Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον άνθρωπο που χάρισε στην Ελλάδα ευρωπαϊκό κύπελλο το 2004! Ένα θαύμα έγινε τότε που δεν ξέρουμε αν και πότε θα ξανασυμβεί. Και πώς τιμάμε αυτόν τον προπονητή; Με ένα σουβενίρ, ένα πόστερ και δυο χαιρετούρες;
Αυτά που έγιναν σήμερα στο AEL FC Arena είναι ασόβαρα. Δεν τιμούν έτσι τον Ρεχάγκελ. Μπορεί οι δρόμοι με την ΕΠΟ να μην χώρισαν τελείως αρμονικά, όμως όπως και να έχει δεν είναι εικόνα αυτή που αντικρύσαμε.
Ο Ρεχάγκελ έπρεπε να βραβευτεί σε έναν δυνατό αγώνα προς τιμήν του σε κάποιο κατάμεστο γήπεδο. Όχι σε ένα φιλικό της πλάκας, με αντίπαλο της πλάκας, με τις ντουντούκες να φωνάζουν «σε ευχαριστούμε, Ότο» και μπροστά σε μισοάδειες εξέδρες ντάλα μεσημέρι.
Δεν γίνονται έτσι αυτές οι δουλειές, Πιλάβιε. Και να πιάνουν, μάλιστα, ψιλή κουβεντούλα ο Γερμανός και ο Τοπαλίδης με μια κυρία που απένειμε τα αναμνηστικά.
Αν θέλανε να το κάνουνε σωστά θα έπρεπε να καλέσουν όλους τους παίκτες της ομάδας του 2004, να κλείσουν ένα δυνατό φιλικό με μια μεγάλη αντίπαλο (ή μήπως την Πορτογαλία;) να γίνει διαφήμιση για να γεμίσει το Καραϊσκάκη ή ακόμα και το ΟΑΚΑ, έτσι ώστε να βραβευτεί πραγματικά για την προσφορά του ο Όθωνας, όπως του αρμόζει.
Ο Ρεχάγκελ με τα κολλήματά του έκανε πολλά λάθη στην εθνική ομάδα και κάποια στιγμή το γυαλί ράγισε. Έπρεπε να φύγει επειδή είχε κορεστεί πρώτος απ' όλους ο ίδιος.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα ξεχαστεί ποτέ ο άθλος του 2004. Αυτό το γεγονός είναι κάτι σπέσιαλ σε όλη την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και ο πρωτεργάτης της επιτυχίας άξιζε μιας πιο οργανωμένης τιμητικής εκδήλωσης.
Αυτά που έγιναν σήμερα στο AEL FC Arena είναι ασόβαρα. Δεν τιμούν έτσι τον Ρεχάγκελ. Μπορεί οι δρόμοι με την ΕΠΟ να μην χώρισαν τελείως αρμονικά, όμως όπως και να έχει δεν είναι εικόνα αυτή που αντικρύσαμε.
Ο Ρεχάγκελ έπρεπε να βραβευτεί σε έναν δυνατό αγώνα προς τιμήν του σε κάποιο κατάμεστο γήπεδο. Όχι σε ένα φιλικό της πλάκας, με αντίπαλο της πλάκας, με τις ντουντούκες να φωνάζουν «σε ευχαριστούμε, Ότο» και μπροστά σε μισοάδειες εξέδρες ντάλα μεσημέρι.
Δεν γίνονται έτσι αυτές οι δουλειές, Πιλάβιε. Και να πιάνουν, μάλιστα, ψιλή κουβεντούλα ο Γερμανός και ο Τοπαλίδης με μια κυρία που απένειμε τα αναμνηστικά.
Αν θέλανε να το κάνουνε σωστά θα έπρεπε να καλέσουν όλους τους παίκτες της ομάδας του 2004, να κλείσουν ένα δυνατό φιλικό με μια μεγάλη αντίπαλο (ή μήπως την Πορτογαλία;) να γίνει διαφήμιση για να γεμίσει το Καραϊσκάκη ή ακόμα και το ΟΑΚΑ, έτσι ώστε να βραβευτεί πραγματικά για την προσφορά του ο Όθωνας, όπως του αρμόζει.
Ο Ρεχάγκελ με τα κολλήματά του έκανε πολλά λάθη στην εθνική ομάδα και κάποια στιγμή το γυαλί ράγισε. Έπρεπε να φύγει επειδή είχε κορεστεί πρώτος απ' όλους ο ίδιος.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα ξεχαστεί ποτέ ο άθλος του 2004. Αυτό το γεγονός είναι κάτι σπέσιαλ σε όλη την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και ο πρωτεργάτης της επιτυχίας άξιζε μιας πιο οργανωμένης τιμητικής εκδήλωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου