Υπάρχει διαφορά κλάσης. Και την αντιλαμβάνεται κανείς όταν υπάρχουν μεγάλα παιχνίδια. Ή όταν ο Ολυμπιακός παίζει ποδόσφαιρο από το Champions League και ο ΠΑΟΚ ενθουσιάζεται με την ισοπαλία κόντρα στη μισή Ντόρτμουντ, που κι αυτή δεν είναι για τα δόντια του. Είναι ομάδα που παράπεσε στον Europa League.
Πέρα από τις ποιοτικές διαφορές, το εβδομαδιαίο πρόγραμμα έπεσε βαρύ για τον ΠΑΟΚ. Τα χιλιόμετρα στο γήπεδο ήταν περισσότερα αντιμετωπίζοντας την περασμένη Πέμπτη την Μπορούσια κι αυτό έπαιξε το ρόλο του. Όχι πιο σπουδαίο από ανωτερότητα του Ολυμπιακού.
Επίσης, στο ρυθμό των μεγάλων αγώνων ο ΠΑΟΚ δεν έχει βρει τα βήματά του. Κι αυτό προφανώς προκύπτει από την απόδοση των παικτών του και ειδικά των καλύτερων. Ούτε ο Μπερμπάτοφ, που κάνει τη διαφορά ακόμη και τώρα, ούτε ο Αθανασιάδης είναι αποτελεσματικοί. Αλλά, το μεγάλο κενό δεν είναι ο Όλσεν, ούτε καν ο Ρικάρντο Κόστα από τους οποίους είναι ξεκάθαρο τι μπορείς να περιμένεις. Κάπου στο κέντρο χάνεται το παιχνίδι, χάνεται κι ο Κάτσε, χάνονται κι ο Τσιόλης που δεν μπορεί να τα κάνει όλα και για τους υπόλοιπους.
Βάθος στο πάγκο ανύπαρκτο. Ποιος θα αλλάξει τις ισορροπίες; Αναζητείται.
Θα συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα: Είναι νωρίς για… δάκρυα. Δηλαδή δεν απογοητεύεται κανείς από το νέο σημείο εκκίνησης, όπως τέθηκε με την παρουσία του Άρνεσεν και μιας 20άδας καινούργιων στελεχών εντός και εκτός γραμμών.
Ο δρόμος είναι μακρύς και μόνο με τη στήριξη της διοίκησης, σε κάθε επίπεδο, με εμπιστοσύνη, δεν έδειξε σε προηγούμενες επιλογές θα προοδεύσει. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου