα μπορούσε να δικαιολογήσει κανείς την κακή είσοδο του Παναθηναϊκού στην αναμέτρηση λόγω εποχής, αν δεν είχε δει το ίδιο έργο, σε δεκάδες παιχνίδια του «τριφυλλιού» τα τελευταία δύο χρόνια και κάτι μήνες. Λάθος εκκίνηση από τον προπονητή, στο πώς κατέστρωσε το παιχνίδι, πολύ υποτονική είσοδος των «πρασίνων». Άμυνα, με ένα κεντρικό δίδυμο που είχε δώσει άλλο ένα ματς, ο αγαπημένος παίκτης του κόουτς Ατζαγκούν σταθερά στην ενδεκάδα, ακόμα και ο Κοτσόλης εκεί (αυτό έχει μια δικαιολογία, αν ο Στιλ δεν ήταν απόλυτα έτοιμος).

Σχήμα τραγικό αυτό το 4-2-2-2, ο Παναθηναϊκός πίσω στο σκορ και πάλι καλά που στο 13’ δεν είχε μείνει πίσω στο σκορ με δύο τέρματα διαφορά, ώστε να έχει τελειώσει από νωρίς το έργο. Αυτό που φαινόταν διά γυμνού οφθαλμού, είναι πως ο Παναθηναϊκός έπαιζε αριστερά με έναν μόνο παίκτη, που δεν είχε την παραμικρή κάλυψη. Το γκολ της Μπριζ από εκεί, η απανωτή ευκαιρία τρία λεπτά αργότερα από την ίδια μεριά.

Ο Αναστασίου επιλέγει να γυρίσει σε 4-4-2 σε ρόμβο τη διάταξη μετά το 25’ και ο Παναθηναϊκός συνέρχεται με τον Νίνη να βάζει τη φωτιά. Το πέναλτι που χάνεται, το γκολ που μπαίνει τελικά, από την γρήγορη σκέψη του Νίνη, να μην ασχοληθεί με τη φάση, όπου έγινε όντως πέναλτι στον Κουτρουμπή και να βγάλει τη σέντρα για το 1-1 στον Σουηδό, που ρέφαρε άμεσα για το χαμένο πέναλτι. Κι έρχεται ο Σάντσεθ που δεν βρίσκεται ακόμα σε καλή κατάσταση ολοφάνερα και φέρνει ξανά σε δύσκολη θέση τους «πράσινους». Φάση που είναι πάντοτε στην κρίση του διαιτητή. Απλά σε αυτά τα τάκλιν, συνήθως η πρώτη εντύπωση είναι πάντοτε πως το μαρκάρισμα είναι πιο σφοδρό, απ’ όσο μπορεί να είναι στην πραγματικότητα. Ο Ισπανός έδωσε δικαίωμα, ο Ρώσος αρχικά τον τιμώρησε με κίτρινη, αλλά έβαλε το…χεράκι του και ο 4ος για να αλλάξει χρώμα η κάρτα.

Ο Αναστασίου, πήρε ένα ρίσκο που τον δικαίωσε με το να βγάλει τον Νίνη, που ήταν ο καλύτερος του παίκτης και αυτονόητα τελείωσε την…φάρσα με τον Ατζαγκούν στο ημίχρονο. Αφού οι δύο «γκέλες» του Τριανταφυλλόπουλου δεν κόστισαν και ο Κοτσόλης σταμάτησε σε τετ-α-τετ τον Ντιαμπί, ρεφάροντας την ευθύνη που φέρει στο 0-1 (είχε και άλλη μια σπουδαία επέμβαση στο τέλος του ημιχρόνου), οι «πράσινοι» αξιοποίησαν τη μία καλή φάση που τους παρουσιάστηκε και πήραν τη νίκη. Την πήραν χάρη στον σπουδαίο Λαγό, τον ακατάβλητο Καρέλη που έβγαλε τα συκώτια του κυνηγώντας και κάνοντας τα πάντα, στον βελτιωμένο στο β’ μέρος Κουτρουμπή, στον Κοτσόλη που βρήκε αποθέματα, παρά την ευθύνη του στο 0-1 και στον Ταυλαρίδη. Το ματς το πήραν οι «παλιοί». Αντίθετα, Σάντσεθ και Βέμερ απογοήτευσαν…

Ο Παναθηναϊκός πάει τουλάχιστον στη ρεβάνς με προβάδισμα στη ρεβάνς του «Γιαν Μπρεϊντέλ». Εκεί ο Αναστασίου, δεν έχει περιθώρια για άλλα σφάλματα, γιατί στο ποδόσφαιρο, δεν σου δίνεται πάντοτε η δυνατότητα, από την εξέλιξη του παιχνιδιού, να διορθώσεις τα σφάλματα σου. Ο φετινός Παναθηναϊκός, έχει τεράστιες δυνατότητες, αρκεί κάποια στιγμή, να βάλει τέλος στο αυτό-μαστίγωμα των πρώτων ημιχρόνων. Η Μπριζ δεν είναι κάτι σπουδαίο, αρκεί να μην την κάνει ο Παναθηναϊκός στη ρεβάνς, να φανεί καλύτερη. *Πηγή: sport-fm.gr*