Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Μπλέξαμε…!

Ο Σταύρος Κόλκας γράφει για τον ΠΑΟΚ που ακόμα δεν έχει ενισχυθεί, ενώ σημειώνει πως οι απώλειες είναι σημαντικές.
Φτάσαμε στις 6 Ιουλίου και ουσιαστικά η ομάδα ενισχυμένη δεν είναι. Αν κάτσεις να τα βάλεις κάτω, μόνο η έλευση Γκολάσα αφήνει ένα περιθώριο για χαμόγελα, ενώ οι απώλειες είναι σημαντικές. Ο Λούκας φεύγει αύριο και παρότι σε μεγάλο παιχνίδι διαφορά δεν έκανε, το νταμπλ – νταμπλ σε γκολ – ασίστ θα πρέπει να καλυφθούν από κάποιον. Ο Λίνο με τον Βούκιτς μέτρησαν λάθος τη δυναμική τους αναγκάζοντας τον ΠΑΟΚ να τους στείλει στο περιθώριο, όμως και εκεί υπάρχουν διψήφιοι αριθμοί σε ασίστ ο πρώτος, σε γκολ ο δεύτερος. Η έλευση του Ρατς βέβαια έχει και αυτή τη χρησιμότητά της, αλλά όταν 22 μέρες μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας δεν έχει υπογράψει, η κίνηση από μόνη της έχει απαξιωθεί.
Μία ενδεκάδα παίκτες έχει αποχωρήσει συνολικά και μάλλον δεν θα είναι οι μοναδικοί. Και άλλοι θέλουν να φύγουν. Έχουμε μάθει να κατηγορούμε τους παίκτες όταν θέλουν να αποχωρήσουν, όμως η σωστή ανάγνωση για να είσαι σε θέση να κρίνεις, αφορά κυρίως το γιατί ένας παίκτης θέλει να φύγει από μία ομάδα. Όταν πχ ο Γλύκος έχει βγει στην αγορά για να βρει μία πρόταση να αποχωρήσει, δε μου φταίει ο Γλύκος γιατί τον έχω τσεκαρισμένο εδώ και επτά χρόνια. Κάτι συμβαίνει που θέλει ένα παιδί που δεν έχει δημιουργήσει ουδέποτε πρόβλημα, να φύγει.
Η λέξη προοπτική δεν υπάρχει στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη και αυτό είναι σαφές. Κακά τα ψέματα, το θέμα δεν είναι ούτε οικονομικό, δεν έχει να κάνει με την διάθεση. Έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ ο μεγαλομέτοχός του. Ο άσχετος ποδοσφαιρικά μεγαλομέτοχός του.
Κανένας δεν ζητά από τον Σαββίδη να προχωρήσει σε μεγάλες επενδύσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο ίδιος έκανε επίδειξη των δυνατοτήτων του σε αυτόν τον τομέα με αποτέλεσμα να χάσει λεφτά. Αν αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο, θα είχε ξοδέψει πολύ λιγότερα και θα είχε πετύχει περισσότερα.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά την έλευσή του, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ΠΑΟΚτσήδικο κοινό αδιάφορο για την ομάδα του. Δώδεκα μέρες πριν ολοκληρωθεί το δικαίωμα ανανέωσης των θέσεων των  κατόχων διαρκείας, κάτι παραπάνω από το 10% έχει ανανεώσει.
Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι σαφές. Ο ΠΑΟΚ εδώ και δύο χρόνια δεν έχει να παρουσιάσει απολύτως τίποτα στο κοινό του. Δεν μπορεί να παρουσιάσει ένα πλάνο με προοπτική, δέκα κινήσεις που να δείχνουν πως εξελίσσεται. Αντιθέτως, οι επιλογές τον πάνε πίσω.
Με συμβούλους στρατηγούς, ποιητές, πνευματικούς, το μόνο που απομένει είναι να αντικατασταθεί το skype από σήματα καπνού για να δέσει το γλυκό. Πρωτόγονη νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα και το βασικότερο η αίσθηση πως είναι πάνω από τον σύλλογο.
Οι μεταγραφές θα μπορούσαν να καλύψουν ένα ποσοστό της αδυναμίας που έχει ο ΠΑΟΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή. Και βάζω εγώ εσάς στη θέση του Χ ή του Ψ  που διαπραγματεύεται αυτή τη στιγμή για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, συνήθως στου Βρύζα δηλαδή. Τι μπορεί να πει σε έναν παίκτη για να τον πείσει, πλην το ότι τα χρήματά του είναι εξασφαλισμένα; Και όταν αυτό είναι το μοναδικό ατού που έχεις, πρώτον πως μπορείς να τον πληρώσεις όσο κοστίζει; Και δεύτερον πως αυτός δεν θα έχει νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου παλαιάς κοπής;
Καθόμουν χθες να γράψω ρεπορτάζ και μαθαίνω πως ένας πιτσιρικάς που δοκιμάζεται με βιογραφικό τη β΄ομάδα της Φράιμπουργκ και δύο συμμετοχές στην εθνική Νέων βρίσκεται στο Ελατοχώρι γιατί είναι Πόντιος. Καπάκι, δελτίο Τύπου της ΠΑΕ πως την Κυριακή (σ.σ. σήμερα) η ομάδα θα πάει στη Θεία Λειτουργία. Πόσα να αντέξω πλησιάζοντας τα 40;
Και φτάνουμε στο σημείο, να γράφει ο Χρύσανθος για την κάνουλα που έκλεισε. Που γράφει για μία ομάδα που όλοι οι παράγοντές της μαζί, δώδεκα ευρώ δεν μπορούνε να βάλουνε. Και όμως δεν έχω όρεξη να τον χορέψω.
Μπλέξαμε…
Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: