Δεν μπορεί κανείς να ξέρει την ψυχολογία του κάθε παίκτη ή της κάθε ομάδας, αλλά αυτό που φάνηκε σήμερα στο παρκέ είναι ότι οι Σέρβοι το ήθελαν περισσότερο, πέρα από το ότι έδειξαν ότι ξέρουν πώς να πάρουν αυτό που θέλουν.
Το είπε και ο Κατσικάρης, το είπε και ο Ζήσης, το είπε και ο Τζόρτζεβιτς. Το παιχνίδι κρίθηκε στο μυαλό. Εκεί οι Σέρβοι εγκλώβισαν την Εθνική μας ομάδα.
Το 46-42 του ημιχρόνου είναι ενδεικτικό. Η Εθνική πέρασε μια φορά μπροστά, μετά από 19 λεπτά αγώνα, και αμέσως μετά έφαγε καλάθι και φάουλ. Στατιστικά υπήρχε σχετική ισορροπία σε ριμπάουντ, ασίστ – λάθη, κλεψίματα.
Στη στατιστική δεν υπήρχε μέτρηση του τι συνέβαινε στο μυαλό των παικτών. Οι Σέρβοι κέρδιζαν με 4 πόντους, αλλά ήταν φως φανάρι ότι είχαν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα και ουσιαστικά αυτή η διαφορά επί της ουσίας ήταν πιο μεγάλη και πιο ασφαλής.
Αυτό που δεν έδειξε η Εθνική ομάδα σε αυτό το Μουντομπάσκετ είναι η αντίδραση όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Αντέδρασε σωστά όταν το δικό της +19 έγινε μόλις +2 με την Αργεντινή, αλλά όταν η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει από τα χέρια της στα τέλη της τρίτης περιόδου, δεν υπήρξε αντίδραση, υπήρξε καθίζηση.
Άλλη μια αποτυχία προστίθεται στην Εθνική ομάδα από το 2009 και μετά. Είναι ξεκάθαρη η αποτυχία, αλλά ουδείς πρέπει να διαγράψει ό,τι έδειξε αυτή η ομάδα στη Σεβίλλη. Είναι και άδικο για τους παίκτες και την τεχνική ηγεσία, όσο ακριβώς δίκαιη είναι η κριτική που πρέπει να δεχθούν για το τελικό αποτέλεσμα, γιατί αυτό μετράει (για να μη ξεχνιόμαστε).
Εννοείται πως κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούν αυτοί που “κατέχουν” (με το νου τους…) το ελληνικό μπάσκετ ότι πρέπει να κάνουν στην άκρη, να αναδιαρθρωθεί η ομοσπονδία, να μπουν φρέσκα μυαλά που δεν έχουν στο μυαλό τους μόνο πόσο καλά θα περνούν τα καλοκαίρια στο εξωτερικό. Μέχρι σήμερα ενοχλεί, από εδώ και επέρχεται η σήψη…
Πηγή:superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου