Η δικαίωση του Ντιέγκο Φορλάν

Στα 31 του παίζει καλύτερα απ’ ό,τι στα 20 ή στα 25 και είναι πιο περιζήτητος από ποτέ… Μετά τη μετακόμισή του στην Ισπανία, το 2004, γίνεται κάθε χρόνο και αποτελεσματικότερος, με αποκορύφωμα τα δύο γκολ που χάρισαν στην Ατλέτικο Μαδρίτης το Europa League και στον ίδιο -επιπλέον- τον τίτλο του καλύτερου παίκτη του τελικού.

Ο Ντιέγκο Μαρτίν Φορλάν Κοράσο από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, γιος και εγγονός ποδοσφαιριστών, έχει σήμερα τον ποδοσφαιρικό κόσμο στα πόδια του. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι…

Ξεκίνησε την καριέρα του στην αργεντίνικη Ιντεπεντιέντε και οι επιδόσεις του (37 γκολ σε 80 εμφανίσεις), τον έφεραν στην Ευρώπη και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ, το 2002. Παρότι με το χαμόγελο, την απλότητα και την εργατικότητά του έγινε αμέσως αγαπητός στους οπαδούς, άργησε να δείξει το ταλέντο του. Όσο και να προσπαθούσε, αδυνατούσε να πετύχει αυτό για το οποίο αποκτήθηκε από την αγγλική ομάδα: το γκολ. Πέρασαν οκτώ μήνες και 27 αγώνες μέχρι να σκοράρει!

Αποτυχημένος

Οι οπαδοί έδειχναν υπομονή, αλλά ο προπονητής Άλεξ Φέργκιουσον έχανε τη δική του. Ο ίδιος ο Ντιεγκίτο παραδέχθηκε ότι τον λύγισαν οι απαιτήσεις: «Κάθε φορά που έπαιζα, ένιωθα ότι κρινόμουν και δε μου έφταναν λίγα λεπτά εδώ και λίγα εκεί για να δείξω αυτό που μπορούσα να κάνω», έχει δηλώσει επανειλημμένως, πιο πρόσφατα εν όψει του τελικού του Αμβούργου.

Στη Γιουνάιτεντ έμεινε δύο σεζόν και έβαλε όλα κι όλα 17 γκολ σε 95 συμμετοχές. Κάποια από αυτά ήταν, όμως, πολύ σημαντικά… Όπως το γκολ της ισοφάρισης στο ματς με την Άστον Βίλα στο Ολντ Τράφορντ, τη χρονιά που η ομάδα του Μάντσεστερ ξαναπήρε τον τίτλο του πρωταθλητή από την Άρσεναλ, το 2003.

Ωστόσο, τα δύο γκολ που πέτυχε στο Άνφιλντ απέναντι στη Λίβερπουλ, στη νίκη της Γιουνάιτεντ με 2-1 την ίδια σεζόν, είναι εκείνα που έβαλαν τον ξανθό στράικερ για πάντα στην καρδιά των οπαδών της. «He came from Uruguay and made the Scousers cry» (Ήρθε από την Ουρουγουάη και έκανε τους Σκάουσερς να κλάψουν), τραγουδούν ακόμη στο Στρέτφορντ Εντ για να πικάρουν τους μεγάλους αντιπάλους τους, όπως έκαναν και μετά τα δύο γκολ που έβαλε πάλι εναντίον της Λίβερπουλ στο διπλό ημιτελικό του Γιουρόπα Λιγκ, για να της στερήσει τη συμμετοχή στον τελικό.

Αναγέννηση

Η αστάθεια του Φορλάν και η παρουσία της ολλανδικής μηχανής γκολ, αλλιώς Ρουντ Φαν Νίστελροϊ, με τον οποίο γίνονταν οι αναπόφευκτες συγκρίσεις, σήμαναν το τέλος της θητείας του στην Αγγλία, το καλοκαίρι του 2004. Ο Ουρουγουανός παραχωρήθηκε στη Βιγιαρεάλ, όπου απελευθερώθηκε και άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του.

Σήμερα αρνείται να απαξιώσει τα χρόνια που έζησε στη Γιουνάιτεντ. «Πέρασα καλά εκεί», λέει. Αλλά στην Ισπανία, ίσως και λόγω κουλτούρας, ξαναγεννήθηκε. Έγινε ο καπετάνιος στο κίτρινο υποβρύχιο της Βιγιαρεάλ, την οδήγησε πρώτη φορά στην ιστορία της στο Champions League, πήρε τον τίτλο του Πιτσίτσι (πρώτου σκόρερ) της Primera Division με 25 γκολ και μοιράστηκε το Χρυσό Παπούτσι σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τον Τιερί Ανρί.

Τα κατορθώματά του κίνησαν το ενδιαφέρον άλλων ισπανικών συλλόγων και το 2007 άφησε το μικρό προάστιο της Βαλένθια για την πρωτεύουσα Μαδρίτη, έναντι 21 εκατομμυρίων ευρώ. Προορισμός του η παραδοσιακά δεύτερη ομάδα της πόλης, Ατλέτικο. «Έκανε τη λάθος επιλογή», αστειεύτηκε ο Φαν Νίστελροϊ, που εκείνη την εποχή έπαιζε στη μισητή αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης, προσθέτοντας ότι ο Ντιέγκο τον ρωτούσε για τα κατατόπια.

Το πέταγμα της φανέλας

Στην ισπανική πρωτεύουσα, ο Φορλάν συνέχισε να φορτώνει τα δίχτυα των αντιπάλων με γκολ. Αναδείχτηκε πάλι Πιτσίτσι την περίοδο 2008-2009, με 32 γκολ σε 33 αγώνες και ξαναπήρε, αυτή τη φορά μόνος του, το ευρωπαϊκό Χρυσό Παπούτσι. Φέτος, οδήγησε, μαζί με τον παρτενέρ του στην επίθεση Σέρχιο Αγουέρο, την Ατλέτικο στην κατάκτηση ενός σημαντικού τροπαίου έπειτα από 14 χρόνια.

Μετά το δεύτερο γκολ που σημείωσε, στην παράταση, έβγαλε, όπως συνηθίζει, τη φανέλα του και πανηγύριζε γυμνός από τη μέση και πάνω, επιδεικνύοντας το γυμνασμένο του κορμί. Η κίτρινη κάρτα που πήρε από τον Ιταλό διαιτητή του τελικού δεν τον απασχόλησε καθόλου. Άλλωστε ήταν νικητής και στο επίκεντρο της προσοχής έτσι κι αλλιώς.

Η συνήθειά του πάντως αυτή οδήγησε στο παρελθόν και σε ευτράπελα… Όταν σκόραρε το νικητήριο γκολ της Γιουνάιτεντ επί της Σαουθάμπτον, το Νοέμβριο του 2002, πέταξε ψηλά τη φανέλα και μετά δεν μπορούσε να την ξαναβάλει! Το παιχνίδι ξανάρχισε και ο Ουρουγουανός περιφερόταν στο γήπεδο με τη φανέλα ανά χείρας, κυνηγώντας έναν αντίπαλό του…

Γάμος στα σκαριά

Για τον Φορλάν μένουν τώρα το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής και ο τελικός του ισπανικού Κόπα Ντελ Ρέι με τη Σεβίλη, στις 19 Μαΐου, στον οποίο όμως είναι άγνωστο αν θα παίξει, αφού η FIFA απαγορεύει τη χρησιμοποίηση παικτών, που έχουν κληθεί στις εθνικές ομάδες οι οποίες θα συμμετάσχουν στο Μουντιάλ, σε εγχώριες διοργανώσεις μετά τη 16η Μαΐου.

Ο Ντιεγκίτο έχει γίνει πλέον αναντικατάστατος και στην εθνική Ουρουγουάης, της οποίας είναι ο πρώτος σκόρερ. Αν και στη χώρα του, πιο πολύ ασχολούνται αυτή την εποχή με το αν θα συνάψει σύντομα γάμο με το μοντέλο Ζαΐρα Νάρα από την Αργεντινή, με την οποία συζεί στη Μαδρίτη…

Στην Ευρώπη όμως, ασχολούνται μαζί του οι μεγαλύτεροι σύλλογοι, από την Αγγλία και αλλού, οι οποίοι ελπίζουν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Προς το παρόν πάντως, μετά τον τελικό του Αμβούργου και τα γκολ εναντίον της Φούλαμ, τα αγγλικά μέσα ενημέρωσης εστιάζουν στην ικανότητα του Φορλάν να κάνει «τις αγγλικές καρδιές να κλαίνε», παραφράζοντας το τραγουδάκι των οπαδών της Γιουνάιτεντ.