Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΓΚΟΛΤΖΗΣ ΤΗΣ ΒΑΛΕΝΘΙΑ ΠΟΥ ΣΗΚΩΣΕ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΤΟ 1978.Σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο, εκείνος ο θρίαμβος της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, είχε πιστωθεί κατά κύριο λόγο στον «Φλάκο» Μενότι, τον εμβληματικό προπονητή της με την χρυσή αλυσίδα στο λαιμό και ένα τσιγάρο στο στόμα σε κάθε πόζα. Η δική του Αργεντινή ήταν μια ομάδα που είχε αφήσει πίσω της το βίαιο, «στείρο» και αντιπαθητικό ποδόσφαιρο προηγούμενων διοργανώσεων, ενώ η επιλογή του να αφήσει εκτός ομάδος τον δημοφιλή 17χρονο Ντιέγκο Μαραντόνα (μαζί με τους Μπράβο και Μποτάνις) της Αρχεντίνος Τζούνιορς δεν κόστισε στην Εθνική. Μάλιστα, τον αμέσως επόμενο χρόνο Λουίς Σέζαρ Μενότι και Μαραντόνα θα ένωναν τις δυνάμεις τους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελπίδων και η Αργεντινή έβρισκε ακόμα ένα λόγο να πανηγυρίζει, φτάνοντας ξανά στην κορυφή του κόσμου.
Ο ηγετικός ρόλος του Κέμπες
Η απόφαση του Μενότι να μην πάρει μαζί του τον «Ντιεγκίτο» (που διχάζει ακόμα και σήμερα τους φιλάθλους στην χώρα της Λατινικής Αμερικής) ξεχάστηκε γρήγορα, όταν ξεκίνησαν τα παιχνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Πολύ περισσότερο, όταν ο Μάριο Κέμπες άρχισε να δείχνει με τις εμφανίσεις του πως υπήρχε και δεύτερος ηγέτης πίσω από τον αρχηγό Ντανιέλ Πασαρέλα που κατεύθυνε την άμυνα.
Έχοντας φύγει από το Ροζάριο το 1976, ο 24χρονος επιθετικός ήταν ο μοναδικός παίκτης της «αλμπισελέστε» που το 1978 έβγαζε το ψωμί του στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Βαλένθια.
Πριν αναχωρήσει για την Ισπανία, είχε προλάβει να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ροζάριο Σεντράλ και δεν χρειάστηκε κάτι περισσότερο από δύο χρόνια για να το καταφέρει.
Οι επιδόσεις του συνεχίστηκαν και στις «νυχτερίδες» με τον ίδιο ρυθμό, αφού ήταν ο πρώτος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος τις σεζόν 1976-77 και 1977-78 ενώ μετά το Π.Κ της Αργεντινής βοήθησε την Βαλένθια να φτάσει στον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας της, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1980.Η πικρή εμπειρία του 74'
Ο Κέμπες είχε αγωνιστεί και στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 1974, παίζοντας σε όλα τα ματς αλλά δίχως να μπορέσει να καταφέρει τίποτα σημαντικό με εκείνη την ομάδα της Αργεντινής. Τουναντίον, είχε μπει ως αλλαγή στην συντριβή με 4-0 από την Ολλανδία του Κρόιφ στο Γκελζενκίρχεν, αποτέλεσμα μου μάλλον ήταν χαραγμένο καλά στο μυαλό του στην διοργάνωση που φιλοξένησε η πατρίδα του, τέσσερα χρόνια μετά.
Ο Μενότι τον εμπιστεύθηκε από την αρχή, αλλά ο «ταυρομάχος» (προσωνύμιο που του αποδόθηκε λόγω της παρουσίας του στο ισπανικό πρωτάθλημα) άργησε λίγο να «λυθεί» μέσα στο γήπεδο. Ωστόσο, είχε ένα πλεονέκτημα που δεν είχαν οι υπόλοιποι: Επέστρεψε για λίγο στην Αργεντινή, όσο κράτησε η προετοιμασία και οι αγώνες και δεν πρόλαβε να επηρεαστεί όσο οι άλλοι συμπαίκτες του από το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε τότε στην οικοδέσποινα του Μουντιάλ και τις απαιτήσεις που είχε ο κόσμος από εκείνη.
Καθοριστικός, μετά το νωθρό ξεκίνημα
Σε όλη την πρώτη φάση χρησιμοποιήθηκε βασικός, αλλά τα γκολ ερχόντουσαν κυρίως από τον άλλο επιθετικό της ομάδας, τον Λεοπόλδο Λούκε. Στην δεύτερη φάση των ομίλων όμως, ο Κέμπες πήρε μπρος. Με το υπέροχο -αρρενωπό αλλά και ντελικάτο- στιλ του, ξεκίνησε να βρίσκει δίχτυα στο πρώτο παιχνίδι με την Πολωνία, το έκανε μάλιστα δύο φορές και ενώ ενδιάμεσα ο Φιγιόλ (ακόμα ένας ήρωας εκείνης της ομάδας) είχε αποκρούσει πέναλτι του Ντέινα στο οποίο είχε υποπέσει ο ίδιος ο Κέμπες, διώχνοντας την μπάλα με το χέρι πάνω στην γραμμή.
Η ισοπαλία δίχως τέρματα στο ματς με την Βραζιλία και η νίκη της «σελεσάο» στο τελευταίο παιχνίδι της, υποχρέωνε τον άσο της Βαλένθια να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό εναντίον του Περού. Ο Κέμπες πέτυχε τα δύο από τα έξι γκολ των Αργεντινών, με τα οποία τους οδήγησε στο 6-0 (σε ένα ματς με διφορούμενη ερμηνεία) και στην πρόκριση στον τελικό.
Η ρεβάνς με την Ολλανδία
Εκεί περίμεναν, οι «οράνιε» και ο Κέμπες διψούσε για ρεβάνς. Στο 32΄ άνοιξε το σκορ, μπαίνοντας σαν ταύρος και όχι σαν… ταυρομάχος στην περιοχή των Ολλανδών και όταν το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, ήταν ξανά εκεί.
Με υπέροχη ατομική προσπάθεια (αλλά και με την βοήθεια της τύχης καθώς κέρδισε την κόντρα από τον γκολκίπερ των Ολλανδών, Γιόνγκμπλοντ), το «δέκα το καλό» της Αργεντινής σκόραρε ξανά στο ίδιο τέρμα και λίγο μετά ο Μπερτόνι «σφράγιζε» τον θρίαμβο της «αλμπισελέστε», με το δικό του δεύτερο γκολ στο τουρνουά.Κουβαλώντας την φανέλα με το νούμερο «10» και βασιζόμενος επί τω πλείστον στο φοβερό αριστερό του πόδι, ο Μάριο Αλμπέρτο Κέμπες δεν μπορούσε παρά να απολαμβάνει τον απόλυτο σεβασμό εκείνου που η ιστορία ανέδειξε ως το μεγαλύτερο «δεκάρι» του ποδοσφαίρου της Αργεντινής και ίσως όλου του κόσμου, του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
«Όλοι μας νοιώθουμε μεγάλη υποχρέωση για τον Φλάκο Μενότι και καλά κάνουμε», αναφέρει στην βιογραφία του ο «πίμπε ντ’ όρο». «Αλλά πιστεύω ότι αδικήσαμε πολύ τον Μάριο, ο οποίος ήταν ο σκόρερ, ήταν η ψυχή, ήταν τα πάντα», συμπλήρωσε για τον πρώτο σκόρερ του Μουντιάλ του 1978.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου