Δεν είμαστε στο παραπέντε. Είμαστε στο και τέταρτο!!

Σάββατο απόγευμα, μιλάω με κορυφαίο υπουργό. Έχει γίνει γνωστό, πριν από λίγες ώρες, ότι ο πρωθυπουργός ακύρωσε το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος.

- «Τι γίνεται;» τον ρωτάω. «Καταλαβαίνω ότι δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε δυσκολότερη θέση».
- «Δεν είμαστε στο παραπέντε», μου απαντά. «Ούτε καν στο και πέντε. Δυστυχώς, είμαστε στο και τέταρτο».
Μίλησα και με αρκετούς άλλους απ’ την κυβέρνηση. Το ίδιο κλίμα. Όσα μετέφερε ο Βαγγέλης Βενιζέλος από το Γιούρογκρουπ δεν σήκωναν δεύτερη ερμηνεία. Το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν θα προχωρήσει αν δεν ληφθούν αμέσως οριστικές, επώδυνες αποφάσεις. Είναι σφόδρα πιθανό να μη μας δοθεί καν η επόμενη δόση του δανείου. Και μην ξεχνάμε: χωρίς το ρευστό του δανείου δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις!
Νέα μέτρα ενόψει, λοιπόν; Ναι. Και όχι μόνο. Ίσως απαιτηθεί να προσφέρουμε εγγυήσεις αβάσταχτες για την αξιοπρέπειά μας ως κυρίαρχης χώρας! Ελπίζω να μην επιβεβαιωθώ σ’ αυτό το τελευταίο, αν και πολύ το φοβάμαι…
Οι δανειστές, βλέπετε, δεν αμφιβάλλουν μόνο για την απόδοση του φόρου στα ακίνητα. Αμφισβητούν κάτι πολύ βαθύτερο: το αν θέλουμε οι Έλληνες -πολίτες και πολιτικοί- να αλλάξουμε. Στέκονται στο γεγονός ότι επί ενάμισυ χρόνο δεν έχουμε προχωρήσει καμιά μεταρρύθμιση, επικαλούμενοι διαρκώς διάφορες αστειότητες -δίκην άτακτων μαθητών δημοτικού σχολείου.
Γι αυτό και δείχνουν αποφασισμένοι να μας τιμωρήσουν. Όρθιοι να κοιτάμε τον τοίχο, στηριγμένοι στο ένα πόδι, σα να λέμε!
Όλες οι ελπίδες για κάποιου τύπου επαναδιαπραγμάτευση αποδείχτηκαν αυταπάτες. Θα ήταν, άραγε, πιό ελαστικοί μαζί μας αν είχαμε κάνει βήματα μπροστά; Ίσως, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδειχτεί -τουλάχιστον τώρα. Όταν η ίδια η Μέρκελ, την 22α Ιουλίου -επομένη της Συνόδου κορυφής όπου αποφασίστηκε το σχέδιο διάσωσης της χώρας- δήλωνε ότι πρέπει να γίνουν ταχύτατα αλλαγές στην Ελλάδα, και έφερνε ως παράδειγμα τους φορτηγατζήδες, με την επισήμανση ότι το επάγγελμά τους παραμένει ακόμη κλειστό, τι μήνυμα έστελνε; Άλλο απ’ το ότι δεν υπήρχε πια χρόνος για «ελληνικά κόλπα»; Και τι έκανε η κυβέρνηση; Μία απ’ τα ίδια. Και έτσι φτάσαμε εδώ. Στο αμήν.
Σάββατο βράδυ. Παρακολουθώ την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη ΔΕΘ. Ισοπεδωτικός για την κυβέρνηση, ζητάει εκλογές, επιμένει ότι απαιτείται άλλο μείγμα πολιτικής, εξαγγέλλει μείωση φορολογικών συντελεστών για μισθωτούς και επιχειρήσεις, επιμένει ότι δεν θα απολυθεί ούτε ένας υπάλληλος του Δημοσίου. Πώς θα τα πετύχει όλα αυτά; Προφανώς, με επαναδιαπραγμάτευση.
Σαν να ακούω τον Βαγγέλη Βενιζέλο, λίγους μήνες πριν. Ήταν πεπεισμένος ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί πουθενά, διότι αναπαράγει την ύφεση, εξαντλεί τη φοροδοτική ικανότητα του πολίτη και αυξάνει αλματωδώς την ανεργία. Ποιος λογικός άνθρωπος είχε άλλη γνώμη; Γι αυτό και όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών επιχείρησε να διερευνήσει τις δυνατότητες, στο πρώτο Γιούρογκρουπ που έλαβε μέρος. Ο καταιγισμός επικρίσεων που δέχθηκε τον έκανε να αναδιπλωθεί, αλλά όταν δυο μήνες αργότερα του ζήτησαν νέα μέτρα 2 δισ για να κλείσει η τρύπα του ελλείμματος, είπε «όχι», και επιχείρησε να επαναδιαπραγματευτεί. Όλα αυτά, χωρίς να έχει γίνει τίποτα με τις αποκρατικοποιήσεις, τις περικοπές στο Δημόσιο, το μισθολόγιο, τα κλειστά επαγγέλματα.
Αποτέλεσμα: οι δανειστές έγιναν απείρως επιθετικότεροι. Το ζούμε το τελευταίο 20ήμερο.
Δεν το αντιλαμβάνεται, άραγε, ο Σαμαράς;
Ασφαλώς. Υποστηρίζει, όμως, ότι μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή θα έχει μεγαλύτερες δυνατότητες. Γι αυτό και ζητάει εκλογές, έχοντας γνώση των δημοσκοπήσεων που τον φέρνουν μπροστά με περισσότερες από 5 μονάδες.
Σε άλλη περίπτωση, θα έλεγα πως έχει δίκιο. Στις σημερινές συνθήκες, ωστόσο, πολύ αμφιβάλλω αν οι δανειστές ενδιαφέρονται για την κυβέρνηση ή το πρόσωπο που έχουν απέναντί του. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Σαμαράς θα βρεθεί προ οδυνηράς εκπλήξεως στην περίπτωση που γίνουν εκλογές, τις κερδίσει, γίνει πρωθυπουργός και επιχειρήσει να επαναδιαπραγματευτεί και να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι κακώς ζητάει εκλογές. Κατά τη γνώμη μου η προσφυγή στο λαό είναι αναγκαία, εδώ και μήνες. Η παρούσα Βουλή βρίσκεται σε απόλυτη δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση και η κυβέρνηση δεν έχει, παρά μόνο τυπική, εξουσιοδότηση να κάνει όσα επιχειρεί.
Η προσφυγή στις κάλπες είναι ο μόνος τρόπος να εκφραστεί αδιαμεσολάβητα η θέληση των πολιτών και, έτσι, να επανανομιμοποιηθεί η ίδια η πολιτική. Αυτό θα είναι το μεγάλο κέρδος που θα προσφέρουν οι εκλογές. Ας αποφασίσει ο λαός, ο πραγματικός ιδιοκτήτης της χώρας, ποιοι θέλει (και με ποια πολιτική) να τον κυβερνήσουν. Το διαρκώς επαναλαμβανόμενο αστείο ότι θα χρεοκοπήσουμε, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ας σταματήσει.
Όποια κυβέρνηση προκύψει -πιθανότατα των δυο μεγάλων κομμάτων, καθώς είναι μάλλον απίθανη η αυτοδυναμία- θα μπορέσει όχι να επαναδιαπραγματευτεί, αλλά να εφαρμόσει ταχύτατα όσες αλλαγές απαιτούνται για τη διάσωση της χώρας. Εκείνες που η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί (ούτε θέλει) να προωθήσει. Αν γίνει αυτό, ίσως μπορέσουμε να πείσουμε ότι αλλάζουμε και τότε ίσως καταφέρουμε να πετύχουμε επαναδιαπραγμάτευση της υφεσιακής πολιτικής -κάτι που ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος επιδιώκουν.
Αν παρόλα αυτά, συνεχίσουμε στην ίδια ρότα, με σχεδιασμό που αλλάζει μέρα με τη μέρα, με υπουργούς που θέλουν και δε θέλουν (κάποιοι δε θέλουν καθόλου) και την τρόικα κάθε μήνα να απαιτεί νέα μέτρα, ας μην αποκλείουμε την κοινωνική έκρηξη.
Πηγή: aixmi.gr