«Δε θυμάμαι και πολλά. Ήμουν μικρός, σε ένα μεγάλο στάδιο, ο αντίπαλος φορούσε ερυθρόλευκα και κερδίσαμε». Ο Σβεν Φλορ βρέθηκε σε ένα ιστορικό γεγονός, ακόμη και αν του πήρε πολλά χρόνια να το συνειδητοποιήσει. Τα λόγια του είναι μέρος του άρθρου του στην Berliner Morgenpost για τον λόγο που έγινε οπαδός της Χέρτα.
Το ματς που αναφέρεται διεξήχθη στις 27 Ιανουαρίου του 1990 λίγες μόλις ημέρες μετά την πτώση του Βερολίνου (τον Νοέμβριο του 1989). Τα σύνορα τυπικά και ουσιαστικά υπήρχαν ακόμα, όμως στην πρωτεύουσα την ενωμένης, πλέον, Γερμανίας, που βρέθηκε για 40 χρόνια στο επίκεντρου του Ψυχρού Πολέμου διεξήχθη το φιλικό της Χέρτα με την Ουνιόν. Το «Familienfest», όπως, ονομάστηκε και στο οποίο έδωσαν το παρών 51.270 οπαδοί.
Και μη νομίζετε ότι αυτό ήταν συχνό φαινόμενο. «Κάποιες φορές οι οπαδοί ήταν τόσοι λίγοι, που ακούγαμε το γάβγισμα των σκύλων των αστυνομικών, που ήταν έξω από το γήπεδο», θυμήθηκε ο Ντιρκ Γκρέιζερ στην Tagesspiegel.
Το ντέρμπι του Βερολίνου δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή εποχή και ας έχουν περάσει μόλις 25 χρόνια. Οι Γερμανοί έχουν μία λέξη για τη φιλία μεταξύ οπαδών. «Fanfreundschaften», που έμοιαζε αδιανόητη, σε όλο της το μεγαλείο. Οι οπαδοί πλήρωσαν από 5 μάρκα (και στα δύο νομίσματα), φόρεσαν τα χρώματα και των δύο ομάδων και τα έσοδα δόθηκαν σε νοσοκομεία της Ανατολικής Γερμανίας.
Ήταν το επιστέγασμα ενός σπάνιου φαινομένου, που φυσικά πήρε και το δικό του όνομα, «Φαινόμενο του Βερολίνου». Για κάποιον λόγο οι οπαδοί της Χέρτα και της Ουνιόν είδαν ο ένας στον άλλον όλα αυτά που ζήλευαν. Οι μεν την ελευθερία, την συμπόνοια οι δε την αντισυμβατικότητα, τη διάθεση για μάχη, για ζωή. Οπαδοί ομάδων που ποτέ δεν ήταν φαβορί, που ποτέ δεν ήταν από τις «μεγάλες».
Στο γήπεδο ακούστηκε για πρώτη φορά ένα νέο σύνθημα, το «Eisern Berlin», παραλλαγή του «Eisern Union». Το ντέρμπι είχε άλλη έννοια, άλλο νόημα. Δεν έμοιαζε και δε θα μοιάσει με κανένα. Η Χέρτα νίκησε 2-1 με τον Άλεξ Κρούζε να κάνει το ντεμπούτο του, όμως δεν ένοιαζε κανέναν. Και πρωτάθλημα να ήταν, πάλι κανένας δε θα ασχολούταν. Στο γήπεδο βρέθηκαν και 100 οπαδοί της Ντιναμό Βερολίνου, ομάδα που δημιούργησε η στάζι και μέσα σε ένα βράδυ πήρε όλους τους παίκτες της Ντιναμό Δρέσδης, προκειμένου να γίνει ανταγωνιστική. Οι αντιδράσεις όλων ήταν άμεσες, το σύνθημα «έξω η στάζι!» κυριάρχησε και τελικά χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας.
Οι μνήμες του διχασμού δεν είχαν καν προλάβει να γίνουν αναμνήσεις. Η ένωση δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Τα προηγούμενα χρόνια οι οπαδοί της Ουνιόν είχαν βρει κατά κάποιο τρόπο στήριγμα σε εκείνους της Χέρτα. Οι τελευταίοι είχαν τη δυνατότητα να περνάνε το τείχος και συχνά-πυκνά τους συναντούσαν στο γήπεδο.
Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί της Ουνιόν εκμεταλλεύτηκαν τόσο τους αγώνες της Χέρτα στην Ανατολική Γερμανία, όπως για παράδειγμα στη Δρέσδη, αλλά και τη σχετική ελευθερία που είχαν για ταξίδια στις υπόλοιπες χώρες του ανατολικού μπλοκ. Έτσι, το 1977 έδωσαν το παρών στην Μπρατισλάβα, όπου η στάζι μπόρεσε να αναγνωρίσει πολλούς από αυτούς. Δεν μπόρεσε, όμως, να διαλύσει τον δεσμό, παρά το γεγονός ότι συνέταξε και ειδική ομάδα, την Rowdyhafter Fußballanhang, αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό.
Οι σκηνές στην Πράγα δύο χρόνια αργότερα, όπου 30.000 Γερμανοί βοήθησαν την Χέρτα να φτάσει στο «Θαύμα της Πράγας» ήταν σοκαριστικές για την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας. Η Ουνιόν είχε ήδη τη φήμη της «FC St.Pauli des Ostens», της «Ζανκτ Πάουλι της Ανατολής».
Το σύνθημα των οπαδών της Χέρτα: «Und wir halten zusammen wie der Wind und das Meer – die blau-weiße Hertha und der FC Union – Union, Union, eisern Union!», «Και μένουμε ενωμένοι σαν τον άνεμο και τη θάλασσα - το μπλε και το λευκό της Χέρτα και η Ουνιόν - Ουνιόν, Ουνιόν, eisern Union», ακολουθούσε εκείνο των οπαδών της Ουνιόν: «Ha-Ho-He, Hertha BSC». Και τα δύο στα γήπεδα του καθενός, ενώ κάθε φορά που η δεύτερη κέρδιζε φάουλ, ακουγόταν το σύνθημα: «Die Mauer muss weg», «το Τείχος πρέπει να πέσει». Κάτι που ήθελε «κότσια».
Οι ιστορίες που τους ήθελαν να συγκεντρώνονται σε διάφορα μέρη κοντά στο τείχος, προκειμένου να ακούσουν ραδιόφωνο της Δυτικής Γερμανίας έχουν εξελιχθεί σε μύθο. Η ιστορία του ντέρμπι του Βερολίνου μοιάζει με λευκή κόλα. Τόσα λίγα ματς έχουν γίνει. Η Χέρτα, όμως, με μία μικρή κίνηση θύμησε εκείνο το παιχνίδι. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο...
Heute vor 25 Jahren: Hertha und @fcunion ebnen vor 51.270 Zuschauern den Weg zur geeinten Stadt. #hahohe #fundstück
Ένα ντέρμπι με «άδεια» ιστορία, έχει καταφέρει να αφήσει το στίγμα του. Κάτι, που τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έχει σβηστεί από τη μνήμη όλων. Το σλόγκαν που είχε ακουστεί το 1990 στο Ολυμπιακό Στάδιο, «Hertha und Union - eine Nation», «Χέρτα και Ουνιόν – ένα Έθνος», έχει λησμονηθεί. Το «Wiedervereinigungsspiel», το «ματς της ένωσης» όπως και ο Ψυχρός Πόλεμος έχει ξεχαστεί.
Τον Ιούλιο του 2009 στα εγκαίνια του ανακαινισμένου της σταδίου, η Ουνιόν προσκάλεσε και την Χέρτα, όμως τίποτα δε θυμίζει το παρελθόν. Υπάρχουν κάποιες κινήσεις, όπως η δημιουργία ενός group στο facebook, όμως ό,τι προσπάθησε και δεν κατάφερε η στάζι, το κατάφερε ο χρόνος...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου