Ποιος πέφτει από τα σύννεφα;
Όποιος διάβασε αυτό το βιβλίο κάποια στιγμή στην ζωή του κι όποιος παρακολουθεί τριγύρω του τις εξελίξεις των τελευταίων δυο - τριών δεκαετιών, με τις κάμερες που καταγράφουν δημόσια κάθε μας κίνηση, τα συνεχόμενα σκάνδαλα τηλεφωνικών υποκλοπών κλπ., τότε μάλλον δεν πέφτει από τα σύννεφα με το κορυφαίο διεθνές γεγονός της σημερινής επικαιρότητας. Δεν ανακαλύψαμε δα και την Αμερική…
Όλα τα e-mail μας, τα αρχεία, τις φωτό κλπ.
Διαβάζουμε σήμερα σε ελληνική πολιτική εφημερίδα:
«Στην αρχή νομίζαμε πως καταγράφονταν μόνο οι τηλεφωνικές κλήσεις που κάνουν τα τελευταία χρόνια οι χρήστες μιας από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας των ΗΠΑ. Αλλά ο Μεγάλος Αδελφός είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι φανταζόμασταν. Τα μυστικά προγράμματα παρακολούθησης δεν είναι ένα, αλλά δυο. Η αμερικάνικη κυβέρνηση έχει πια παραδεχθεί ότι εδώ και έξι χρόνια συγκεντρώνει πληροφορίες που (επισήμως) αφορούν ΜΗ Αμερικανούς πολίτες και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο μέσω των περισσότερων, μεγαλύτερων και δημοφιλέστερων προγραμμάτων κοινωνικής δικτύωσης, μηχανών αναζήτησης κλπ.
… Ο πρόεδρος Ομπάμα δικαιολογήθηκε λέγοντας πως «δεν μπορεί να υπάρξει 100% ασφάλεια και 100% ιδιωτικότητα». Δύσκολα, όμως, μπορεί να εξηγήσει γιατί πρέπει να παρακολουθούνται «για λόγους ασφαλείας» ΟΛΑ τα e-mail μας, τα στοιχεία που αποθηκεύουμε ή μεταβιβάζουμε, οι φωτογραφίες, τα αρχεία, τα chat, οι τηλεφωνικές μας συνομιλίες μέσω διαδικτύου. Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι έξαλλες».
Σε 13.000 κτίρια η παγκόσμια παρακολούθηση
Η καρδιά του γιγαντιαίου προγράμματος διαδικτυακής παρακολούθησης Prism κτυπάει στο Μέριλαντ, μέσα σε 13.000 κτίρια!!! Την περασμένη εβδομάδα μια βρετανική και μια αμερικανική εφημερίδα αποκάλυψαν τα δυο μυστικά προγράμματα της εθνικής υπηρεσίας ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA). Το «βαθύ λαρύγγι» της υπόθεσης, είναι ένας 29χρονος πρώην τεχνικός της CIA, ο Σνόουντεν. Αυτός βρίσκεται πίσω από το νέο σκάνδαλο κι έχει γίνει το πρόσωπο των τελευταίων 24ωρων, αφού αποφάσισε ο ίδιος να βγει το πρόσωπό του στο φως.
Αυτή την στιγμή, λοιπόν, όλος ο πλανήτης ουσιαστικά (κι όχι μόνο οι ΗΠΑ) βρίσκεται υπό τον «έλεγχο» ενός προγράμματος παρακολούθησης διαδικτύου, ενώ την ίδια ώρα «τρέχει» στις ΗΠΑ και το πρόγραμμα ελέγχου τηλεφωνικών δεδομένων.
Τι λέει το «βαθύ λαρύγγι»
Ο Σνόουντεν δήλωσε με νόημα: «Έχω συνείδηση της σημασίας που έχουν οι πληροφορίες, αλλά είμαι αντίθετος σε οποιοδήποτε σύστημα μαζικής, αυτόματης, πανταχού παρούσας παρακολούθησης, η οποία συνιστά έναν μεγαλύτερο κίνδυνο για την ελευθερία από τον κίνδυνο να χαθούν πληροφορίες. Σε κάθε περίπτωση, δεν αξίζει τον κόπο. Αυτά τα μαζικά και επεμβατικά συστήματα παρακολούθησης συνιστούν μια τέτοια απειλή για την δημοκρατία που διακινδύνευσα την ζωή μου και αυτήν της οικογένειάς μου για να αγωνιστώ κατά του φαινομένου αυτού. Είμαι στο Χονγκ Κονγκ και θα ζητήσω πολιτικό άσυλο απ’ οποιαδήποτε χώρα πιστεύει στην ελευθερία του λόγου και αντιτίθεται στην θυματοποίηση της ιδιωτικής ζωής παγκοσμίως».
Στο στόχαστρο
Για να δούμε. Έχει απομείνει καμία τέτοια χώρα στον πλανήτη; Ή μήπως δεν θα βρει καμία ο Σνόουντεν; Είναι ένα ερώτημα κι αυτό. Ο Σνόουντεν, εξάλλου, αμφισβητεί ευθέως με τις δηλώσεις του ότι τα προηγμένα συστήματα μαζικής παρακολούθησης εισβάλλουν στις ζωές όλων των ανθρώπων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και ισχυρίζεται ότι η τρομοκρατία είναι απλά το πρόσχημα, αφού στο στόχαστρο μπορεί να μπει ο οποιοσδήποτε.
Παθητικότητα και… συνήθεια
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τέτοιες ειδήσεις έχουν πάψει προ πολλού να μας σοκάρουν, μέσα στο γενικό κλίμα παθητικότητας και μοιρολατρίας. Μάλλον έχουμε εξοικειωθεί περισσότερο και πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο θα περίμενε κανένας μετά το 2001 στην λογική της παρακολούθησης. Με κάθε τρόπο. Σε κάθε μέρος. Σπίτι μας σε τηλέφωνα και υπολογιστές, στο δρόμο με κινητά, κάμερες και GPS, μέσα σε ιδιωτικούς χώρους με άλλες κάμερες κλπ.
Με ξεπερασμένα καλώδια, κοριούς και γραφομηχανές!
Αριστουργηματικές και πραγματικές ταινίες όπως «Οι Ζωές των Άλλων» μοιάζουν ήδη παρωχημένες στο σενάριό τους με πρωτόγονα καλώδια σε τοίχους και κοριούς από την Στάζι επί Αν. Γερμανίας κι έναν υπάλληλο της μυστικής υπηρεσίας να καταγράφει με βάρδια σε γραφομηχανή όλους τους διαλόγους που κρυφάκουγε. Αυτά ανήκουν σε εποχές που η τεχνολογία δεν είχε κάνει άλματα για να μπορούν να την διαχειριστούν όπως θέλουν.
Το μαζικότερο «δόλωμα»
Το ίντερνετ και η εξέλιξη της τεχνολογίας στις επικοινωνίες αποδείχθηκαν το αποτελεσματικότερο και μαζικότερο «δόλωμα» γι’ αυτή τη δουλειά. Και ποιος, τελικά, δεν θα παγιδευτεί στον… ιστό της αράχνης που απλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς πάνω απ’ όλο τον πλανήτη;
Δεν είμαστε μόνο θεατές
Είμαστε πια θεατές μπροστά από τηλεοθόνες. Ακριβώς όπως στο μυθιστόρημα(;) του Όργουελ. Δεν βλέπουμε μόνο, όμως. Μας βλέπουνε κιόλας. Και μας ακούνε!
Smart οθόνες και online το… 1949!
Αντί επιλόγου, μόνο δυο - τρείς παράγραφοι από το συγκεκριμένο βιβλίο του Όργουελ, την εποχή που προβλέπει τις online συνδέσεις με smart «εντοιχισμένες» λεπτές οθόνες, οι οποίες «βλέπουν», «ακούνε» και «καταγράφουν» συνεχώς, μεταφέροντας τα δεδομένα! Με τον κόσμο να έχει συνηθίσει τις παρακολουθήσεις! Κι όλα αυτά, με την υπενθύμιση ότι ο συγγραφέας γεννήθηκε πριν από 110 χρόνια, το 1903, ενώ το βιβλίο του το έγραψε πριν από 64 έτη, όταν καλά – καλά ούτε καν οι τηλεοράσεις είχαν αποκτήσει εμπορικότητα έστω και στις ΗΠΑ…
Δεν υπήρχε τρόπος να την κλείσει κανείς…
Ιδού το απόσπασμα από το βιβλίο του Όργουελ, που όταν το πρωτοδιάβαζα στα 15 μου, δεν περίμενα ποτέ ότι θα το δω σαν αληθινό έργο μπροστά μου:
«Μέσα στο διαμέρισμα μια γλυκιά φωνή διάβαζε δυνατά έναν κατάλογο στοιχείων που αφορούσαν την παραγωγή χυτοσιδήρου. Η φωνή ερχόταν από μια μακρόστενη μεταλλική πλάκα σαν θαμπό καθρέφτη που αποτελούσε μέρος της επιφάνειας του δεξιού τοίχου. Ο Ουϊνστον γύρισε έναν διακόπτη και η φωνή εξασθένησε κάπως, αν και οι λέξεις διακρίνονταν ακόμα. Η συσκευή αυτή (τηλεοθόνη την έλεγαν) μπορούσε μεν να σκοτεινιάσει, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να την κλείσει κανείς εντελώς…
…Η τηλεοθόνη ήταν ταυτόχρονα πομπός και δέκτης. Μπορούσε, δηλαδή, να συλλάβει κάθε θόρυβο που προερχόταν από τον Ουϊνστον, και που ήταν πάνω από το επίπεδο του ψιθύρου. Επιπλέον, όσο βρισκόταν μέσα στο οπτικό πεδίο της μεταλλικής πλάκας, οι κινήσεις του μπορούσαν να παρακολουθούνται, όπως και να ακούγονται. Βεβαίως, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρει κανείς, ποια ακριβώς στιγμή παρακολουθούσαν και το πόσο συχνά ή με ποιο σύστημα συνδεόταν η Αστυνομία της Σκέψης με την κάθε συσκευή. Μόνο να το μαντέψει μπορούσε κανείς.
… Θα μπορούσε ακόμα να διανοηθεί κάποιος ότι παρακολουθούσαν τους πάντες συνεχώς. Οπωσδήποτε πάντως μπορούσαν να συνδεθούν με την συσκευή σου όποτε ήθελαν. Έπρεπε να ζεις, να συνηθίσεις να ζεις…, κι αυτή η συνήθεια είχε καταλήξει να γίνει ένστικτο…, με την προϋπόθεση ότι κάθε ήχος που έβγαζες ακουγόταν, και ότι κάθε σου κίνηση παρακολουθείτο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου