Ζούρος: «Το ελληνικό μπάσκετ είναι εδώ»

Το σεβασμό κέρδισε η Εθνική Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Λιθουανίας, σύμφωνα με τον Ηλία Ζούρο.

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός μίλησε στην εφημερίδα «Φως των Σπορ» και εξήγησε πως με λίγη τύχη το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα μπορούσε να είχε πάει ακόμα καλύτερα στο τουρνουά. Δεν παρέλειψε, επίσης, να ευχαριστήσει προσωπικά το Δημήτρη Διαμαντίδη για τα όσα έχει προσφέρει στην Εθνική. 

Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για το εάν η πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά μοιάζει σαν να πήραμε το χρυσό: «Δεν είναι το ίδιο, φυσικά. Μην τρελαθούμε κιόλας. Υπάρχει, όμως, πράγματι ικανοποίηση για δύο πράγματα. Πρώτον, γιατί κατακτήσαμε το στόχο μας που ήταν η πρόκριση στο προολυμπιακό. Δεν ήταν εύκολο και θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ομάδες όπως η Τουρκία, η Σερβία, η Γερμανία, η Σλοβενία, ακόμα και οι Κροατία, Ιταλία που έφυγαν νωρίς δεν θα διεκδικήσουν την πρόκρισή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το δεύτερο είναι πως κερδίσαμε το σεβασμό όλων όσων μας είδαν να παίζουμε στο γήπεδο. Δείξαμε ότι το ελληνικό μπάσκετ είναι εδώ, με μια ομάδα που βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, παλεύει και εξακολουθεί να βρίσκεται στις καλύτερες της Ευρώπης».

Για το εάν είναι χαρούμενος για κάτι άλλο: «Πρώτα είναι η χαρά για την προσπάθεια και την επιτυχία του στόχου. Μετά υπάρχει και μια μικρή πικρία, γιατί φτάσαμε πολύ κοντά στο να περάσουμε στην 4άδα. Σε έναν αγώνα μπάσκετ, όμως, μετράνε όλοι οι παράγοντες και κυρίως η τύχη σου. Στο ματς με τους Γάλλους δεν ήμασταν τυχεροί, παρ’ όλα αυτά η ομάδα άγγιξε το μέγιστο της προσπάθειάς της. Μείναμε έξω άλλωστε για ένα σουτ, για ένα λάθος, για λεπτομέρειες εν πάση περιπτώσει».

Για το εάν το ματς με την ΠΓΔΜ ήταν το χειρότερό μας στο Ευρωμπάσκετ: «Όχι, δεν συμφωνώ. Πολλοί μίλησαν για αυτό το ματς, αλλά η συνέχεια αποδείχθηκε διαφορετική. Είδατε πού έφθασαν οι Σκοπιανοί, που έχουν τον καλύτερο πλέι μέικερ του τουρνουά και πάλεψαν ακόμη και κόντρα στους Ισπανούς. Μην ξεχνάτε πως στο μεταξύ μας παιχνίδι η διαφορά άνοιξε στο τέλος, όταν προσπαθήσαμε με βεβιασμένες κινήσεις να αλλάξουμε τη ροή του».

Για το εάν αισθάνεται προσωπική δικαίωση: «Σας είπα από την αρχή: είμαστε ομάδα. Για αυτό πάντοτε βάζω τους συνεργάτες μου στην ίδια μοίρα. Παραμείναμε ενωμένοι έως το τέλος, όπως άλλωστε ξεκινήσαμε. Πρίφτης, Μανωλόπουλος, Μολυβδάς, Παπαγεωργίου, δεν ξεχωρίζω κανέναν. Και εμείς ξεκινήσαμε πολύ νωρίς την προετοιμασία. Όλη την ημέρα ήμασταν μαζί, σχεδιάζοντας και προγραμματίζοντας τον τρόπο με τον οποίο θα παίζαμε. Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας μέχρι και την τελευταία ημέρα. Έστω κι αν κοιμόμασταν ελάχιστα».

Για τα εμπόδια που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας: «Η βασική μας αρχή ήταν να χτίσουμε την ομάδα με αρχές και στην άμυνα και στην επίθεση. Οι απουσίες μάς ανάγκασαν να προσαρμοστούμε. Να κάνουμε την ομάδα πιο κινητική, να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ομαδικότητα, παίζοντας όμορφο μπάσκετ. Πάντα, βέβαια, κάποια στιγμή αναζητάς και τις μεγάλες προσωπικότητας και είναι αλήθεια πως οι τρεις της παλιάς φρουράς μας βοήθησαν και μπασκετικά και ψυχολογικά, ιδιαίτερα μετά το ματς κόντρα στη Γαλλία, όταν έπρεπε να ανασυγκροτηθούμε και να παίξουμε ένα κρίσιμο παιχνίδι κόντρα στους Σέρβους».

Για το Γιάννη Μπουρούση: «Δεν μου ζήτησε ποτέ να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση. Ακόμα και όταν αρρώστησε ήθελε να παίξει. Αγωνίστηκε παρότι ήταν καταπονημένος. Ξέρετε κάτι που μας είπαν όλοι όσοι είδαν την ελληνική αποστολή; Ήμασταν ομάδα και μέσα και έξω από το γήπεδο. Εδώ, στο Κάουνας, όλοι οι άλλοι ήταν συνέχεια εκτός ξενοδοχείου. Εμείς ήμασταν στα δωμάτιά μας, με εξαίρεση μια μικρή βόλτα για να πάρουμε αέρα».

Για το εάν θα περιμένει του χρόνου και τους φετινούς απόντες: «Είναι άτοπο να μιλήσουμε για του χρόνου. Πρέπει να περιμένουμε να δούμε πώς θα πάει η χρονιά, να είναι όλοι υγιείς, να παίξουν καλά με τις ομάδες τους και όταν έρθει η ώρα θα πάρουμε τους καλύτερους».

Για το εάν σκέφτηκε να τα παρατήσει με τόσες αναποδιές: «Όχι, ποτέ. Ο δικός μου στόχος παρέμενε ο ίδιος: να παρουσιάσω μια ομάδα που θα έπαιζε όσο το δυνατόν καλύτερα. Στη δουλειά του προπονητή υπάρχουν δυσκολίες και αναποδιές, ποτέ δεν είναι όλα τέλεια. Άρα, έπρεπε να συνεχίσω παρά τα προβλήματα. Είναι πολύ μεγάλη τιμή να είσαι προπονητής εθνικής ομάδας και αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι όσοι εργαζόμαστε στο εξωτερικό, γιατί εκεί νιώθουμε περισσότερο «πατριώτες». Θυμάμαι πώς… κοιτούσα το 2006 τους Γάλλους όταν  η ελληνική ομάδα είχε νικήσει στο Μουντομπάσκετ τις ΗΠΑ».

Για το εάν είναι τεράστιο το κίνητρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Καμιά αμφιβολία. Είναι εμπειρία ζωής για κάθε αθλητή, για κάθε προπονητή. Ποιος δεν θέλει να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να συναγωνιστεί τους καλύτερους; Δεν το συζητάμε. Όλοι θέλουμε να βρεθούμε στο Λονδίνο».

Για το εάν ο τρέχων είναι ο καλύτερος χρόνος της καριέρας του: «Ο καλύτερος μέχρι τον επόμενο. Πέρυσι έμεινα συνειδητά εκτός γηπέδων. Είχα την ευκαιρία να ξαναπάω στην Αμερική και να κάτσω μαζί με προπονητές όπως ο Πόποβιτς -για εμένα ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου- και ο Ντ’ Αντόνι που έχει εξαιρετικές ιδέες για την επίθεση. Με έκαναν καλύτερο και πιο έμπειρο για την επόμενη δουλειά μου».

Για το Δημήτρη Διαμαντίδη: «Είναι νωρίς να το συζητήσουμε. Η απόφαση ανήκει στον ίδιο τον παίκτη, για τον οποίο τρέφω μεγάλο σεβασμό. Θα ήταν άκαιρο εκ μέρους μου να μιλήσω για το Διαμαντίδη της Εθνικής, καθώς εγώ βρίσκομαι μόλις δυο τρεις μήνες, ενώ ο Διαμαντίδης αφιέρωσε πάρα πολλά χρόνια, μας χάρισε τεράστιες διακρίσεις και μεγάλες στιγμές, για τις οποίες σαν Έλληνας πρέπει να του πω ευχαριστώ».

Για τη συμμετοχή της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου: «Μα καθίστε πρώτα από όλα να προκριθούμε! Το προολυμπιακό τουρνουά είναι δύσκολη υπόθεση και δεν ξέρουμε πού θα γίνει. Έχω μιλήσει με όλα τα παιδιά, για το τι θέλω να κάνουν όλη τη χρονιά. Όλοι ήμασταν χαρούμενοι στο τελευταίο ομαδικό δείπνο, γιατί πράγματι το κλίμα ήταν ευχάριστο σε όλη την προετοιμασία και το τουρνουά».

Για τις διαφορές του το 2001 και τώρα: «Όλα ήταν εμπειρίες. Και ο Ολυμπιακός ήταν. Κάθε χρόνο γίνεσαι και πιο έμπειρος. Θα έλεγα ότι τότε δεν ήμουν έτοιμος να χειριστώ καταστάσεις έξω από το γήπεδο. Πρέπει όμως κάθε φορά να βελτιώνεσαι. Το μπάσκετ είναι η μεγάλη μου αγάπη, η δουλειά μου. Αν το αφήσεις όμως, σε αφήνει. Είναι τόσο πολύ εξελισσόμενο, είτε στον τρόπο που παίζεται είτε στους κανονισμούς, που μπορεί μέσα σε ένα χρόνο να σε ξεπεράσει».