Ο Αμερικανός είναι η καλύτερη από τις τρεις κινήσεις που έχουν κάνει μέχρι σήμερα οι «πράσινοι», με βάση τα χαρακτηριστικά που αναζητούσαν, τα λεφτά που πρόσφεραν, την απόδοση του παίκτη και τα στοιχεία που τον συνοδεύουν από το κολέγιο του Ντιουκ μέχρι και τον Ερυθρό Αστέρα.
Ο Νέλσον επιλέχθηκε λοιπόν ως αντί-Καλάθης και παρότι δεν είναι καλό να κάνουμε συγκρίσεις, η αλήθεια είναι πως υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παιχνιδιού που συνδέουν τον Νικ με τον νέο παίκτη του Παναθηναϊκού.
Τρία είναι τα βασικά στοιχεία στην περίπτωση του Αμερικανού. Πρώτον, πρόκειται για έναν παίκτη που έχει θητεύσει στον Σιζέφσκι και το Ντιουκ κι από μόνο του αυτό αρκεί για να διασφαλίσει κανείς την σωστή νοοτροπία, το ομαδικό πνεύμα και την καλή συμπεριφορά.
Δεύτερον, είναι ένας Αμερικανός που χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται και εξελίσσει σημεία του παιχνιδιού του. Για παράδειγμα, ο Νέλσον τελείωσε το κολέγιο με το ποσοστό στις βολές να μην ξεπερνάει το 60% και σταδιακά έφτασε στο 71%, αγγίζοντας το 77% στην πρώτη του ευρωπαϊκή χρονιά.
Επίσης, ένα από τα στοιχεία που κακοφαίνονταν στους Αμερικανούς, μετά το τέλος της κολεγιακής καριέρα του, ήταν το γεγονός πως ο αριθμός των λαθών ήταν μεγαλύτερος από τις τελικές πάσες του. Για παράδειγμα, την προτελέυταία σεζόν στο Ντιουκ είχε 2,5 λάθη και 2 ασίστ ανά παιχνίδι και μόνο στην τελευταία του χρονιά κατάφερε να αντιστρέψει την εικόνα με 2,9 τελικές πάσες και 2,5 λάθη ανά ματς. Στην Ευρώπη η εικόνα βελτιώθηκε από την δεύτερη σεζόν στη Σολέ (2011-12) και μετά, μέχρι που αυτή την στιγμή οι ασίστ του είναι σχεδόν διπλάσιες των λάθών του, στοιχείο βασικότατο για έναν παίκτη που θεωρητικά θα καλύψει τη θέση του βασικού πόιντ γκαρντ.
Τρίτον, ο Νέλσον έχει την ίδια ικανότητα, ίσως και μεγαλύτερη, στο «ανοικτό» γήπεδο από τον Καλάθη. Πρόκειται για ένα παιδί με απίστευτα αθλητικά προσόντα, με τον διασκελισμό και τα μακριά του άκρα να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Πάει με τρομερή αυτοπεποίθηση και δύναμη, όταν προσπαθεί να «τρυπήσει» την αντίπαλη άμυνα, χρησιμοποιεί στο τελείωμα των φάσεων και τα δύο χέρια και πηδάει σαν φόργορντ στα ριμπάουντ.
Το τέταρτο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Νέλσον είναι ο τρόπος που αμύνεται και σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει Διαμαντίδη. Με τα μακριά του χέρια κάνει δύσκολη τη ζωή του αντίπαλου πόιντ γκαρντ, έχει την ικανότητα να κλέβει την μπάλα στην ντρίπλα και είναι δεδομένο ότι στα περισσότερα ματς θα τον δούμε να πιέζει ασφυκτικά στο μισό γήπέδο. Ταυτόχρονα, έχει την ικανότητα να μαρκάρει και στις τρεις θέσεις της περιφέρειας, λόγω των αθλητικών προσόντων και της δύναμης που διαθέτει.
Τα μείον του τα αντιλαμβάνεται κανείς με το να ρίξει μια απλή ματιά στην στατιστική του. Δεν είναι αξιόπιστος σούτερ από τα 6,75μ., με αποτέλεσμα η αντίπαλη άμυνα να του «δίνει» τα σουτ. Στο κολέγιο σούταρε μετά βίας δύο τρίποντα ανά παιχνίδι, στον Ερυθρό Αστέρα έφτασε σχεδόν στα τρία ανά ματς, αλλά είναι σαφές πως και ο ίδιος δεν πιστεύει στο τρίποντό του. Με δεδομένη την συγκεκριμένη αδυναμία, δυσκολεύει και την συμμετοχή του σε παιχνίδι «πέντε εναντίον» πέντε... Η αντίπαλη άμυνα προσαρμόζεται, ξέρει πού θα ρισκάρει και μοιραία ο Νέλσον έχει μεγαλύτερο πρόβλημα στο set παιχνίδι.
Συμπερασματικά: Πρόκειται για τις μεταγραφές που είναι value for money. Με τον Διαμαντίδη και τον Νέλσον στην άμυνα, ο Παναθηναϊκός στήνει ένα τείχος στην περιφέρειά του. Μου θυμίζει λίγο την εικόνα Διαμαντίδη - Σάτο που είχαμε στο μυαλό μας, όταν αποκτήθηκε ο Κεντροαφρικανός, έστω κι αν δεν πρόσφερε όσα θα περίμεναν οι περισσότεροι. Η παρουσία τους στο παρκέ ήταν λίγο φοβιστική για τον αντίπαλο που προσπαθούσε να σκεφτεί τρόπους για να διασπάσει το «μπετόν» στην περιφερειακή άμυνα του Παναθηναϊκού.
Υ.Γ.: Κι έζησαν αυτά καλά κι εμείς καλύτερα θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ιστορίας με τον Καλάθη. Το Μέμφις κράτησε έναν αξιόπιστο παίκτη με το μίνιμουμ των χρημάτων, ο Καλάθης θα συνεχίσει στο ΝΒΑ πιστεύοντας ακόμη στο american dream και θα 'χει ορθάνοικτη την πόρτα του Παναθηναϊκού, όταν και αν επιστρέψει στην Ευρώπη και οι «πράσινοι» δικαιολόγησαν με δυο φωτογραφίες και πέντε δηλώσεις την προσπάθεια που έκαναν για να τον φέρουν πίσω.
Το επισήμανα και στο προηγούμενο κείμενο, ο Παναθηναϊκός δεν αμφισβητείται στην υπόθεση για την προσπάθεια που πράγματι έκανε και σωστά την έκανε ως ένα σημείο, αλλά για την αδικαιολόγητη υπεραισιοδοξία και τις διαρροές τύπου «μια ανάσα ο παικταράς»...
Υ.Γ2: Δυο λόγια για την «ελληνοποίηση» με αφορμή την κουβέντα που ανοίγουν μερικοί πως υπάρχει ασυνέπεια λόγω και πράξεων σχετικά με την δέσμευση του Γιαννακόπουλου. Με εξαίρεση την αποτυχία στην υπόθεση του Καλάθη, δεν θεωρώ πως υπάρχει ασυνέπεια συγκριτικά με την αρχική δέσμευση. Ο Παναθηναϊκός προσθέτει πιτσιρικάδες όπως είχε εξαγγελθεί, υπολογίζει για παράδειγμα τον Παππά στο rotation των γκαρντ της επόμενης περιόδου, επιμένει στον Γιάνκοβιτς και οι ξένοι που έχει αποκτήσει ήταν αναμενόμενο πως θα αποκτηθούν, με εξαίρεση ξαναλέω τη θέση του βασικού πόιντ γκαρντ που είχε υπολογιστεί ο Καλάθης.
Το αν η ελληνοποίηση θα ισχύσει ή όχι, δεν θα φανεί τώρα, αλλά στη διάρκεια της σεζόν, όταν θα δούμε αν πράγματι τα ελληνόπουλα έχουν συγκεκριμένο ρόλο στην ομάδα. Αν για παράδειγμα ο Παππάς καταλήξει εκ νέου στη θέση του 5ου γκαρντ, ο Γιάνκοβιτς παίζει κανένα 10λεπτο και οι Χαραλαμόπουλος, Διαμαντάκος είναι στην εξέδρα, τότε θα υπάρχει ασυνέπεια λόγω και πράξεων.
Υ.Γ.3: Οπως έχουμε ξαναπεί, η υπόθεση Καλάθη μπορεί να εξελιχθεί σε καλό για τον Παναθηναϊκό, αν αξιοποιηθούν τα δύο εκατομμύρια δολάρια ετησίως που προβλέπονταν για τον ομογενή γκαρντ. Προσωπική άποψη και άσχετη με ελληνοποιήσεις και τα συναφί, ο Παναθηναϊκός για να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός στην Ευρώλίγκα χρειάζεται έναν πέμπτο γκαρντ, ένα βασικό σμολ φόργουορντ κι έναν ψηλό που θα δώσει τα στοιχεία που λείπουν μετά την απομάκρυνση του Λάσμε.Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου