Επειδή
τα γραπτά μένουν που λένε, προσωπικά από την εμφάνιση και το αποτέλεσμα
του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη δεν έμεινα έκπληκτος. Ναι, ομολογώ ότι
δεν περίμενα 0-3, αλλά όπως έγραφα και στη SportDay το Σάββατο επί της
ουσίας περίμενα Χ2.
Στο κομμάτι μου στην εφημερίδα με τίτλο «Ο ΠΑΟ έχει το κίνητρο…» και με γνώμονα το δεδομένο γεγονός ότι οι «πράσινοι» αυτό το ματς το δουλεύουν μέρες, ζουν και αναπνέουν για να το κερδίσουν, είχα την βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει (εύκολη) νίκη του Ολυμπιακού όπως οι περισσότεροι πίστευαν.
Όχι, φυσικά δεν πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός έγινε καλύτερη ομάδα
από τον Ολυμπιακό σε μία νύχτα, ούτε ότι ο Κουτρουμπής έγινε καλύτερος
παίκτης του Μανωλά, ο Ατζαγκούν του Τσόρι και ο Λαγός του Μανιάτη. Όπως
άλλωστε δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επειδή ο
Τσόρι είναι καλύτερος του Ρούνεϊ και ο Ολαϊτάν του Φαν Πέρσι ή ο
Ολυμπιακός καλύτερη ομάδα από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Απλώς στο ποδόσφαιρο τον παράγοντα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το κίνητρο. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν το ετοίμαζε αυτό το ματς εβδομάδες. Πριν καν παίξει με τον Εργοτέλη ο Αναστασίου δήλωνε δημόσια ότι οι παίκτες του πρέπει να ξεχάσουν το ματς με τον Ολυμπιακό και να συγκεντρωθούν σε αυτό με τον Εργοτέλη. Μάταια. Πώς να βγάλεις από το μυαλό του ποδοσφαιριστή οποιασδήποτε ομάδας, το ματς της χρονιάς. Για τους παίκτες του Παναθηναϊκού το «διπλό» στο Καραϊσκάκη ήταν η στιγμή της χρονιάς. Και για τον Αναστασίου το ίδιο ίσχυε ανεξάρτητα από το τι δήλωνε … Εκείνη η άδικη ήττα στη Λεωφόρο στο πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων του είχε καθίσει σαν ψαροκόκκαλο στο λαιμό του.
Μελετούσε τον Ολυμπιακό, τις αδυναμίες του, τα προβλήματά του, τον ξεψάχνιζε όπως ξεψαχνίζει η μάνα το ψάρι πριν το δώσει στο μωρό. Τον ήξερε καλύτερα και από την παλάμη του. Όπως ακριβώς έκανε ο Μίτσελ στο ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η λέξη Παναθηναϊκός μπήκε στο μυαλό του από την περασμένη Τετάρτη. Είδε και δύο ματς στο βίντεο είπε και πέντε πράγματα στους παίκτες και πήγε να το παίξει. Το αν έκανε λάθος που έπαιξε με την ίδια ενδεκάδα θα το δούμε παρακάτω. Ακόμη όμως είμαστε στον θριαμβευτή.
Ο Αναστασίου λοιπόν πήγε στο Καραϊσκάκη για να αποδείξει σε όποιον βλέπει πέρα από αποτελέσματα ότι ο τρόπος που είχε προσπαθήσει να νικήσει στη Λεωφόρο τον Ολυμπιακό ήταν ο σωστός. Κι’ ας μην είχε έρθει τότε το αποτέλεσμα. Το ίδιο πλάνο, με παραλλαγές φυσικά, αλλά ως κεντρική ιδέα ότι εφάρμοσε στη Λεωφόρο, εφάρμοσε και στο Καραϊσκάκη. Με πιο χαρακτηριστικό τρυκ το ότι τράβαγε τον Μπεργκ στα άκρα για να πάρει μαζί του τα αντίπαλα στόπερ και να δημιουργήσει τους χώρους για να κτυπήσει τον Ολυμπιακό στο κέντρο της άμυνάς του. Το τρικ έπιασε, η τακτική του Αναστασίου λειτούργησε σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο Ολυμπιακός εκνευρίστηκε και εγκλωβίστηκε και τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.
Μία ιστορία που προσοχή δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει, όχι τον Αναστασίου (αυτός ξέρει πολύ καλά τι γίνεται στην ομάδα του), αλλά τον Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι στο Καραϊσκάκη ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά. Περίπου το βλέπω στα μάτια μου να θεωρηθεί τεράστια αποτυχία αν ο Παναθηναϊκός δεν πάρει το Κύπελλο κι’ αν δεν βγει πρώτος στα πλέι οφ. Ας μην ξεχνάμε πώς ξεκίνησε η σεζόν και ας μην βλέπουμε μόνο το δέντρο, αλλά και το δάσος. Και το δάσος για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ένα Κύπελλο, έχει μπόλικα στη συλλογή του, αλλά η δημιουργία μίας ανταγωνιστικής ομάδας βασισμένη και χτισμένη γύρω από μικρά παιδιά. Το γράφω τώρα, γιατί μέχρι και αμφισβήτηση για τον Αναστασίου περιμένω στην περίπτωση που δεν καταφέρει να πάρει το Κύπελλο ή δεν βγει πρώτος στα πλέι οφ. Ότι ακριβώς συνέβη δηλαδή με τον Μίτσελ. Που την Τρίτη το βράδυ ήταν ο μεγαλύτερος προπονητής που κάθισε ποτέ στον πάγκο του Ολυμπιακού και την Κυριακή, ο τεχνικός που δεν ξέρει που του πάνε τα τέσσερα και έχασε μόνος του ένα ντέρμπι με κάτω τα χέρια.
Η κατηγορία, είναι λέει ότι έβαλε τους ίδιους έντεκα που έβαλε και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ήταν κουρασμένοι. Καταρχάς έχω να πω ότι αν στο επίπεδο της ομάδας που θέλει να περάσει στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ, το επίπεδο φυσικής κατάστασης είναι τέτοιο που μετά από 5 ολόκληρα 24ωρα οι παίκτες δεν έχουν επανέλθει πλήρως, τότε δεν είναι πρόβλημα των παικτών, αλλά εκγύμνασής τους. Και δεν νομίζω ότι έχει φανεί κάτι τέτοιο από τη δουλειά του Μίτσελ… Συνεπώς το θεωρώ αστείο και ως επιχείρημα. Δέχομαι όμως ότι έχει κάνει λάθος που έβαλε τους ίδιους έντεκα, όχι μόνο για το ίδιο το ντέρμπι, αλλά για την ίδια του την ομάδα γενικότερα.
Αυτό που έλειψε από τον Ολυμπιακό, ήταν το κίνητρο. Στο Καραϊσκάκη από την μία πλευρά μπήκαν 11 παίκτες που είχαν τεράστια θέληση να θριαμβεύσουν και από την άλλη 11 παίκτες που αισθάνονταν ήδη θριαμβευτές για όσα είχαν κάνει λίγα βράδια νωρίτερα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν το πλάνο, το σχέδιο και η συγκέντρωση αυτών που έχουν το κίνητρο, είναι υψηλού βαθμού, τότε τα καταφέρνουν. Αυτή είναι όλη η ιστορία του ντέρμπι κατά την άποψη μου. Αυτοί που ήθελαν να γίνουν θριαμβευτές και είχαν τον ικανό καθοδηγητή, επικράτησαν αυτών που αισθάνονταν ήδη τέτοιοι.
Εδώ λοιπόν ίσως να είναι και το λάθος του Μίτσελ με τους ίδιους έντεκα. Πρώτον δεν έστειλε το μήνυμα και εντός της ομάδας, ότι πιστεύει αυτό που λέει ότι έχει πάνω από 20 ισάξιους ποδοσφαιριστές και δεύτερον δεν έβαλε δύο, τρεις (για τόσες αλλαγές ασφαλώς μιλάμε) που να είχαν το κίνητρο να θριαμβεύσουν και αυτοί, που δεν το είχαν κάνει την Τρίτη το βράδυ, που ήθελαν να φωνάξουν ότι έχουν και αυτοί το ρόλο τους στη ρεβάνς του «Ολντ Τράφορντ». Οποιος δε υποστηρίζει στα σοβαρά ότι έπρεπε να αλλάξει επτά οκτώ παίκτες δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Πόσους άλλαξε δηλαδή ο Κλοπ στη Ντόρτμουντ το Σάββατο το απόγευμα (μία μέρα λιγότερη ξεκούραση) από αυτούς που είχε βάλει Τρίτη βράδυ στην Αγία Πετρούπολη. Πόσους άλλαξε ο Αντσελότι στη Ρεάλ που την Τετάρτη το βράδυ έπαιζε στη Γερμανία και Κυριακή απόγευμα ντέρμπι τίτλου με την Ατλέτικο. Εκτός κι’ αν πιστεύουν κάποιοι ότι η Ρεάλ και η Ντόρτμουντ δεν έχουν βάθος στον πάγκο τους και ο Ολυμπιακός έχει…
Παρά ταύτα λοιπόν κι’ ακόμη κι’ αν ο Μίτσελ, άλλαζε δύο τρεις παίκτες στην ενδεκάδα δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά θα άλλαζε κάτι. Ο Παναθηναϊκός χάρη στη δουλειά του Αναστασίου βελτιώνεται συνεχώς, μεγαλώνει ως σύνολο, ωριμάζει ως ομάδα και πλέον θα έχει όλο και πιο συχνά τις μεγάλες βραδιές του. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει σε δύο, τρεις, πέντε Κυριακές και νέος Εργοτέλης. Θα υπάρξει, αλλά θα είναι απλώς ένα ακόμη μάθημα που θα βελτιώνει την ομάδα. Διότι ο Παναθηναϊκός σχεδόν κάθε Κυριακή χάρη στον Αναστασίου βελτιώνεται, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Αυτό είδε και ο Σαββίδης να συμβαίνουν Κυριακή βράδυ στο Καραϊσκάκη, όπου ο δικός του προπονητής έφαγε τέσσερα παρουσιάζοντας μία ομάδα που δεν είχε ιδέα τι έκανε στο γήπεδο, προσέθεσε σε αυτό και το γεγονός ότι από Κυριακή σε Κυριακή ο ΠΑΟΚ γίνεται χειρότερος και απέλυσε τον Στέφενς πριν την ώρα του. Μην αμφιβάλλετε ότι ο Αναστασίου και κυρίως η δουλειά του και ο Παναθηναϊκός που εμφάνισε στο Καραϊσκάκη έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην απόλυση του Στέφενς.
Στο κομμάτι μου στην εφημερίδα με τίτλο «Ο ΠΑΟ έχει το κίνητρο…» και με γνώμονα το δεδομένο γεγονός ότι οι «πράσινοι» αυτό το ματς το δουλεύουν μέρες, ζουν και αναπνέουν για να το κερδίσουν, είχα την βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει (εύκολη) νίκη του Ολυμπιακού όπως οι περισσότεροι πίστευαν.
Απλώς στο ποδόσφαιρο τον παράγοντα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το κίνητρο. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν το ετοίμαζε αυτό το ματς εβδομάδες. Πριν καν παίξει με τον Εργοτέλη ο Αναστασίου δήλωνε δημόσια ότι οι παίκτες του πρέπει να ξεχάσουν το ματς με τον Ολυμπιακό και να συγκεντρωθούν σε αυτό με τον Εργοτέλη. Μάταια. Πώς να βγάλεις από το μυαλό του ποδοσφαιριστή οποιασδήποτε ομάδας, το ματς της χρονιάς. Για τους παίκτες του Παναθηναϊκού το «διπλό» στο Καραϊσκάκη ήταν η στιγμή της χρονιάς. Και για τον Αναστασίου το ίδιο ίσχυε ανεξάρτητα από το τι δήλωνε … Εκείνη η άδικη ήττα στη Λεωφόρο στο πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων του είχε καθίσει σαν ψαροκόκκαλο στο λαιμό του.
Μελετούσε τον Ολυμπιακό, τις αδυναμίες του, τα προβλήματά του, τον ξεψάχνιζε όπως ξεψαχνίζει η μάνα το ψάρι πριν το δώσει στο μωρό. Τον ήξερε καλύτερα και από την παλάμη του. Όπως ακριβώς έκανε ο Μίτσελ στο ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η λέξη Παναθηναϊκός μπήκε στο μυαλό του από την περασμένη Τετάρτη. Είδε και δύο ματς στο βίντεο είπε και πέντε πράγματα στους παίκτες και πήγε να το παίξει. Το αν έκανε λάθος που έπαιξε με την ίδια ενδεκάδα θα το δούμε παρακάτω. Ακόμη όμως είμαστε στον θριαμβευτή.
Ο Αναστασίου λοιπόν πήγε στο Καραϊσκάκη για να αποδείξει σε όποιον βλέπει πέρα από αποτελέσματα ότι ο τρόπος που είχε προσπαθήσει να νικήσει στη Λεωφόρο τον Ολυμπιακό ήταν ο σωστός. Κι’ ας μην είχε έρθει τότε το αποτέλεσμα. Το ίδιο πλάνο, με παραλλαγές φυσικά, αλλά ως κεντρική ιδέα ότι εφάρμοσε στη Λεωφόρο, εφάρμοσε και στο Καραϊσκάκη. Με πιο χαρακτηριστικό τρυκ το ότι τράβαγε τον Μπεργκ στα άκρα για να πάρει μαζί του τα αντίπαλα στόπερ και να δημιουργήσει τους χώρους για να κτυπήσει τον Ολυμπιακό στο κέντρο της άμυνάς του. Το τρικ έπιασε, η τακτική του Αναστασίου λειτούργησε σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο Ολυμπιακός εκνευρίστηκε και εγκλωβίστηκε και τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.
Μία ιστορία που προσοχή δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει, όχι τον Αναστασίου (αυτός ξέρει πολύ καλά τι γίνεται στην ομάδα του), αλλά τον Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι στο Καραϊσκάκη ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά. Περίπου το βλέπω στα μάτια μου να θεωρηθεί τεράστια αποτυχία αν ο Παναθηναϊκός δεν πάρει το Κύπελλο κι’ αν δεν βγει πρώτος στα πλέι οφ. Ας μην ξεχνάμε πώς ξεκίνησε η σεζόν και ας μην βλέπουμε μόνο το δέντρο, αλλά και το δάσος. Και το δάσος για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ένα Κύπελλο, έχει μπόλικα στη συλλογή του, αλλά η δημιουργία μίας ανταγωνιστικής ομάδας βασισμένη και χτισμένη γύρω από μικρά παιδιά. Το γράφω τώρα, γιατί μέχρι και αμφισβήτηση για τον Αναστασίου περιμένω στην περίπτωση που δεν καταφέρει να πάρει το Κύπελλο ή δεν βγει πρώτος στα πλέι οφ. Ότι ακριβώς συνέβη δηλαδή με τον Μίτσελ. Που την Τρίτη το βράδυ ήταν ο μεγαλύτερος προπονητής που κάθισε ποτέ στον πάγκο του Ολυμπιακού και την Κυριακή, ο τεχνικός που δεν ξέρει που του πάνε τα τέσσερα και έχασε μόνος του ένα ντέρμπι με κάτω τα χέρια.
Η κατηγορία, είναι λέει ότι έβαλε τους ίδιους έντεκα που έβαλε και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ήταν κουρασμένοι. Καταρχάς έχω να πω ότι αν στο επίπεδο της ομάδας που θέλει να περάσει στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ, το επίπεδο φυσικής κατάστασης είναι τέτοιο που μετά από 5 ολόκληρα 24ωρα οι παίκτες δεν έχουν επανέλθει πλήρως, τότε δεν είναι πρόβλημα των παικτών, αλλά εκγύμνασής τους. Και δεν νομίζω ότι έχει φανεί κάτι τέτοιο από τη δουλειά του Μίτσελ… Συνεπώς το θεωρώ αστείο και ως επιχείρημα. Δέχομαι όμως ότι έχει κάνει λάθος που έβαλε τους ίδιους έντεκα, όχι μόνο για το ίδιο το ντέρμπι, αλλά για την ίδια του την ομάδα γενικότερα.
Αυτό που έλειψε από τον Ολυμπιακό, ήταν το κίνητρο. Στο Καραϊσκάκη από την μία πλευρά μπήκαν 11 παίκτες που είχαν τεράστια θέληση να θριαμβεύσουν και από την άλλη 11 παίκτες που αισθάνονταν ήδη θριαμβευτές για όσα είχαν κάνει λίγα βράδια νωρίτερα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν το πλάνο, το σχέδιο και η συγκέντρωση αυτών που έχουν το κίνητρο, είναι υψηλού βαθμού, τότε τα καταφέρνουν. Αυτή είναι όλη η ιστορία του ντέρμπι κατά την άποψη μου. Αυτοί που ήθελαν να γίνουν θριαμβευτές και είχαν τον ικανό καθοδηγητή, επικράτησαν αυτών που αισθάνονταν ήδη τέτοιοι.
Εδώ λοιπόν ίσως να είναι και το λάθος του Μίτσελ με τους ίδιους έντεκα. Πρώτον δεν έστειλε το μήνυμα και εντός της ομάδας, ότι πιστεύει αυτό που λέει ότι έχει πάνω από 20 ισάξιους ποδοσφαιριστές και δεύτερον δεν έβαλε δύο, τρεις (για τόσες αλλαγές ασφαλώς μιλάμε) που να είχαν το κίνητρο να θριαμβεύσουν και αυτοί, που δεν το είχαν κάνει την Τρίτη το βράδυ, που ήθελαν να φωνάξουν ότι έχουν και αυτοί το ρόλο τους στη ρεβάνς του «Ολντ Τράφορντ». Οποιος δε υποστηρίζει στα σοβαρά ότι έπρεπε να αλλάξει επτά οκτώ παίκτες δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Πόσους άλλαξε δηλαδή ο Κλοπ στη Ντόρτμουντ το Σάββατο το απόγευμα (μία μέρα λιγότερη ξεκούραση) από αυτούς που είχε βάλει Τρίτη βράδυ στην Αγία Πετρούπολη. Πόσους άλλαξε ο Αντσελότι στη Ρεάλ που την Τετάρτη το βράδυ έπαιζε στη Γερμανία και Κυριακή απόγευμα ντέρμπι τίτλου με την Ατλέτικο. Εκτός κι’ αν πιστεύουν κάποιοι ότι η Ρεάλ και η Ντόρτμουντ δεν έχουν βάθος στον πάγκο τους και ο Ολυμπιακός έχει…
Παρά ταύτα λοιπόν κι’ ακόμη κι’ αν ο Μίτσελ, άλλαζε δύο τρεις παίκτες στην ενδεκάδα δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά θα άλλαζε κάτι. Ο Παναθηναϊκός χάρη στη δουλειά του Αναστασίου βελτιώνεται συνεχώς, μεγαλώνει ως σύνολο, ωριμάζει ως ομάδα και πλέον θα έχει όλο και πιο συχνά τις μεγάλες βραδιές του. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει σε δύο, τρεις, πέντε Κυριακές και νέος Εργοτέλης. Θα υπάρξει, αλλά θα είναι απλώς ένα ακόμη μάθημα που θα βελτιώνει την ομάδα. Διότι ο Παναθηναϊκός σχεδόν κάθε Κυριακή χάρη στον Αναστασίου βελτιώνεται, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Αυτό είδε και ο Σαββίδης να συμβαίνουν Κυριακή βράδυ στο Καραϊσκάκη, όπου ο δικός του προπονητής έφαγε τέσσερα παρουσιάζοντας μία ομάδα που δεν είχε ιδέα τι έκανε στο γήπεδο, προσέθεσε σε αυτό και το γεγονός ότι από Κυριακή σε Κυριακή ο ΠΑΟΚ γίνεται χειρότερος και απέλυσε τον Στέφενς πριν την ώρα του. Μην αμφιβάλλετε ότι ο Αναστασίου και κυρίως η δουλειά του και ο Παναθηναϊκός που εμφάνισε στο Καραϊσκάκη έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην απόλυση του Στέφενς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου