Διαπιστώνω το τελευταίο χρονικό διάστημα, με αφορμή τις καταθέσεις μαρτύρων –ή κατηγορούμενων- για το περίφημο παιχνίδι Ολυμπιακός-Βέροια, πόσο απολαμβάνουμε –εμείς οι Ελληνες- την… ανθρωποφαγία, πόσο υποκριτές είμαστε, πόσο μας αρέσει η ισοπέδωση.
Βλέπω, ιδιαίτερα εδώ στην Θεσσαλονίκη, την αντιμετώπιση που έχουν ο Καλαϊτζίδης, ο Γεωργέας και, από χθες, ο Καλογέρης, οι τρεις, δηλαδή, που κατέθεσαν στον ανακριτή διαφθοράς ότι γνώριζαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ότι δόθηκε εντολή για να χάσει η Βέροια με συγκεκριμένο σκορ.
Το τι έχουν ακούσει οι τρεις προαναφερθέντες, δεν λέγεται. Και δεν αναφέρομαι, φυσικά, σε όσα τους καταλογίζουν αυτοί που κινδυνεύουν από τις καταθέσεις τους. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να επιχειρούν να αποδομήσουν τις καταθέσεις του Καλαϊτζίδη, του Γεωργέα, του Καλογέρη, να αποδείξουν ότι δεν έγιναν τα πράγματα έτσι όπως τα λένε.
Αναφέρομαι σε αυτούς που μιλάνε περί ηθικού θέματος το οποίο τίθεται, επειδή οι τρεις δεν κατήγγειλαν τότε όσα τώρα καταγγέλουν, επειδή δεν βρήκαν τότε έναν εύσχημο τρόπο είτε για να μην έχουν συμμετοχή σε εκείνο το ματς, είτε να λύσουν τις επόμενες μέρες την συνεργασία τους με τη Βέροια.
Προσέξτε, δεν ισχυρίζομαι ότι καλά έκαναν οι τρεις που δεν αποκάλυψαν τότε, όσα έγιναν στο παιχνίδι. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορώ και να δεχτώ την ενοχοποίηση –έστω την ηθική- κάποιων ανθρώπων που, παρότι με μεγάλη καθυστέρηση, καταθέτουν κάποια πράγματα τα οποία αξιολογούνται από έναν ανακριτή και θεωρούνται σημαντικά από έναν εισαγγελέα, ώστε να προχωρήσουν και να αποδείξουν κάποια πράγματα σε σχέση με την διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γι’ αυτό και ρωτώ ευθέως: είναι πιο ηθικό να συμμετέχεις σε ένα στημένο ματς, να φύγεις από την συγκεκριμένη ομάδα και να μην μιλήσεις ποτέ, αφήνοντας να συνεχίζεται η βρώμα και η δυσοσμία, από το να γίνεις μάρτυρας μιας άθλιας συναλλαγής, για την οποία να ενημερώσεις την δικαιοσύνη ακόμη κι αν πέρασαν χρόνια;
Εγώ λέω ότι είναι πιο ηθικός αυτός που μίλησε, έστω και μετά από χρόνια, και… ελεγχόμενος για την ηθική του αυτός που μία και δύο και δεν ξέρω πόσες φορές βρέθηκε μάρτυρας στημένου αγώνα και δεν μίλησε ποτέ, απλά έφυγε από μια ομάδα και πήγε σε κάποια άλλη που το ξαναβρήκε μπροστά του, και πάλι δεν μίλησε…
Τα υπονοούμενα, συνεπώς, θα έπρεπε να αφήνονται για όσους –και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι είναι πάρα πολλοί- είδαν να στήνονται παιχνίδια, ή συμμετείχαν σε στημένα παιχνίδια και δεν μίλησαν ποτέ…
Γι’ αυτούς θα έπρεπε να τίθεται θέμα ηθικής και όχι για εκείνους που ακόμη κι αν πιέστηκαν, ακόμη κι αν ένιωσαν ότι αν δεν πούνε όσα ξέρουν κινδυνεύουν να βρεθούνε κατηγορούμενοι, πήγαν τελικά και μιλήσανε στην δικαιοσύνη.
Και η υποκρισία, βεβαίως, αυτών που εγκαλούν τον Καλαϊτζίδη, τον Γεωργέα, τον Καλογέρη, έγκειται στο γεγονός ότι αφενός εμφανίζονται ως ένθερμοι υποστηρικτές της αποκάλυψης του βρώμικου κυκλώματος που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο, αφετέρου, όμως, ψέγουν αυτούς που βοηθάνε την δικαιοσύνη να βρει την άκρη του νήματος.
Φοβερά πράγματα. Τα οποία, παρόλα αυτά, δεν με εκπλήσσουν. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον Καλαϊτζίδη, και τώρα τον Καλογέρη, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τους πολέμιούς τους στον Αρη (για τον δεύτερο, φυσικά, επειδή ήταν επιλογή του πρώτου), να τους καταλογίσουν και άλλα, ακόμη χειρότερα απ’ όσα τους καταλόγισαν λόγω της μη κατάκτησης της πρώτης θέσης στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.
Σιγά μην κάτσουν όλοι αυτοί να σκεφτούν, ή να νοιαστούν, αν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να προχωρήσει η διαδικασία για την κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο αν δεν υπήρχαν… Καλαϊτζίδηδες, Καλογέρηδες, Γεωργέες.
Το πιο εύκολο για τους τρεις προαναφερθέντες θα ήταν να μην μιλήσουν ποτέ, να συνεννοηθούν και με τους υπόλοιπους στη Βέροια και σιγά να μην έβρισκε ποτέ άκρη ο κάθε ανακριτής και ο κάθε εισαγγελέας.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου