Ανακοίνωση εξέδωσε ο σύνδεσμος φιλάθλων της Λάρισας, Monsters, στην οποία αναρωτιέται πού πήγε η ΑΕΛ και κατακρίνει όσους τον αποδοκίμασαν για τη στάση του στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα με την ΑΕΚ.
Αναλυτικά η ανακοίνωση των MonstersΣε όλη τη χρονική διάρκεια της ιστορίας των αδειοδοτήσεων κρατήσαμε με συνέπεια σιωπή. Δεν προτρέψαμε κανέναν σε συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και δεν επιβάλλαμε σε κανέναν αποχή. Κρατήσαμε την απόσταση με συνέπεια σεβόμενοι την δεδομένη πραγματικότητα πως ο καθένας μπορεί να ζυγίσει και να εκτιμήσει διαφορετικά τα δεδομένα και ανάλογα να πράξει. Σε μια κινητοποίηση υπάρχουν δύο παράγοντες: ο εχθρός κι αυτός που προστατεύεις. Αν προσθέσεις σε αυτούς τους δύο και αυτό που διεκδικείς τότε όλοι μας θα καταλάβουμε πως το μοναδικό ερέθισμα στην ιστορία των αδειοδοτήσεων είναι ο εχθρός. Το φετινό συνονθύλευμα με τα αμέτρητα ελαττώματα και λάθη δεν μπόρεσε να σπρώξει κανέναν στο δρόμο. Αυτό που διεκδικούσαμε ήταν ξένο με την αγωνιστική μας συγκομιδή και φυσικά κάθε σύγκριση με τις κινητοποιήσεις του '88 είναι τουλάχιστον ιερόσυλη... Απέναντι σε ένα φάντασμα διαρκείας που αποφεύγει ότι χαρακτήριζε την ΑΕΛ της καρδιάς μας διαλέξαμε να περισώσουμε την ελάχιστη αξιοπρέπεια που απέμεινε σε όλους μας στο τέλος αυτής της χρονιάς. Δεν θ' ανακαλύψουμε τώρα τον τροχό και το θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όταν όμως οι χοντροί μολύνουν το χορτάρι σου κι εσύ πουλάς πολιτισμό, είσαι εκτός πραγματικότητας. Δεν είναι η προτεραιότητα μας να επιβάλλουμε το νόμο στο ποδόσφαιρο της χώρας μας όταν οι σκιές της πολιτείας παίζουν τον Καραγκιόζη. Προτεραιότητα έχει η ΑΕΛ της καρδιάς μας, η ΑΕΛ που θάφτηκε κάτω από στρώματα ξένων τουριστών και υπερήλικων ποδοσφαιριστών, βαφτισμένων προπονητών και διαδικτυακής διοίκησης. Ό,τι έχτισε αυτή η ομάδα το έχτισε με δουλειά, ιδρώτα, αγωνιστικότητα, εγωισμό και περηφάνια. Κι όταν τα είχε όλα αυτά στους ώμους της απαίτησε δικαιωματικά να διατηρήσει τα αγωνιστικά κεκτημένα της με τον λαό της στο πλάι της. Τώρα ψάχνουμε την ΑΕΛ…
Πού πήγε;…
Όλοι εσείς που κρίνατε το σύνδεσμο για την απουσία στις κινητοποιήσεις, ΒΓΗΚΑΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ; Όλοι εσείς που αποδοκιμάσατε τη στάση μας στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα με την ΑΕΚ, ΒΓΗΚΑΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ; Αν το πιστεύατε, το νιώθατε και βγαίνατε δεν θα σας απασχολούσε η αποστασιοποίηση των οργανωμένων. Τώρα βέβαια, σταμάτησε να μας πληρώνει ο Πηλαδάκης και δεν του κάνουμε τα χατίρια(…)! Μήπως τελικά μας πλήρωσε ο Βεντούρης για να σωπάσουμε; Όλο το χρόνο κάποιοι πιπίλιζαν την καραμέλα ότι οι οργανωμένοι το βούλωσαν γιατί τους πληρώνει ο Πηλαδάκης. Την 5η αγωνιστική με το περιστατικό με το πούλμαν της ομάδας οι ίδιοι έβριζαν και έλεγαν πως θέλουμε να διοικήσουμε. Πέρα όμως από συνθήματα και ταμπέλες κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει τη διαίσθηση του κόσμου. Γιατί πίσω από τους νόμους, τους κανόνες και τα «πρέπει» η αίσθηση δικαίου παραμένει ανεξάρτητη. Κι ο κόσμος έκρινε πως αυτό το συνοθύλευμα δεν άξιζε αγώνες και κινητοποιήσεις. Ο κόσμος κι όχι μόνο οι MONSTERS… Αυτό που έχουμε εμείς στο μυαλό μας είναι η επόμενη μέρα κι ο τρόπος να μπει η ΑΕΛ στο δρόμο της δουλειάς, της ανανέωσης, της στελέχωσης με πρόσωπα που θα σεβαστούν την ιστορία της και το σύμβολο της. Αυτό που θέλουμε να ζητήσουμε είναι η άμεση παραμονή ελάχιστων προσώπων που δικαιολόγησαν την παρουσία τους ανάμεσα στους δεκάδες τουρίστες που πέρασαν και δεν ακούμπησαν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά μας ενδιαφέρουν, εκεί είναι το μυαλό μας κι εκεί θα είναι όσο η ΑΕΛ συνεχίζει να μην είναι εδώ… Και το ζητάμε σήμερα, ΤΩΡΑ… Και το περιμένουμε σήμερα, ΤΩΡΑ… Όλοι εσείς που κατηγορείτε ανώνυμα κάτι συγκεκριμένο που όλοι ξέρετε που βρίσκεται και τι αντιπροσωπεύει, πρέπει να μάθετε επιτέλους να διαφωνείτε τίμια και με αξιοπρέπεια. Φτάσαμε σε σημείο ν΄ ακούσουμε πως τρέξαμε να διαλύσουμε μια συγκέντρωση σε πλατεία, ανάμεσα στα υπόλοιπα τραγικά που ακούστηκαν…
Για εμάς οι κινητοποιήσεις αρχίζουν ταυτόχρονα με την αγωνιστική προετοιμασία της ΑΕΛ για μια χρονιά δύσκολη και έχουν να κάνουν με κερκίδες στο πέταλο και εκδρομές. Εκεί πρέπει όλοι μας να κινητοποιηθούμε και να βρούμε απέναντι μας επιτέλους την ΑΕΛ της δουλείας, του ιδρώτα, του εγωισμού, της αγωνιστικότητας και τις περηφάνιας. Έτσι θα νιώσουμε ξανά πως αξίζουν οι αγώνες μας και οι θυσίες μας και ίσως ξορκίσουμε και το φάντασμα του νέου γηπέδου που το μόνο που απέδειξε είναι πως είμαστε τελικά πολλοί περισσότεροι από 7.000 όπως επέμεναν «κάποιοι» εδώ και χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου