Μπαρτσελόνα, Ρεάλ: Μαζί τα... τρώμε!!

Ο Γιώργος Καραμάνος δείχνει την τηλεοπτική πίτα στις μεγάλες Λίγκες και την οικονομική καταδυνάστευση στην Ισπανία από τις δύο του «Clasico».

Τα πάντα τα είχαν βασίσει σε μία εξαγγελία. Μία υπόσχεση που του δόθηκε, αλλά πριν λίγες ημέρες ανακάλυψαν πως δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί. Ο Γενικός Γραμματέας αθλητισμού της Ισπανίας είχε υποσχεθεί στις μεσαίες και τις μικρότερες ομάδες των δύο πρώτων Κατηγοριών της χώρας του, πως θα έφερνε προς ψήφιση στο κοινοβούλιο, ένα νομοσχέδιο υπέρ της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων στο ποδόσφαιρο. Να δώσει μία λύση δηλαδή στη μεγαλύτερη πληγή της Primera και της Segunda Division. Ωστόσο, ο Δον Μιγκέλ Καρδενάλ έκανε πίσω, νικήθηκε προφανώς από τα μεγάλα συμφέροντα και το απέσυρε την πιο κρίσιμη στιγμή. Αυτό όμως οι σύλλογοι δεν μπορούν να το αποδεχτούν και ετοιμάζονται να κάνουν πράξη τον μεγάλο εκβιασμό τους, εκείνον που θέλουν να αντιτάξουν ως μοναδικό όπλο κόντρα στη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα: να κατέβουν δηλαδή σε απεργία και να κάνουν μπάχαλο το πρωτάθλημα. Και μιλάμε για όλους τους υπολοίπους συμπεριλαμβανομένων των Ατλέτικο Μαδρίτης, Σεβίλλης και Βαλένθια.

Το θέμα που ανέκαθεν υπήρχε, μα πλέον έχει γιγαντωθεί, έχει να κάνει με τη χαώδη διαφορά στα έσοδα που υπάρχει μεταξύ των δύο υπερομάδων της Ισπανίας και όλους τους άλλους. Ρεάλ και Μπάρτσα εισπράττουν μόνες τους το 38% των συνολικών χρημάτων που πέφτουν από την τηλεόραση στο ποδόσφαιρο της χώρας. Για την ακρίβεια η κάθε μία τους έχει ετήσια σχετικά έσοδα της τάξης των 140 εκατ. ευρώ! Την ίδια στιγμή, οι ακόλουθες Βαλένθια, Ατλέτικο και Σεβίλλη λαμβάνουν αντίστοιχα 48, 42 και 32 εκατ.
Αλμερία, Βαγιεκάνο, Ελτσε, Γρανάδα και Εϊμπάρ που αποτελούν τους τελευταίους τροχούς, παίρνουν μόλις 18 εκατ. η κάθε μία. Πως λοιπόν να μπορέσουν να γίνουν ανταγωνιστικές; Πως να αντεπεξέλθουν στο Financial Fair Play, στις υποχρεώσεις τους στην Εφορία (σ.σ.: μόνο Εϊμπάρ, και Μπιλμπάο δεν έχουν χρέη) και επιπλέον να μπορούν να είναι αγωνιστικά επαρκείς, ώστε να αντέχουν, να επιβιώνουν σε μία τόσο δύσκολη Λίγκα; Οι σύλλογοι αισθάνονται πως πλέον δεν αντέχουν άλλο την αδικία.
Σε Ισπανία και Ιταλία η διαχείριση των τηλεοπτικών δεν είναι κεντρική. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ομάδα διαπραγματεύεται μόνη της και αυτά που αναφέραμε πριν είναι η αρνητική συνέπεια τούτης της λογικής. Σε κανένα άλλο μεγάλο πρωτάθλημα της Ευρώπης δεν εμφανίζεται τόσο μεγάλη διαφορά στα έσοδα μεταξύ των δύο πρώτων, των πιο έμμεσων ανταγωνιστών και των τελευταίων. Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς συμβαίνει στα υπόλοιπα τρία πιο σημαντικά, ώστε να φανεί το πως Ρεάλ και Μπαρτσελόνα αυθαιρετούν, πλουτίζουν, γιγαντώνονται εις βάρος των άλλων, που μέσα από αυτή την αδικία δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να τις κοντράρουν.

Σε αυτό το εξαιρετικό γράφημα της Marca, φαίνεται το ποσοστό που έχουν στην τηλεοπτική πίτα οι δύο πρώτες σε έσοδα κάθε Λίγκας. Βλέπετε ξεκάθαρα την τεράστια διαφορά των Ρεάλ, Μπάρτσα στην Ισπανία
PREMIER LEAGUE
Μιλάμε για το κορυφαίο πρωτάθλημα και για αυτό οι Αγγλοι πληρώνονται τρελά ποσά. Αυτά που παίρνουν ως κεντρική διαχείριση ετησίως είναι 1 δισ. 875 εκατ. ευρώ. Από αυτά η μοιρασιά γίνεται μέσα από διάφορα κριτήρια, με τις Λίβερπουλ (117), Μάν. Σίτι (115), Τσέλσι (112), Αρσεναλ (111), Τότεναμ (107), Μαν. Γιουνάιτεντ (106), Εβερτον (102) να βγάζουν πάνω από 100 εκατ. η κάθε μία. Ωστόσο, εδώ οι διαφορές στα ποσά είναι πολύ μικρές, ώστε η ουραγός σε έσοδα Γουέστ Μπρομ να βγάζει με τη σειρά της 79 εκατ.
SERIE A'
Αν και δεν έχει την αίγλη του παρελθόντος, το Καμπιονάτο εξακολουθεί να πουλάει σχετικά καλά το προϊόν του (σ.σ.: συνολικά τα έσοδα είναι 846 εκατ.). Βέβαια εδώ, όπως και στην Ισπανία, δεν υπάρχει κεντρική διαχείριση. Ωστόσο, η μία διαφορά είναι ότι η 1η στη σχετική λίστα Γιουβέντους παίρνει λιγότερα (94 εκατ. ευρώ) από Ρεάλ, Μπάρτσα αν και η ουραγός της λίστας Σασουόλο ίσα που φτάνει τα 18 εκατ. Η άλλη είναι ότι κατά σειρά: Ιντερ (80,4), Μίλαν (78), Ρόμα (61,4) και Νάπολι (59,8) έχουν πολύ καλύτερο μερίδιο από ό,τι αντίστοιχα οι Βαλένθια, Σεβίλλη, Ατλέτικο.
BUNDESLIGA
Οι Γερμανοί παρά το ότι έχουν ένα εξαιρετικό προϊόν από κάθε άποψη και ειδικά τρομερά γήπεδα πάντα κατάμεστα, δεν έχουν καρπωθεί τα οφέλη που θα μπορούσαν. Πρόκειται όμως για την πιο τίμια μοιρασιά του συνόλου των 495 εκατ. ευρώ. Η Μπάγερν με 37 εκατ. και η Ντόρτμουντ με 35,5 είναι εκείνες που παίρνουν τα πιο πολλά, αλλά με ελάχιστη διαφορά από όλες τις άλλες ομάδες. Λεβερκούζεν και Σάλκε εισπράττουν από 33,5 εκατ., ενώ η τελευταία στη λίστα, Αουγκσμπουργκ ξεπερνάει για λίγο τα 20 εκατ. Βέβαια αυτά ισχύουν για φέτος, μιας και για του χρόνου η Bundesliga έχει καταφέρει να κάνει πολύ καλύτερη συμφωνία και να ανεβάσει σημαντικά τα εν λόγω ποσά.

Τα συνολικά έσοδα των 5 μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, με τους Αγγλους να εισπράττουν τρελά ποσά
Η σύγκρουση που έρχεται...
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς το γιατί η Primera Division δεν είναι όσο ανταγωνιστική θα μπορούσε. Και το ότι ακόμα και έτσι οι μικροί μπορούν να νικούν ενίοτε τους μεγάλους, συμβαίνει επειδή έχουν εκπληκτικές ακαδημίες και σούπερ ταλαντούχους Ισπανούς πιτσιρικάδες που έρχονται συνεχώς από πίσω. Γι' αυτό λοιπόν ομάδες όπως η Σεβίλλη με τόσο χαμηλό μπάτζετ, αλλά εξαιρετική διαχείριση και τμήμα σκάουτινγκ, μπορεί να πηγαίνει και να κατακτά το Europa League.
Από τη μεριά τους πάλι Ρεάλ και Μπαρτσελόνα αρνούνται χρόνια τώρα πεισματικά να καθίσουν στο τραπέζι με τους υπόλοιπους. Οι δύο μεγάλοι είναι βολεμένοι και δεν έχουν καμία διάθεση να απολέσουν μέρος των προνομίων τους. «Εμείς έχουμε τον πολύ κόσμο και εμάς θέλουν να βλέπουν στην τηλεόραση τόσο στην χώρα όσο και εκτός αυτής», είχε δηλώσει ενδεικτικά πριν από πέντε χρόνια ο πρώην πρόεδρος των Μαδριλένων, Ραμόν Καλδερόν.

Αυτή η λογική ισχύει ακόμα και αντιπροσωπεύει και τις δύο του «Clasico», που ωστόσο, βυθισμένες στην εσωστρέφεια τους, δεν βλέπουν ότι μακροπρόθεσμα θα κάνουν κακό και στις ίδιες. Το ισπανικό πρωτάθλημα χάνει σε αίγλη και με εξαίρεση αυτό που έκανε πέρσι η Ατλέτικο (σ.σ.: και συνεχίζει ως ένα βαθμό να κάνει) είναι χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Και όπως πολύ σωστά είχε εξηγήσει το 2011, ο τότε πρόεδρος (νυν φυλακισμένος) της Σεβίλλης, Χοσέ Μαρία ντελ Νίδο: «Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να παίρνει μία ομάδα τον τίτλο με 100 βαθμούς!»
Μία ματιά λοιπόν στη βαθμολογία των τελευταίων ετών έρχεται να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Πρόπερσι η Μπάρτσα με 100 βαθμούς είχε 26 περισσότερους από την 3η Ατλέτικο, ενώ πρόπερσι με 100 βαθμούς η Ρεάλ είχε αντίστοιχα 39 από την 3η Βαλένθια. Μιλάμε για διαφορές που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μεγάλο πρωτάθλημα. Τούτο δεν μπορεί να αλλάξει άρδην στην Ισπανία. Μπορεί όμως να μετριαστεί προς το καλύτερο. Οι μικροί δικαιούνται και αξίζουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Εχουν λόγο στη διεξαγωγή της διοργάνωσης αν και οι μεγάλοι δείχνουν να ξεχνούν ότι χωρίς αυτούς δεν υπάρχει παιχνίδι. Θα τους το θυμίσουν λοιπόν με μία απεργία που θα κάνει κακό σε όλους...
ΥΓ.: Φυσικά και όσον αφορά τον διεθνή ανταγωνισμό Μπαρτσελόνα και Ρεάλ έχουν αντίστοιχο μεγάλο οικονομικό πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους τους στο Champions League και ειδικά με τους Γερμανούς!

*Πηγή: gazzetta.gr*