Να τσακιστεί το αεροπλάνο του Παναθηναϊκού!!!

Οι γάβροι ήταν για λύπηση... Πώς να άντεχαν τόσο μεγάλη επιτυχία από τον «αιώνιο» αντίπαλο; Το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά σε αθλητική εφημερίδα που εργαζόμουν. Πέρασαν 44 χρόνια από τη νύχτα του Ουέμπλεϋ. Την πιο μεγάλη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε επίπεδο συλλόγων. Στις 2 Ιουνίου, σα σήμερα, το 1971, ο Παναθηναϊκός έπαιξε στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης, που μετά από 21 χρόνια εξελίχθηκε στο τσάμπιονς ληγκ.
Χωρίς υπερβολή θα μπορούσα να γράφω ατέλειωτες σελίδες γι΄ αυτό το γεγονός, την πρόκριση σε τελικό Ευρώπης ελληνικής ομάδας που με προπονητή τον Φερεντς Πούσκας έκανε μια θριαμβευτική πορεία στο κύπελλο πρωταθλητριών και κατάφερε το απίθανο: Να βγάλει στους δρόμους της Αθήνας χιλιάδες κόσμου την περίοδο της δικτατορίας.
Από θεωρίες συνωμοσίας, άλλο τίποτα: Ο Ωνάσης δωροδόκησε τον Ερυθρό Αστέρα που είχε κερδίσει 4-1 στο Βελιγράδι και στη ρεβάνς έκατσε να χάσει 3-0. Ότι ο Πούσκας με τις γνωριμίες του στην Ευρώπη εξασφάλισε ευνοϊκές διαιτησίες. Ότι η ΚΥΠ είχε επιστρατευθεί κι αυτή για να σπρώξει τον Παναθηναϊκό.
Έτσι συμβαίνει σε κάθε απίστευτο γεγονός. Κα πράγματι είναι απίστευτο ότι ο Παναθηναϊκός έφθασε τελικό. Πιθανόν να έγιναν στο παρασκήνιο πολλά και διάφορα, όπως και κάποια που δεν έγιναν ποτέ γνωστά.
Οι γάβροι ήταν για λύπηση. Πώς να άντεχαν τόσο μεγάλη επιτυχία από τον αιώνιο αντίπαλο. Το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά, μάλιστα σε αθλητική εφημερίδα που εργαζόμουν "Μακάρι, Θέε, να ρίξεις το αεροπλάνο του Παναθηναϊκού για το Λονδίνο, να μην παίξει στο Ουέμπλεϋ...". Ασφαλώς και δεν θα το εννοούσαν. Όμως το είπαν.
Η μισή Ελλάδα είχε πάει στο Λονδίνο. Ο "τομεάρχης αθλητισμού" της χούντας, ο περιβόητος συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Ασλανίδης είχε ανέβει στο αεροπλάνο της αποστολής του Παναθηναϊκού αγκαλιά με μια εικόνα της Παναγίας. Πώς, λοιπόν, ήταν δυνατόν να τσακιστεί το αεροπλάνο; Δεν θα το επέτρεπε με τίποτα η Παναγία, η οποία τελικά στάθηκε με το μέρος των Ολλανδών. Κέρδισε 2-0 τον Παναθηναϊκό ο Άγιαξ και στη συνέχεια άλλους δυο σερί τελικούς του πρωταθλητριών, το 1972 και το 1973.

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ από τον πιλότο του αεροπλάνου για τον Μίκαελ Εσιέν, γράφει ο apodytiriakias.gr
Ο μαγνήτης του αεροδρομίου. Κόσμος και κοσμάκης με αγωνία και ενθουσιασμό η σκέψη στην άφιξη του Γκανέζου Εσιέν. Και live ρεπορτάζ, κάθε στιγμή, για ποιο λόγο; Είπαμε. Η αγωνία, η ανησυχία, και μήπως καθυστερήσει η πτήση. Ύστερα είναι και το άλλο. Όταν τον θέλεις μια ώρα αρχύτερα, για τον Εσιέν λέμε, τόσο πιο γρήγορα θα... έρθει. Θα δείξει κατανόηση ο πιλότος.
Και μετά οι ρεπόρτερ θα πάρουν συνέντευξη από τον... πιλότο. Και δηλώσεις από τα κορίτσια, τις αεροσυνοδούς. Μήπως πέσουν και τίποτα αποκλειστικότητες. Από κανένα συνεπιβάτη. Αν ήταν ήρεμος ο Γκανέζος, αν πήγε τουαλέτα να σενιαριστεί. Τι ήπιε στο αεροπλάνο, κρασί ή κοκακόλα.
Όλα έχουν σημασία. Γι' αυτό πήγαν τα συνεργεία και οι δημοσιογράφοι. Να καλύψουν κάθε λεπτό της αναμονής.
Έλεγα για τον μαγνητισμό του αεροδρομίου. Από τις αρχές της δεκαετίας '70 οι εφημερίδες, τότε δεν υπήρχαν κανάλια ιδιωτικά, ούτε ραδιόφωνα, έστελναν συντάκτες στο αεροδρόμιο όταν ήταν να έρθει ένα μεγάλο όνομα ποδοσφαιριστή. Με την ευκαιρία θυμήθηκα ότι το 1972, το Φως είχε στείλει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για ρεπορτάζ τον συντάκτη του Γιώργο Λιάνη, μετέπειτα υπουργό αθλητισμού, όταν ήρθε στον Ολυμπιακό ο Αργεντινός Μιγκέλ Νικολάου.

*Πηγή: sportdog.gr*