Ποιο είναι το πιο εύκολο πράγμα, που μπορείς να δεις από αυτά τα 25 παιχνίδια, που είναι για όλες τις διοργανώσεις (2 για το Γιουρόπα Λιγκ, έξι για το Κύπελλο και 17 για το πρωτάθλημα);
Πολύ απλά ότι στα από αυτά τα παιχνίδια (βγάζοντας το 0-0 στην Τούμπα), ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο σκορ στα 17 και νίκησε στα 16! Μόνο τη Ντνίπρο δεν κέρδισε. Αλλά ακόμη κι εκεί, ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις κι ενώ έπαιζε σε όλο το β΄ ημίχρονο με 10 παίκτες κι είχε βγει πια στα τελευταία λεπτά όλη η ομάδα στην επίθεση για το θαύμα.
Το κακό είναι ότι υπάρχουν κι άλλα εφτά παιχνίδια, στα οποία προηγήθηκε ο αντίπαλος του Ολυμπιακού. Και σε αυτά τα εφτά ο Ολυμπιακός στο τέλος δεν κέρδισε κανένα! Έχασε τα πιο δύσκολα (στο Κίεβο, τη Λεωφόρο και στα Γιάννινα) κι απλά ισοφάρισε τα υπόλοιπα (με ΑΕΚ κι Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη και με Πανιώνιο και Πλατανιά εκτός έδρας). Και μιλάμε για τέσσερις ισοφαρίσεις με χίλια ζόρια…
Πριν καταλήξω, κι επειδή ο κόσμος μας λέει μετά Χριστόν προφήτες, ότι δηλαδή περιμένουμε ένα αποτέλεσμα για να πούμε γνώμη: εγώ λοιπόν τώρα, πριν γίνει ο τελικός κι ανεξάρτητα από την έκβασή του δεν κρύβω την άποψή μου ότι ο Βίτορ Περέϊρα αξίζει μία ευκαιρία να οδηγήσει τον Ολυμπιακό τη νέα σεζόν. Να κάνει προετοιμασία, να έχει λόγο στις μεταγραφές κι έτσι να επιχειρήσει να φτιάξει μία ομάδα όπως ο ίδιος θέλει κι όχι όπως την βρήκε από τον Μίτσελ, με τα καλά της και με τα κακά της.
Βεβαίως δεν σημαίνει ότι η άποψη μου είναι σωστή. Μπορεί και να είναι η, να αποδειχθεί λάθος. Κι εγώ δέχομαι πάντα ότι στον Ολυμπιακό έχουν πάντα περισσότερα δεδομένα μπροστά τους, πριν πάρουν μία κρίσιμη απόφαση-ισχύει αυτό που λέμε «ξέρουν καλύτερα». Αλλά η γνώμη μου, και με βάση με την ποδοσφαιρική λογική ότι δεν πρέπει να αλλάζεις συχνά προπονητές, είναι αυτή. Και δεν επηρεάζεται από το χθεσινό ρεπορτάζ της O Jogo, σύμφωνα με το οποίο αν η Μπενφίκα δεν μπορέσει να κρατήσει τον Ζέσους, έχει ήδη τέσσερις υποψήφιους για τη διαδοχή του: μέσα και τον Περέϊρα…
Αλλά ας πάμε στον τελικό, γιατί τώρα το ενδιαφέρον είναι εκεί. Έχουμε λοιπόν ένα δεδομένο: τη συμπεριφορά του Ολυμπιακού όταν βάζει κι όταν δέχεται πρώτος γκολ. Κι είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Μία συμπεριφορά που υπήρχε κατά βάση κι επί Μίτσελ, αλλά συνεχίστηκε κι ίσως σε ακόμη πιο μεγάλο βαθμό επί Περέϊρα.
Κι αναπόφευκτα έρχεται το ερώτημα: αν το βάλει το γκολ πρώτη η Ξάνθη (φτου φτου φτου), τι γίνεται; Πως θα αντιδράσει ο Ολυμπιακός; Θα έχει εναλλακτικό σχέδιο; Θα έχει plan b; Γιατί έχω προσέξει και κάτι άλλο: Η Ξάνθη με τον Λουτσέσκου στον πάγκο έχει ανοίξει το σκορ σε 15 παιχνίδια της. Και δεν έχει χάσει σε κανένα. Έχει 12 νίκες και τρεις ισοπαλίες.
Κι αν τα βάλεις σε ένα τραπέζι όλα αυτά τα στοιχεία, καταλήγεις στο ότι αν η Ξάνθη προηγηθεί, τότε ο Ολυμπιακός υπό τις καλύτερες των προϋποθέσεων γι΄αυτόν, να πάει στην ισοπαλία…
Να υπενθυμίσω δε ότι στους δύο προηγούμενους τελικούς, με αντιπάλους περίπου τέτοιου βεληνεκούς, ο Ολυμπιακός κέρδισε…εξτρίμ, στην παράταση! Και τον Ατρόμητο και τον Αστέρα. Γυροφέρνει, δηλαδή, την πολύ χοντρή γκέλα…
Και νομίζω ότι θα πρέπει η ομάδα να πάρει τα μαθήματά της από αυτούς τους δύο τελικούς, ενόψει του τρίτου, με την Ξάνθη. Γιατί μία, δύο την τρίτη μπορεί να καείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου