Με απ’ευθείας μεταδόσεις από τους παλιόφιλους της Nova και με μπλοκαρισμένο το live streaming για να σκάνε οι τηλεπειρατές.
Θα πάμε γήπεδο, λοιπόν, όσοι μπορούμε. Δεύτερο συνεχόμενο βράδυ χωρίς μπάσκετ δεν υποφέρεται. Αρκεί να είναι και το αποψινό ίδιο με το χθεσινό. Να κερδίσουν, με άλλα λόγια, και οι τέσσερις αντίπαλες ομάδες!
Εβγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι! Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Ο ΠΑΟΚ και ο Άρης τελείωσαν τη βραδιά χαμογελαστοί επειδή, απλούστατα, τσέπωσαν τα εισιτήρια για τα ημιτελικά. Δεν έπεισαν πολλούς με την απόδοσή τους, αλλά έμειναν όρθιοι στη διεκδίκηση του τροπαίου.
Προσεύχονται, τώρα, στην τυφλή θεά. Ο ένας να αποφύγει τον νικητή της κοκκινοπράσινης τιτανομαχίας και ο άλλος να τον φιλοξενήσει στην έδρα του, αυτό είναι το ζητούμενο. Πήγε να γίνει πέρυσι, αλλά το χάλασε ο Βλάντο Γιάνκοβιτς.
Και μετά να βγάλουν τα μάτια τους σε έναν πανθεσσαλονίκειο τελικό, βγαλμένο από τον παλιό, καλό καιρό. Η πόλη το σκέφτεται και νιώθει τα σάλια της να τρέχουν...
Η ΑΕΚ βγήκε νικήτρια επειδή έφτασε δύο ανάσες από την πρόκριση, μολονότι παρουσιάστηκε στο «Νικ Γκάλης» χωρίς τα 4/5 του κουιντέτου γύρω από το οποίο οικοδομήθηκε.
Οι Κάρτερ, Σάκοτα, Κατσίβελης έμειναν στην Αθήνα τραυματισμένοι, ενώ ο Όρτον είναι φευγάτος. Έπαιξε βεβαίως στη θέση του ο νεοσύλλεκτος Ανοσίκε, αλλά θύμιζε επισκέπτη από άλλον πλανήτη.
Όταν εμφανιστεί πλήρης (όπως στο φιλικό με την Εφές), η «Ενωση» θα κοιτάξει στα μάτια ακόμα και τους μεγάλους. Δεν πρόκειται φυσικά να τους αφήσει πίσω της στη βαθμολογία, αλλά θα τους απειλήσει όποτε τους βρει μπόσικους.
Το Ρέθυμνο έχασε το δικό του παιχνίδι στο νήμα, αλλά υπενθύμισε με την απόδοσή του ότι χτίζεται σε στέρεες βάσεις, με ικανό προπονητή, αξιόλογους Έλληνες παίκτες και καλοδιαλεγμένους παίκτες.
Όσοι θεωρούν σύντομο ανέκδοτο τη φράση «Ολλανδός μπασκετμπολίστας», προφανώς χάζευαν αλλού στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ. Ο άξονας Κλόοφ-Σχάφτενααρ (καρατσεκαρισμένα σωστές οι προφορές) θα κλείσει κάμποσα σπίτια, από τα πολλά προχειροφτιαγμένα της φετινής Α1.
Θα είναι έκπληξη αν μείνει εκτός τελικής εξάδας κάποιος από τους τέσσερις χθεσινούς μονομάχους. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη θα είναι εάν τερματίσει –οποιοσδήποτε από αυτούς ή έστω μία μικτή των τεσσάρων- ψηλότερα από την 3η θέση.
Το στοίχημα, για τους δύο μεγαλομεσαίους της Θεσσαλονίκης και για την ΑΕΚ, θα είναι να πορευτούν χωρίς κλυδωνισμούς, να αριστεύσουν στα διαγωνίσματα τα σχετικά με τη διοικητική υγεία, να μαζέψουν όσο γίνεται περισσότερο κόσμο στο γήπεδο, να παίξουν ωραίο μπάσκετ.
Και, τελικά, να πείσουν τους δύσπιστους Θωμάδες και Τζόρντηδες της Βαρκελώνης. Η πορεία τους στο Eurocup, σε επίπεδο αποτελεσμάτων αλλά και εισιτηρίων, μπορεί να είναι σημαντικότερη και από την αντίστοιχη του ελληνικού πρωταθλήματος.
Όταν –και αν- γίνει από τον πάνσοφο Μπερτομέου η διανομή των wild cards για την επόμενη Ευρωλίγκα, ο φάκελος της ΑΕΚ, του Άρη και του ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι στέρεος και χωρίς κενά. Όπως του "Αθήνα 2004", κακή ώρα.
Ο βόρειος «Δικέφαλος» δεν έχει πίσω του εύρωστο χρηματοδότη τύπου Λάσκαρη ή Αγγελόπουλου, αλλά η νοικοκυροσύνη με την οποία διόρθωσε και διορθώνει τις αστοχίες της προηγούμενης δεκαετίας με κάνει να πιστεύω ότι θα ακολουθήσει τον ρυθμό των «κιτρινόμαυρων» εταίρων του.
Το Ρέθυμνο δεν κοιτάζει τόσο ψηλά, αλλά τουλάχιστον δημιουργεί έναν πόλο σταθερότητας και ευμάρειας στην επαρχία που χειμάζεται. Δεν είναι τόσο εύκολο ούτε υπάρχει αυτόματος πιλότος ικανός να κρατήσει το σκάφος στον αφρό.
Ο ΚΑΟΔ λειτουργούσε υποδειγματικά την τελευταία φορά που ανέβηκα στη Δράμα, αλλά η έκτοτε πορεία του δίνει άλλη διάσταση στη λέξη «δράμα». Ας μη θυμηθώ τον Μακεδονικό του Μεσάικου ή την Ολύμπια των αδελφών Μαλάκων.
Για το αποψινό ντέρμπι του Φαλήρου, δεν έχω να γράψω κάτι άλλο πέρα από όσα –αναλυτικά- συζητήσαμε με τη λοιπή μπασκετοπαρέα στη χθεσινή τηλεοπτική συζήτηση.
Η θέση μου παραμένει ίδια με την περυσινή και σπεύδω να την καταθέσω, αποχρωματισμένη, πολλές ώρες πριν το τζάμπολ: ας νικήσει ο καλύτερος και ας αποκλειστεί στα ημιτελικά!
Τίποτε απολύτως δεν έχει να κερδίσει το ελληνικό μπάσκετ εάν αναδειχθεί ξανά κυπελλούχος κάποιος από τους δύο «αιώνιους». Ένας τελικός με τρίτες ομάδες θα δώσει φιλί ζωής στη μισοπεθαμένη διοργάνωση και, το σημαντικότερο, θα κινητοποιήσει πυρήνες που κοντεύουν να ξεχάσουν το μπάσκετ.
Το γράφω ευθέως, για να μη μπερδευόμαστε: θέλω κυπελλούχο τον Άρη ή τον ΠΑΟΚ. «Ή την ΑΕΚ», θα προσέθετα εάν με ρωτούσατε χθες. Κι ας το θεωρούσαν οι πρασινοκόκκινοι ως «μη γενόμενο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου