Η επιστροφή του παίκτη στον ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο προϊόν του ταλέντου του, αλλά και κομμάτι του επικοινωνιακού παιχνιδιού της ΠΑΕ και της άδειας μεταγραφικής λίστας του "Δικεφάλου"
Οι "σοφοί" της ποδοσφαιρικής αγοράς της Ευρώπης εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζουν δογματικά ότι οι ομάδες πρέπει να ψωνίζουν μόνο ελεύθερους ποδοσφαιριστές, πλην πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων που η ομάδα έχει μεγάλο μπάτζετ και βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες της Ευρώπης. Το δόγμα αυτό αποκτάει πολύ μεγαλύτερη αξία τη φετινή μεταγραφική περίοδο για τις ομάδες της Ελλάδας, καθώς τα έσοδα τους είναι ακόμη στον... αέρα.
Ο ΠΑΟΚ κόντρα σ' αυτή την τεκμηριωμένη λογική απέκτησε τον Γιώργο Γεωργιάδη με μεταγραφή πληρώνοντας περίπου 400.000 ευρώ στην "αλεπού" των παραχωρήσεων Πέτρο Θεοδωρίδη. Για το ταλέντο του παίκτη αρμοδιότεροι είναι αυτοί που τον επέλεξαν, η συμφωνία, όμως, που περιλαμβάνει και την καταβολή 20% από τη μεταπώληση του στον Πανσερραϊκό, την παραχώρηση ποδοσφαιριστών στην ομάδα των Σερρών και τα έσοδα από έναν φιλικό αγώνα δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες επιτυχίας.
Χωρίς σταθερή πολιτική
Το κακό ξεκινάει πριν από επτά χρόνια, όταν ο "Δικέφαλος" δεν εκτίμησε το ταλέντο του Γεωργιάδη, αλλά γι' αυτό δεν θα απολογηθούν ο Θόδωρος Ζαγοράκης και ο Ζήσης Βρύζας. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, η διοίκηση του οποίου κόμπαζε εδώ και ημέρες στην προσπάθεια της να αμυνθεί για τις απώλειες του Κουτσιανικούλη και του Βιτόλο ότι "κάνουμε πολιτική νοικοκυρέματος στις μετεγγραφές" και ότι "θα πάρουμε μόνο ελεύθερους παίκτες", άλλαξε αιφνιδιαστικά ρότα. Μπήκε στον πλειστηριασμό για την απόκτηση του Γεωργιάδη και πλήρωσε ένα πολύ μεγάλο ποσό για τα ισχύοντα δεδομένα στον Πανσερραϊκό.
Ο λόγος δεν είναι άσχετος από το γεγονός ότι ενώ ο χρόνος περνούσε και η ομάδα τελειώνει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, ο ΠΑΟΚ μετρούσε μόνο απώλειες και όχι μεταγραφικές προσθήκες. Η δικαιολογημένη δυσφορία του κόσμου μεγάλωνε μετά και τα δύο πρώτα φιλικά και η μεταγραφική λίστα του ΠΑΟΚ ήταν κενή ή αδύναμη να στηρίξει μία σοβαρή και αξιόπιστη μεταγραφή.
Έψαχναν επικοινωνιακά κέρδη
Έτσι οι άνθρωποι του "Δικεφάλου" στράφηκαν στην λύση η οποία είχε κάποιο επικοινωνιακό βάρος λόγω της εμπλοκής της ΑΕΚ, μπήκαν στο παιχνίδι του πλειστηριασμού και πλήρωσαν ομάδα και παίκτη (συνυπολογίζεται όλο το συμβόλαιο του Γεωργιάδη) κοντά 1,2 εκ. ευρώ! Και επειδή οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες ο ΠΑΟΚ με αυτό το ποσό θα μπορούσε να βρει με ένα στοιχειώδες σκάουτινγκ παίκτες με μεγαλύτερες εμπειρίες και χωρίς να πάρει το ρίσκο που κρύβει πάντα η απόκτηση ενός ταλαντούχου ποδοσφαιριστή που μπορεί να ήταν το πρώτο βιολί σε μία ομάδα που κινείται στη βάση του βαθμολογικού πίνακα της Super League, αλλά είναι ζήτημα για πολύ κουβέντα η προσαρμογή του σε ομάδα με μεγάλες απαιτήσεις όπως είναι ο ΠΑΟΚ. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλύτερα από όλους οι Ζαγοράκης- Βρύζας που στο παρελθόν έκαναν παρόμοιες ακριβές "επενδύσεις", αλλά ο θησαυρός αποδείχθηκε "άνθρακας".
πηγή: olapaok.gr
Ο ΠΑΟΚ κόντρα σ' αυτή την τεκμηριωμένη λογική απέκτησε τον Γιώργο Γεωργιάδη με μεταγραφή πληρώνοντας περίπου 400.000 ευρώ στην "αλεπού" των παραχωρήσεων Πέτρο Θεοδωρίδη. Για το ταλέντο του παίκτη αρμοδιότεροι είναι αυτοί που τον επέλεξαν, η συμφωνία, όμως, που περιλαμβάνει και την καταβολή 20% από τη μεταπώληση του στον Πανσερραϊκό, την παραχώρηση ποδοσφαιριστών στην ομάδα των Σερρών και τα έσοδα από έναν φιλικό αγώνα δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες επιτυχίας.
Χωρίς σταθερή πολιτική
Το κακό ξεκινάει πριν από επτά χρόνια, όταν ο "Δικέφαλος" δεν εκτίμησε το ταλέντο του Γεωργιάδη, αλλά γι' αυτό δεν θα απολογηθούν ο Θόδωρος Ζαγοράκης και ο Ζήσης Βρύζας. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, η διοίκηση του οποίου κόμπαζε εδώ και ημέρες στην προσπάθεια της να αμυνθεί για τις απώλειες του Κουτσιανικούλη και του Βιτόλο ότι "κάνουμε πολιτική νοικοκυρέματος στις μετεγγραφές" και ότι "θα πάρουμε μόνο ελεύθερους παίκτες", άλλαξε αιφνιδιαστικά ρότα. Μπήκε στον πλειστηριασμό για την απόκτηση του Γεωργιάδη και πλήρωσε ένα πολύ μεγάλο ποσό για τα ισχύοντα δεδομένα στον Πανσερραϊκό.
Ο λόγος δεν είναι άσχετος από το γεγονός ότι ενώ ο χρόνος περνούσε και η ομάδα τελειώνει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, ο ΠΑΟΚ μετρούσε μόνο απώλειες και όχι μεταγραφικές προσθήκες. Η δικαιολογημένη δυσφορία του κόσμου μεγάλωνε μετά και τα δύο πρώτα φιλικά και η μεταγραφική λίστα του ΠΑΟΚ ήταν κενή ή αδύναμη να στηρίξει μία σοβαρή και αξιόπιστη μεταγραφή.
Έψαχναν επικοινωνιακά κέρδη
Έτσι οι άνθρωποι του "Δικεφάλου" στράφηκαν στην λύση η οποία είχε κάποιο επικοινωνιακό βάρος λόγω της εμπλοκής της ΑΕΚ, μπήκαν στο παιχνίδι του πλειστηριασμού και πλήρωσαν ομάδα και παίκτη (συνυπολογίζεται όλο το συμβόλαιο του Γεωργιάδη) κοντά 1,2 εκ. ευρώ! Και επειδή οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες ο ΠΑΟΚ με αυτό το ποσό θα μπορούσε να βρει με ένα στοιχειώδες σκάουτινγκ παίκτες με μεγαλύτερες εμπειρίες και χωρίς να πάρει το ρίσκο που κρύβει πάντα η απόκτηση ενός ταλαντούχου ποδοσφαιριστή που μπορεί να ήταν το πρώτο βιολί σε μία ομάδα που κινείται στη βάση του βαθμολογικού πίνακα της Super League, αλλά είναι ζήτημα για πολύ κουβέντα η προσαρμογή του σε ομάδα με μεγάλες απαιτήσεις όπως είναι ο ΠΑΟΚ. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλύτερα από όλους οι Ζαγοράκης- Βρύζας που στο παρελθόν έκαναν παρόμοιες ακριβές "επενδύσεις", αλλά ο θησαυρός αποδείχθηκε "άνθρακας".
πηγή: olapaok.gr
