Ο Σεμπάστιαν Λέτο... άνοιξε την καρδιά του. Ο Αργεντινός άσος του Παναθηναϊκού, ήταν ένα από τα πρόσωπα του περασμένου καλοκαιριού. Κυρίως επειδή από τη Λίβερπουλ βρέθηκε στον Παναθηναϊκό με ενδιάμεση στάση τον Ολυμπιακό.Ο 23χρονος άσος, παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Τριφύλλι». Όπως ξεκαθάρισε εκεί λοιπόν, στους δέκα μήνες που έμεινε στον Πειραιά, δεν δέθηκε ποτέ με την ομάδα και δεν έγινε οπαδός της. Επίσης, επισήμανε πως φέτος έχει καλύτερους συμπαίκτες!
Αναλυτικά:
«Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο σε μια τοπική ομάδα, την Κλουμπ Σοσιάλ, στα 6 μου χρόνια. Στα μου χρόνια πήγα στη Λανούς, στα νότια προάστια της πρωτεύουσας. Πέρασα από όλες τις μικρές ομάδες και στα 18 μου μπήκα στην πρώτη ομάδα».
Το ποδόσφαιρο ως επάγγελμα το ακολούθησες μόνο λόγω ταλέντου ή και για βιοποριστικούς λόγους;
«Το ποδόσφαιρο μου άρεσε πάντα. Με παρακίνησαν να ξεκινήσω ο πατέρας μου και ο μεγαλύτερος αδελφός μου και όταν είδα ότι μπορώ να προχωρήσω, το έκανα».
Η οικογένεια σου ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση;
«Όχι ιδιαίτερα. Ήμασταν μια μέτρια οικονομικά φαμίλια, πιο κοντά στη φτώχεια παρά στον πλούτο».
Ποια ομάδα υποστήριζες σαν παιδάκι;
«Α, αυτή η ιστορία έχει πλάκα. Ο πατέρας μου και ο αδελφός μου υποστηρίζουν φανατικά την Ρίβερ Πλέιτ. Εγώ συνέπραξα με τη μαμά μου και ήμουν οπαδός της Μπόκα Τζούνιορς. Μεγαλώνοντας πάντως άλλαξα. Ανδρώθηκα στη Λανούς και την αγάπησα πολύ. Αυτή είναι πλέον η ομάδα μου».
Γι' αυτό είπες πως δεν θα πήγαινες ποτέ στην Μπάνφιλντ;
«Ναι. Οι δύο ομάδες είναι αιώνιες εχθροί και σαν οπαδός της Λανούς δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό».
Ποιος ήταν το είδωλό σου όταν ξεκίνησες;
«Εντάξει, για όλους τους Αργεντινούς αιώνιο είδωλο είναι ο Μαραντόνα. Εμένα μου άρεσε πολύ ο Σαντιάγο Σολάρι. Έπαιζε και στη θέση μου και τον θαύμαζα...»
Παρότι ήταν παίκτης της Ρίβερ...
«Ναι, πράγματι (γέλια)».
Με τι όνειρα άρχισες την καριέρα σου;
«Ως παιδάκι, το όνειρό μου ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής και να βοηθήσω την οικογένειά μου. Ως ποδοσφαιριστής ονειρεύομαι να κερδίσω όσο το δυνατόν περισσότερα τρόπαια στην καριέρα μου».
Στην Αργεντινή είπες πως δεν θα έκανες ποτέ το πέρασμα στον μεγάλο αντίπαλο. Στην Ελλάδα πάντως το έπραξες...
«Ναι, αλλά δεν είναι το ίδιο. Καθόλου μάλιστα. Στη Λανούς έμεινα πολλά χρόνια και δέθηκα με την ομάδα, την αγάπησα. Στον Ολυμπιακό έμεινα για 10 μήνες και δεν έγινα ποτέ οπαδός του, δεν δέθηκα μαζί του».
Σαν εμπειρία πως ήταν;
«Γενικά ήταν ωραία. Αρκετά δύσκολη βέβαια και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Σκεφτείτε ότι σε μικρή ηλικία πήγα από μια μικρή παγκοσμίως ομάδα σε μία πολύ μεγάλη. Ο τρόπος ζωής ήταν πολύ διαφορετικός όπως και η γλώσσα. Μέχρι να την μάθω και μέχρι να συνηθίσω τον αγγλικό καιρό είχα έρθει στην Ελλάδα».
Πως είναι η αίσθηση του να παίζεις στο «Aνφιλντ»;
«Πάρα πολύ όμορφη. Μιλάμε για ένα αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο με τις εξέδρες δίπλα ακριβώς στον αγωνιστικό χώρο. Όταν το γήπεδο γεμίζει και οι οπαδοί τραγουδούν το «You� ll never walk alone» η ατμόσφαιρα είναι μοναδική».
Η Λίβερπουλ σε έδωσε δανεικό και βρέθηκες από το αγγλικό στο ελληνικό λιμάνι.
Πως νιώθει ένας παίκτης που είναι μεταξύ δύο συλλόγων;
«Περίεργα, αν μη τι άλλο. Δεν γνώριζα αν στην επόμενη μετεγγραφική περίοδο θα έπαιζα στη Λίβερπουλ, τον Ολυμπιακό ή κάπου αλλού. Αυτή η κατάσταση δεν αφήνει έναν ποδοσφαιριστή να αφοσιωθεί στην δουλειά του. Εγώ δεν είχα μόνο το πρόβλημα της αβεβαιότητας αλλά και αγωνιστικό αφού είχα διαφορετικές απόψεις με τον προπονητή και γενικά δεν αισθανόμουν καλά στην ομάδα αυτή».
Στον Παναθηναϊκό πως νιώθεις;
«Υπέροχα. Είμαι πολύ χαρούμενος, ευτυχισμένος θα έλεγα. Όλοι μου φέρονται με τον καλύτερο τρόπο και νιώθω μέλος μιας οικογένειας».
Είπες ότι βρήκες τα πράγματα καλύτερα απ� ότι τα περίμενες. Δηλαδή;
«Είναι πολύ διαφορετικά να βλέπεις μια ομάδα απ� έξω, όπως συνέβαινε πέρσι, και εντελώς διαφορετικό να τη ζεις από μέσα. Μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση η οργάνωση της ομάδας. Όλοι όσοι δουλεύουν στο σύλλογο κάνουν πολύ καλή δουλειά. Οι συμπαίκτες μου είναι εξαιρετικοί και ο κόσμος πάντα μαζί μας. Ειλικρινά σας λέω πριν γνωρίσω τα πράγματα από μέσα νόμιζα ότι -βάσει της βαθμολογίας- ο Παναθηναϊκός ήταν σαν σύλλογος πιο κάτω από την προηγούμενη ομάδα μου. Διαπίστωσα όμως ότι είναι πολύ πιο πάνω και ανήκει στις πραγματικά μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες».
Ατομικά, νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις κάτι;
«Θέλω πάνω απ� όλα να στεφθώ πρωταθλητής με τον Παναθηναϊκό. Είμαστε μεγάλη ομάδα και οφείλουμε να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε και τους δύο τίτλους στην Ελλάδα. Σε προσωπικό επίπεδο ελπίζω να βελτιωθώ και άλλο».
Ξέρεις ότι ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλη ευρωπαϊκή παράδοση...
«Ναι, το είδα και πέρσι όταν έφτασε κοντά στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ. Μη νομίζετε ότι το Γιουρόπα Λιγκ είναι εύκολη διοργάνωση. Συμμετέχουν πολλές καλές ομάδες και πολύ καλοί παίκτες. Αρχικά πρέπει να προκριθούμε από τη φάση των ομίλων -και νομίζω ότι θα τα καταφέρουμε. Μετά τα πράγματα θα δυσκολέψουν αλλά μπορούμε να φτάσουμε μακριά».
Πέρσι έλεγαν ότι δεν μπαίνεις περιοχή και δεν σκοράρεις. Φέτος �ευτυχώς- τους διαψεύδεις...
«Ήταν πολύ διαφορετικές οι συνθήκες τότε. Πριν έρθω εδώ, κατ� αρχήν, είχα σχεδόν έξι μήνες να παίξω. Φέτος είμαι πολύ πιο ήρεμος και αυτό μετράει. Επίσης νομίζω ότι έχω καλύτερους συμπαίκτες. Σίγουρα δεν είμαι σέντερ φορ, δεν είναι το φόρτε μου το σκοράρισμα αλλά τα δύο γκολ που έβαλα πέρσι ήταν πολύ λίγα. Το κλίμα και ο τρόπος παιχνιδιού με βοηθούν να έχω πιο καλή παρουσία στην αντίπαλη περιοχή».
Σκέφτεσαι να κερδίσει ο Παναθηναϊκός το ντέρμπι με δικό σου γκολ;
«Ναι. Θα ήταν πολύ ωραίο αυτό. Αλλά το σημαντικό είναι να κερδίσουμε, όχι να βάλω γκολ εγώ. Αν τώρα υπάρξει συνδυασμός, θα είναι το τέλειο».
Αναφέρθηκες πριν στον κόσμο, με τον οποίο έχεις ήδη μεγάλο δέσιμο
«Αυτή η σχέση με κάνει πολύ χαρούμενο. Όταν ήρθα στην ομάδα ήξεραν μεν ποιος είμαι, αλλά εγώ είχα μεγάλη αγωνία για το πως θα με υποδέχονταν. Ο τρόπος τους με έκανε να νιώσω υπέροχα και είμαι αληθινά ευτυχισμένος για την αγάπη που μου δείχνουν. Τους υπόσχομαι ότι θα δώσω πολλά περισσότερα ώστε να τους «επιστρέψω» την αγάπη που μου δείχνουν».
Το σύνθημα που λένε για σένα το καταλαβαίνεις;
«Όχι ακριβώς, αλλά ρώτησα το Νίνη και μου μετέφρασε τι λέει. Καλό είναι (γέλια...)».
Ο Μαραντόνα είναι ο κορυφαίος Αργεντινός όλων των εποχών;
«Όχι. Είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών σε ολόκληρο τον κόσμο».
Δεν τον είδες ποτέ να παίζει...
«Στις δόξες του όχι, μόνο σε βιντεοκασέτες και dvd. Τον είδα όμως να παίζει τώρα, μάλιστα παίξαμε μαζί. Πριν από ενάμιση χρόνο σε ένα φιλικό φιλανθρωπικού χαρακτήρα που διοργάνωσε η Λανούς.
Ποια θεωρείς την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη;
«Την Μπαρτσελόνα. Είναι η ομάδα - όνειρο για κάθε παίκτη. Παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και είναι πραγματική απόλαυση να την βλέπεις».
Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο;
«Ο Μέσι. Και ο Ινιέστα επίσης είναι τρομερός ποδοσφαιριστής. Αλλά ο Μέσι είναι ξεχωριστός γιατί κάνει το απρόβλεπτο. Μετά, μου αρέσουν ο Ρονάλντο και ο Κακά».
Η ζωή στην Αθήνα σου αρέσει;
«Πάρα πολύ. Ο καιρός είναι υπέροχος, οι άνθρωποι φιλικοί και συνέχεια διασκεδάζουν. Η θάλασσα είναι δίπλα και για κάποιον που του αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο, εδώ είναι η τέλεια πόλη».
Η ζωή (σου) εκτός γηπέδων ποια είναι;
«Συνήθως κάθομαι σπίτι με την κοπέλα μου. Αλλά έχω κάποιους φίλους και Αργεντινούς και Έλληνες και μου αρέσει να βγαίνω μαζί τους».
Οι Ελληνίδες είναι όμορφες;
«Ναι, αλλά είμαι δεσμευμένος... (χαμόγελο)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου